Ik kan het niet geloven, ik wil dat gister nooit gebeurt is en dat vandaag weer is net als eergister. Dat ik gewoon een nachtmerrie heb gehad en nu wakker ben geworden. Ik wil dat ik hoop het, maar ik weet ook dat het niet zo is. Dat gister echt is, dat ik hem echt kwijt ben. Maar dat kan toch niet .Hij kan niet dood, ik zie hem zo voor me en voel met alles in mijn lichaam dat dit niet waar is, hij kan niet dood zijn. Gister wil het eigenlijk uit mij geheugen wissen en net doen alsof het niet gebeurt is .. Ik was lekker thuis, vroeg op, moest met mijn dochtertje naar de huisarts en ben daarna even binnengeslopen bij cb om haar te wegen en meten(niet wetend dat het al gebeurt is). Ze doet het hartstikke goed(dat kan ik hem niet meer vertellen). Onder weg naar huis, vliegt er ineens een wit/gele vlinder voor me. Mijn gedachten gaat meteen naar het overlijden van iemand, dat heb ik altijd bij vlinders. Vraag me ook af of het 1 van mijn 3 vlinders zou zijn(3 mk gehad). Deze gedachtes vliegen in een flits door mijn hoofd en verdwijnen net zo snel weer. Thuis begin ik maar meteen met het avond eten, want mannetje moet 15.00u werken. Ik sta nooit zo vroeg in de keuken, maar wil dat hij een keer goed eet op zijn werk(ik heb al te lang niet gekookt voor hem bij late dienst). Ben met mijn zusje op whatsapp, die wil langs komen om een koffer op te halen, voor haar eerste vakantie alleen met haar vriendje. Ze maakt zich klaar en komt hier heen. We zijn wat aan het praten over de moeilijke situatie thuis. Mijn stiefmoeder die net terug is na een break als gevolg van een ruzie met mijn broertje, zusje en mij. Die hele tijd was mijn vader erg down, omdat we allemaal wisten dat het nooit meer zou worden als eerst. Hij heeft veel dingen geroepen; dat mij broertje en zusje op kamers moeten en dat hij dan met mijn stiefmoeder in haar geboorteland gaat wonen(daar werkt hij ook). Ben flink kwaad op hem geweest en mijn gevoel en mening over hem, zijn erdoor verandert. Hem zo down zien beangstigt me, ik weet dat het bij hem heel extreem kan worden ondanks zijn medicatie(manisch depressief). Ik maak me zorgen over hem, maar voel me ook gekwetst en op een 2de plek gezet. Na meer gespreken trekt hij zijn woorden soort van terug en ben ik alleen nog bang en bezorgt over hem en hoe het moet als mijn stiefmoeder terug komt. Die komt terug 1 dag nadat hij weer naar haar geboorte land is. Dat bericht maakt me weer boos op mijn stiefmoeder, want hij mist haar zo en dan kiest ze ervoor om zo snel weer weg te gaan en dat hij haar dus maar zon 12u ziet. Maandag is hij daar heen gegaan en dinsdag avond is zij hier terug gekomen. Na wat gesprekken gaat ze vlak voor mijn vriend weg. Ben lekker alleen met mijn dochtertje en met zp. Na haar risotto met bloemkool en wat kaas gegeven te hebben gaat de tel. Mijn broertje vraagt of mijn stiefmoeder mij ook gebeld heeft. Dat ze hem gebeld heeft met het bericht je moet naar huis komen, want er is iets ergs in haar geboorteland gebeurt. Ik zeg tegen mijn broertje dat hij me meteen moet bellen zodra hij thuis is en weet wat er aan de hand is. Duurt nog 2 minuten zegt hij. Wat is er aan de hand, waarom belt ze mijn broertje dat hij meteen naar huis moet komen. Heeft mijn vader weer een aanval gehad, waarin hij heeft geprobeerd zichzelf iets aan te doen?? Ik voel me helemaal kalm en denk dat het allemaal wel meevalt. Er gaan nog wat gedachten door mijn hoofd en terwijl ik wacht op mijn broertjes telefoontje whatsapp ik met mijn sm over het telefoontje van mijn broertje. Ik ga hem bellen .dan weet ik in ieder geval dat er niks met hem aan de hand is. Net als ik mijn vader aan het bellen ben op zijn mobiel, belt mijn broertje. Mijn hart zit in mijn keel en mijn maag draait in een knoop. Rustig zegt hij Papa heeft een ongeluk gehad met de auto, een botsing met een vrachtwagen .. Dan zegt hij huilend Papa is dood! Helemaal stil met grote ogen van verbazing luister ik naar wat hij zegt, ik weet niet wat ik moet zeggen en even voel ik helemaal niks. Na een kort gesprek hangen we op. Lam geslagen zit ik op de bank, dit kan nooit, dit is vast een vergissing . Ik probeer mijn zus te bereiken, maar haar telefoon staat uit. Dan gaat mijn telefoon, mijn sm belt. Ik zie haar naam op mijn tel verschijnen en breek, neem op en kan alleen maar gillen nee, nee, dit kan niet. Ze schreeuwt terug dat ik rustig moet worden en vraagt wat er aan de hand is. Mijn vader is dood schreeuw ik, hij heeft een botsing met een vracht wagen gehad. Ze komt er meteen aan. Ik hang op en ben meteen weer rustig. Ik voel weer niks .. Dit kan gewoon niet waar zijn. Ik bel mijn stiefmoeder op en vraag haar wat er gebeurt is. Ze vraagt of ik naar haar toe wil komen en zegt dat ze mijn man heeft gebeld, die is al onderweg hierheen. Na al een tijdje bij mijn stiefmoeder, broertje en zusje te zijn is het moment daar, dat we aan mijn oma moeten vertellen dat haar zoon dood is. Ik ben zo bang om het haar te vertellen, bang voor haar verdriet, bang dat ze zo neervalt. Het enige wat ze kan zeggen naast praktische dingen is ..is hij echt dood is .echt dood. De buurmannen van mijn vader staan bij haar. Ze woont 1u rijden bij ons vandaan en wordt door hen opgehaald om bij ons te komen. Na een lange tijd hebben we mijn zus kunne bereiken en vertellen ook haar wat er is gebeurt. Ze is meteen kwaad, kwaad omdat hij om 10.00u s ochtends dood is gegaan en wij het pas s avonds weten. Ook zij komt naar ons toe. Zit ik in een dramafilm, dat moet wel. De politie die rond 18.00u bij mijn stiefmoeder aan de deur stond om te vertellen dat mijn vader een dodelijk ongeluk heeft gehad. Waarna er allerlei telefoontjes over en weer gaan en wij allemaal samen komen. Verdriet, boosheid, ongeloof wisselt elkaar af. Iedereen is in shock. Iedereen roept steeds het zelfde .dit kan niet waar zijn, hij kan niet dood zijn. De woorden op het mailtje dat vanuit het andere land is gekomen is hard en zakelijk. Mijn vaders spullen liggen op een politie bureau in zijn verblijfsplaats. Zijn lichaam THE BODY is at the forensic nog iets Tranen rollen over mijn wangen bij het lezen van de woorden THE BODY. Zijn naam staat meerdere malen in de mail, hij is het echt .maar dat kan niet! Nu de volgende dag ben ik nog in ontkenning. Dit kan gewoon niet. Zie hem steeds voor me en hij kan gewoon weg niet dood zijn. Niet mijn papa, mijn papa wordt gewoon oud, die is nu niet dood. Dat kan niet en dat mag niet. Dat wil ik niet. Please iemand zeg me dat mijn vader niet dood is, alsjeblieft zeg me dat mijn vader niet dood is.
Oh jemig zeg wat een verschrikkelijke nachtmerrie!! Ik weet hoe het is om je vader te verliezen en wil je heel veel sterkte en kracht toewensen in deze verschrikkelijke tijd! Dikke knuff....
meid woorden schieten te kort wat afschuwelijk voor jou en je familie! gecondoleerd en heeeeeeeeel veel sterkte in deze moeilijke tijd, dikke kus en knuffel!!
Heeel heeeeeel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies. Ik vind het vreselijk voor je en ik hoop dat je veel steun zult vinden bij je familie zodat het wat draaglijker wordt. Ook al kun je dat nu nog (lang) niet zien... Ik denk aan je...
wat vreselijk en wat een verdriet en onmacht. Heel veel sterkte voor je en jullie allemaal!! gecondoleerd met dit zware verlies.
jeetje meis ik zit met een brok in mijn keel je verhaal te lezen. ik kan niets anders dan je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd te wensen.
Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen want de juiste woorden zijn er niet Heel veel sterkte wil ik je wensen en een dikke knuffel...