ben ik met je eens maar als ik daarom onterecht een baan niet krijg en dus geen inkomen kies ik zeker om het niet te zeggen. Je hebt toch geld nodig voor je baby straks.
ik vind het ook gewoon niet kloppen als een werkgever je daarom niet aanneemt. Maar ik blijf zowiezo bij mijn standpunt: het is nog veel te pril om het tegen wie dan ook te zeggen, laat staan je werkgever!
Daar heb je ook weer gelijk in ..... Ik heb gelukkig een vriend die genoeg verdiend maar ja dat heeft ook niet iedereen dus ik snap wat je bedoeld
idd in de werkelijkheid gebeurt dit dus alleen maar ..... Ik zou het zelf dus ook niet vertellen, eerst even wachten tot die onzekere 12 weken voorbij zijn, dan kun je het alsnog vertellen, en je gaat ook niet eeuwig met zw.sch.verlof toch?
Ik had ook hetzelfde probleem. Een paar keer heb ik wel verteld en was niet aangenomen (natuurlijk met andere redenen afgewezen). Een keer heb ik NIET verteld en kwam ik tot de laatste ronde.. uiteindelijk heb ik daar geen vaste baan maar een tijdelijke opdracht gekregen. Van mijn ervaring als ik jou was zou ik NIET vertellen, dan maak je eerlijke kans op de arbeidsmarkt, anders wordt het echt moeilijk end frustrerend voor jou. Je wilt WEL EERLIJK zijn tegen de potentiele werkgever, maar de werkgevers geven geen bal om ook eerlijk te zijn zwangere vrouwen. Na drie maanden zoeken kom je tot hetzelfde conclusie, maar misschien is dan te laat om je tactiek te veranderen want dan is je buik al zichtbaar en heb je geen keuze meer.
Hoi allemaal, Bedankt voor de antwoorden! Ik ben vandaag op gesprek geweest. Het is een vacature voor invalkracht op een kinderdagverblijf. Eigenlijk heb ik een ander beroep, ik heb een HBO opleiding, maar in mijn eigen vak is er geen werk te vinden. Ik zit nu dus al 3 maanden te niksen. Daarom zoek ik gewoon werk, maakt niet uit wat, als ik maar bezig ben. Ik ben bij het uitzendbureau geweest, daar zeiden ze dat ze niks voor me konden betekenen. Omdat mijn opleiding zo specifiek is en ik geen ervaring of diploma's heb om administratief medewerkster ofzo te worden. Daarna heb ik gesolliciteerd als telefoniste, maar werd ik niet op gesprek uitgenodigd omdat je minimaal 1 jaar ervaring als telefoniste moest hebben. Het werd dus een beetje uitzichtloze situatie. Uiteindelijk kwam ik erachter dat ik met mijn opleiding ook in een kinderdagverblijf mag werken. Dus ben ik daar hard aan het solliciteren. Maar goed, ik ben dus op gesprek geweest en....ik heb gewoon eerlijk verteld dat ik zwanger was! Ze reageerde gelukkig goed en zei dat het haar niks uitmaakte. Ook omdat het nog heel vroeg is, als ik bijv 25 weken was geweest dan was het een ander verhaal. Ik kan nog een hele tijd wel werken. Maar ik mag in ieder geval volgende week een dag meedraaien en als het dan van beide kanten bevalt dan kan ik blijven. Het gaat mij erom dat ik lekker bezig ben en wat geld verdien. Gelukkig kunnen we van het salaris van mijn vriend goed leven. Maar nu er een baby komt is wat extra's altijd mooi meegenomen!
Zie je nou eerlijkheid duurt het langst Nou maar hopen dat je het zelf ook leuk vind heel veel succes en natuurlijk alvast gefeliciteerd