Het is nu ongeveer 1,5 jaar geleden dat we besloten voor een tweede kindje te gaan. Algauw kreeg ik mijn eerste miskraam. "Gelukkig" was ik nog maar een paar dagen over tijd, dit verzachtte het voor mij wel een beetje. Een paar maanden later, vorig jaar april, was ik weer zwanger. Ik was de eerste dagen na de positieve test super blij, maar al gauw (bij 5 wk ongeveer) begon ik me somber te voelen. Mijn verliefde gevoel verdween helemaal en het voelde niet meer goed. Een week later had ik mijn tweede miskraam. Vorige maand werd ik weer zwanger. Ik was zo blij, ook wel nuchter als in dat het nog fout kon gaan, maar ergens voelde het goed. Dit duurde weer maar een week, en weer met 6 weken kreeg ik een miskraam (8 feb). Nu heb ik gisteren of woensdag mijn eisprong gehad, maar ik voel me zo somber. Ik kan niet meer blij zijn als ik bedenk dat ik misschien weer zwanger ga zijn, en de mogelijkheid dat het wél goed kan gaan voelt zo klein.. ook ben ik bang dat ik met mijn sombere gevoelens te veel stress creëer en het juist daardoor fout gaat Ik zoek sowieso naar verklaringen waarin ik zelf iets zou kunnen veranderen. Maar dat gaat geloof ik best ver, ik durf bijvoorbeeld nog amper chocola te eten omdat ik bang ben dat mijn oestrogeen te hoog is en progesteron te laag en het dáárdoor steeds fout gaat, of omdat ik te veel buikvet heb (geen idee of dat zo is) en dat dat het negatief beïnvloed ofzo.. Ik voel me niet meer geobsedeerd wat betreft zwanger worden. Maar het voelt alsof ik de hoop steeds meer aan het laten gaan ben en me er bij neer begin te leggen dat we misschien nooit een tweede kindje krijgen. En dat voelt eigenlijk zo verdrietig! Want de wens is zo groot..
Wat ontzettend naar van de miskramen! ik begrijp dat je dan overal aan gaat twijfelen enzo. Zelf was ik tijdens het zwanger worden niet echt geobsedeerd door dingen waardoor het niet zou kunnen, heb echt superveel chocolade gegeten (zeg maar gerust verslaafd eraan), zelfs wijntjes gedronken en medicatie gebruikt.. maar als ik zwanger was wel. Ik was gewoon panisch overal over en moest alles controleren of het wel of niet goed was Uiteindelijk toch het vertrouwen gevonden er het wat los te kunnen laten om er van kunnen genieten... Ik hoop voor jou dat jou dat ook lukt..kan het echt aan het eten van chocolade liggen denk je? Of aan het feit dat “ je een buikje hebt”? (Heb zelf ook wel een buik) ❤️
Bedankt voor jullie reacties! <3 Voel me inmiddels mentaal een stuk beter, kan het al wel veel beter loslaten
Wat ontzettend naar voor je zeg ik begrijp denk ik hoe je je voelt, wij zijn ook al een tijd bezig voor een tweede kindje en bij de bbz ging ik ook van blijdschap naar verdriet. Veel sterkte en ik hoop dat je snel een goede zwangerschap hebt! ❤️