Wie heeft er bewust gekozen voor 1 kind

Hoi,

Hier een meisje van 8,5 maand en zeer waarschijnlijk zal dit ook ons gezamenlijke enige kindje blijven. Mijn man heeft uit een eerder huwelijk al een kind, een tiener.

En omdat mijn man al wat ouder is ( eind 40) en dus nu al twee kinderen heeft, laten we het erbij. We wilden heel graag een kindje van ons samen en dat mooie meisje is er nu.

Ook hebben wij de eerste maanden als ontzettend zwaar ervaren. Ik weet ook niet of ik nog zo' n periode met dan dus een wat ouder kindje erbij, nog zou trekken.

 

Die beslissing hoef je nu toch nog niet te nemen?
Als je het al zeker weet prima maar anders zou ik zeggen kijk eens hoe je er over een jaar in staat of over 2 jaar of desnoods over 5 jaar.
De reden om bewust voor 1 of juist meer kindjes te kiezen is heel persoonlijk, iedereen heeft daar eigen redenen voor. Je moet voor jezelf en je gezin een keuze maken, niet voor anderen.

 

Hier inmiddels een dochter van 7..en wij wisten al snel dat het alleen bij haar bleef. En nog steeds na al die jaren achter onze keuze. Ook snel aan de omgeving laten weten waarom we het bewust bij 1 hebben gelaten. Heel af en toe krijg ik die vraag. Vind het niet vervelend.

Hier ook omdat ik een lichtelijke ppd heb gehad. En ook mij een tijd bijna 1,5 jaar niet super heb gevoelt. En als zwaar ervaren.

 

Eens met dit.
Wij hebben bewust 1 kind. Dat past meer bij ons zeg maar. Hoe we zijn, wat we doen. Het is prima zo.

 

Wij hebben 1 uk van ondertussen 3.5 en dit zal zo blijven. Tijdens mijn zwangerschap was ik veel ziek, ik had constant blaasontstekingen. Het begon na 1 maand en stopte pas na de geboorte.

Onze uk kwam eerder omdat ik ziek was tenminste dat zeiden ze totin tegendeel is bewezen. 34.5 was hij er en dit had al veel eerder kunnen zijn.
Na 10 dagen ziekenhuis mocht hij met een sonde naar huis. De roze wolk was er niet en daarna werd het alleen maar zwaarder, hij had verborgen reflux en hij huilde of hij sliep. Ik ben thuisblijf mama en vond het echt heel zwaar.
Nachten van3/4uur slapen, en onze uk is een echte doorzetter. Vanaf baby altijd de lat hoog leggen. Van buik naar rug net zo lang oefenen tot het lukte en ook midden in de nacht en zo was dat bij elke ontwikkeling.

Elke sprong was mega zwaar want dan lag hij uren wakker.
Gelukkig is hij een super lieve knul maar vraagt nog steeds veel aandacht/uitdaging. (Loopt voor in zijn ontwikkeling)

Nog zo'n drukte maker/onderzoeker zou ik echt niet redden.

Ook puur financieel hebben we dit bekeken, we kunnen nu op vakantie en gewoon normale dingen doen, mocht hij gaan studeren heeft hij geen toren hoge schulden omdat we nu alvast voor hem wat aan het sparen zijn.

 

Voor de geboorte van onze zoon hebben we altijd 2 kinderen gewild, maar na de geboorte werd onze keuze snel dat we het bewust maar bij één wilde houden. We hebben hier meerdere redenen voor en voor ons voelt dit compleet.

 

Ik heb een meisje van bijna 2 en wist al vlug dat het hier bij zou blijven. Deels omdat ik een (bewust) alleenstaande moeder ben maar ook omdat ik het best zwaar vond allemaal. Het herstellen na de bevalling vond ik echt heftig en daarna kreeg ik ook nog een ppd. Hierbij ben ik erg aan mijn vrijheid gehecht en dat is naar mijn idee toch makkelijker met 1 kind dan met 2.

 

De ppd kwam pas nadat ze 4 maanden was. Je kunt het ook wel een depressie noemen. Ik heb heel veel gesprek therapie gehad aan huis. En later bij een maatschappelijk werker. En dit alles meer dan een jaar. Op tijd aan de bel getrokken omdat ik het voelde aankomen dat het niet de goede kant opging en in het verleden al eerder een depressie heb gehad.

Maar alsnog blijft dit een persoonlijke beslissing. En die kun je alleen voor jezelf samen met je partner maken. Onthoud welke beslissing ook. niks is fout en blijf bij jezelf.

 

Jaren stond ik achter mijn keuze om het bij 1 kindje te laten want nee ik vond het prima met mijn zoon alleen. Het voelde goed en ik riep het hardst voor mij nooit meer een tweede en ja hoor 8 jaar later toch een dochtertje gekregen en dat terwijl ik degene was die heeeeeeeeeeeel zeker wist dat ik geen kindje meer wilde.

Dus hoe zeker ik altijd was en dat ook echt uitte naar andere mensen toe kan je gevoel toch ineens veranderen. Dus na 7 jaar kwam bij mij toch de twijfel en dat is geresulteerd in mijn dochtertje en ik ben het gelukkigste mens op aarde met haar erbij.

Dus zeg nooit nooit