Ik heb het niet over dejavu, ik ben gewoon benieuwd of hier meer mensen last van hebben. En hoe ze er eventueel mee omgaan. HEt wordt nog al een verhaal het begon op mijn 7e. Mijn moeder had ruzie met haar moeder, heb haar gesmeekt om geen ruzie meer te maken, ik begreep mijn gevoel niet, maar dat was wat mijn gevoel zei, een dag later is mijn oma overleden aan een migraine. Zal gelijk even de mensen met migraine gerust gaan stellen ( heb het zelf ook) zo staat in haar dossier, ze is officieel overleden door een teveel aan pijnstillers die het bloed verdunde en daarbij schoot een bloedprop los echt in haar hersenen. Ben 10 een klasgenoot heeft een tumor, mijn gevoel zij al : ihij is zo ziek, het wordt tijd om afscheid te nemen, binnen ene paar weken was het zo ver. Ik was 11 ook nog maar net, en mijn moeder was in verwachting van een brusje, iedereen was druk met de babykamer, een eigen gemaakte hemeltje enzo lekker alles in de winney the pooh. Maar hoe meer de babykamer afkwam hoe meer mij het gevoel besloop dat er wat mis ging. Mijn moeder was 7 maand zwanger, kwam in het ziekenhuis ze hield eten niet goed binnen, en zewas behoorlijk uitgedroogd, desondanks deed de kleine het prima, maar ik begon aan te geven dat het mis zou gaan. Artsen, me ouders, me opas en omas, leraren, de buren en me stiefvader, iedereen waarschuwde ik dat het fout zou gaan. 7,5 maand, ondanks mijn waarschuwingen, leek het hardstikke goed te gaan, maar ik wordt ongeruster. De kleine kwam lekker aan, spartelde ook goed. 8 maand, we gaan nog even naar mama in het ziekenhuis, ik zoek mijn hulp bij een van de zusters, ze probeert mij gerust te stellen dat ze mijn mama heel goed in de gaten houd. We gaan na huis, mijn stiefvader legt nou gauw de pampers boven op de babykamer. We drinken nog wat, we praten nog wat na. We gaan na bed, het was best laat voor mijn doen ( kwart voor 10). Ik kan de slaap niet bevatten, alle energie verdween uit me, steeds meer ensteeds meer, maar slapenkan ik niet. Mijn stiefvader komt later die avond nog bij me, hij had doro dat ik nog wakker was. We praten nog even, en ik vertel hemweer mijn zorgen. Hij zegt dat hij de telefoon bij het bed houd. DE tijd tikt verder , op en gegeven moment is het 4 uur, mijn gevoel zegt "mama is wakker", half 5 we krijgen telefoon. Mijnstiefvaderkomt mijn kamer opstormen "Ik moet nouna het ziekenhuis de kleine wordt gehaald, je gaat na opa en oma" . Ik ging samen met mijn broerje na opa en oma, slapen zit er niet meer in. Tegen 5 zeg ik " ze leeft niet meer" Niemand wist wat het geslacht was. Tegen half 8 hebik met de buurjongen erover,hij zegt hetzelfde, en geeft mij een knuffel. Desondanks gaanwe naar school, officieel wist ik nog van niks. Ik loop na de leraar vertel hem dat mijn zusje is overleden, hij neemt mij mee na het kantoor, we praten daar. Hij brengt ons later terug na opa en oma, waar wij dus het nieuws kregen. Zehad van 5 over 5 tot 7 nog geleefd. Mijn gevoel had gelijk. Ben zoboos geweest op alles en iedereen dat ze mij niet geloofden. Ik ben 18 en wordt midden in de nacht wakker, het gevoel "er gaat iets gebeuren" Even later krijgen wij telefoon, mijn stiefvader is overleden. Ben 20 jaar, de tante van mijn moeder ligt in het ziekenhuis, prognose " dit haalt ze niet" Dit zeggen zelfs de artsen. Mijn gevoel, ze is sterk ondanksdat ze zo slecht is met haar gezondheid komt ze wel weer thuis. Het duurde al met al een paar maanden, maar zekwam inderdaad weer thuis. Ben nu 21, mijn opa moetweer onder het mes, ze heben weer wat gevonden bij hem wat op kanker lijkt. Nu zegt mijn gevoel dat het een aflopende zaak is, en kan hier totaal niet mee overweg. Achteraf kreeg ik ook te horen dat toen ik nog maar net 3 jaar was, de dood van de tantevan mij vader ook al heb aangegeven, ik sliepniet, ik at niet. Ikhad net het liedje op de kindercrech geleerd van "poesje mauw" Dus met de crematie wou ik haar nog 1x laten weten wat ik hadgeleerd. Het is zo ontzettend moeilijk voor mij om hier mee om te gaan, nu komt iedereen al bij me "wat denk je,red ie het enzo" ik wil dat helemaal niet zeggen, maar omdat ik het als kind het aangeven denken ze dat het voor op mij opzichwel makkelijk is. Iedere keer als er watgat gebeuren dan wordt ik wakker zwetend, heel onrustig en huilerig, niet weten wat er gaat gebeuren maar dat het gaat gebeuren. Heb ook alvaak meegemaakt dan loop ik lekker in het centrum en dan kom ik iemand tegen,heb ik het gevoel dat die persoon niet lang meer leefd. Van1 was het zelfs zo erg, liep in het centrum, wil later op de fiets stappen, en zie die persoon verongelukken met zijn auto. Opslag dood. Wie heeft dit ook en heeft er mee leren omgaan, weet wel iemand die het ookheeft, maar krijg geen contact met die persoon. En ik weet dat ik niet de enigste ben, maar soms voelt het welzo:s
Ja dit heb ik ook heel vaak. Ik zal de laatste voorbeeld geven, ik droom over iets, en iets in mij zegt dat iemand gaat overlijden , het is een vrouw dat weet ik zeker. Ik word wakker en kijk op me tel niemand heeft gebeld , heel raar want ik weet dat er iemand dood is gegaan tegen de ochtend. Ik zei tegen me ma er is iemand overleden en het is een vrouw. Even later hoor ik de tel.. de oma van mijn man is om 5 uur s' ochtends overleden. En zo heb ik wel vaker iets
Hoe ga jij er dan mee oma, laat je het gewoon gaan? Hoe laat je het los? Bij mij kan er wel een paar weken overheen gaan, met mijnzusje wist ik met 5 maand al dat het een meisje werd en dat het mis ging. 3 maand gelopen met die ellende en nog nooit echt een plek kunnen geven.
Ehm door te praten met mijn man. Dan zeg ik bijvoorbeeld dat ik het al wist. En dat ik een van de bijzondere mensen ben, wie god bij ons Allah die ' gave ' heeft gegeven. Maar bij mezelf weet ik het niet wat er gaat gebeuren . Ja je moet er niet teveel over nadenken want dan loop je jezelf gek te maken. Want het is niet jouwn fout dat er iets mis is gegaan met diegene
En ow ja nog iets wat ik heb meegemaakt ik logeer ergens, ik word wakker met het gevoel de dood is er.. s' ochtends hoor ik dat de buurvrouw van waar ik logeerde is overleden. En ook op die tijdstip waarschijnlijk dat ik dat gevoel had
Ik heb dan geen geloof, geloof dat er meer is tussen hemel en aarde, en geloof dat het belangrijk is dat iedereen hun eigen geloof heeft. Ik weet dat het mijn fout dan niet is, maar kan het zo moeilijk een plekje geven,heb er nooit echt vrede mee. Soms dan denk ik, ja had het ookaan kunnen geven enzo.
Maar ja dan is het wel moeilijker om het te verwerken. Want ik geloof bijv in het lot, het is het lot van diegene , zijn tijd is gekomen zeg maar. Maar als je het aan had gegeven was het toch mis gegaan . Maar ik moet nu naar me werk en na me werk schrijv ik meer .
Moet heel eerlijk zeggen dat ik echt blij ben dat ik niet de enigste ben, hoe stom het ook klinkt ergens voelt het wel als een opluchting.
Ik heb deze gevoelens bij mijn vader en opa. Zo zat ik op de fiets naar stage en zei hardop tegen mezelf (er rende een hertje door de wei met me mee): als er nu maar niks met opa gebeurd.. half 3 smiddags belt papa; kijk eens op teletekst pagina 272. BAM Opa op de intensive care, zwaar ongeluk gehad, heeft het maar net overleefd, 100 engeltjes bij zich gehad. Geluk bij een ongeluk kwamenze er toen achter dat hij een aneurysma had van 9cm, dus 1,5 maand later gelijk geopereerd. Poosje terug werd ik wakker met een gevoel er is iets aan de hand met opa. Ik bel mijn oma; heb weer hetzelfde gevoel als toen, is er wat met opa aan de hand? Nee, maar je vader is vannacht welvan de trap gevallen, hij is bont en blauw en zijn linkerkant is uitgevallen (heeft ms, zenuw zat klem) En sindsdien, weet ik het altijd als er iets is met mijn opa of vader. Soms beangstigt het me wel. Veel dingen die ik droom, komen ook uit en daardoor vind ik het erg moeilijk sommige mensen te vertrouwen.
ik heb dit ook. Kan nog een keer herinneren als klein kind: Opa lag in ziekenhuis en mijn ouders gingen daar op bezoek. Het was verder niet zeer ernstig maar hij had een operatie gehad. Ik wist al dat opa niet meer leefde kreeg dat gevoel ook door. Mijn ouders komen thuis eerste wat ik zei: opa leeft niet meer kloptte. Had vaker van deze dingen maar ergste vind ik nog altijd deze: Kreeg al 1 jaar lang steeds door dat iemand uit onze gezin zou komen te overlijden was zelfs al de begrafenis enz.. (in mijn dromen) aan regelen enige wat ik wist was dat dit om mijn broertje of zusje ging kreeg dat niet duidelijk door. En idd. Op 13 jarige leeftijd kreeg mijn broertje een ongeluk maar toen leefde hij nog. Hij heeft toen 3 dagen in coma gelegen. Ik sliep ergens anders en die maandagmiddag zei ik tegen oma: ik moet vandaag naar het ziekenhuis en wil persee bij mijn broertje slapen. Mijn gevoel zei mij dat hij dinsdag zou te komen overlijden dus wilde de laatste nacht bij hem zijn. Artsen gaven nog hoop voor mijn ouders maar ik wist al dagen beter Helaas is ook letterlijk mijn gevoel toen uitgekomen. Nog een vb: zat in de douche en was mijn benen aan scheren ineens kreeg ik een gevoel door dat er iets met oma was. Op dat moment ging het mis met scheren had ineens behoorlijk stuk vel eraf (litteken zit er nog haha) maar had gelijk oma was met spoed naar ziekenhuis op dat moment gebracht. had een ernstige longontsteking enz.. Gelukkig wel goed gekomen was ik niet bang voor maar toch. Ik heb deze dingen dus heel vaak! Niet alleen hiermee. Ook zelfs met lotto getallen maar ik ben dan zo stom om daar dan weer niet aan mee te doen. vb: laatste keer was vorig jaar okt. Ik had woensdagavond naar lingo gekeken en je krijgt daarvoor/daarna de lotto getallen te zien met de juiste kleur. Nou het was donderdagochtend en ineens kreeg ik allemaal getallen door Ik wist dat deze met de lotto te maken had. Heb ze gewoon opgeschreven en was de hele dag in dubio zal ik wel of geen lot kopen. Uiteindelijk niet gedaan. De avond kwam de uitslag: Had ik alles goed!!!!!! En dit is mij dus ook al 3x gebeurd! Ik was zwanger en kreeg door hoe mijn zoontje eruit zou zien. Behalve zijn kleur ogen dat wist ik niet. Hij word geboren en zag er inderdaad zo uit!! Ook kan ik aanwezigheid van een entiteit voelen (durf ze niet te zien sta er daarom niet helemaal voor open) en weet dan ong. de leeftijd van de persoon, geslacht en of die persoon goed of kwaad is. Ik weet ook niet hoe ik eraan kom maar soms is dit toaal niet prettig. Kost zoveel energie. Maar wens je heel veel succes mee want is niet niks dat jij dit steeds doorkrijgt.
Me broertje is een brokkenpiloot en mijn moeder heeft epilepsie, met andere woorden, toen ik nog op school zat, liep ik van te voren alvast na de directeur, en zij ik, u wordt zo gebeld. Binnen 10 minuten werd hij gebelt, door een huisarst of familielid, met de vraag of ik na het ziekenhuis wou komen. Gelukkig me broertje nog niet levensgevaarlijk, maa r mijn moeder heeft ze al gehad terwijl ze onderweg was na haar werk.
@veronique, wat ontzettend zwaar voor je, weet hoe het is, weet ook hoe het je uit kan putten, ben nu alweer een paar dagen behorlijk van slag, ivm mijn opa. Heb ze niet zovaak met een ongeluk, maar wel ontzettend vaak met overlijden. Nou ja me meoder en me broertje komt gewoon omdat we alle 3 onzettende goede band hebben gekregen naalles wat we mee heben gemaakt. Ben ook ontzettend zuinig op me broertje sinds het overlijden van mijn zusje
Een paar jaar geleden had ik een droom dat de zus van een vriendin bevallen was ik wis het geslacht en ik wist de naam dus ik kom haar tegen en ze zegt dat haar zus bevallen was ik zei dat ze dat al gezegt had en toen zei ze dat kan niet want de kleine is net geboren. Maar ik had de naam wel goed... (ik ken haar persoonlijk niet goed zie ze 1 keer per jaar) Heb het gelukkig alleen maar met leuke dingen. wel regelmatig maar dat is natuurlijk niet erg.
Mijn vader heeft het ook die weet wanneer er iemand overlijd en hoe dat het gebeurd maar hij droomd het een paar dagen ervoor en kan er natuurlijk niets aan veranderen.
Daar geloof ik ook in, ik heb het namelijk ook een paar keer meegemaakt. Erg raar en best wel creepy eigenlijk.. Het sterkste gevoel had ik met mijn (ex)schoonmoeder (nee ik wenste haar niet dood, hahaha). Ik wist dat het niet lang zou gaan duren terwijl ze nog gezond was. Een jaar later kanker ontdekt en in een paar weken dood. Zo ontzettend snel, en ik wist het al de eerste dag dat ik haar ontmoette. Was wel heftig die tijd. En ik kreeg een sterk gevoel ineens in Maart dit jaar over mijn ex (die was naar indonesie gevlucht 4 dec 2009 vorig jaar dus ,hij was erg deppressief en had grote schulden, nu nog spoorloos). Naja in Maart dus ineens een gevoel dat hij zelfmoord had gepleegd daar. Er is nog geen antwoord of iets dergelijks, tja hijs ergens in indonesie illigaal (alsie nog leeft dan). Maar mijn gevoel was vanaf Maart dit jaar erg sterk dat hij dood is. Ik geloof er ook in om eerlijk te zijn. Ook bij de pendel kwam het trouwens uit. Dat niet alleen, mijn (ex) buurvrouw denkt dat dus ook. Heel vaag mja. Stiekem hoop ik een keer op een antwoord maar die zal ik nooit krijgen ben ik bang voor.
heb t 'alleen' met kindjes, dan zie ik een kindje (gelukkig echt niet vaak) en dan denk ik omg.. die gaat al op jonge leeftijd dood. Vond dat zo'n een rare gedachte.. dacht eerst dat t kwam doordat ik overspannen was ofzo.. Weet ook niet of t zo is hoor, ben niemand in mn omgeving kwijt geraakt met een kindje ofzo, gelúkkig maar.
Ik zou film gaan kijken met me vader toen ik er een week terug logeerde voor de gezelligheid. Me broertje moest al naar bed, hij is 13 en ik zou bij hem logeren op de kamer. Ik had een voorgevoel dat we maar tegelijk naar bed moesten en ik maar geen film met me vader moest gaan kijken. Waarom? geen idee.. want me broertje vroeg er niet specifiek om ofzo. Dus wij allebei in ons bedje gekropen in zijn kamer, kletsen we nog een beetje bij over de dag. Volgt er een stilte waarna er een hoop kabaal volgde en stik geluiden.. Ambulance erbij en de hele mik mak.. hij had een toeval of een epileptische aanval, dat is nogsteeds niet duidelijk. Joost mag weten wat er gebeurd was als ik er niet bij was geweest en boven gezellig film zat te kijken met me vader. Zo heb ik meer van dat soort dingen meegemaakt, ook toen me broertje kleiner was en met andere dingen. Me moeder noemt me dan ook zijn "bescherm engel" lief he? . Hoe ik ermee omga.. is moeilijk uit te leggen ik handel nogal uit intuitie in me leven. En vaak blijkt het niet zonder reden te zijn, ik ben er ook nog altijd niet aangewend eigenlijk.
Nou hier komt nog meer: ik kreeg steeds het beeld door ; dat ik mijn man zie vanaf de verte en dat ik naar hem toe ren , maar dat hij niet naar mij toe kan komen. Die nare gevoel droeg ik een hele tijd , en steeds maar bellen of alles in orde is met manlief. Twee weken later is hij door de politie mee genomen, omdat hij zijn auto had uitgeleend, aan een vriend van hem en die deed er heel wat anders mee dan dat de bedoeling was. En mijn man heeft toen onschuldig vastgezeten. En nog zoiets: een kennis van ons die ging trouwen, ze was echt helemaal in de wolken. Ik weet niet waarom maar ik wou gewoon niet naar die trouwfeest, ik had een heel sterk gevoel van dat ze eigenlijk niet moest gaan trouwen. . En ben ook niet geweest naar de bruiloft , een paar maanden later kwam ze weer bij haar ouders omdat haar man haar sloeg en weet ik wat allemaal voor ellende ze heeft meegemaakt in die korte tijd en ze is ook gescheiden. Is maar een paar maanden getrouwd geweest.
Ik heb dit nog nooit gehad, tot een paar maanden geleden. Ik droomde keer op keer dat mijn zoontje geboren zou worden na een zwangerschap van 36+3. Steeds een andere droom, maar dit kwam steeds naar voren. Afgelopen maandag is hij geboren, ik was 36+3 zwanger... Als ik er over na denk vind ik het echt bizar, maar misschien is het gewoon toeval.