Was echt heel blij toen ik de 12 weken was gepasseerd. Daar had ik zo lang naar uitgekeken. Maar nu maak ik me soms ineens weer zorgen dat het misgaat. Dat bijvoorbeeld het hartje is opgehouden met kloppen (hoewel dat geloof ik niet heel vaak voorkomt). Zou dan het liefst meteen naar de verloskundige gaan om te luisteren. Maar ja, daar is geen echte reden voor natuurlijk. Hoe gaan jullie met dit soort ongerustheid om?
Is heel normaal hoor.. dat hou je waarschijnlijk ook wel je hele zwangerschap.. de eerste 3 maanden hoop je dat het geen miskraam wordt de middelste 3 maanden hoop je dat alles met het kindje goed is... en de laatste 3 hoop je dat de bevalling goed zal gaan..hihi Hoort erbij! Maar is erg vervelend als je het niet naast je neer kan leggen en genieten.
Ik werd juist pas onzeker na de 3de maand!!! Ben net weer naar de VK geweest en dat ben ik weer even gerustgesteld! Maar hij zegt ook dat dat erbij hoort en dat als ik de baby straks ga voelen dat ik dan voor mezelf wel een bevestiging krijg dat alles goed is... Hoop dat ik gauw een goed teken uit mn buik krijg!!!
De manier waarop ik er mee om gaan is over me heen laten komen en relativeren. Stel mezelf de vraag: - Waar komt de ongerustheid vandaan? - Heb ik reden om ongerust te zijn? Op deze manier zet ik de boel weer een beetje op een rijtje..
Ik was super blij dat de 12 weken voor bij waren. Maar ik maak me nu ook weer druk over andere dingen. Zal er allemaal wel bij horen. Gelukkig ben ik tot nu toe niet bang voor de bevalling ik denk dat dat wel scheelt. Nu maar hopen dat het zo blijft.
Hallo, ik herken mezelf hier ook erg in, ik ben de eerste weken zo bang geweest voor een miskraam en heb ook nog 2 x bloedverlies gehad, dus stress werd toch wel steeds wat meer. Ik ben nu 18.5 wk zwanger en moet over 1.5 wk voor screeningsecho, nu ben ik bang dat ons kindje misschien een afwijking heeft. Ook maak ik me ongezond ongerust over dingen als kattenpoep ongewassen groenten en z en z....terwijl ik eigenlijk weet dat het helemaal niet nodig is om zo hysterisch te doen maar toch raak ik dat gevoel niet kwijt. Ik denk dat het een soort beschermingsreactie is voor ej kindje, omdat je zo graag wilt dat alles goed komt met dat kleintje in je buik..... Ik wil er alles wel voor doen als het allemaal maar goed komt, maar ja helaas weet je dat soort dingen nooit voor de tijd. We proberen van deze 'onrustige' gedachten af te komen. haha Groetjes Aline -------------------------------------------------------------