Kennen jullie dat? Hele dag gaat het super: lekker lachen, goed slapen, goed de uitjes aankunnen, goed eten en dan is het avond en trekt ze haar strot open! Met lange uithalen en half verslikkend van het huilen is ze ontroostbaar en wil ze niet slapen in haar bedje. Uiteraard wel in onze armen maar als we haar wegleggen is het weer gillen geblazen. Meestal heb ik genoeg geduld maar vandaag om meerdere redenen echt totaal niet. Gelukkig heb ik dan mn man om het over te nemen. In zulke situaties heb ik zo'n respect voor alleenstaande mama's (en papa's).
Hier hetzelfde, na 7 maanden... Ik kan er zo slecht tegen. Soms heeft meneer energie voor 10, dan laten we hem nog maar even kruipen en spelen. Ik heb hem net 20 minuten vastgehouden, over zijn hoofdje gestreeld en toen hij half sliep in bed gelegd. Nog wat gebrult, maar met speentje en knuffeltje, viel hij al snel in slaap, eindelijk Iemand andere tips?
haha! ik heb dat ook ..denk je heb je leuke dag gehad , kindje happy jij happy, en dan opeens boom is het drama met slapen ! ik kan dan echt niet begrijpen waarom het opeens zo moeilijk moet na zo'n leuke dag ! kan er ook wel slecht tegen maarjaa
Ja ik ken het, vooral van de eerste weken. Als ze dan eens níet een huildag had, dan was het 's avonds feest. Net of ze even moest ontladen van die superleuke dag. Ik vond het nog erger als ze de hele dag al huilerig was, slecht slapen, slecht drinken en dan 's avonds er nog een schepje bovenop doen. Jeee, wat was ik dan blij dat papa weer thuis was!