Hallo, Mijn man en ik zitten momenteel in een dipje, waarbij ik mijn vertrouwen in hem ben verloren. Ik weet ook niet of ik wel met hem verder wil. Maar nu is mijn vraag. De kleine heeft moeite met slapen dus stel we gaan uit elkaar zal ze gewoon bij mij slapen. Maar hij eist dat ie haar dan ieder weekend een dag heeft. Hoe doen jullie dit of wat vinden jullie normaal?
Ik vind dat niet heel onredelijk... Helemaal niet juist! Ik zou zelf als ik hem was graag zien dat dit gewoon opgebouwd wordt met naar papa gaan en daar ook blijven slapen.
1 nacht in de week is nog aardig van hem, hij kan ook co-ouder schap willen. je dochter went er wel aan om bij papa te slapen, ze is nog jong. Ook met vakanties enz, zal ze met papa mee gaan, dan zal ze toch vertrouwd moeten zijn, ik zou er voor zorgen dat die band tussen papa ook net zo vertrouwd is als bij jouw thuis. Uit elkaar gaan met kinderen betekend ook een beetje je kinderen af en toe los laten. Hoe moeilijk ook je deeld de zorg samen. en beiden hebben recht op jullie dochter.
Eens. Ik snap dat je het beste voor je dochter wilt, maar een meisje van haar papa scheiden omdat je het wennen niet ziet zitten is niet redelijk. Maak je daar nu gewoon het minste zorgen om!
"Normaal" is een weekend (zeg van vrijdag eind van de middag tot zondag eind van de middag) per 14 dagen, dus om het weekend. Dus wat je man vraagt is zeker niet onredelijk.
Ik vind normaal 50/50 dus papa ook 3 dagen per week. Natuurlijk kan je dat opbouwen maar 1 dag vind ik echt heel erg aardig van hem. Zelf zou ik liever meer contact met de vader proberen te regelen.
Normaal is dat jij als moeder zijnde en hij als vader zijnde, er volledig voor de kleine meid is, dat jullie beide op een volwassen manier jullie dochter op de voorgrond kunnen zetten, en daar horen logeer partijen bij, persoonlijk vind ik wat vader vraagt niet onredelijk, het wordt voor jullie dochter hoe dan ook moeilijk, hoe makkelijker jullie als ouders zijn, hoe sneller zij gewent is. aub wat jullie ook besluiten, zet nooit jullie dochter in als wapen, want uiteindelijk zal zij dan de grote verliezer zijn. ( niet dat je dat doet maar hoor het vaak genoeg)
Gelukkig geen persoonlijke ervaring mee, maar ik ben van mening dat een kind beide ouders even vaak moet kunnen zien tenzij er een duidelijk gevaar is voor een kind als het bij 1 van de ouders is. Natuurlijk zal het wennen zijn voor je kindje om in een ander huis te slapen, maar ze zou zich zowel bij jou als bij haar papa net zo thuis moeten gaan voelen uiteindelijk! Het zal voor haar al moeilijk genoeg zijn als ze jullie niet even veel kan zien als normaal, dus hopelijk kijken jullie bij alle beslissingen wat het beste is voor jullie meisje en niet naar wat het fijnste is voor jezelf. Heel veel sterkte, zal geen makkelijke beslissing zijn om uit elkaar te gaan ook al is er misschien nog zoveel gebeurd!
Ik vind 1 dag in de week zelfs erg weinig. Jullie zijn toch beide ouders? Dan moet je toch ook beide de kans hebben om ouder te kunnen zijn! Omgekeerd zou jij waarschijnlijk nooit akkoord gaan met 1 dag in de week. Ik denk dat een omgangsregeling redelijk is, als je je in het omgekeerde ook kunt vinden.
Onze dochter was ongeveer even oud toen we gingen scheiden. Ze ging toen elk weekend een dag naar hem toe en doordeweeks een dag. Na ongeveer een jaar ofzo, hebben we die ene dag in het weekend opgebouwd naar een heel weekend, maar dan om de week. En nog steeds die ene doordeweekse dag. Intussen zijn we ruim 4 jaar verder en het werkt nog prima. Om het weekend bij hem en 1 dag doordeweeks, uit school, ze blijft bij hem slapen en hij brengt haar de volgende ochtend weer naar school toe. Belangrijk is vooral flexibel te zijn en inderdaad je kind niet als wapen in te zetten. Wij maken in principe per jaar de regeling, maar wijken er altijd regelmatig van af omdat een van beiden andere plannen heeft. Geen probleem, kwestie van goed blijven communiceren en heel vaak tot 10 (of 100) tellen
Hoe zou jij het willen, als jullie kindje bij de papa zou wonen ipv bij jou? Daar zou je naar moeten kijken, en jullie kind went echt wel aan een andere omgeving. Ze moet wel, als jullie die keuze maken uit elkaar te gaan.
Ik denk juist hoe vaker je jouw kindje bij papa laat zijn, hoe makkelijker ze went. Ieder weekend één dag vind ik inderdaad niet veel. Zoals andere dames al zeggen: hoe zou jij het vinden als het andersom was? Ik snap nooit zo goed waarom sommige ouders vinden dat ze meer recht hebben op hun kind dan de andere ouder.
Om het weekend bij hun vader. De jonste vanaf 3 maanden oud. Het is hoe dan ook geen wenselijke situatie maar ze wennen er vanzelf aan, kinderen zijn gelukkig heel flexibel en vooral als ze nog zo jong zijn.
Als kind van gescheiden ouders zou ik zeggen de helft van de tijd bij papa en de andere helft bij mama. Als dit niet mogelijk is zou ik kijken wat voor jullie beiden het beste werkt. Een dag per week bij papa vind ik echt ontzettend weinig. Mijn ouders hebben toen een omgangsregeling afgesproken maar persoonlijk vond ik dat een omgangsregeling die vooral in het belang van de ouders was (vooral in het belang van mijn moeder). Een kind heeft er gewoon recht op om beide ouders geregeld te zien.
Even voor de duidelijkheid. Er is nog geen sprake van een scheiding. We zijn bezig met relatietherapie en hij wil gewoon verder gaan. Maar mijn vertrouwen is geschaad waardoor ik twijfel en alvast het een en ander uitzoek. Ik ga niet onze dochter bij hem weg houden, maar hij werkt zes dagen p/w en ik ben thuis dus hij is zelf met het idee gekomen iedere week een dag. Tussendoor zou hij dan wat mij betreft in overleg haar gewoon kunnen bezoeken.
Ikzelf vind het onredelijk als een vader het kind maar 1x per week krijgt of 1 weekend in 14 dagen. Hij is papa en heeft net zoveel rechten als mama. Mijn vriend zou onze dochter zovaak mogen zien als hij wilt, co ouderschap en als dat niet gaat met werk de weekenden en dat hij doordeweeks dan een paar avonden kwam eten ofzo mits de verstandshouding het toeliet.
@chila: ik sluit me bij bovenstaande reacties aan. Overigens snap ik dat je wilt weten waar je aan toe zou zijn ALS, maar verandert er dan niet meer? Het is dan wellicht niet onrealistisch dat jij niet meer thuis kunt blijven en je man minder gaat werken. Ik zou niet uitgaan van de situatie die er nu is. (Zo zal je dochter in de komende 17 jaar ook wel beter gaan slapen.)
Nee, dat heb ik al uitgezocht. Ik blijf gewoon in het huis wonen en mijn man gaat niet minder werken.