Uit het ziekenhuis wel te verstaan! Onze meid hoeft niet meer op controle. Ze heeft een hele moeilijke start gehad en heeft een hersenbloeding gehad direct na of tijdens de geboorte. Hierdoor heeft ze op de Neo IC gelegen en we waren bang dat we haar gingen verliezen (werd ons ook medegedeeld). Nu is ze ruim 20 maanden en echt een heerlijk ondernemend kind. Qua woordenschat / taalontwikkeling functioneert ze op het niveau van een 2 1/2 jarige! Echt leuk om te horen. Wat betreft de grote motoriek loopt ze achter, ze doet dingen die een kind van 15 maanden moet kunnen. Ze kan bijvoorbeeld nog niet zelf lopen. Maar de artsen en fysio zijn tevreden en we hoeven niet terug te komen. Als we zelf willen komen, mag het altijd. Wel een geruststelllende gedachte. Zijn er meer mensen met zo'n soort verhaal?
Gefeliciteerd!! Wat fijn zeg! Die ontwikkeling komt verder wel toch? Hier ook een meisje dat alles op d'r eigen tempo doet; sommige dingen heel snel en andere dingen wat langzamer. Dat trekt allemaal wel bij hoor.
Och meid, wat heerlijk voor je! Gefeliciteerd! Toch weer een mijplpaal en weer een klein stukje afsluiten wellicht? (al blijft zoiets je natuurlijk altijd heel erg bij).
Heerlijk hoor! Hier ook ervaring mee, onze dochter heeft toen ze 10 maanden was een virus op haar hart gehad en heeft dus echt een aantal keer op het randje van de dood gelegen. Hier bovenop kreeg ze nog een herseninfarct en heeft ze dus een verminderde functie in haar linkerkant. Maar ze is zo stoer!! Ze doet alles gewoon! Ze laat zich zeer zeker niet tegen houden door wat ze niet kan, ze kijkt gewoon naar wat ze wel kan!
Dank voor alle reacties dames! Jeetje Channie, dat is ook een heftig verhaal zeg! Merk je dat ze bepaalde dingen echt niet kan?
Mol81 ja er zijn wel bepaalde dingen die ze echt niet kan. Haar jas dicht maken kan ze niet zelf want daar heeft ze twee handen bij nodig en één hand is niet zo gecontroleerd. De trap op en af lopen is moeilijker voor haar dus ik moet altijd mee. Klimmen op een klimtoestel is voor haar heel anders. Schoenen en spalk aantrekken kan ze uiteraard ook niet zelf. Aan en uit kleden moeten wij ook altijd bij helpen want dat is gewoon nog te lastig.
Ik kom me hier ook nog maar even melden. Vind het wel bijzonder, omdat ik tot nu toe niet vaak een soortgelijk verhaal gehoord of gelezen heb. Het begin klinkt echt exact hetzelfde als het verhaal van onze krummel. Geboren met 39w4d en een normaal gewicht. Apgar van 9 en 10, niets aan de hand. Totdat een verpleegster ca. 6 uur na de geboorte constateerde dat ze blauw aanliep. En toen begon onze nachtmerrie. Eerst uren wachten op een diagnose: hersenbloeding. Vervolgens naar ZKH in Zwolle, twee dagen later naar ZKH in Utrecht en al die tijd niet weten of ze het zou overleven. Heen en weer geslingerd tussen hoop en vrees, totaal overdonderd, niet wetend wat je overkomt en hoe je je moet voelen. En nu? Nu is ons meissie bijna 2 en het gaat zo goed met d'r! Ze lijkt zich volledig normaal te ontwikkelen, loopt qua taalontwikkeling ook voor op veel leeftijdsgenootjes (hihi, je zou bijna denken dat het er iets mee te maken heeft, als ik jouw verhaal lees). Ze staat nog wel onder controle in het ZKH in Zwolle en dat willen we ook wel graag zo houden. Als het goed is, krijgen we binnenkort weer een oproep. Volgens mij willen ze haar volgen tot ze 8 is, dat heeft iets te maken met de ontwikkeling van de hersenen.
Echt heftig zeg! Dat zo'n kleintje zo ziek kan zijn, dat is toch het schrikbeeld van iedere ouder, hè? Mooi dat ze zo stoer is