Sorry hoor, hij/zij is een beetje bang voor honden

Man man en ik zijn dol op honden, de oudste 2 kids ook maar de jongste absoluut niet. We stimmuleren het wel, schoonzus neemt haar hondje wel eens mee en dat gaat "goed". Na samen aaien gaat de hond bij ons zitten en zij loopt er weer met een grote boog omheen. Ze heeft niks engs meegemaakt en ook van ons heeft ze de angst niet mee gekregen.

Bij ons mogen honden ook niet mee naar school

 

Vind je wel een beetje kortzichtig eigenlijk. Ik ben bang voor grote hoogtes, ook al heb ik nooit een nare ervaring gehad, soms voelen dingen gewoon niet fijn.

Maar goed, wat betreft hondenangst. Mijn zoontje is panisch voor honden, het is al wwat beter geworden omdat wij daar actief mee bezig zijn, maar het is tijden heel erg geweest. Bij hem is dat wel door een nare ervaring gekomen (de hond van mijn zusje, duitse herder, heeft hem geprobeerd te pakken ,mijn vader kon hem net op tijd weggrissen).

 

Over loslopende honden kunnen we wel een nieuw topic starten... als ik me ergens aan erger is het dat wel!!

Ik heb mijn hond altijd netjes aangelijnd en ach, 't ouwe beestje rent toch niet hard meer en ziet alleen nog maar wat er vlak voor hem gebeurt maar ik krijg serieus de kriebels als er weer een andere hond op 'm af komt rennen (vaak volgens de baas alleen maar 'om te spelen' maar ik weet beter.. ),Joy is een prachtige grote trotse reu, dat triggert andere honden... maar IK heb 'm in elk geval aangelijnd en weet bovendien dat ik mijn hond onder controle heb.

Loslopende honden in 'bewoond' gebied zijn wat mij betreft uit den boze. Ga lekker naar het strand of het bos met 't beestje waar 't kan rennen zonder om de tien meter geconfronteerd te worden met een andere (wel aangelijnde) hond... of bang kind.
Waarschijnlijk zou ook dit één van de oplossingen zijn om angst voor honden bij kinderen wat te beperken.

Overigens... er zijn ook genoeg kinderen waar ik me aan erger als ik met de hond loop hoor. Even een steentje naar 'm gooien, even vuurwerk afknallen als we vlakbij zijn..., even vanaf de fiets naar 'm trappen... ik heb 't allemaal meegemaakt en het enige wat mijn hond dan doet is verbaasd kijken. Natuurlijk zijn dit in de meeste gevallen oudere kinderen, en vooral ook kinderen die opgegroeid zijn zonder hond. Dat is als hondenbezitter ècht niet leuk om mee te maken want als er dan iets gebeurt is het altijd de hond hè...

 

O ja, nog een toevoeging. Ben zelf helemaal niet bang voor honden, ben ook met honden opgegroeid, maar heb wel een hekel (sorry) aan honden. Ik heb er gewoon niets mee, vind het vies en zie de lol er niet van in. Dat anderen dat wel zien, vind ik geen probleem. Lekker een hond nemen, maar ik wil er dan geen last van hoeven te hebben. Ik ben dus niet bang, maar als er weer eens een vieze (want net uit het bos) hond tegen mij opspringt word ik daar zeker niet vrolijk van en dat gebeurt hier nogal eens in de buurt.

 

En de opmerkingen, hij doet niets, hij is zo lief, hij is nog jong... Zal allemaal wel, maar dat is mijn probleem niet. Zo rende 2 jaar geleden een jonge rottweiler tegen mijn zoontje op, die daardoor dus wel keihard onderuit ging. Excuus van baasje " hij is nog jong". Ja, en, mijn zoontje ook, dus aanlijnen die hond.

 

nee ik dek dat het ook deels in het kind zit.
mijn dochter is nu een jaar was 10 wk toen ze voor t eerst op een paard zat en ik had een pittbull\bulldog kruising,is helaas 2 mnd terug overleden,nu een stafpupje in huis.
Verder ben ik gek van alle dieren van reptielen tot wilde dieren en hebben we veschillende dieren thuis.
Enze is er niet bang voor maar als er vreemde honden naar haar toe lopen is ze altijd iets terughoudend kent ze ze eenmaal is er niks meer aan de hand.
Ik vind het niet erg ik vind t zelf strontvervelend als kinderen zonde te vragen aan mijn hond zitten..
Dus ik geloof dat t ook deels in je kind zit..

gr gemma

 

Wij zijn allebei gek op dieren. en hebben 3 katten. maar me dochter van 9 maanden is dus vreselijk bang voor honden. ze begint te huilen als ze een hond ziet maakt niet uit hoe groot of klein. terwijl ze dus elke week de labrador van me schoonouders ziet. ik probeer der echt te laten zien dat ie heel lief is. maar het zal wel een fase zijn. maar hier kan je dus soms echt niks aan doen. me neefje en nichtje hadden dat ook. en soms kan je er als ouder dus echt niks aan doen. ze hebben alledrie nooit slechte ervaringen gehad

 

Zoontje is als de dood voor alle beesten (had zelf een kat, opa ook, tante ook).
Maar hij heeft ooit eens van 2 verschillende katten (1 van opa en 1 van tante) een gemene klauw gekregen, met bloeden toe.
Sindsdien geen beesten meer voor hem

 

Hier een kereltje die best bang is voor honden. Zal wel door mij komen, want ik voel me ook nooit prettig bij honden. Vroeger is iemand naast mij door een grote hond gebeten en sindsdien vind ik het helemaal niets. Ik probeer altijd lief en aardig te doen als er een hond langs komt buiten, en ik vraag mijn zoontje of we zullen aaien. Maar ongetwijfeld dat hij toch iets van mijn angst zal voelen. Zeker toen hier een paar weken terug een grote hond zijn kop in de kinderwagen stak. (en het baasje (type die je 's avonds liever niet tegenkomt) de andere kant op keek en aan het bellen was, pfoe, ik was echt even bang)

 

Ik ben er ook bang voor, ik vind dat het meestal de mensen zijn met de grootste honden die er het minst voor zorgen. (Meestal hé, mijn oom heeft een brenner senner en dat beest luistert perfect.)
In engeland noemen ze het zelf statushonden, mensen die je 's avonds liever niet tegenkomt, maar ze hebben wel een pitbull.
Als je dan zo iemand ziet met zo'n vechtmachine die alleen maar dient om te pronken tegen andere gangsta vriendjes ben je toch minder op je gemak

 

Dat klopt, ik ben verantwoordelijk voor mijn hond. Mijn hond kan nogal over enthousiast reageren (labrador eigen denk ik). Hij is alleen maar heppiedepeppie (en behoorlijk lomp), doet geen vlieg kwaad maar mensen schrikken er wel van natuurlijk. En soms krijg ik hem niet snel genoeg gecorrigeerd daarom is hij altijd aan de lijn in zo'n situatie.

Maar niet iedere hond (en baas)is goed opgevoed. Ik heb zo vaak dat er een hond zijn neus in de buggy steekt en daar ben ik niet van gediend. Mijn dochter kent geen angst wat betreft honden en gaat met iedere hond om zoals ze met onze eigen hond omgaat. Niet iedere hond is daarvan gediend dus dat kan weleens gevaarlijke situaties opleveren en dochter is nog te klein om dat te begrijpen.

 

Mijn zoontje van 2 is gek op katten (hebben er zelf 3) en honden. Hij vindt het alleen niet leuk als ze tegen hem opspringen. Maar van konijntjes en tamme ratjes moet hij echt niks weten. Die vindt hij eng en wilt ze ook niet aaien. Als hij een beestje een tijdje kent dan wilt hij dat beestje nog wel voorzichtig eens aaien maar vreemde echt niet hoor.

Mijn dochter van 7,5 maand vindt daarintegen alles geweldig. Ze is gek op onze katten op honden echt alles. Ze lag laatst zelfs in een deuk toen de franse bulldogpup van de buren bij haar op schoot in de maxi cosi was gekropen.

 

Misschien ligt het een beetje aan hoe sommige honden reageren. Als ze enthousiast zijn kunnen ze soms heel erg "in your face" zijn.

Ik ben een mama van een kindje dat altijd bang was voor honden. Wij hebben 2 katten waar ze dol op is. Ze vind honden leuk, maar dichtbij vind ze gewoon niet zo leuk! Ik ben dan wel weer een ouder wat naar een hond toe gaat en laat zien dat ze niet eng zijn en dan samen een hond aaien. Sindsdien gaat het beter maar zal ze nog niet geheel vrijwillig naar een hond toestappen om ze te aaien en ik vind dat prima. Niet alle honden zijn zo lief en schattig.

Ik geloof echt niet dat het altijd bij de ouders ligt, da's altijd zo lekker makkelijk gezegd.

 

Mijn schoonouders hebben een Kaukasische herder. Als we daar zijn, is mijn oudste zoon altijd heel bang voor de hond gewoon omdat ie zo groot is. De buren hebben ook een hond en die was zo enthousiast dat hij een keer tegen mijn zoontje opsprong. Nu is hij panisch als hij dat beest alleen al hoort. Ik ben zelf niet bang voor honden, maar ik vind honden ook niet echt leuk.

 

Daarnaast is angst voor alles wat je zelf niet onder controle hebt, eigenlijk heel gezond gedrag....
Dus een kind dat niet bekend is met honden, weet ook niet hoe het die honden onder controle moet houden en zal dus sneller bang zijn. Niet gek of raar, maar logische emotie die bepaald gedrag oproept...

 

Mijn kids zijn ook niet bang maar wel als het grote honden zijn!
Ik ben zelf totaal niet bang voor honden!

 

Ik snap je punt deels wel, je bent natuurlijk geen misdadiger die met een hond naar school komt. Zeker omdat je netjes buiten het hek op een uitlaatveldje wacht...

Aan de andere kant, zitten veel mensen gewoon helemaal niet op honden te kijken. Ik ook niet, en zeker niet in de buurt van mijn kinderen. Ze zijn er niet bang voor, zeker niet voor de wat kleinere honden, maar ik heb het er zelf niet zo op. Je weet nóóit wat een hond doet. Daarom snap ik dat mensen je wat argwanend aankijken, ik zou het zelf ook doen!

Maar voor jullie is het natuurlijk niet leuk!

 

Leuk dat je leest, maar lees dan ook even dat dit ging over de hond in de gang "te pleuren" Ik neem aan dat dat wel onder straffen valt aangezien hij da buiten de roedel "gepleurd" wordt.... Mand is inderdaad geen straf das logisch...

 

Ik heb zelf helemaal niks met honden. Ik vind ze ook vaak vies.
Mijn zoon moedig ik wel aan om (kleine) hondjes te aaien, maar als ze al te druk doen wil hij dat niet. Misschien breng ik dat onbewust op hem over, maar dat boeit me niet. Niet iedereen hoeft een hondenliefhebber te zijn en de hond van een ander leuk te vinden.