Ooooohww... In dat geval: Eens! Alhoewel ik toch liever een hond heb.. Gelukkig is die van ons ook niet moeilijk en hoef ik mij nergens druk om te maken maar pffff... Wat een uiteenlopende meningen zeg hihi.. Leuk om te lezen zo.. Ook zo'n topic waar je niet uit gaat komen, maar gelukkig is er (nog) geen ruzie ontstaan!!! Leuk leuk...
Sommige mensen zijn bang voor katten. Een vriendin van mijn ouders ook. En die kat wilde ALTIJD bij haar op schoot. Vond dat altijd best hilarisch. Enige wat die kat deed was heel hard kwijlen.
De katten van onze buren willen ook vaak tegen me aanliggen, maar daar heb ik geen zin in, want dan zit ik onder de haren! Dus ik kshhht die kat steeds weg en een beetje duwen... Zitten ze me altijd zo aan te kijken van: Laat dat beest nou lekker tegen je aanzitten, dat is toch lief!
Nou, ik vind het ook niet altijd fijn als dochter net naar bed is en ik rustig op de bank wil gaan zitten en meteen een kat de aandacht op komt eisen.. Laat me heeeeel eventjes met rust ja!! Maar hier gaan de katten dus echt naar buiten hoor als mensen er niet van gediend zijn. En mocht er in de toekomst een vriendinnetje van mijn dochter doodsbang zijn voor de katten, dan gaan ze desnoods iedere keer naar buiten als ze komt.
Hahaha, en die kunnen ook zo ontzettend 'lekker niet boeiend' kijken. Heerlijk. Onze katten mogen niet op de bank komen, en ze komen niet buiten
Ik ben een echte hondenliefhebber (we hebben er 2). Maar ik begrijp heel goed dat niet alle mensen van honden houden. Nu houd mijn oudste hond ook niet van vreemde mensen, dus dat komt mooi uit. Mijn honden gaan dus altijd apart als er visite komt (behalve als het echt bekenden zijn). Mijn hond gaat anders flink tekeer(blaffen). Als mensen haar negeren, dan stopt ze snel met blaffen en ze blijft braaf in haar mand liggen. Maar mijn ervaring is dat mensen honden niet kunnen negeren. Of ze zijn gek op honden en ze gaan ze roepen. Of ze zijn bang voor honden en ze blijven ze aankijken. Buiten heeft ze hier geen last van, maar ik zal nooit toestaan dat een kindje haar mag aaien. Mijn andere hondje is erg enthousiast en is momenteel aan het puberen. Die heeft op het moment nogal de neiging om tegen vreemde mensen op te springen. Dit soort gedrag heb ik echt een hekel aan, dus loopt ze voorlopig aan een lange dunne lijn, zodat ik haar kan corrigeren. (en dan krijg je net een opmerking van iemand: "o maar ik vind het niet erg hoor, ik hou van honden" Ja, maar de rest van de mensen die in hun zondagse kleren door duin wandelen zijn er waarschijnlijk minder van gedient) Mijn dochter heeft nog niet de leeftijd dat ze vriendjes/vriendinnetjes mee neemt. Maar waarschijnlijk zal ik mijn honden dan toch steeds apart moeten houden. Met Lety ga ik echt het risico niet lopen dat ze een keer zal happen. Plus dat veel kinderen haar geblaf eng zullen vinden. Maar ik denk maar zo: ze heeft het hier 100x beter als het Spaanse asiel waar ze uit komt...
We zijn er eigenlijk tegenaan gelopen. Ze was door andere mensen naar Nederland gehaald, maar die vrouw bleek allergisch te zijn. Dus toen moest ze weg. En wij zochten op dat moment een heeeeel ander soort hondje, maar werden verliefd
Ons meisje is dol op onze kat, maar ondanks dat ze nooit iets heeft meegemaakt met andere dieren gaat ze bij hondjes of andere poezen toch in de achteruit net als onze oudste...
Daar zeg je wat. Finn was bang voor de pup van mijn zusje (een Bordeux Dogg) toen die op hem afrende. Hij schrok zich rot. De pup is nog jong, maar echt groot. Hij kan Finn zo in zn gezicht likken en Finn is ook de kleinste niet. Maar moet je zelf eens indenken dat er een beest op je af komt rennen dat net zo groot is als jijzelf. Ik zou ook weg rennen. Ik ben bijvoorbeeld niet bang voor pony's, maar komt zo'n beest op me afrennen...ja dan wel! Verder gaat onze hond vrijwel altijd naar boven als er visite is, voor al mensen met kinderen die ze niet vaak ziet. Onze hond is er namelijk heeeeeeeeeeel erg bang voor. En ik wil niet dat zij uit angst zou bijten. Dus zij gaat lekker boven op de gang als het hier druk is. Als het rustig is of er zijn alleen mensen die ze kent (ouders broers en zussen en mn beste vriendin) dan blijft ze lekker hier, maar anders zit ze zelf zo te stressen, dat dit beter is voor haar! Haha!
Ik was als kind ook doodsbenauwd voor honden Mijn opa had twee honden. Niet eens groot. Maar voor mij leken ze reuzen. Ze werden trouwens altijd netjes aan de kant gezet ( achter een hekje in de keuken) Maar mijn moeder was dus bang en heeft dat waarschijnlijk op ons geprojecteerd. Nu hebben we zelf een hond en weet ik er meer van. Al blijf ik een paar rassen echt vreselijk vinden.
Fan of Geen fan van honden, dit is het meestbelangrijke wat je als ouder uw kunt kind kunt aanleren een ook laat zien!!!! Zo word je niet lastiggevallen - YouTube
Als men zijn hond weg houdt van kinderen, of ze nu bangzijn of niet.... De hond gaat het kind mert iets slecht assioceren! Een vreselijk gevaarlijke situatie dus! Kind bij alles betrekken en bang kind leuk maken! Allerbeste tip voor bange kindjes ± Zo word je niet lastiggevallen - YouTube
precies ik kan het ook niet hebben als ik mensen zie die met honden aan de lijn lopen en dan niet in de gaten houden dat de honden te dicht bij mensen komen (ze moeten die lijn kort mogelijk houden vind ik). Sommige mensen vinden vies dat de hond je aanraakt vooral met snuitje of bek, en je kent die hond niet, moet steeds denken aan dog Whisperer. Op een park of ruime omgeving vind ik niet zo erg maar in een klein winkeltje, of als je in de rij staat bij de kassa, en vooral op school tussen kindjes, of in eetcafe's vind ik het niet kunnen en als ze opeens te voorschijn komen uit een hoek dichtbij je, krijg ik bijna een hartaanval, je bent niet gewend om ze tegen tekomen en ze bewegen snel net ratjes ... Ik houd van honden maar kijk liever op een afstand naar ze. Ik krijg gelijk het idee dat die mensen zo eenzaam zijn vandaar een hond meenemen naar ongepaste omgevingen of te lui om hond apart in een rustig plekje uit te laten. Sorry maar ik wou open en eerlijk mijn mening delen, omdat de topicopener hier om vroeg.
Kinden houden helemaal niet 'van nature' van dieren, laat staan van honden. Dierenliefde is aangeleerd gedrag. Instinctief zal een kind 'bang' reageren op een dier, vooral op honden en katten, maar ook bijvoorbeeld slangen. Dat komt omdat dat van nature nou eenmaal 'vijanden' zijn van mensenkinderen. Of in elk geval de roofdiervoorouders van hond en kat. De reactie op een hond of kat als gevaar is een normale gezonde evolutionair gepaalde reactie. En je kunt een kind die angst wel afleren, maar dat gaat niet bij elk kind even gemakkelijk. Het is in elk geval geen aanstellerij. Je moet zo'n kijd niet 'bang' noemen, maar 'voorzichig'! Bij bezoek met voorzichtige kinderen: ik vind het een simpele kwestie van fatsoen om je hond tijdens zo'n bezoek gewoon in de bench te zetten. Een goed afgerichte hond blijft uit de buurt van ern bang kind. Kan je hond dat niet: in de bench (als op de gang pleuren niet je stijl s).
Mooi gezegd. Hierop aansluitend, ik vind het eerlijk gezegd niet zo'n geslaagd idee om met een hond bij een schoolplein te gaan staan. Al helemaal niet als het zo'n hyperactief ras als een Jack Russell is.
En hierop aansluitend, voor de 7e keer : Ik sta buiten de poort naast een POEPBAK en mijn hond zit naast me OP HET UITLAATVELD. Als ik daar niet zou mogen staan met mijn hond, of horen te staan in dit geval...zijn die 2 dingen daar wel heel misplaatst he...
Bedankt voor je ontzettend belachelijk kortzichtige mening/conclusie...ik ben niet eenzaam en niet lui. Mijn zoon vind het leuk en daar doe ik het voor.