Zoals de titel al zegt...ik zit niet lekker in mijn velletje. Ben heel erg sikkeneurig, en ben vreselijk moe. Dat komt dan weer doordat ik met mijn ME/Fibromyalgie-combie mijn drukke weekend niet helemaal verhapstukken kan.... Mijn lijf doet zeer en ik ben doodmoe, maar door die heerlijke kletter-regen op mijn zolderraam kwam er van slapen niks meer... Vriendlief en puberzoon zochten ook juist gister uit om al hun griefjes en moppertjes bij mij neer te leggen op zoek naar steun.....dus 's avonds barstte de bom.. Toen sloeg ik dus even met de vuist op tafel... :c: Ik had namelijk de laatste tijd erg het idee dat ik er alleen in stond, dat zwanger-worden-gebeuren....er werd helemaal niet meer gevraagd hoe of wat, en als ik erover begon dan was het al gauw van 'hhmmm'? Ik ben ook de beroerdste niet, dus laat ik het een tijdje aanmodderen, maar nu was ik het zat! Hubbie begreep gelukkig wat ik bedoelde en gaf toe dat hij wel erg met zijn eigen dingetjes bezig was.... Het rare is.....ik heb sinds het begin van deze cyclus mijn maansteen weer om. Vandaar mijn late eitje waarschijnlijk. Maar wat me opvalt...als ik de maansteen om heb...dan ben ik nog gevoeliger en emotioneler dan dat ik normaal al ben... De vorige keer dat ik um droeg heb ik um daarom afgedaan....werd niet goed van mezelf... Maar ja, deze cyclus wilde ik dat toch nog even volhouden.....maar ja...als ik dan zo'n mopperende huilebalk word.... :-k En als je dan 's morgens ontdekt dat je einnnnnndelijk je eitje hebt gehad, dan is dat geweldig! Temp ook mooi hoog.... Maar dan de volgende dag al, gaat ie weer naar benee..... Waarom nou weer zo'n flutkaartje.... Ik moet zeggen dat ik er geen hoop op heb deze maand....en dan komt het naar de dokter gaan wel erg in beeld zo... Maar ja lieverds...laat mij maar mopperen hoor...gaat wel weer over als ik ongi ben....hahahhahaa.... Maar soms moet je het gewoon ff van je afkletsen..... Hier ff mijn kaartje...
nou meid klets het maar lekker van je af hoor. Maar wel goed van je dat je ff lekker met de vuist op tafel sloeg, want het moet er natuurlijk wel uit. Ik hoop voor je dat gauw een keer raak mag zijn en wij zijn er om te lezen meid.
Hoi San, Dat geeft toch helemaal niks.. daar zijn we voor! Ik kan me je frustaties wel voorstellen, zelfs zonder maansteen Ik denk dat wij vrouwen er gewoon minder laconiek mee om kunnen gaan dan mannen. Wat niet wegneemt dat zij ook heel erg verlangen naar een klein hummeltje. Zij hebben natuurlijk geen last van die nare hormoontjes he?! Ik ben al een tijdje niet meer echt op 't forum om te proberen het iets meer los te laten, maar gevoel en verstand liggen zo ver van elkaar soms! De eerste 2 weken van de maand gaat het nog, maar daarna slaat alles op hol Bij mij is het 3 weken geleden misgegaan na een weekje of 8 en half en dan ga je je van alles in je hoofd halen.. ben ik er teveel mee bezig en lukt 't daarom niet?! Zolang je hubbie en je zoon weten dat jouw ups en downs te wijten zijn aan die hormoontjes en die mega-grote kinderwens, kunnen ze er vast wel begrip voor op brengen. Probeer wat uit te rusten, zodat je ME-klachten weer wat afnemen.. ook dat kan wel helpen weer net iets sterker in je schoenen te staan. Sterkte meid; wij zijn er voor je!
Mopper er maar lekker op los hoor! Kan ik me heel erg goed voorstellen. Ik heb er nu ook zo eentje thuis en het is niet leuk als je er altijd in je eentje voor staat. Maar gewoon even goed met je hubbie praten en alle traantjes laten lopen en dan moet je je een stuk beter voelen! Gegarandeerd, en anders mag je ook wel eventjes tegen ons aan mopperen hoor! Hoort er allemaal bij. liefs kiki
Dank jullie wel meiden.....lief.... Ben nu ook voornamelijk aan het bijtrekken van het weekend. Maar als ik dan zie hoeveel ik laat liggen in het huishouden...ppfff... maar ja,...ik ben nu zelf even belangrijk...lekker puhh... En wat hubbie betreft...ik denk dat de boodschap wel over gekomen is. Feit blijft dat ie gewoon erg met zijn werk bezig is (zit op een vast kontrakt te wachten..maar het duurt maar en het duurt maar...) Dus dat begrijp ik best. Maar ik ben er ook nog....toch? 8-[
Sjee meis...ik lees onder je stukje dat je net een miskraam hebt gehad? Wat verschrikkelijk zeg....ik wens je heel veel sterkte....
't Was behoorlijk slikken en veel snikken ja. Lichamelijk is het alles meegevallen, maar ja... (daar zijn ze weer..) die emoties he?! Morgen naar de gyn om te kijken of echt alles " eruit" is en of ze (n)iets raars hebben gevonden in het vruchtzakje (is opgestuurd naar het lab) en dan.... hopen op een nieuwe kans!
Nou, dat kan ik me heel goed voorstellen...tis ook niet niks he... Eerst enorme blijdschap en dan een enorme schrik en verdriet...dat is nogal een swing... Ik hoop voor je dat er niks vreemds gevonden word en je snel weer zwanger bent! En dat het dan maar goed mag gaan..
dankjewel! Maar het gaat nu even niet om mij, maar om jou he?! Moed houden en vooral..je gevoelens blijven spuien!
Oke, oke... 8-[ Ik heb even een wat vrolijkere foto in mijn profiel gezet....misschien helpt het...hahahahhaa....
Goede morgen lieverds... Ik ben weer terug van weggeweest. Lange zomer gehad, daarna (ook) een MK en even de maand sept. druk op m'n werk geconcentreerd. Gisteren ben ik aan m'n nieuwe cyclus begonnen (toch wel blij) en ben ik weer voorzichtig aan het koekeloeren op de site. Sandra@ ik begrijp je helemaal, het is zo'n emotionele toestand altijd, opbouwen, eisprongen, lutheale fases, ongesteld en weer overnieuw beginnen, hoop, verlangen, onzekerheid, anticlimax, opkrabbelen. Het is zo veel meer dan alleen een hormonaal proces, daar komt ook nog eens onze leeftijd bij kijken waardoor je toch onder iets meer spanning komt te staan, het is me wat. En daar mag de rest thuis best rekening mee houden vind ik, af en toe de vuist op tafel lucht heerlijk op en de rest weet meteen hoelaat het is! Dip@ het spijt me zo! Ik voel erg met je mee, heb afgelopen maand een "missed abortion" (weer) gehad, men twijfelt of het vruchtje vroeg was afgestorven óf zich nooit ontwikkeld had (windei zoals je zegt), er was alleen een vruchtwaterzakje te zien met een grootte van zo'n 5-6 weken. Ik heb het pas in de 11e week afgestoten... raar iets hoor. Ik wens je sterkte met het herstel meid.
(Even off-topic) Hhahahaha....nou die is genomen op de verjaardag van mijn vriendin, waar ik was met nog een vriendin....en we zitten er alledrie op...Supergezellig die dag!
Sjeetje Anneke, wat vreselijk meis.... Maar inderdaad....onze leeftijd speelt ook een grote rol he...ppfff... Soms denk ik wel eens...waarom nou zo lang gewacht? maar ja,...eerder had ook niet gekund, want toen was de boel niet zo fijn op orde bij ons als nu. maar het gevoel bekruipt je toch wel hoor... Dan had ik voor mijn gevoel wat meer tijd gehad om zwanger te worden. Want hoe meer ik op bepaalde sites lees...hoe meer ik lees dat ik eigenlijk al uit gerangeerd ben....
Hey San, Klets maar lekker van je af hoor, vaak lucht dat al enorm op. en natuurlijk ben jij er ook nog. Ik weet uit de familie wat het is om fibryalmogie te hebben, dus pas goed op jezelf en neem lekker even de tijd voor jezelf, dat huishouden loopt ech nie weg hoor. dikke kus, Daan
HAi San, Leuke foto trouwens met je vriendinnen! Toen ik je avatar zag dacht ik...dit rijmt niet helemaal met je gevoel, hahahahaha, maar je hebt hem pas net vaernaderd! Leuke foto trouwens! Kan het zo goed voorstellen dat je er even doorheen zit, maar wat ik sinds ik je op dit forum ken, denk te weten is dat je een hele goede relatie hebt en dat hubbie jouw boodschap wel zal hebben begrepen...Bl;ijven praten he! Ik had het ook van het weekend (hormonen uitbarsting) en mijn man zegt dan waarom heb je niet eerder iets gezegd. Hij is zeer begripvol, ook na de MK. Dnke maar zo: "Morgen schijnt de zon weer". elke dag ben je een stapje dichter bij het verkrijgen van een wondertje.
Nou meis,...dat is ook zo hoor... Gelukkig maar....ik weet uit ervaring dat het ook anders kan namelijk....
meid blaf hier lekker van je af... iedereen heeft wel eens van die periodes dat ze het "ff"zat zijn, en bij jou komen je lichamelijke klachten af en toe nog eens om de hoek kijken dat maakt het vaak ook al iets erger dan het normaliter zou zijn...gelukkig kan je mannetje je begrijpen en is er wat dat betreft geen man overboord... probeer een beetje gas terug te nemen meid, rust ff wat vaker uit... heel veel succes en dat het deze maand ondanks die dip in je kaartje toch raak zal mogen zijn...zie zo vaak van die dippen bij meiden en dan lees je later toch dat ze zwanger zijn dus ook dat zegt niet altijd wat hoor... succes meid liefs smoekie
He San, ik dacht al waar ben je nou toch? Ik heb me afgelopen week ziekgemeld vanwege (over)vermoeidheid en bekkenklachten en zit dus weer lekker veel op dit forum (weinig puf voor andere dingen) maar kwam je niet meer tegen! Nu begrijp ik wel waarom. Wij kwamen zo'n beetje tegelijk op dit forum volgens mij alleen was ik meteen zwanger. Echt balen voor je meis dat het zo lang moet duren, ik kan me voorstellen dat als je ook de 30 gepasseerd bent dat het je dan ook sneller te lang duurt... Het leven is oneerlijk he......als ik jouw verhaal en dat van anderen lees dan neem ik me wel altijd weer extra voor om er nu echt van te gaan genieten en me niet meer gek te laten maken door al die verplichtingen die ik denk te hebben (werk, studie, huishouden, vrienden die aandacht willen). Ik hoop echt voor je dat het snel raak zal zijn. Veel succes en sterkte!