Hallo allemaal, Mag ik me even voorstellen? Ik ben de mama van een peuter en een kleuter, en ik heb een schat van een man die erg begaan is met de kids en met mezelf. Toch gaat het de laatste tijd de foute richting uit met me, en de basis daarvan is een verschil in kinderwens. Ik had graag drie kinderen gehad, mijn man wil het bij twee houden. Twee is voor hem om een heleboel redenen interessanter: een derde is steeds het "derde wiel aan de wagen" bij het spelen, een derde valt steeds af in pretparken of op de bus waar alles per 2 is voorzien, in plaats van twee heb je dan drie verjaardagsfeestjes, drie hobbies op woensdag en in het weekend, drie keer huistaken te maken, drie keer kleren kopen, drie keer cadeautjes kopen en ook drie zeurende kinderen. We hebben beiden een drukke job en willen graag een evenwicht bewaren tussen onze job, eigen vrije tijd en de kids, en dat lukt nu maar net. Ook financieel. Een derde kind erbij zou betekenen dat we zelf ook zo goed als geen tijd meer overhouden voor onszelf. Misschien nu nog wel, maar eens de school begint niet meer. Maar toch... toch wil ik absoluut dat derde kind. We zitten dus met een vreselijk groot probleem, want die kinderwens van me is zo groot, dat ik mijn man onbewust onder enorme druk zet om toch toe te geven. Het zit me zo dwars dat ik (onbewust) al maanden geen zin in seks meer heb, minder lichamelijk ben geworden en steeds maar deadlines stel om hem toch over de streep te trekken. Ik weet dat als hij ja zegt, het enkel voor mij is en hij met zijn argumenten misschien later toch gelijk gaat krijgen. Maar toch wil ik het ZO graag, dat ik het idee niet kan loslaten. Wie zit in dezelfde situatie? Hoe gaan jullie hier mee om? Wie helpt ons hier uit?
hoi hoi. kan me voorstellen dat het vervelend is dat je hier een verschil over hebt maar je moet het er toch samen over eens zijn, je kan hem moeilijk dwingen. en wat is belangrijker? een derde kind of een goed huwelijk? kijk uit dat je dat niet op het spel zet hoor.. Succes ! xxx
Hoi Annelies, Je krijgt van mij een hele nuchtere en misschien wat onwelkome reactie: loslaten. Je gedachten sturen je gevoelens aan en niet andersom. Dus als jij je dit goed zou realiseren, kun je je gevoelens veranderen. En mi is dat toch op zn plek, gezien de argumenten van je man. Jullie hebben 2 kinderen, dat is toch fantastisch? Dus eigenlijk is het een soort van "luxe probleem" en persoonlijk vind ik dat zoiets niet in de weg mag staan bij een relatie. Is het hebben van nog een kind belangrijker dan een gezond en harmonieus gezinsleven? Vast niet. Makkelijker gezegd dan gedaan, dit "advies" en het zal misschien even duren eer je zover bent maar ik ben van mening dat dit toch de weg is die e het beste in kan slaan. Geniet van je man en je 2 kinderen, dat is meer dan sommige kunnen, toch? Ik hoop dat dit niet al te bot overkwam, ik kan nogal eens erg direct zijn en niet iedereen stelt dat op prijs. Het zijn iig mijn 2 centjes, misschien kan je er wat mee. Succes met deze lastige situatie!
Goh wat een moeilijke situatie! Ik heb niet hetzelfde probleem en kan je dus niet helpen. Wel kun je iemand niet dwingen om nog een keer te kiezen voor een kindje. Een kindje moet bij beide ouders zeer welkom zijn vind ik. Het enige wat ik kan adviseren is om er goed over te praten met elkaar en zorg dat je relatie er niet teveel onder gaat lijden. Het klinkt misschien heel erg hard,(dat bedoel ik niet zo) maar niet alles in de wereld draait om het hebben van kinderen (ook al lijkt dit voor jou misschien wel even zo). Je schrijft dat je gelukkig bent in de huidige situatie, probeer hier ook nog van te genieten!
tja idd een luxe probleem, mijn man zei destijds na de geboorte van de 2e dat het voor hem wel klaar was zo met 2 gezonde kids, en ik heb altijd gezegd zeg nooit nooit, en dan was hij het die zei van mij hoeft het niet meer, nu ben ik inmiddels 34 (was 33) dat ik ineens vlak voor oud en nieuw (en daarvoor wel eens wat geopperd natuurlijk) zei dat ik best graag nog wel een 3e erbij zou willen, en hij reageerde tegen verwachting in heel positief gelukkig, ik weet natuurlijk niet hoe ik me gevoeld zou hebben als hij zou blijven vasthouden aan dat hij geen kinderen meer zou willen, maar denk dat ik dan toch onbewust mischien wel heel heel erg telleurgesteld zou zijn en ik weet ook niet wat voor druk het op onze relatie zou geven, wel weet ik dat mijn wens om (hoop ik) nog een 3e te mogen krijgen heel groot is, en dat wij echt wel een hele hoop gesprekken zouden hebben gehad.... dat wat je man als argumenten geeft vindt ik persoonlijk nogal zwak...je zorgt er zelf voor dat je kind geen 3e wiel aan de wagen is, ik ben ervan overtuigd dat je het net zoveel liefde zal geven als de 1e en de 2e.... dat van die kadoo'tjes etc vindt ik ook niet echt een argument waarvan je zegt ja je hebt gelijk je hebt een peuter en een kleuter, dat zijn nog steeds leeftijden dat je 24 uur per dag mama bent, en dat zal niet veranderen met de komst van een kleine... maar als jullie al weinig tijd hebben tja dat is weer iets anders moet ik bekennen, ik ben gestopt met werken dus ik heb alle tijd voor de kids en ook voor hem...wij gaan nog vaak genoeg samen een weekendje weg o.i.d zodat we niet alleen maar papa en mama zijn...dat is natuurlijk ook iets om over na te denken, heb je er de tijd wel voor, financiëel zeg ik altijd waar er 4 kunnen eten kunnen er ook 5 eten... hoop dat jullie er samen uitkomen meid, maar probeer er wel voor te zorgen dat het geen bom onder je relatie wordt want ik denk niet dat dat hetgene is wat je wilt... succes
Tsja, dat is een andere zaak natuurlijk. Als ik van m'n werk thuiskom, wacht ons nog de was en de plas en de strijk en het eten maken en boodschappen doen en weet ik veel wat nog allemaal... Ik denk ook wel dat m'n man er anders zou over denken als ik overdag al deze dingen kon regelen en hij thuis niet zo belast zou zijn. Maar ja, ik kan m'n werk niet loslaten en dat wil ik ook niet...
Misschien als je minder uren zou gaan werken dat alles toch nog op zijn/haar plaats valt? Lijkt me ook niet makkelijk als dit zo tussen jullie is staat en nog lastiger als het tussen jullie in blijft staan...een kindje *krijg* je samen als het je gegeven is, dan is het absolute noodzaak dat jullie er beide evenveel naar verlangen... ik sluit me toch aan bij aan bij de rest...laat je huwelijk er niet door kapot gaan... succes met deze moeilijke issue...