Vermoed dat deze bij pubers hoort maar wil toch wat meningen hebben van mensen die waarschijnlijk daar niet lezen. Het gaat over mijn zoon van 13 het leren is nooit echt van een leien dakje gegaan. In september is hij begonnen op het VMBO kader. Op zich gaat het wel goed. Alleen de derde week werd hij ( geschorst) van wegen een conflict met zijn juf Nederland.s. Ben niet boos geworden en heb het na mijn idee rustig op gelost. Deze juf is in oktober ook Engels gaan geven. Mijn zoon heeft steeds het gevoel dat de juf hem niet mag? Kijk ik geloof de beide kanten van het verhaal. Hij kan koppig zijn en heeft net zo als zijn mama moeite met kritiek. Hij doet zeker zijn best. Huiswerk vind hij een drama. Heb hem zo vaak gezegd als je het niet weet kom dan naar binnen dan kijken wij er samen naar. Omdat ik het vergeet om het uit mijn zelf te doen heb ik hem verteld als we er samen aan denken ( elkaar helpen zal het vast en zeker goed komen) niet dat ik alle antwoorden heb. Vorige week heeft hij mij ( te kijk gezet op school. Diepe zucht) van hij moest een briefje aan mij laten zien van de juf over ( iets met huiswerk) En hij heeft dat briefje weg gegooid en heeft daar ken baar gemaakt als ik met dat briefje thuis komt dan krijg ik problemen Als er een makkelijk is ben ik het wel. Wel zit ik meer op zijn huiswerk elke dag vraag ik er na en elke dag krijgt hij zijn momenten om het te maken ( met hulp als hij dat wenst). Ben consequenter geworden wat betreft het op internet bezig zijn. Duidelijke tijden die tijden mag je en die tijden mag je niet. Mama mag ik huiswerk maken tijdens het internet tijd gebeuren hij zegt dat werkt lekkerde. Ik kan mij herinneren dat er pubers zijn die met knal harde muziek vaak hun huiswerk kunnen maken. Soort van extra afleiding dus ja het mag. Maar geen extra extra tijd voor internet mits het echt iets extra is voor huiswerk wat extra tijd kost. In overleg. En zeker heel soms knijp ik een oogje toe.( je moet ook weer niet te streng zijn) Maar het volgende de juf waar het om gaat heb ik al vier keer een mail gestuurd met het verzoek om met mijn zoon en mij om de tafel te gaan zitten of ze eventueel tijd voor hem maakt om met mijn zoon te gaan praten en de dingen samen te kunnen uit praten. Die schorsing zit hem nog steeds niet lekker. Vanavond is er een ouder gesprek met zijn mentor dat is niet die juf. Vorige week heb ik haar uit genodigd om eventueel vanavond even met mij kennis te willen maken. Zo dat ik een duidelijk beeld kan krijgen over wat er tussen de juf en mijn zoon speelt. Komt ze niet dan zal ik het zeker met de mentor wederom bespreken dat er gepraat moet worden met mijn kind en dat de dingen uit gesproken moeten gaan worden Ondertussen ben ik zoon aan het bepraten dat als hij ( gekke dingen doet hij zich verder in de problemen gaat helpen en dat het alleen maar moeilijker gaat worden) De juf zo als mijn zoon om schrijft is er een van de oude stempel en streng( hij ervaart het ook zo) Ik zeg jongen daar moeten we allemaal een weg in zien te vinden in het leven. Mijn wens is dat jij je hard maakt voor je school je hoeft hier in huis niks te doen je hoeft nog niet te werken. Ik zeg de energie voor school voor jou is even belangrijker. Geniet nog van deze tijd. Maar die vrouw is idd streng en hoogachting. Ze schreef mijn een berichtje had gevraagd of ze mij wilde bellen. ( wat niet is gebeurt) en sloot het bericht af met. Ja wel Hoogachtend. ( zelfs ik krijg er een gek gevoel bij.) Gisterenavond met mijn zoon nog een gesprek gehad over normen en waarden en hoe je mensen aan spreekt. Hij zegt maar dat hoeft toch niet. Dacht o je ( ben ik iets vergeten in de opvoeding) ja denk ik. Van ik zeg je kunt beter overal u en mevrouw en meneer voor gebruiken( zo ben ik op gevoeld) Van dat staat netter en oudere mensen moet je respecteren en netjes aan spreken. Hij snapt er niks van. ( daar ga ik mee verder aan de slag.) Maar snappen jullie mijn probleem. Ben bang dat ik de lat voor hem te hoog legt. Hij krijgt de ene keer een 9 voor Nederlands en de andere keer een 1.1. Als hij zijn best doet haalt hij een 9 doet hij niks een 1.1 dus hij kan het wel maar is koppig. Ik zeg maak er wat van. Laat zien wat je kunt haal er uit wat er uit te halen valt. Ja ik wil kok worden ik zeg ja dan moet je toch ook goed Nederlands kunnen ( lezen schrijven) En recepten en zo . Ik bedoel haal uit je zelf wat je kunt. Ik ben echt wel te vrede met een rapport met zessen en zeven.s. Ik zeg 8 strelen je eer. 9 je gevoel en 10 die kunnen niet meer stuk. Maar met 6/7 is het ook goed. Als je maar je best doet. Dus vanavond dat gesprek. Als mijn kind zich rot voelt dan voel ik mij ook rot. Niet om ego te doen maar je wilt je kind zo graag helpen. Wil hem de ellende van het leven besparen ook al moet hij zijn eigen weg hier in kunnen vinden. ( ik zal hem helpen zo lang ik kan. echt) Heel verhaal hoop dat iemand er wijs uitkomt of nog adviezen heeft voor mij. Wil hem zo graag ( gelukkig zien) Of is dit toch ook echt een deel wat bij de pubertijd hoort????
Mijn broertje is 13, en doet ook kader. Mijn broertje kan ook heel slecht tegen kritiek. Hij voelt zich heel snel aangevallen. Wat bij mijn broertje helpt is praten, praten en praten. We moeten mijn broertje constant vertellen dat hij goed is in gym, in rekenen etc. Taal is niet zijn sterkste kant, en heeft daar ook problemen mee. Wat bij mijn broertje helpt is dat hij op school tenminste 1 leraar heeft die voor een 100% achter hem staat. Waar hij al zijn frustratie kwijt kan, en actie onderneemt. (gesprekken aangaat) Mijn moeder is ook zeer nauw qua communicatie met de school. Mijn broertje is absoluut geen probleemkind. Ik denk: Deels leeftijd, deels persoonlijkheid. Ik denk zelf dat het weinig te maken heeft met opvoeding. Volgens mij ben jij een topmama! (als ik lees wat je allemaal doet voor hem, en hoe betrokken je bent!)
Hee meid, ik herken weer veel van je verhaal, zoals je weet zijn onze oudsten even oud. Het is gewoon ook een hele lastige leeftijd, zowel voor ons als voor hen... Mijn dochter leert vrij gemakkelijk, maar is ook een beetje gemakkelijk aangelegd..pfff. Ze wil dat ene extra stapje niet doen om Havo te halen. Heel frustrerend. Ik weet dat ze slim genoeg is, maar ze ziet de noodzaak niet in. Ik heb al tig gesprekken met haar gehad over haar toekomst en hoe ze die ziet... Kijk als ze het niet kan, is het prima wat ze nu doet. Maar zowel haar mentor als ik weten dat ze een slimme meid is. Dat kleine stapje extra, heeft ze geen zin in en ik kan haar niet dwingen he... Maar ff terug op jouw zoon. Ik denk inderdaad dat jij een hele goede mamma bent , dat het dus echt niet aan de opvoeding ligt. En het is ook lastig, je wil je kind geloven in wat hij/zij zegt, maar aan de ander kant weet je ook dat ze soms een eigen waarheid hebben... Ik zou als ik jou was, toch nog eens bij de mentor aandringen op een gesprek met die juf. Het is toch te gek dat ze dat maar afkapt. Ook kun je vanavond dit aangeven en er ook bij zeggen dat je zoon hier onder lijdt en dus jullie hele gezin. Je zegt dat hij niet tegen kritiek kan, nou ik denk dat de meerderheid van de mensen dat niet kan en zeker niet als ze 13 zijn... Ik vind het ook heel moeilijk om een middenweg te vinden tussen streng zijn en hen laten genieten van hun jeugd. Mijn vriend vindt mij sowieso te zacht voor haar. Hij denkt dat ik haar harder aan moet pakken, maar dat werkt ook averechts... Is het misschien een optie om iemand anders een gesprek met hem te laten hebben? Een oom? Ik weet niet of zijn vader nog in zijn leven is? Natuurlijk kan het ook een tante zijn of iemand die hij vertrouwt? Ik wil je heel veel succes wensen voor vanavond. Probeer de mentor ervan te overtuigen dat het gesprek met de juf van groot belang is voor jullie. succes nogmaals, ik zal aan je denken knuff Pluisje
13 is een lastige leeftijd, ze zijn nog lang niet volwassen, maar ook geen (kleine) kinderen meer. Dit soort zaken moet je bespreken met de mentor van school, die hoort dit verder op te pakken, vooral wanneer jouw zoon het gevoel heeft dat 1 leerkracht niet met hem overweg kan. Dat de juf op jou reageert met "hoogachtend" heeft niet zo zeer met wel/niet mogen, maar puur dat het netjes is, lijkt me, ik zou er in elk geval niet moeilijk over doen, jij bent zelf van mijn leeftijd, en dit was 20 jaar terug toch heel normaal? En als zij wat meer ouderwets is, denk ik dat dit gewoon haar manier van spreken/schrijven is. Mijn advies: probeer er met de mentor en deze juf over te praten, het liefste eerst met de mentor, die dan bemiddeld in een gesprek tussen de juf, jouw zoon en jij, lukt dit niet, stap je naar de vertrouwenspersoon van school. Ik denk zelf niet dat het nodig is, maar dat jouw zoon het alleen maar zo aan voelt.
Ik heb geen verstand van puberende kinderen ( ja mezelf toen hihi ) Maar meid jij bent een topmama! Als je dat maar onthoudt!!!!!!
Je doet je naam eer aan, knap! Ik vind het knap dat je zo heerlijk open opstelt naar je zoon toe en toegewijd bent. Pubers zijn nou eenmaal niet de makkelijkste (ben zelf 2 jaar juf geweest op een voortgezet speciaal onderwijs school). Ik kan me jouw zoon ook heel goed voorstellen dat hij zich zo rot voelt en dat briefje heeft weggegooid. Hij vindt het ook niet leuk dat het zo is gegaan. Als je vanavond dat gesprek ingaat, zou ik als ik jou was nog eens beginnen over het akkefietje en over het waarom je niet met die leerkracht kan afspreken. Vaak is dat namelijk wel gewoon mogelijk. Een leerkracht van de oude stempel valt ook vaak niet zo snel in de smaak bij pubers, oubollig en als hij zich daar niet goed bij voelt, vind ik dat die leerkracht ook meer haar best mag doen. Wat iemand voor mij zei, praten helpt en ook zeker met de betreffende leerkracht en niet alleen via de mail, daar los je niks mee op. En als het kan met zijn drie, jij, je zoon en de leerkracht. Heel veel succes bij het gesprek vanavond!
Ach knap, jij bent toch een geweldig toegewijde moeder... Je KUNT niet meer doen dan praten praten, praten...en hopen dat het kwartje valt. Ik vind het trouwens zeer vreemd dat die betreffende juf geen contact met je opneemt voor een gesprek! Ik ben benieuwd of ze er vanavond bij is dan. Zo niet, zou ik mn onvrede daarover toch eens uiten bij de mentor. Het is een feit dat jij vol goede bedoelingen bent, en zij niet thuis geeft. Geef aan, dat die relatie met de juf verbeterd moet worden, omdat die relatie zijn schoolresultaten in de weg staat! Dat je daarom, met je zoon erbij, zaken uit wil praten. Succes knap, laat niet over je heen lopen, het gaat wel over de toekomst van je zoon. Je mag best vertellen hoe je zoon, school ervaart, en een plan van aanpak proberen voor te stellen. Jij kent je zoon het beste.
Dank jullie wel voor alle lieve worden. ( gelukkig zie ik het probleem goed) en wil ik het op de juiste manier oplossen. Ga zeker vanavond bespreken dat ik een gesprek met de desbetreffende juf wil hebben.. Of mentor met zoon en de juf samen en dat ze het samen uit gaan praten... En ja idd mamabri ik ben ook idd zo op gevoed alles met mevrouw u en meneer. Wel had ik open leraren ( vriendelijk) Zo lang ik die juf niet gezien hebt kan ik het plaatje niet rond krijgen of verbeteren. ( ik eis vanavond ) een gesprek met haar. ( op een vriendelijke maar duidelijke manier. Daar straks met zijn oude basisschool gebeld. Als het niet lukt gaan hun ook nog in gesprek met school. Daar straks ook gemaild met zijn therapie van zijn oude school( zijn displaxy) en over hoe ze het beste het kunnen aanpakken. Hij schrijft volgens de juf te slecht of on lees baar en gaat op school bijles hier in krijgen. ( maar nu met aanvulling van mijn gegevens van die therapie. Dat het misschien niet een heel goed idee is om hem blokletters te laten leren schrijven. ( om het leesbaren te krijgen.) daar is hij ook verdrietig over. In jan gaat hij terug bij haar. Om hier aan te werken via mijn kant. Hopelijk kan ik school en haar ook in contact brengen. Vorige week is hij ( half de klas uit gestuurd) bij die juf in ver band beginnende problemen( is waar ) En heeft hij vier uur bij de Hoofd mentor zitten werken( hij voelt zich daar door nog meer gesterkt in het gevoel dat de juf hem niet mag.) Gisteren avond ben ik wel even boos geweest op hem omdat ik hem uitlegde hoe hij het vandaag zou moeten aan pakken op school. ( wel op zijn manier natuurlijk) beleeft blijven manier. En gaf een antwoord waar ik niet zo blij mee was. Ik zeg even uit mijn ogen. Daarna hebben we wederom gepraat. En daarna hebben we samen Home alone gekeken ( vind hij een leuke lach film) even wat ontspanning na inspanning. Ik moet echt op letten dat ik niet ontplof als hij zo doet. .... heel veel tot 10000 tellen. Bedankt voor het lezen. En ik blijf hopen dat ik door middel van praten en aansturen aanvoelen hem op het juiste pad kan houden. En hij ( plezier gaat krijgen in Nederlands en Engels) En vanavond zal ik vertellen hoe het gegaan is. Bedankt voor de steunende woorden en adviezen.
Heel veel succes vanavond, meid! Komt heus wel goed, pubers zijn lastige wezens Je doet het prima hoor!
Als het goed is gaat er gepraat worden zijn mentoren gaan het door geven. Zoon heeft moeite met het ( gezag) tja appeltje valt niet ver van de boom. Zie in dat mijn zoon toch wat problemen heeft met het emotionele. Mijn vermoede.s zijn ( die hou ik voor mijn zelf even) dat hij toch iets moet gaan doen aan zijn agressief manier van reageren. We zijn er nog niet maar ik laat hem er niet in stikken. En zijn rapport was redelijk. Volgende week tekenen voor lwoo ondersteuning was nog niet gebeurt ahummm ander verhaal. Maatschappelijkwerken van school heb ik ook aan gevraagd zo dat hij daar een vertrouwen.s persoon gaat krijgen lijkt mij een goed plan voor zijn emotionele ( kanten),