Volgende week krijgen we de uitslag van de observaties thuis en op school. Ben benieuwd, ben er nu al zenuwachtig voor. Vandaag ging het niet zo goed met de jongste. Op het schoolplein bij het ophalen van de middelste rende hij hard weg, de zij ingang van de school in. Daarna wilde hij niet lopen, niet getild worden, ging op de grond zitten, sloeg naar me toen ik hem ging dragen. Achter op de fiets wilde hij ook niet, ik kreeg niet eens het veiligheidsgordeltje over zijn hoofd. Toen belde net degene die hier geweest is voor observatie, net toen ik haar aan de lijn had gooide de jongste een glas limonade om en schreeuwde de middelste op zijn aller hardst een vloekwoord. Ik heb de jongste vandaag maar thuisgehouden van de peuterschool, ik weet dat als hij zo dwars is als vandaag, het daar nog 2 keer zo erg wordt. Morgenochtend maar weer proberen, op vrijdagochtend gaat hij ook naar de peuterschool. En maar extra vroeg slapen vanavond, hopelijk helpt het.
welke kindje wordt geobserveerd miss. Hoe oud is die? spannend hoor. maar fijne dag heb je achter de rug. Ik snap dat je dan de peuter liever thuis houdt. Die zal dan ook wel even rust nodig hebben.
het voordeel is dat het jezelf misschien rust geeft misschien, dat je gedrag beter kunt plaatsen en wie weet ook een manier vind hoe je er het beste mee om kunt gaan. Wie weet kun je zo ook eerder zien wanneer er problemen ontstaan of wie weet voor zijn. Blijft een diagnose je volgen? het schijnt van wel. Maar ik denk dat voor nu belangrijker is dat je je kind helpt als die tegen problemen aan loopt. Sterkte!!
hier gisteren terugkoppeling gehad over de eerste video die gemaakt is. Wel goed, want zowel de dingen die goed gaan als de dingen die beter kunnen, worden benoemd. Als je terugkijkt zie je dingen die je anders niet ziet en maakt je ook bewuster. Bijv. als het gaat om een kind wat veel aandacht vraagt en dus alle aandacht naar zich toe trekt en het andere kind dus op een manier probeert ook aandacht te vragen. Maar weer kwam er naar voren dat het niet normaal druk is zoals mijn zoon is. Ze vinden dat hij onrust in zichzelf heeft en wat wij ook doen om de opvoedingskunsten te verbeteren (ookal doen we het dus al hartstikke goed naar omstandigheden) zal je dat niet helemaal kunnen ondervangen doordat het dus waarschijnlijk ook in mijn kind zelf zit. Ze gaan kijken of de observatie gedaan kan worden met de video's van de hometraining zodat dit voor ons maar vooral mijn zoon het minst belastend is. Hoewel het niet uitgesproken wordt, omdat ie nog maar 3 1/2 jaar oud is, wordt er wel aan adhd gedacht en gezegd dat we er goed aan doen om hem te laten observeren. Om dat we hem dat snel goed kunnen helpen als ie op school problemen krijgt en daar heb ik dan moeite dat ze dan gelijk weer over medicijnen beginnen als voorbeeld.
mariekebr1, Mijn jongste zoontje, die geobserveerd is, wordt voor de kerst 4. Het wordt dus ook heel spannend hoe het zal gaan op de basisschool, op de peuterschool laat hij onaangepast gedrag zien, heel vaak weigeren om aan het kringgebeuren mee te doen, niet naar binnen willen als ze buiten hebben gespeelt. De middag dat hij geobserveerd is op de peuterschool, bij het ophalen, zat iedereen in de kring, mijn zoontje stond in zijn eentje buiten op het speelplaatsje naar binnen te kijken zag ik, dit deed me wel pijn en maakte me eigenlijk boos, omdat hij geobserveerd werd, hadden ze hem maar zijn zin gegeven en buiten gelaten tijdens de kring afsluiting, hij kon wel zelf zo naar binnen stappen als hij wilde. Ik merk dat de juffen moeite met hem hebben, de juf vertelde dat hij een kind had geplaagd en niet wilde ophouden, toen hebben ze hem een half uur in de groep naast hun, die juf kent hij ook, gelaten, en toen was het over. Vond het ergens wel raar dat ze het in de eigen groep niet konden oplossen. Ik vind het dus niet echt leuk meer om hem weg te brengen, al vind hij het vaak toch leuk, gym vind hij geweldig, maar als ik tegenwoordig weg ga, vind hij het wel moeilijk en een half jaar geleden niet. Mariekebr1, ik snap dat je moeite hebt met het idee van eventueel medicijngebruik bij je zoontje, daar zou ik ook moeite mee hebben, zo jong al.
oke..dus van dezelfde leeftijd. mijn zoontje lijkt zich bij psz juist heel erg aan te passen. Maar goed....dat is ook meer een adhd'tje en geen ass. J. is o psz heel erg ondernemend, vraagt veel aandacht, doet het goed als ie een op een aandacht krijgt, maar ze hebben ook wel wat moeite met hem. Ze hebben hem in een drambui ook even apart genomen in de klas. Daar was iemand bij en die heeft gezegd dat ie pas terug mocht naar de groep als ie zou kalmeren. Daar vind ik zelf niets op tegen. Maar een half uur vind ik wel lang. Hopelijk was je zoon niet alleen?! Bij j heeft het wel indruk gemaakt dat ie uit de groep geplaatst werd, maar sindsdien past ie zich wel beter aan. Het eerste wat ie zei als ie thuis kwam, is dat het goed ging omdat ze niet boos op hem waren. Dat wordt zeker spannend als je zoon naar school gaat. Het zou fijn zijn als ie dan wel mee doet. Het is denk ook wel afhankelijk van of er een klik is met de leraar en hoe de groep verder is.
Hey dames, rottig om te lezen dat jullie ook zulke zorgen hebben. Alev, heb je de afspraak nu eerder? mamzie, weet jij al meer? miss, ik vind het heel slecht dat ze zo inconsequent zijn op je psz. Je zoontje heeft juist structuur etc nodig. Met mijn dochtertje gaat t redelijk. 2 wkn vakantie gehad en deze week weer school is zwaar vermoeiend. Ze plast weer in haar broek als ze haar niet naar de wc sturen en ze is extreem moe en dan niet bereikbaar etc. Ze gaat nog steeds geen hele dagen. Binnenkort bloedprikken om syndroom uit te sluiten. We merken ook dat onze jongste (die weliswaar vrij vlot is) gewoon de oudste in haalt mbt benoemen en uiten van haar gevoelens. Levert zat conflicten op ook.
Toen ik mijn zoontje vanmorgen uit de peuterschool ophaalde, vroeg de juf of ik even kon blijven. Toen iedereen weg was zei ze: waar je altijd bang voor bent is gebeurd, hij is vanmorgen weggelopen, een mevrouw heeft hem gevonden, hij liep op zijn sokken buiten, vlak bij school, bij de speeltoestellen een stuk verder op.:x. Ze zegt dat hij even daarvoor met een bezem in de afgesloten gang speelde, daar is een stenen muurtje met klapdeuren die met een schuif bovenop op slot gaat. Vermoedelijk heeft hij de uitzwaai kruk gepakt waar de kinderen altijd op staan met hun mama en papa dag zeggen. en is toen waarschijnlijk vanaf het muurtje op de grond gevallen. De juf ging de kinderen tellen om naar het gymzaaltje te gaan. Ik had in de ochtend zijn gymschoenen op de psz al aangetrokken. Ik heb het net aan mijn zoontje gevraagd, waar hij die dan had gelaten, hij zegt bij de wctjes. Hij heeft een engeltje op zijn schouders gehad denk ik. En ik vind dat ze toch beter hadden moeten oppassen, ik heb ze al gewaarschuwd dat ik bang ben dat hij wegloopt in een onbewaakt ogenblik. De juf zei ook nog dat ze de klas met mijn zoontje er bij niet aan kunnen. Ze zou ook contact opnemen met de vrouw die hem geobserveert heeft. Ik heb nu eigenlijk helemaal geen vertrouwen meer, om hem daar te brengen, tenzij ik er zelf de hele ochtend bij ga zitten. En ik denk dat de basisschool zo ook niet door kan gaan, als hij nu weggeloopt.
Er zijn tegenwoordig heel veel mensen die zeggen dat ASS of ADHD tot de modegrillen behoort. Dat een diagnose ze de rest van hun leven blijft achtervolgen. Ik las laatste een verhaal van een jongen, hooggebegaafd en asperger. Hij had graag hulp gehad in zijn jongeren jaren want hij zat nu met een baantje ver beneden zijn niveau, omdat hij nooit die begeleiding heeft gehad die hij stiekem toch zo nodig was geweest. Bij mijn kereltje heeft het tot nu toe alleen maar positief uitgepakt. Hij is dan wel niet hoogbegaafd, maar zit er tegenaan. Daarbij een spraak-/taalstoornis. Zijn driftbuien zijn met 80% afgenomen, we zijn nu hard zoekende naar geschikt onderwijs. En wij? Wij hebben vooral rust gekregen. Rust omdat we nu de dingen waarvan we dachten ze te kunnen scharen onder de ASS paraplu, nu een plaats kunnen geven. En die rust werkt beide kanten op.
Miss40, wat eng! Mijn dochter heeft het ook een keer bijna gedaan toen ze net in de kleuterklas zat. Ze was toen op de gang gezet en toen de juf haar weer kwam halen kwam ze net weer naar binnen gelopen met haar jas aan en haar tas op haar rug. Ze had op het schoolplein nog staan twijfelen of ze naar huis zou lopen maar had zich toch bedacht en was weer naar binnen gegaan.
Storm, los van die asperger heeft een hoogbegaafd kind altijd begeleiding nodig. Veel hoogbegaafden werken daardoor uiteindelijk ver onder hun niveau. Ik heb mijn vermoedens deze week met haar juffen besproken en zij zien ook wel dingen van autisme. Het zou ze niet verbazen als het er uiteindelijk uit zou komen. Voor nu hebben ze nog geen hulpvraag richting hulpverlening maar in de toekomst willen ze misschien wel een persoonlijkheidsonderzoek willen. Wat de juf wel heel zorgelijk vond en niet aan autisme linkte is dat ze 'van persoonlijkheden switcht'. Als ze dingen moet doen die ze niet wil wordt ze bijvoorbeeld vaak een hondje. Ze begint dan te blaffen. Als ze bang wordt, wordt ze Dolfje Weerwolfje. Ze noemde dit ook in verband met dat ze op een technisch veel hoger niveau leest dan ze emotioneel aankan en daardoor informatie binnen krijgt die ze emotioneel niet aankan. Ik heb dit, wat zij switchen van persoonlijkheden noemt nooit als zorgelijk gezien, maar gewoon als een rijke fantasie. Maar ik zal het binnenkort nog eens navragen wat ze er nou precies mee bedoelt. Is het voor jullie herkenbaar? Ik heb besloten dat ik wacht met hulp zoeken tot ze dat op school ook willen. Dit ook omdat de vorige kinderpsycholoog vertelde dat vanwege haar zeer hoge iq een gewone kinderpsycholoog makkelijk een verkeerde diagnose kan stellen, en heeft verwezen naar een kinderpsycholoog gespecialiseerd in hb kinderen. En laat deze psycholoog nou geen contracten hebben met zorgverzekeraars. Dat wordt dus erg duur. Ook op school zeggen ze dat ze nog erg jong is (eigenlijk is haar school pas vanaf 6 jaar) en willen nog even zien hoe ze zich ontwikkeld. Ze mag nu af en toe bij de kleuters gaan spelen in het reguliere deel want ze heeft ook gewoon nog erg veel behoefte aan vrij spelen.
volgens mij moet je het 'switchen van persoolijkheden' niet zo erg zien als een groot probleem. Ze kan gewoon niet overweg met dr eigen emoties en dat uit ze dan door het aan een iets of iemand te koppelen zodat ze er beter mee om kan gaan. Bijvoorbeeld als ze bang word word ze dolfje weerwolfje. dat is een karakter die aan de ene kant eng is maar aan de andere kant ook vertrouwd. Zo kan ze dr angst beter onder woorden brengen etc. Als ze iets niet wil doen en ze word een hondje. Een hondje doet ook niet altijd wat er van hem gevraagd word en een hondje kan het ook niet verwoorden waarom hij iets niet wil doen. En zij kan het ook niet. Daarom associeert ze zichzelf met een hondje. Iedereen begrijpt van een hondje dat ie niet kan zeggen waarom ie iets niet wil doen maar niemand accepteert of snapt het van een meisje dat zij het niet kan. Daarom word ze een hondje zodat de mensen om haar heen haar beter snappen.
Mamzie, dat klinkt heel logisch zo en ook geruststellend. Ze doet het inderdaad op momenten dat ze zich geen houding weet te geven 'in haar eigen persoonlijkheid'.
pfff ik ben zo moe en geïrriteerd. door de hormoontje waarschijnlijk. Dan ben ik sneller geprikkeld. Het valt me echt op nu dat als ik met mijn dochter thuis ben dat het allemaal vanzelf gaat. Even rustig kunnen zitten om koffie te drinken, samen spelen, even wat in het huishouden doen, weer even samen. Ik kan zo tenminste ook eens ademhalen of wat in huis doen en vind het dan ook leuk om samen met mijn dochter van 2 wat te doen. Als ik met mijn zoon ben, dan word ik geleefd. Er is geen ruimte om even op adem te komen. Ik moet hem continue bezig houden. Bouw je een hut voor hem, zodat ie zelf daar even rustig een boekje kan lezen of met de zaklamp die ie van mij heeft te spelen, moet ik er perse bij blijven. misschien moet ik met picto's gaan werken om afspraken te maken m.b.t. wanneer samen en wanneer zelf spelen. Maar ik denk echt ook dat dat niet werkt, want hij is snel afgeleid, moet ik hem nog continue eraan herinneren en als ie nu iets wil, is het nu. pfffff...en nu zitten we weer in zo'n negatief spiraaltje, want ik heb dus ook geen geduld met hem en ben dan volgens mij ook zo redelijk niet. slechte moeder;( bah. bah. bah. Overdag doet ie geen slaapje meer en 's avonds slaapt ie om 8 uur. Is ie vaak ook al tussen 6 en half 7 wakker. Tegenwoordig gaat ie dan op ontdekking uit en alleen naar beneden, of op de badkamerkast op de wasbak klimmen om iets te pakken wat ie wil, of naar zolder. Ik vraag me af wanneer ik hem verongelukt terug vindt
Hoi marieke, balen dat jij je zo voelt. Soms voelt het alsof er geen "ontsnappen" aan is he? Zelf ondervind ik de meeste problemen als ik beide kind thuis heb. Probeer dan toch consequent te blijven maar ik krijg haar soms niet uit die "flow" van ongeremdheid. Slopend. Van de week weer wat wijzer geworden door het gesprek met de psych van mijn dochter. Op momenten dat ze moe is, of bij dingen die ze moeilijk vind gaat ze peutergedrag vertonen. Emotioneel bevindt ze zich op niveau van een 2-2,5 jarige. Maar ze kent al wel bijna t hele alfabet. Het is erg zoeken wanneer we haar wat uitdagends moeten aanbieden en wanneer niet.
Ik heb laatst een artikel gelezen over de vele leeftijden van een kind met autisme. En hoe grootde verschillen kunnen zijn tussen wat je hoort en wat je het kind ziet doen. Heel interessant vond ik, en ook heel herkenbaar. Bv een jongen van negen die met zijn juf een boek over vliegtuigen leest en bijeen plaatje van een vliegtuig steeds het geluid van een vliegtuig nadoet, zoals een drie-jarige dat zou doen. Maar vervolgens heel goed uit kan leggen wat de rol van de gezagvoerder is, dusweer ver boven zijn leeftijd. Mijn zoontje heeft ook zo'n disharmonisch profiel.
Na het weglopen van mijn zoontje vrijdag, hebben we besloten dat hij de laatste weken voordat hij 4 wordt, niet meer naar de peuterschool gaat, alleen nog 1 keer met mij om te trakteren en het af te sluiten, dat doe ik voor hem, ik denk dat het voor mij moelijk is. Vind het nou best moeilijk, want mijn zoontje vraagt wel of hij naar school mag. Maar het weglopen, dat de juffen dus niet goed hebben opgepast, en dat ze steeds zeggen de groep niet aan te kunnen met mijn zoontje erbij, is voor ons genoeg reden om hem niet meer te brengen. Dinsdag hebben we de uitslag gehad van de observatie: ze herkenden toch enkele dingen van ASS. Maar als we een diagnose willen, moet hij verder onderzocht worden, dat laten we dus doen. Ze denken wel dat hij een gewone basisschool kan proberen, maar dan moesten we eerst aan de juf daar vragen of ze dat aankunnen daar. Het is de juf die mijn zoontje van 5 ook heeft, het is namelijk een groep 1/2 combi. Ik heb nu wel heel veel angst dat hij daar ook wegloopt en daar is minder controle dan op de peuterschool, er zitten 22 kinderen in de klas, dus ik heb wel grote twijfels of dit goed kan gaan. Ook gaat er iemand bij ons thuiskomen die kan helpen extra structuur aan te brengen, bijv. met plaatjes van een dagindeling enz. Het was me dus wel een heftige week, heb het hele weekend na het weglopen van mijn zoontje op school huilbuien gehad, van de week 2 avonden hoofdpijn, maar vandaag voel ik me weer wat beter. Ben weer druk bezig om de jongste zindelijk te krijgen, maar ook dat gaat moeizaam, plassen gaat soms goed, drukken heeft hij nog niet gedaan op de wc.
moeilijk hoor miss40 Zou iig heel goed met school gaan praten/overleggen voordat ie gaat beginnen!! Op de peuterspeelplaats van Erik zijn ze hem ook 'n keer kwijt geweest. Ze waren hem vergeten in de wc. En Erik zegt dus niks en doet ook niks, die blijft gewoon staan ( deur was niet op slot ofzo ). ruim een uur lang!! Pas toen ik eraan kwam om hem op te halen begon ie te huilen omdat ie me hoorde. Heb toen ik hem vond in de wc echt een potje mee staan janken Ergste was dat de juffen niet eens hadden gemerkt dat ie weg was..... pas toen ze het afsluitrondje deden en alle namen opnoemden kwamen ze er pas achter. Op dat zelfde moment vond ik hem dus in de wc.