Werd jouw geboorteplan gerespecteerd?

Ik heb goede ervaringen! Bij mijn tweede kreeg ik door omstandigheden een voor mij onbekende verloskundige. Mijn mam zorgde dat ze het plan las en ze heeft alles gedaan wat erin stond.

Bij de derde ook een geboorteplan gemaakt, maar daar kwam niks van terecht door een spoedkeizersnede mer 35 weken

 

Wij hebben bij beide bevallingen op verzoek van de verloskundige en later op verzoek van het ziekenhuis een geboorteplan geschreven/ingevuld. Er werd eigenlijk niet echt iets mee gedaan.. Nou hadden we ook geen hele bijzondere dingen erin staan hoor. Het was voor mij ook geen probleem zo.
Ik denk wel dat je het idee van 'controle' over de bevalling een beetje mag proberen los te laten. Je kunt nooit voorspellen hoe het loopt en dan is het fijn als je vertrouwen durft te geven aan degene die jou helpen/begeleiden.
Anderzijds: als je hele specifieke wensen hebt, zou ik het wel echt bespreken voor de bevalling want anders komt het er waarschijnlijk niet van. Of misschien kun je met je man afspreken dat hij tijdens de bevalling mee op let dat jullie wensen in acht genomen worden ..

 

Ik had geen plan omdat ik dat zelf niet echt nodig vond. Mijn instructies waren voornamelijk gericht aan mijn man mocht er wat met Eva aan de hand zijn, en verder heb ik me helemaal overgegeven aan het moment. Dingen van te voren vastzetten is vaak gewoon geen doen (en een recept voor een trauma imo omdat men zich vaak zo vastpint op dat plan), omdat je bevalling gewoon niet altijd jouw wensen volgt.

Ik denk ook dat je het idee van controle moet gaan proberen los te laten. Dingen gaan nooit zoals je ze graag wilt hebben.

 

Ik heb mijn plan vantevoren doorgesproken. Zo was het eigenlijk niet mogelijk (voor mij) om het infuus niet in mijn arm te prikken en zou er ook verteld worden als er geknipt ging worden (ik wilde het niet weten).

Ze houden in het ziekenhuis best nog wel rekening met je wensen hoor!

Wat bij mij fout ging was dat er expliciet stond dat ik geen ruggenprik wilde en toen ik het uitschreeuwde van de pijn en er toch eentje wilde.... Toen deed de anesthesist/anesthesioloog heel erg moeilijk. Uiteindelijk heb ik haar bedreigd (oeps) en de gynaecoloog met haar gepraat en toen toch gekregen.

Laat vooral ook een slag om de arm dat je het op dat moment anders kan willen

 

Ik heb heel goede ervaringen. De bevalling werd wel begeleid door mijn eigen verloskundige ( misschien scheelt dat tov een arts) en hoewel een aantal dingen niet lukten (uitkloppen navelstreng, manlief pakt baby aan, geen hormoonspuit voor de placenta) kan ik achteraf heel goed begrijpen waarom niet en heb ik daar ook totale vrede mee. Er waren ook dingen die ik zelf anders wilde dan in mijn plan stond (met persen wilde ik niet meer in bad) ook dat was geen probleem.

Overigens ben ik het echt NIET eens met Strijkkraal en zou ik zeker een plan schrijven als dat je gaat helpen om het los te laten. Het heeft mij enorm geholpen in de voorbereiding naar de bevalling om bewust na te denken over wat er kon gebeuren en wat ik dan zou willen, zowel n positief als negatief. Dat nam angst voor complicaties weg en ik kon zeer positief naar de bevalling uitkijken en het 'los laten'. Ook heel fijn om alles goed met manlief te bespreken, ik had er zo vertrouwen in dat hij mijn grenzen zou bewaken als dat nodig was. Ik geloof echt dat mijn vlotte bevalling (4,5 uur van begin tot eind, geen ingrepen of pijnbestrijding ) geen toeval is, maar een resultaat van goede voorbereiding waardoor ik me er volledig aan kon overgeven.

 

Gelukkig mogen we verschillen van mening daarbij zeg ik niet dat ze geen plan moet schrijven... Ik zeg alleen dat men daar niet teveel aan moet hangen. Ik ken mensen die echt niet over het feit kunnen komen dat niet alles wat in hun plan stond is gevolgd. Waar goede redenen voor waren. Maar die mensen wilden perse zelf de controle houden en dat is nou gewoon altijd niet mogelijk. Een bevalling is niet te voorspellen.

En als ts nu al bang is dat haar plan niet wordt gevolgd, dan is het misschien zaak om die controledrang onder ogen te zien.

Ik persoonlijk vind een plan onzin, maar ik zeg niet dat anderen dat niet moeten doen ...

 

een plan kan natuurlijk anders verlopen, maar door samen met je man een plan te maken en dingen op te schrijven, kan hij wel voor jou spreken als jij hier niet toe in staat bent.

Je moet een plan ook niet schrijven om er vervolgens star aan vast te houden, maar wensen als navelstreng laten uitkloppen, wachten met oxytocinespuit zijn wel handig om vast te leggen. Het is namelijk vervelend als achteraf dingen gebeurd zijn die je had kunnen voorkomen (of dingen niet gebeurd die je wel graag had willen laten gebeuren).

Hier bijv heel duidelijk dat baby niet bijgevoed mag worden. Tuurlijk, als er echt iets is wijken we hier vanaf, maar gaan we eerst op zoek naar donormelk ipv kunstvoeding. Door dit soort dingen goed vast te leggen, kunnen anderen rekening mee houden.

 

Sja, ik kijk daar war anders tegen aan. Dingen die belangrijk waren hadden wij van te voren besproken, daar hadden we geen plan voor nodig eigenlijk. Eigenlijk alleen maar dat als er iets was met onze dochter, dat hij met haar mee zou gaan no matter what. Verder vertrouwde ik mijn man dar hij de juiste beslissingen zou nemen die op dat moment nodig waren mocht ik niet in staat zijn om dat te doen.

Maar mensen moeten doen wat ze prettig vinden. Ik vind alleen dat men wel in staat moet zijn om af te wijken van het plan, en dat bedoel ik ook mentaal, als de situatie dat dicteert.

 

Bij de eerste week de verloskundige er helemaal vanaf, heb haar naar de doorverwijzing naar het ziekenhuis niet meer gezien, maar het plan volgen was ook geen optie gezien de situatie.. En we leven allebei nog, dus ik doe niet moeilijk

Bij de tweede hadden we geen plan meer, maar wel wensen. De verloskundige heeft dit doorgelezen, ook de stagiaire die bij de bevalling was. Nergens was een discussie over. Ik had wel expliciet genoemd dat ik de handelingen allemaal door de verloskundige wilde laten doen, stagiair mag gerust meekijken, maar geen handelingen doen bij de bevalling. Vooral met de eerste bevalling in mijn achterhoofd. De verloskundige had dat ook al bedacht.
De verloskundige vroeg na de bevalling of de stagiaire wel de kind-controle mocht doen. Aangezien alles (bijna) vlekkeloos was verlopen had ik hier geen probleem mee. De verloskundige heeft me in die tijd gehecht en waren we allebei zo klaar om te knuffelen.

 

Dit.
Hier ook een plan, maar het was allemaal redelijk logisch wat onze wensen waren. Als je specifieke wensen hebt, zoals dat je zelf je kind wilt aanpakken/je man dat wilt doen bijvoorbeeld, zou ik dat wel bespreken met je verloskundige. Onze verloskundige was wel op de hoogte van het plan, maar het werd verder niet besproken tijdens de bevalling of zo. Alles wat moest gebeuren, werd sowieso met mij en mijn man besproken, dus ik had niet het gevoel dat ik niet meer wist wat er gebeurde of zo. Aan de andere kant ben je zo "out" dat het wel goed is dat je man stelling kan nemen als nodig. Wat betreft knippen is mijn ervaring dat ze dat echt alleen doen als het niet anders kan, dus daar zou ik me dan toch maar bij neerleggen... Ik was ook best wel een controlfreak tav de bevalling, maar zodra het begon kon het me niet zoveel meer schelen. Je wilt er gewoon doorheen en het maakte me echt niet uit of ik in een paarse of groene kamer lag bijvoorbeeld.

 

Eerst op zoek naar donor melk moet het er wel zijn! Sommige kindjes hebben suiker nodig na de bevalling. Even wachten even zoeken? Jij ligt nog op de ok na een ks kind heeft dit nodig even zoeken. Sorry krijg daar altijd zo de kriebels van.

T.s bevallingsplan is misschien handig maar verwacht geen wonderen. En laat het over je heen komen.
Een bevalling gaat nooit zo als jij het wilt het gaat zo als het gaat. Heel moeilijk maar uit ervaring weet ik je bent over geleverd aan de goden.
Zo noem je dat.

Maar probeer er wel wat van te maken en er van te genieten.

 

Een plan in detail bleek vrij lastig te zijn. Het personeel heeft zich er niet volledig aan gehouden. Maar dat kan ook gewoon niet altijd. Soms moeten ze ingrijpen of beslissingen maken die heel vlot moeten gebeuren. Deze keer ga ik een top 3 maken van wat ik belangrijk vind. Deze 3 bespreek ik met mijn vriend om het voor hem, en voor de vk overzichtelijk te houden. Bijv:

1. geen stagiaires of andere overbodige mensen in de ruimte.
2. aanrakingingen/toucheren zoveel mogelijk beperken.
3. na de bevalling is zl welkom en verder geen ander bezoek.

 

Hier is er echt rekening mee gehouden, maar ik had ook geen aparte wensen ofzo.

Ik wilde absoluut geen pijnstilling, ik heb hier ook niet om gevraagd en ze hebben het ook niet aangeboden

Ik wilde weeën opvangen onder de douche, en alhoewel ik aan de bedrading lag hebben ze me wel steeds gevraagd en gezegd dat als ik wilde douchen ik dit kon aangeven en dat zouden ze mij loskoppelen.

Over bevalhoudingen heb ik niets geschreven, heb ook op mijn zij gelegen wat ik vooraf nogal typisch vond maar ik dacht: ze gaan me echt niet in een rare houding leggen als dat niet nodig is. Het gebeurde ook alleen maar omdat ik rugweeën had waardoor ik niet op mijn rug kon liggen. Ook moest ik op mijn zij omdat het hartje van de baby dipte als ik op mijn rug lag.

 

Wat betreft de oxytocine spuit. Daar heeft een vriendin van mij heel veel moeite voor moeten doen om daar een beetje uitstel in te krijgen. Als je daarin meer tijd wil dan zal je dit even goed met je verloskundige moeten bespreken. Voor de rest is eerst overleggen en dan doen ook goed aan te geven. Tenzij er een complicatie optreed en ze snel moeten zijn.

 

Dat had ik nu precies in m'n plan staan. Als het nodig is, eerst vertellen wat er gaat gebeuren en waarom, tenzij er een levensbedreigende situatie ontstaat.
Het gaf mij heel veel rust om mijn wensen duidelijk te maken, zodat ik me daarna kon overgeven aan hoe het liep.

 

Ik had er een opgesteld en ook doorgenomen met VK. Maar eigenlijk had ik vooral besloten om het over mij heen te laten komen. Ik was tenslotte nog nooit bevallen dus ik wist ook niet hoe ik mij zou voelen en wat ik prettig zou vinden.

Wel twee essentiële punten voor mij vastgelegd: dat mocht ik een spoedkeizersnede krijgen ofzo en ik m'n baby niet als eerste kon zien hij huid op huid bij papa kwam en extern bezoek pas kwam nadat ik mijn baby had gezien en dat we pas na dd bevalling onze familie op dd hoogte zouden stellen. Oh en mijn man wilde de navelstreng doorknippen

Nou is het zo dat mijn bevalling compleet amsers ging dan gedacht en ondanks dat ik Eem controle freak was kon ik het heel goed handelen. Vooral ook omdat ik zoiets had van: ik zie het dan wel. Ik hen echt een top bevalling gehad ondanks dat m'n bevalplan niet op alle punten is gevolgd.ik had vertrouwen in de VK en ze benoemde wat ze ging doen heel goed.

 

Bij mij is het geboorteplan heel goed gevolgd, zowel door de vk als toen ik later naar het ziekenhuis moest. Het hangt er denk ik wel vanaf wat je onder een 'plan' verstaat. Je kunt de bevalling niet plannen van tevoren, maar wel bedenken wat je in verschillende situaties wilt. Ik had rekening gehouden met alles van volledige thuisbevalling tot aan spoedks en dat hielp erg om het los te laten. Belangrijke dingen voor mij waar ze zich heel netjes aan gehouden hebben:
- alle ingrepen of dingen die moesten gebeuren eerst goed aan mij uitleggen (voor zover mogelijk). Ik word heel zenuwachtig als ik niet snap wat er aan de hand is of als er zonder overleg ineens geknipt of gekatheteriseerd wordt ofzo.
- zo min mogelijk mensen in de kamer, alleen hoogstnodige personen. Ook in het ziekenhuis ging dit heel goed!
- absoluut geen ruggenprik. Ze hebben 1 keer gevraagd en verder niet aangedrongen.

Voor mij was het heel geruststellend dat het op papier stond en dat ik me daar tijdens de bevalling niet te druk over hoefde te maken. Manlief heeft ook goed opgelet, heeft ook zeker geholpen, maar zolang je geen onrealistische verwachtingen hebt kan een plan heel fijn zijn!