Ik lees al een tijdje jullie verhalen en ervaringen, interessant en leerzaam. Besef wel dat elke zwangerschap uniek is en dat iedereen het anders ervaart, maar wat heerlijk om herkenbare dingen te lezen. Mijn nod was 18 november en na wat vage verschijnselen op jullie site e.e.a. uitgezocht. Lekker een lang weekend weg geweest maar daarbij rekening houdend met een mogelijk positieve 'oefening'. Dinsdags toch maar getest, wel fijn om te weten of je eventueel een wijntje mag bij je kerstdiner. Groot geluk spoelt door je heen als er al snel twee duidelijke strepen verschijnen. Maar ook een deel ongeloof want ik voelde niet enorm veel veranderingen. Ik heb inmiddels al begrepen dat dat allemaal nog wel komt.... Gisteren is er een consulente van Moeders voor Moeders langs gekomen, wederom een positieve zwangerschapstest en dan komt het besef toch langzaam maar zeker steeds beter door dat ik hopelijk volgend jaar augustus ons wondertje in handen mag hebben. Fijn idee ook dat ik door mijn urine op te vangen wellicht een andere vrouw dat fantastische gevoel ook zou kunnen laten meemaken. Kreeg nog een mooi boek en schattig fotolijstje bij het aanmeldingsgesprek. Oh ja voorstellen... Ik ben 32, mijn vriend een stukje ouder en die heeft al twee kids uit zijn eerdere huwelijk. Ik heb een eigen zaak en ben daar lekker druk mee. In de 8e week de eerste afspraak bij de verloskundige.