We hebben twee prachtige dochters Zara van 3 (12-07-05) en Ayla van 11 mnd (06-09-07) en daartussen een mk. Was van mijn tweede zwangerschap zwanger geworden ondanks de pil, dus een echte verassing, Zara was anderhalf en we wilden eigelijk wachten tot ze 3 jaar zou zijn, maar ja vond het ook wel weer erg mooi! Maar kreeg dus een mk was bijna 6 w zwanger. Toen besloten om toch voor een tweede kindje te gaan. Twee maanden erna in januari '07 teste ik dus weer positief, wat waren we blij en gelukkig. De zwangerschap was best pittig, met een klein hummeltje erbij wat ook nog eens ging peuterpuberen En met de 20 weken echo kregen we de schrik van ons leven, ze zag twee zwarte vlekjes (cyste) in de hersentjes dus konden de volgende dag naar het Erasmus in R'dam voor een tweede echo. Die bevestigde het dus, maar meestal zou het met een week of 30 verdwijnen... Maar ze zag ook iets anders...in plaats van 3 zaten er maar 2 bloedvaten in de navelstreng, dat betekende dat de kleine minder voeding kreeg, ook dat nog. Kreeg om de 5 weken een groei echo, en met 28 weken zagen ze gelukkig dat indd de cystes weg waren!gelukkig maar. Of dat niet genoeg was kreeg ik ongeveer in de zevende maand cts (carpale tunel syndroom) en als ik rustig aan deed was de pijn wat minder, maar kon geen theepot vast houden of een pot pindakaas openmaken Ben uiteindelijk met 38 weken en 3 dagen ingeleid omdat ze dus niet meer zo veel groeide. Wat een bevalling was dat zeg heb echt geschreeuwd van de pijn (zo anders als mn eerste) de een na de andere kwam, de ene wee was nog niet weg of de volgende melde zich al. Na 6 uur en 4 min persen was Ayla er eindelijk! Nu hadden we altijd gezegt dat we 3 kinderen een mooi getal zou zijn, maar met name door de bevalling zie ik er als een berg tegenop Mijn man wil sowieso, maar ik heb nog veel twijfels. Nu is Ayla bijna een jaar en begint het toch wel weer te kriebelen, alleen zou ik dan toch wel zeker 2 jaar willen wachten, ook omdat ik weer een opleiding ga volgen van 3 jaar. Sorry voor het lange verhaal Nog meer die zo twijfelen? En zo ja wat gaf dan toch de doorslag?
de enige doorslag die ik had was het vinden van de juiste partner voor een derde maar kan me de twijfels wel heel goed voorstellen, zeker na je laatste zwangerschap hoop voor jullie dat jullie een juiste keuze kunnen maken