Ik moet even mij verhaal kwijt Ben al geruime tijd ziek thuis en heb daar ook al meerdere malen 'iets' over geschreven. Veel ophef/tegenwerking van eigen arbo dienst van m'n wg-er ondervonden en uiteindelijk een deskundige oordeel aangevraagd bij het UWV. Deze heeft (ondanks verklaringen huisarts, psychologe en haptonoom...dat ik rust en ruimte nodig heb) toch besloten dat ik het reintegratie-traject in moet gaan. Wet Poortwachter! De enige keuze andere keuze die ik nu nog zou kunnen maken (als ik niet aan de slag ga/kan/wil) is naar de rechter gaan! Dit is een stap die echt pas -aan het einde- door mij genomen zal gaan worden, als er echt geen andere uitweg meer is.... Ik hoop niet dat dit nodig zal zijn! Want het zal m'n herstel niet ten goede komen! En dan zal er niets anders opzitten dan tabee baan Vanmiddag heb ik een gesprek op kantoor met de manager en manager van HRM/personeelszaken. Ik heb hier veel stress door en wel aangegeven dat mijn partner mee komt voor morele steun. Hier waren ze niet echt blij mee...., maar dat maakt de druk die ik voel iets minder. En blij zijn beiden partijen ...zowel ik , als mijn wg-er niet meer. Doel van het gesprek is in eerste instantie het reintegratie-traject bespreken, maar in het achterhoofd hou ik ook dat het wel eens een andere kant op zou kunnen gaan. Ze willen namelijk dat ik uren terug ga betalen toen ik ziek was (omdat de UWV- second opinion- arts besloten heeft dat ik wel voor een X aantal uren zal moeten gaan werken...), maar ik vind dit onterecht. Dat ik me ziek voel is duidelijk...alleen over hoe nu verder zijn de meningen verdeeld (of in rust herstellen of zoals de regels zijn op arbeids-therapeutische wijze weer aan de slag moeten) Vooral dat moeten kan ik slecht tegen Erg spannend allemaal voor me! 8-[ Probeer mezelf te overtuigen dat hele scenario's bedenken geen zin heeft, want werkgevers laten veel al het achterste van de tong niet zien
Jeetje Mirre, wat een toestand weer .... idd dat "moeten", daar gaan bij mij ook altijd de haren van recht overeind staan. Succes vanmiddag en laat je niet onder de tafel lullen, er is er maar 1 die weet hoe jij je voelt en dat ben je zelf.
Mirre, heel veel succes lieverd! Ik vind het al knap zoals je het allemaal beschrijft en ik kan me voorstellen dat je continu heen en weer geslingerd wordt tussen verschillende emoties en om dan ook nog eens duidelijk naar voren te treden tegenover je werkgever lijkt mne helemaal lastig. Fijn dat je partner mee gaat. Kom op, laat ze een poepie ruiken....Jij hebt vast ook een heel mooi achterste van je tong! Liefs Olga
juist! Maar daar naar luisteren willen ze niet, want alles moet gaan volgens de regeltjes! Ben toch geen robot...wat bij de ene wel werkt, werkt bij de ander juist niet
klopt Olga het is een lastige situatie en veel energie. Het lijkt allemaal zo nodig te zijn en ik probeer wel dichtbij mezelf te blijven. Het nare alleen van dit alles is dat er alleen maar 'mindere' keuzes zijn voor Mirre. Beter wordt ik er niet van. Moet nu proberen uit de slechte ...het minst slechte te krijgen. Pfff... En dan nog de vraag die soms opkomt: Jeetje waarom moet het nou zo!? Hier is niemand bij gebaat. Wees dan eerlijk en zeg dat je van me af wil , dan kunnen we vanuit dat standpunt verder praten...of niet!
ze maken het jou wel moeilijk zeg ongelofelijk! ik vind het haast op een smerig spelletje lijken, sorry dat ik het zo zeg ik wens jou heel veel succes vanmiddag, zet hem op meid! ik zal aanje denken wie weet helpt het een beetje
Nee ik weet het, helaas is Arbo (bijna) altijd een ander verhaal. En juist dat "moeten" is niet goed voor je herstel. Kun je nog ergens anders een opinion aanvragen? Bij een ander dan je huisarts of bij een psych? xx
@Mandarijn Dat je zegt ...het lijkt wel een spelletje..klinkt me niet vreemd in de oren, want daarin ben je niet de enige die zo denkt. Mijn gevoel zegt dat ze van me afwillen, maar hoe ze dat exact gaan doen weet ik niet. Kan wel raden natuurlijk... Misschien zit ik ernaast, maar wees dan gewoon eerlijk en geef me een x aantal maanden mee (waar ik recht op heb) zodat ik in alle rust kan herstellen! En zodra ik me weer oke genoeg voel met kracht en energie naar een nieuwe baan kan gaan uitkijken! Ik zou het jammer en zuur vinden, maar soms gaan die dingen zo. Ik heb wel een vast contract dus 'zelf' ontslag nemen is dom nu omdat ik dan geen uitkering krijg en nog ziek ben...dus gelijk 1,2,3 ..elders ad slag is niet verstandig!
Nee Mirre, laat je niet zomaar ontslaan hoor! Bovendien kunnen ze niet zomaar van je af. Ze zullen dan een ontslagprocedure moeten opstarten. Zeg niks toe vanmiddag en overleg alles evt. met een rechtsbijstandverzekering (als je die hebt, anders een rechtswinkel of een advocaat, vaak kun je daar ook zo heen voor advies). In ieder geval niks ondertekenen en niks toestemmen, zonder dat je daar zelf een nachtje over geslapen hebt. En laat ze maar wat emotie zien, laat maar zien wat het allemaal met je doet. Kom zeg, ik snap niet dat sommige werkgevers echt lijken te denken dat je bewust en gezellig in zo'n situatie zit!
@Booey Na een deskundige oordeel is de enige weg die je nog kunt gaan ...naar de rechter! (dus juridische stappen ondernemen) Ik baal gewoon ontzettend, want de intentie was niet om mij baan kwijt te willen, maar de verstandhouding is er niet beter op aan het worden. Zal waarschijnlijk het reintegratie traject in moeten gaan (that's the way it is....), maar ben benieuwd hoe het gaat verlopen. Ik heb vorige week maandag een telefonisch gesprek gehad met de HRM manager en ze gaf toen ook al aan dat ik natuurlijk zou kunnen overwegen op de stap naar de rechter te maken! Met andere woorden....(zo komt het een beetje over) Ze zijn me liever kwijt dan raak, maar willen er niks (geen bedrag) tegenover zetten. Beetje klote basis als je dat in je achterhoofd hebt! Misschien zit ik ernaast ....., maar zo'n groot bedrijf als waar ik werk kent weinig genade
Jeetje meis, wat een vervelende situatie.... Ik weet uit ervaring hoe het is om te werken bij een bedrijf waar ze je liever zien gaan dan komen...gelukkig vond ik zelf een baan voordat ze mij konden ontslaan....dat was dan toch een beetje genoeg doening. Maar dit is echt heel naar. ik hoop dat het goed voor je uitpakt uiteindelijk.....heel veel sterkte!
Het probleem zit hem in dat als ik niet kom....ze loon gaan stopzetten (hebben ze al een aangetekende brief 3 weken geleden over gestuurd, toen was het deskundige oordeel/second opinion nog niet eens bekend....) Na loon inhouding kunnen ze ontslag aanvragen waarsch onder de noemer :werkweigering! Ik heb dus de keuze om niet te gaan werken omdat ik me daartoe niet in staat voel, maar dan is het einde verhaal. Een advcocaat kan dan een loonvorderings-procedure inzetten, maar de weg naar de rechter is er dan. Tekenen doe ik niets. Er is me verteld dat als mijn werkgever (een grote bank/verzekeringsinstelling) vast blijft houden aan de terugbetaling van die uren dat ze het hoog willen spelen dus we wachten het af
Lieve San Verliezer voel ik me al in dit hele verhaal...hoe het verder ook uitpakt! Enige waar ik me aan denk is dat ik uiteindelijk er weer sterker door zal worden! Niemand krijgt Mirre klein, maar klote is het wel! Directe aanwijzingen dat ze van me af willen krijg ik niet (of zie ik niet dat kan ook), maar dat is logisch natuurlijk , want ik ben ziek thuis. Zo iets ga je pas merken rechtstreeks op de werkvloer
en als je nu gewoon gaat/moet reintergreren, heel goed aangeven wat je wel en niet kan. Laat ze maar zien dat er wel degelijk met jou iets aan de hand is. Helaas met de wet poortwachter zit niemand meer lang thuis.
klopt! Het vreemde is dat ik moet gaan reintegreren in m'n eigen werk, maar vanuit mijn ziek zijn situatie en rapport van uwv -arts staat dat het arbeidstherapeutische werkzaamheden moeten zijn! Zonder werkdruk, stress en niet productief! Wat willen ze me dan laten doen!? Belangrijk is idd een goed plan! En als ik iets anders dan mijn eigen werk zou moeten gaan doen...dat aangegeven is dat het van tijdelijke aard is! (dat ik niet straks in 1 of andere overbodige fun ctie zit waar ze vanaf willen en kun nen of dat ik iets moet doen waar ik geen kaas van heb gegeten!) Ik ben er erg verdrietig/lam geslagen door! Bah al dat strijdvoeren/opkomen voor jezelf, maar ja als ik het niet doe...wie doet het dan wel voor me!?
Mirre, ze mogen alleen loon stopzetten als je bewust niet meewerkt aan je herstel. Dus even als voorbeeld, je been is gebroken en je wilt bewust geen foto en gips of je moet naar het ziekenhuis maar je vertikt een opname. Anders mogen ze je loon niet stopzetten. Als jij kunt aantonen dat je er zelf alles aan doet om te herstellen (psych, dokter, medicijnen ik noem even een paar dingen) is loon stopzetten geen optie.
succes meid vanmiddag. Ik ben bang dat ze je loon stop kunnnen zetten omdat je had moeten werken maar dat niet hebt gedaan, en onder de noemer werkweigering kunnenn ze zover ik dat weet je loon stop zetten en een ontslagprocedure starten. Ik hoop dat jullie een goed gesprek kunnen hebben en dat er toch iets goeds uit kan komen!