Omgeving weet het...of juist niet?

Ik ben er vrij open over geweest eigenlijk... Mensen hoeven niet te weten hoe vaak we het doen, maar ik had er geen problemen mee om te vertellen dat we bezig waren...

 

nee wij hebben nooit de behoefte gehad dit te melden.

Alleen toen mijn vriendin nr 2 kreeg en bij ons nr 1 nog steeds niet gelukt was (na 2 jaar van actief bezig zijn) ben ik even ter plekke afgeknapt. (dus uiteinelijk wisten hun het bij nr 1 wel)

 

Ik wilde het ook niet vertellen maar ja, als je inmiddels in de MMM zit dan kan ik er eigenlijk niet onderuit om het op mijn werk te vertellen (vond ik zelf dan, als je een aantal keren naar het ziekenhuis moet dan is het wel handig als ze het weten).

Niet iedereen weet het overigens maar ik vind het nu ook gewoon fijn om erover te praten eerlijk gezegd.

 

Ik heb het aan mijn zus verteld, we zijn erg close. Mijn moeder weet het ook omdat ik met een vragenlijst van de gyn kwam. Mijn man is daar wel wat makkelijker in terwijl hij normaal echt niks vertelt, ik denk dat hij de vragen van collega's dat was, aan hen heeft hij wel gezegd dat we aan het oefenen zijn.

Op het werk wil ik het bewust niet vertellen omdat ik bang ben dat ik dan al bijvvoorbaat minder interessante projecten krijg. Ik heb nu al constant het gevoel dat ik als "gevaarlijk" wordt aanzien.

Wij gaan ook binnenkort de MMM in maar ik ben niet van plan om dat hier op het werk te vertellen. Waarom nu al vertellen als we misschien pas over een paar jaar een kindje krijgen?

 

De eerste keer wilde ik het ook 'prive' houden, maar meer voor de verassing die het met zich mee zou brengen. Nu weten ze uiteraard dat we bezig zijn voor een kindje ivm mijn miskraam..

 

Tja, ik zit hele dagen op kantoor. Ik kan het niet uitleggen zonder een of andere smoes te gebruiken dat ik in een week meerdere keren weg moet. Bovendien krijg ik op mijn werk veel begrip voor mijn situatie.

 

Mijn moeder weet het, die kan ik af en toe wat vragen. Verder twee vriendinnen, maar dat was eigenlijk niet de bedoeling. Ze zeurden allebei nogal vaak, "wanneer zijn jullie nu eens?!"
Tot ik er niet meer tegen kon en zei, "dat vraag ik me ook al een tijdje af". Heeft wel geholpen, al is het niet fijn

 

Mijn zusje weet het en wist ook van haar dat ze voor een kindje gingen. Inmiddels is bij haar de eerste onderweg. Ouders weten het niet.

Op het werk heb ik 1 collega die het weet. Met haar heb ik heel goed contact en kan ook even mijn verhaal kwijt als ik het even moeilijk heb. Helemaal sinds er nu 2 collega's zwanger zijn. Allebei heel snel geworden ook. Bij de een in 2e of 3e ronde en bij de ander was het helemaal niet gepland. Ik ben zelf al 3 jaar bezig dus dan is het wel eens moeilijk vooral als ze met hele enthousiaste verhalen aankomen. M'n collega is zelf ook jaren bezig geweest om zwanger te worden dus die begrijp mijn gevoel heel goed.

 

Mijn zusje en haar vriend weten het... Hihi maar dat was niet helemaal de bedoeling, ze zaten een beetje te geinen en mijn gezicht sprak boekdelen. Ik heb met beide een onwijs goed band, en vl ook dus ergens wel fijn dat ze het weten. Verder weet niemand het, lekker iets voor onszelf. En daarbij als het allemaal erg lang mocht gaan duren zit ik er ook niet op te wachten dat mensen er steeds over beginnen

 

Wij zijn er eigenlijk heel open over. Bekenden weten eigenlijk allemaal wel dat we bezig zijn..... Dit is nu eenmaal zo elopen. Ik ben een open boek, en vind dat ook prettig. Vanaf dat moment ook geen opmerkingen gekregen als 'wanneer gaan jullie nu eens.....' erg fijn!

Op het werk weet 1 collega het. Toevallig kregen we het er over en kwamen we er achter dat we bijna tegelijk gestopt warn met de pil. Grappig en erg fijn om samen te fantaseren en babbelen...

 

Ik heb wel verteld wanneer we ongeveer voor een tweede wilden gaan. En nu we een vmk hebben gehad, heb ik dit ook gedeeld met (schoon)ouders, collegas en enkele vrienden. Ik maak er geen taboe van, dit is nu eenmaal de keerzijde. Men weet nu dus wel dat we bezig zijn, maar goed, ik til hier niet zo zwaar aan, de steun bij de vmk is ook fijn, net als de blijdschap bij een goede zwangerschap.

 

Bij ons weten onze moeders het en m'n 3 beste vriendinnen. In eerste instantie wilden we het voor ons zelf houden maar liegen tegen m'n moeder kan ik niet haha en mn vriendinnen die wilde ik al een beetje voorbereiden omdat ze me nog een beetje jong vinden, en dan heb ik liever nu de 'rot gesprekken' dan als het raak is en we helemaal in de zevende hemel zijn!

 

Wij wilden er niet open over zijn zodat het een verrassing zou zijn, maar toen bleek dat ik PCO had en het weleens heel lang zou kunnen duren en een zwaar traject zou worden, hebben we het verteld. Nu zijn we er open over en dat is echt heel fijn.

 

Ik vertel het aan m'n vriendinnen, vind dat eigenlijk wel fijn. En ze zullen toch wel het vermoeden hebben denk ik. Vind het wel prettig om erover te kunnen praten, als ik ergens van baal of ik de wachtperiode zit

 

directe familie willen we het nog niet vertellen. van mijn kant hebben genoeg aan de zorgen van de 2 andere kinderen en hoeven zich niet om mijn ook nog druk te maken.

verder ben ik nogal een flapuit. vind het heel vervelend om het geheim te houden. 3 vriendinnen wisten het al wel. met 1 daarvan is het zo close omdat ze gelijk gestart zijn als wij. ze is nu 14 weken zwanger.
nu heb ik gister gehoord dat ik pcos heb en nu heb ik helemaal geen zin meer om het geheim te houden. bij vervelende vragen als : jullie zijn nu een jaar getrouwd. wanneer eeeh...dan zeg ik het gewoon! smoesjes verzinnen vind ik het pijnlijkste van heel het zwanger worden. waarom mezelf nog langer kwellen?

 

Niemand weet dat we samen voor een kindje proberen te gaan. vind het zelf ook privé. Mijn man en ik zijn nu 7 jaar samen waarvan 2 jaar getrouwd.. en we krijgen zo vaak te horen wanneer het bij ons de beurt is dat we kinderen krijgen, dat ik af en toe erg nukkig ben... alsof ik dan ga vertellen dat we bezig zijn.....

Nee.... we willen juist graag vertellen als we het zijn...
okay... als we de mmm in zouden gaan, zal ik mijn werk wel inlichten... zou dan idd raar zijn als ik opeens vaak medisch verlof moet aanvragen...

 

Alleen 1 vriendin wist ervan (omdat zij ook gingen starten, zeg maar). Voor de rest niemand. De verrassing leek me zó leuk en ik vond het ook heel bijzonder om iedereen zo te kunnen verrassen.

Het leuke is, is dat het zo'n persoonlijke keuze is en dat dus daarom iedereen datgene doet wat goed voelt. Leuk!

 

Ik ben nu voor de vierde keer zwanger. Toen we voor het eerst gingen proberen, wilde we niet dat iemand het wist. Inderdaad; het is privé. En het leek ons pijnlijk als mensen ernaar zouden vragen. (Inmiddels heb ik de ervaring dat de vragen die gesteld worden als mensen weten dat je probeert zwanger te raken, minder pijnlijk zijn dan de vragen die mensen stellen als ze het niet weten.

De eerste zwangerschap liet meer dan een jaar op zich wachten. We wilden de zwangerschap ook nog niet bekend maken. Helaas ging het al snel mis. Ik ben een week 'ziek' thuis geweest. Toen ik weer ging werken, kreeg de eerste de beste collega die vriendelijk vroeg 'weer opgeknapt?" (denkend dat ik een griepje ofzo had gehad) een ware waterval van tranen over zich heen. Vanaf dat moment wisten dus veel mensen dat we 'bezig' waren. Ik vond het juist wel fijn dat er geen vragen meer kwamen in de sfeer van "En wanneer kan ik bij jullie op kraamvisite komen?" En niet dat ik het dagelijks over zwanger worden had, maar ik vond het wel fijn dat ik er open over kon zijn als het toch ter sprake kwam. Gelukkig ging de zwangerschap die volgde wel goed.

De derde zwangerschap ging helaas weer mis. Dus ook voor deze zwangerschap wist 'iedereen' weer dat we bezig waren. Ik heb het medeleven na de curretage erg fijn gevonden. En ook dat mensen wisten dat ik weer zwanger wilde worden, was wel handig. Ik werk op een basisschool en we zijn de afgelopen weken volop bezig geweest met de groepsbemensing van volgend schooljaar. Juist handig als je dan al kunt zeggen dat je hoopt dat je er volgend jaar een tijd niet bent. (En dus bijv. liever niet aan een nieuwe groep begint en groep 8 helemaal niet handig is.)

Vooraf dacht ik altijd dat het heel vervelend zou zijn als iedereen 'het' weet. Maar mijn ervaing heeft geleerd dat het helemaal geen nadeel is. En op sommige momenten juist een voordeel.

Moraal van het verhaal? Doe waar jullie je goed bij voelen. Houd het lekker geheim als je dat wilt. Maar maak je er niet druk om als het toch bekend wordt.

En wat betreft de verrassing: misschien dat het echte 'verrassingseffect' weg was. Maar dat neemt niet blij dat iedereen aan wie we vertelden dat ik weer zwanger ben, ontzettend blij voor ons is. We kregen echt veel hele leuke, spontane reacties. Zelfs ouders van leerlingen die echt speciaal even binnen komen lopen om me te feliciteren, terwijl dat de vorige zwangerschap niet zo was.