21 weken was ik terwijl ik vrolijk naar de echo ging; we zouden immers het geslacht komen te weten! Het liep totaal anders; onze wereld stortte in! Dat was 3 weken geleden. Nu zijn we diverse echo's, bezoeken aan AMC en een vruchtwaterpunctie verder en we hebben een kindje met trisomie 18. Deze kindjes hebben geen kwaliteit van leven, wordt gesteld. De laatste echo was met een hartexpert. Wij wilden weten hoe erg het hartje er aan toe is. Een gezond kind zou drie open hartoperaties moeten ondergaan. Die van ons krijgt sowieso geen medische hulp omdat het merendeel van de baby´s met trisomie 18 overlijden binnen het 1e levensjaar. Het ziekenhuis vraagt ons een keuze te maken. Wat moet ik nou? Ons kindje gaat lijden, dat weet ik zeker. Zeer waarschijnlijk is hij ook te slap om aan de borst te kunnen drinken. Maar ik kan toch niet het leven nemen van mijn kindje? Dat mag toch niet. Rationeel weet ik dat dat de beste keuze is, voor ons gezin en ook de makkelijkste in die zin dat wij weten wat er komen gaat. Maar emotioneel gezien vind ik dat ik niet het recht heb om te bepalen of hij mag leven op deze wereld of niet. Alleen zijn de prognoses dat hij geen leven gaat leiden, maar een leven gaat lijden (en waarschijnlijk heel kort).
Wat een vreselijk bericht dit zeg. Ik zou ook niet weten wat je moet doen, maar wil je wel veel sterkte wensen, met welke beslissing je ook neemt!
Oh wat vind ik dit erg! Een oude schoolvriendin van mij heeft hetzelfde gehad. Ze heeft de bevalling laten opwekken bij 20 weken. Vreselijk moeilijke keuze. Ik zou niet weten wat ik zou doen. Wens jullie heel veel sterkte en kracht!!!!!!
sterkte met je keuze..die kan je alleen zelf maken ben ik bang. Wat een rot nieuws zeg..heel veel sterkte voor jouw en je partner in deze moeilijke tijd.
Jeetje wat moet dit als donderslag bij heldere hemel zijn aangekomen Het is zo oneerlijk als je hier Überhaupt een keuze over moet maken... Veel wijsheid, kracht en sterkte gewenst! Allerdikste knuffel van de wereld......
Allereerst wil ik je heel veel sterkte en kracht toewensen. Ik heb van heel dichtbij meegemaakt dat een kindje een maand na de geboorte (37w) kwam te overlijden, toen nog met onbekende reden. Zij hebben toen de beslissing genomen om de keuze aan hem over te laten, zo klein als hij was en uiteindelijk is hij vredig ingeslapen. Hij heeft gevochten, maar had geen waardig bestaan. Ik kan oprecht zeggen dat als jullie de keuze maken om de zwangerschap af te breken, ik zeker weet dat je een keuze maakt in het verlengde van je kindje. Hij (dat las ik toch?) "weet" dat hij geen toekomst heeft op deze aarde... Mijn vriendin haalt veel kracht uit het feit dat ze weet dat het goed is zo, hij kon niet meer. Heel veel sterkte met het nemen van jullie beslissing.
Allereerst heel veel sterkte voor jullie. Je schrijft dat je emotioneel gezien vind dat jij niet het recht hebt om te bepalen of hij mag leven of niet. Maar is die keuze eigenlijk al niet gemaakt ? Ik weet niets van trisomie 18 maar uit jou verhaal maak ik op dat het niet met het leven verenigbaar is. Dan blijft voor jullie de uiterst moeilijke keuze wanneer je jullie kleine vent laten gaan.
pfff wat ontzettend heftig voor jullie! heb er geen woorden voor! helaas kunnen jullie als ouders alleen deze onmenselijke beslissing nemen... ik weet alleen vanuit mijn schoonfamilie dat zij toen de beslissing hebben genomen de zwangerschap af te breken (met 16 weken...), maar dit is echt ieders eigen keus, en mag dan ook beide opties zijn! heel veel sterkte toegewenst!!
het lijkt me afschuwelijk als je zulk nieuws te horen krijgt. Ik weet wat ik zou beslissen, maar daar hebben jullie natuurlijk niks aan. Ik hoop dat jullie dit ooit een plekje kunnen geven en er enigzins vrede mee krijgen, hoe onwaarschijnlijk dat nu nog lijkt. heel veel sterkte de komende tijd!
Wat afschuwelijk dat jullie dit nieuws gekregen hebben Ik heb even een stukje zwart gemaakt, omdat dit me raakt. Ook wij kregen dergelijk nieuws tijdens de echo. En rationeel weet je idd wat het beste is voor je kindje. Maar je hele lijf en hart schreeuwt om iets anders. Wat voor ons de doorslag gaf, wat het beste was voor haar. Niet voor ons, maar voor haar. En voor iedereen is ook die gedachte anders. Want wij kozen ervoor om haar verder lijden te besparen. Terwijl een ander denkt dat ze nog kunnen genieten van de tijd die ze rest. Voor beide is wat te zeggen. Maar wat je ook 'kiest' (de keuze is eigenlijk al voor je gemaakt...) je zult nooit op een lijn komen met je verstand en je gevoel. Dit is zoiets heftigs, daar is gewoon niets zinnigs over te zeggen. Ik wens jullie heel veel licht en liefde...
Wat een verschrikkelijk rot nieuws hebben jullie gekregen, heel veel sterkte. Heeft het ziekenhuis jullie geen psychologische begeleiding aangeboden, een medisch psycholoog of maatschappelijk werker? Daar hebben jullie recht op, zij zijn ook getraind om jou en je partner door deze periode heen te helpen, welke keuze jullie ook maken.
Wat een afschuwelijke situatie, wat een onmenselijke keuze. Ik hoop ook dat jullie vanuit het zh goede begeleiding krijgen. Ik weet niet of je er iets aan hebt maar in mijn internetzoektocht destijds naar de s.chedelafwijking van mijn zoon kwam ik dit filmpje tegen. Het gaat over een stel die voor dezelfde keuze kwam te staan (alleen dan trisomie 13) en gekozen heeft om de zwangerschap voort te zetten. Het jongetje heeft nog 5 dagen na de geboorte geleefd. Het is hartverscheurend om te zien en voor jullie dan ook nog eens mega confronterend... ik weet niet of je het wel wilt of kunt zien op dit moment. Hoewel het Amerikaans is en dus meestal 'pro-life', heb ik persoonlijk niet het gevoel dat ze anderen proberen over te halen om dezelfde keuze te maken. http://www.youtube.com/watch?v=ToNWquoXqJI Ik zou werkelijk niet weten wat ik zou doen als ik in jullie schoenen zou staan; ik kan alleen maar 'dankbaar' zijn dat we in de laatste 2 zwangerschappen de keuze niet hebben hoeven maken. Ik wens jullie oneindig veel sterkte met deze onmenselijke situatie.
lieve ellepel . wat een vreselijk naar bericht hebben jullie gekregen en het is idd een haast niet te nemen beslissing . ik kan jullie natuurlijk nooit adviseren , ik kan alleen maar vertellen dat wij ook een keuze voor onze zoon hebben moeten maken dan wel 22 dagen na de geboorte omdat ook hij een afwijking had die niet met het leven verenigbaar was . ik kan alleen maar zeggen dat je je moedergevoel moet volgen , die weet wat het moet doen , praat met evt een psychologe in het ziekenhuis oid . laat je goed informeren . houd elkaar vast , het is waarschijnlijk de moeilijkste keuze in je leven , ik wil je heel veel sterkte wensen en wijsheid . ik zeg altijd in leven zou ik voor de gezondheid en geluk van mijn zoon hebben gekozen en dat hebben we nu ook gedaan en dan vind ik rust , wij hebben er vrede mee en dat is het aller aller belangrijkste wat je ook beslist . liefs edith mama van mees*
Wat een verschrikkelijk nieuws hebben jullie te horen gekregen en helaas zo herkenbaar. Ook ik heb geworsteld met schildgevoelens, met de beslissing dat ik het leven van mijn meisje zou beeindigen. Uiteindelijk maak jij niet zelf die keuze, maar is die keuze eigenlijk al gemaakt... Ik wens je (jullie) heel veel sterkte en kracht toe!
Och ellepel, wat een klote nieuws hebben jullie gekregen zeg. Ook zoals andere meiden zeggen maken jullie zelf de keuze en wat dat ook moge zijn, het is en blijft jullie keuze. Ons meisje had ook zoveel afwijkingen waardoor werd aangegeven dat ze niet levensvatbaar was. Ik heb direct besloten de zwangerschap af te breken. Het voelde voor mij niet als een keuze. Ik kwelde mezelf niet langer door zwanger te blijven en ons meisje werd lijden bespaard. Zo zag ik het.... Ik wens je enorm veel sterkte. Hopelijk kun je er ook samen met partner heel goed over praten en hebben jullie veel steun aan elkaar want dat is o zo belangrijk!
Och wat vreselijk. Dit is toch geen keuze? Je wilt dit niet, deze hele situatie. Je wilt een gelukkig kindje, wiens ergste leed bestaat uit vieze billen, of een beetje honger. Wat verschrikkelijk om te weten wat jullie nu weten, of jullie baby. Kijk in je hart, samen met je man, en daar zul je het antwoord vinden wat jullie moeten doen. Ik wens jullie heel veel kracht en liefde toe.
Wat een vreselijk nieuws zeg!!! Je ergste nachtmerrie die werkelijkheid word. Ik zou je vooral zeggen dat je je EIGEN Gevoel moet volgen of dit nu bij je houden is tot hij of zij niet meer kan of voortijdig beëindigen omdat je bang bent dat ie erg zal gaan lijden (en je dit niet wilt) Die keuze is aan jullie en moet bij jullie passen, laat niemand je wat aanpraten, want er zullen zoveel gemene mensen zijn en mensen met "goedbedoeld" advies in de zin van dat ze het fout kunnen hebben e.d. VOLG JE EIGEN HART, beslis samen met je partner... Heel veel sterkte in de komende tijd en ik hoop dat jullie het ooit een plekje kunnen geven dat dit kindje niet bestemd is om (lang) te leven.
wat een hartverscheurend filmpje is dat zeg maar wat een dappere mensen dat ze dat allemaal zo hebben laten vastleggen, ik zou dat denk ik niet kunnen, ik weet ook niet echt of ik het 100% eerlijk vind naar ons kindje toe, ik zou me afvragen voor wie ik het nu doe, en ze geeft ook toe in het filmpje dat ze het voor zichzelf doen (in de zin van dat ze anders hadden afgevraagd wie dit persoontje had geweest en ze nu elkaar hebben leren kennen en mogen vasthouden) Heb net wel mijn oogballen eruit gejankt bij het filmpje dus even een waarschuwing voor de mensen die het niet willen zien..