Ik begrijp wat je bedoeld. Maar wat is een fatsoenlijke studie en wie gaat dat bepalen? Er zijn tal van (in mijn ogen) onzinnige studies die heel leuk lijken maar waar je weinig tot niets mee kunt. Niet alleen de kunstacademie maar ook zaken als sterrenkunde, uitgestorven talen, vrijetijdskunde, bijna alle (dure!) opleidingen met dieren, tal van opleidingen in de wereld van media en entertainment etc etc. Ik ken iemand die dierenartsassistente is. Daar is geen werk in te vinden. Iemand die games ontwikkeling heeft gedaan moest zich omscholen tot ict beheerder. Bij een onzinnige studie ga ik met de kinderen in gesprek. Laat ze het grote plaatje zien. Maar geen enkele studie kan je afronden als je hart er niet inzit. En niet afgemaakte studies kosten ook veel geld.
Over 18 jaar ongeveer beslissen man en ik wat we een fatsoenlijke studie vinden. Kijkend naar die tijd en de toekomst vanaf dan natuurlijk, want wie weet hoe de kaarten dan geschud zijn. Ben het niet eens met dat je geen enkele studie kan afronden als je hart er niet in zit. Voor mij heeft het met doorzettingsvermogen te maken. Ik vond mijn eerste studie ook vreselijk, maar heb hem wel afgemaakt voor het papiertje. Dat verwacht ik ook van mijn kinderen, tenzij er echt gegronde redenen zijn natuurlijk om het niet te doen. Daarna mogen ze lekker doen wat ze willen, studeren wat ze willen, werken in wat ze willen. Natuurlijk zal het niet zo zwart wit zijn, en zullen ze heus wel wat kiezen waarvan ze bij voorbaat denken dat het ze leuk lijkt. Maar dan wel afmaken als het toch tegen valt.
Ja klopt. Maar goed, schenken kan altijd, alleen zul je bij hoge bedragen belasting moeten betalen. Kwestie van slim verdelen of eventueel wat belasting betalen.
Ik vind dat je je kinderen echt zelf moet laten kiezen. Ik had twijfels over een studie maar de mening van mijn ouders laten meewegen, maar het werd dus niets. En dan kan je hoog of laag springen, als het niet gaat, dan gaat het niet, ook niet alleen voor het papiertje. Als je je kind gaat pushen of zijn of haar keuzes gaat afkeuren wordt de band er niet beter op. Al met al heb ik na mijn gymnasium geen vervolgopleiding afgerond, ben vanaf mijn 19e gaan werken, heb hartstikke leuk en afwisselend werk in de logistiek (op kantoor, export) wat ook prima verdient. En ik ben blij dat het zo gelopen is. Ik heb soms gedacht dat ik achteraf gezien beter rechten ofzo had kunnen gaan studeren. Maar ik pas helemaal niet in dat wereldje. Ik zit prima op mijn plek zo
Ik vind van niet ik kijk naar mijn eigen ervaring, ik heb het ook doorgezet. Dus het kan wel, en denk dat het meer gebeurt dat iemand niet op zijn plek zit maar het toch afmaakt. Ik vind het juist een goede eigenschap als je dan toch doorzet, wetende dat je erna kan gaan doen wat je dan misschien wél leuk vindt. Die eigenschap wil ik graag bij mijn kind stimuleren, niet opgeven als het tegen zit. Ik werk ook niet in wat mijn eerste studie was. Ik ben ook verder gaan studeren. En ook leuke dingen gedaan en doe dat nog steeds, en ik ben juist heel blij dat ik wel doorgezet heb destijds.
Stimuleren is prima, maar niet het idee geven dat het niet goed genoeg is, daar moet je echt voor uitkijken. En dat jij het kan, betekent niet dat je kind(eren) het ook kunnen. Mij lukte het ook absoluut niet. Maar ik hoop dat het goed uitpakt voor jullie. En eerst maar eens zien hoe het leven van je kind(eren) loopt. Mijn jongste heeft bijvoorbeeld autisme, bij haar is het echt heel erg afwachten hoe alles zal gaan. Met mijn ouders en mij heeft niets goed uitgepakt helaas en dat heeft de band heel erg beschadigd. En daar heb ik het nu vooral heel moeilijk mee, nu mijn vader overleden is. Ik mis hem om hemzelf, om wat hij nooit geweest is voor mij en om wat ik nooit heb kunnen zijn voor hem. Ik heb trouwens niet doorgezet, maar doe nu wat ik heel leuk vind . Het is niet zo zwart wit.
Wat verdrietig te lezen Zo kan het dus ook gaan inderdaad. Voorzichtigheid is geboden, ben ik me zeer bewust van ook al ben ik vrij zwart-wit in eerste uitspraken. Daarom typ ik er ook elke keer bij dat het niet zo zwart wit is, dat het van veel factoren af zal hangen. Maar er vanuit gaande dat alles 'normaal' verloopt (lees: zoals het bij mijn man en mij is gegaan vroeger, ons referentiekader), dan gaan we dit zeker inzetten. Ik snap dat als je kind bijvoorbeeld autisme heeft, de kaarten weer heel anders geschud worden. Dus ik ga uit van een 'normale' situatie hoe abstract dat nu ook nog moge zijn Ik ben ook zo'n moeder die toch liever havo heeft voor kind dan mavo Heel slecht, ik weet het. Denk dat het veel met eigen opvoeding te maken heeft, onze zienswijze. Maar goed, wij voelen ons hier prettig bij dus dan is het goed Feit blijft natuurlijk dat dit vooral allemaal leuke hersenspinsels zijn. Ik bedoel: ik heb nog niet eens een kind!!! Dus ik ben me er ook van bewust dat wat ik NU vind, ik later misschien niet meer vind. Zo ook het havo/mavo stukje, waarschijnlijk denk ik niet meer zo als mijn zoon die leeftijd heeft bereikt.
Ik denk dat veel ouders allang blij zijn als het kind een vervolgopleiding gaan doen die ze leuk vinden en afmaken @M061987 in hoeverre zie je dit? Kijk je hierin wel naar je kind? Of heb je tzt gewoon een aantal opleidingen waaruit gekozen moet worden. Als ik zie wat een inspanning het al is om kinderen/ jongeren/ studenten gemotiveerd te houden, dan gaan ze die verplichte opleiding nooit afmaken als ze het niet interessant vinden. daarnaast is het juist een heel interessant proces waar je kind ook doorheen moet, waarin je als ouder kan begeleiden. Een kind gaat zichzelf vormen, met interesses en talenten. Dan kan je pushen op bijvoorbeeld bedrijfseconomie, als zijn/ haar interesse en talent ligt binnen de zorg oid, dan kan ik alleen maar trots zijn als hij of zij later een fijne baan vindt met aansluiting op zijn/ haar opleiding en daar met veel plezier naartoe gaat.
Het wordt pas over 18 jaar besloten natuurlijk wie weet is bijvoorbeeld de kunstacademie dan heel anders dan nu. Ik zeg maar wat. Tegen die tijd kijken naar wat kind leuk lijkt, en dan kijken naar of het een fatsoenlijke opleiding is (dus pas over 18 jaar, en dan met het oog op toekomst vanaf dan zeg maar). Als het dat niet is, dan moet ie toch echt wat anders kiezen, misschien met wat minder aansluiting oid. Ik denk persoonlijk ook wel dat er heel veel leuke dingen zijn, alleen weten we allemaal hoe moeilijk het is als je 15, 16, 17 bent om iets te kiezen. Daar kan je tegen die tijd ook wel winst behalen misschien, je kind kennis laten maken met een variëteit aan beroepen. Uitgangspunt blijft altijd dat hij mag doen wat hij leuk vind, en misschien moet hij 4 jaar iets doen wat hij bij nader inzien niet zo leuk vindt, maar dan maakt ie het wel af. Geen discussie daarna mag je de opleiding pottenbakken volgen als je dat graag wil. En daarna nog bloemschikken en daarna glazenwasser. Allemaal prima en lekker doen wat je wil! Maar als hij advocaat wil worden ga ik hem natuurlijk niet dwingen om hem het vak loodgieter te leren. Ik denk dat je altijd wel ergens aan kan sluiten qua studie. Zoiets. Maar uiteraard alleen als alles gaat zoals ik denk dat het gaat. Stel je voor mijn kind krijgt een of andere ziekte of diagnose, of noem maar wat op, dan zijn de kaarten dus anders geschud dan dat ik nu denk.
Ik denk dat je mensen wel een beetje overschat.. Zullen er weinig zijn die een opleiding afronden die ze echt 10x niets vinden. En als ze dat doen, denk je dat iemand daar dan nog wat mee gaat doen? Tuurlijk meedenken en je kind ook laten weten dat er met sommige studies misschien lastig werk te vinden is lijkt me niet meer dan normaal. Maar pushen gaat alleen maar averechts werken.. daarnaast zijn ze natuurlijk vrij zich in te schrijven waar ze willen. Collegegeld kan je altijd lenen als je ouders het niet betalen Ken er helaas ook genoeg die iets gingen doen want het moest van papa en mama. Ondertussen niets afgerond, of met veel moeite. Ze weten niet wie ze zijn en wat ze willen in het leven.. Ik heb een, in jouw ogen vast nutteloze, taal en cultuurstudie gedaan. Ik doe er nu niets mee maar het heeft me wel gevormd tot wie ik ben. Heb er 0,0 spijt van, het is nu vooral een leuke luxe hobby. Ondertussen een leuke baan in een andere sector. Aan mijn papiertje zien ze wel dat ik goed kan leren. Wat extra certificaten gehaald en onderaan in een andere sector begonnen. 3 jaar later een leuke hbo functie (kom van het WO maar ben er blij mee) en prima salaris En ik ben echt niet de enige die op deze manier verder komt. Ben er wel mee eens dat een kind iets moet doen. Maar kies lekker wat bij je past en je komt er wel.
Het is in mijn ogen idd heel slecht, en over zo'n zienswijze nadenken is ook al heel goed voor je kinderen hebt, of wanneer je kind nog heel klein is. Onbewust geef je daar nl al een hoop van mee, ook wanneer er nog geen sprake van is. In de kleuterklas van mijn zoon waren er al kinderen die soortgelike uitspraken deden. Dat zijn nu in groep 5 (waar beoordelingen meer waarde gaan krijgen niet de leukste kinderen De wereld wordt er in ieder geval niet mooier van. De laatste zin ben ik het ook niet mee eens . Zo'n zienswijze beperkt zich nl niet alleen tot je eigen gezin.
Gelukkig zijn we allemaal anders en mogen we allemaal zelf beslissen over hoe we het willen doen met studie van kinderen later Ik denk dat het met mij en mijn kind wel goed komt!
@M061987 Ik vind het best heftig om je kind de druk op te leggen dat het de studie waar het aan begonnen is af moet maken. Als je het echt niet leuk vindt is vier jaar lang. Ook een studie die op voorhand wel leuk leek kan flink tegenvallen. En op het mbo/hbo heb je vaak ook (veel) stage. Wat al pittig is als je het wel leuk vindt, laat staan als je het niet leuk vindt. En hoeveel zin heb je in nog een studie als je je vier lang met tegenzin door een studie hebt geworsteld? Plus dat een tweede studie na een afgeronde studie in bepaalde gevallen enorm veel geld kost, dus in hoeverre is die tweede studie dan nog een optie? Kan natuurlijk over een jaar of 18 wel heel anders zijn. Maar goed, uiteraard moeten jullie het helemaal zelf weten.
Klopt maar "veel" is toch voor iedereen anders. Als je inderdaad weet dat je onder dat bedrag zit dan is het prima. Maar het is toch altijd goed om je bewust te zijn van de regels van te voren. Voor veel zal het inderdaad onder de 30.000 blijven.
Ik vind dat helemaal niet heftig haha. Zo zie je maar hoe je anders kan denken over iets. En is allemaal oke, iedereen moet vooral echt doen waar hij zich goed bij voelt!
Sorry dat ik het zeg maar "wij voelen ons hier prettig bij dus dan is het goed" gaat echt niet op. Het belang van je kind staat hier op de 1e plek niet dat van jullie! Een goede ouder is trots op een kind ongeacht zijn niveau. Dat stimuleert hem zichzelf te ontwikkelen in een richting waar zijn of haar talent ligt. En natuurlijk wijs je op de voor-en nadelen van bepaalde keuzes. Maar uiteindelijk is het zijn of haar leven. Het is duidelijk dat jullie nog geen kinderen hebben of niet op deze leeftijd. Want dan weet je dat niet alles maakbaar is. Leuk ook dat jij met enorme tegenzin een studie moet doen die niet bij je past vanwege je ouders. Of (nog veel erger) dat jouw broer of zus wel die rechtenstudie volledig gefinancierd krijgen. Maar jij met de niet goedgekeurde keuze het lekker mag uitzoeken. Goed voor de onderlinge verhoudingen en het zelfbeeld van je kind. En ik heb helaas in de praktijk gezien hoe dit kan gaan. Ieder kind heeft waarde. En voor mijn kind op het praktijkonderwijs zou ik net zo hard klappen als voor mijn kind op de universiteit.
Ik heb dit soort kinderen/medestudenten in de klas gehad. Daar kwam in heel veel gevallen niets van terecht. Studie werd vaak niet afgemaakt, veel afwezigheid of meeliften op andere studenten die wel de inzet en motivatie hadden. Helaas ook gezien dat die prestatiedruk voor depressie etc heeft gezorgd. En daarna er niets meer mee doen. Echt zonde van het geld.
Ze heeft wel gelijk. Ik vind het echt heel heftig om vooraf al zo'n druk op je kind te leggen/voor je kind te bedenken. En ik denk ook niet dat jouw mening zomaar veranderd, want ik zie zulke ouders ook op school, ik krijg er de kriebels van. Had op de middelbare school ook zulke klasgenoten, "mochten ontdekken" maar wel binnen de geeikte paden die pappie en mammie uitgezet hadden.