Jewe@ Ja fietsen conditie en hartritme geloof ik . het is een zwaar programma weet ik van mijn vader die heeft het ook gehad toen die met zijn hart zat jaren terug. Ow ja en ze krijgt morgen ook een kasje zoon 24 uurs . Zijn echt alles aan het uitzoeken. Wij zijn wel aardig rustig en schoonmoeder zelf ook . Ze bekijkt het samen met schoonvader positief. Fijn dat ze vrolijk is ondanks alles . Hoe ben jij er onder eigenlijk? dikke knuf voor jullie en speciaal 1 voor je moeder . als ik het zo lees is ze een kanjer .
Hey jewe, mijn mama heeft gisteren weer een mammografie gehad en krijgt volgende week weer uitslag.. Het blijft gewoon elke keer stress en het is alweer vier jaar terug dat ze het ontdekt hebben.. Mijn papa heeft prostaatkanker, het groeit gelukkig langzaam, maar het heeft er allemaal wel ingehakt.. Zorg je goed voor jezelf? Ik heb wel baat gehad bij therapie, mijn zus heeft het ook zwaar gehad.. Het beheerste ons hele leven, heb afstand moeten leren nemen..
Oh op die manier ja. Dat zal idd een flinke opdracht zijn die conditie training. Goed dat ze zo positief is dat helpt echt al de helft van het hele proces. Heel veel succes voor je S-ma. Op zich kan ik er heel goed mee omgaan maar soms dan heb je van die reality checks. Gister was ik jarig en mijn moeder kon niet komen omdat ze niet in ruimtes kan komen waar veel mensen zijn omdat ze geen weerstand heeft en als ze ziek wordt moet ze weer even stoppen met de chemo's. Dan heb je wel even zoiets van laat maar heel die verjaardag. Ik moet ook nog steeds winkelen voor een jas dat zou ik normaal met m'n moeder doen maar ja gaat niet. Maar goed het is het me allemaal waard als de behandeling maar aanslaat.
Is je vader ook onder behandeling? Ja die spanning elke keer bij zo'n check up is echt killing lijkt me ja. Hopelijk is de uitslag gewoon goed voor je moeder. Voor mij is het al anders als voor mijn zusje. ik heb mijn eigen gezinnetje en huisje maar mijn zusje woont nog thuis dus die zit er constant in. En dan zitten wij nog maar in het begin van het hele traject dus alles is nog heel rauw en vreemd. Als ik bij me moeder thuis ben zit die kanker er soms echt tussenin en weet je niet altijd goed want je moet zeggen of kunt doen.
Tijdens de behandelingen voelde ik me ook supersterk, de klap kwam een beetje toen de bestralingen afgelopen waren en het "gewone" leven weer op gang kwam.. Gelukkig bleken we toen zwanger, hadden we wel wat anders aan ons hoofd
Jewe@ Kan me voor stellen dat je dan geen zin hebt in je verjaardag, hoop dat je wel waardeert dat ik toch nog even feliciteer. Ach lieverd toch die jas komt , je moeder is belangrijk op dit moment. Maar ga je zelf niet weg duwen he! dat is ook niet goed en ik weet zeker dat je moeder dat ook niet wil. Dankje meis
Mijn moeder kreeg twee weken na mijn vader te horen dat ze ook kanker had.. Dus twee keer operaties, twee keer bestralingen. Mijn vader moet om de drie maanden zijn tumorwaardes laten checken, zolang het langzaam blijft stijgen doen ze nog niets, gaat het snel groeien of komen de waardes boven een bepaald punt dan krijgt hij hormonen om het te rekken.. Beetje fout gegaan, bij de operatie zagen ze pas hoe groot de tumor was, ze hadden beter eerst kunnen bestralen, maar ja, doen we nu niets meer aan..
Moontje@ slik dat is idd heavy.Dan stort je wereld wel even in . En kan ik nu wel zeggen hoe je je voelt , maar dat kan ik zelf wel bedenken zwaar k^t denk ik . dikke knuf meis helaas kan ik niet meer voor je doen ja morgen kaarsen branden.
Ik vergeet nooit dat ik met mijn vader naar de wachtkamer ging toen mijn moeder geopereerd moest worden, pa nog helemaal onder de morfine en maar huilen en vragen waarom ons.. Had mijn pa nog nooit zien huilen.. Maar ja, we zijn weer bijna vier jaar verder en hoop gewoon dat het bij mijn vader rustig blijft en mijn mams schoon blijft, als het goed is gaan ze in elk geval ons tweede kindje nog leren kennen en eindelijk zien dat we gaan trouwen.. Je raakt er aan gewend, alleen die controles continu.. Pa om de drie mnd, ma om de zes mnd.. Ach jaaa.. What doesn't kill me..
Moontje@ Zo iets vergeet je ook nooit weer . Wij moesten ook wel even slikken toen er bij mijn schoonmoeder het woord kanker viel dat dat een mogelijkheid was/ is. Wij eerste gedachten ja dat kan er ook nog wel bij, kinderwens in duinen , wanneer kan ik dat een plek geven ,. zo nooit dus. Maar is wel gelukt. Nu alleen nog maar hopen dat het geen kanker is meer kunnen we niet doen. Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. en ja waarom zij zo als je vader zegt. dat zullen we nooit weten. Als ik dat wist zij ik het meteen.