Spelen is heel belangrijk voor kinderen, mijn kinderen mogen dat dan ook elke dag als ze willen (ze gaan 2 middagen naar de bso). Over het algemeen is het hier heel gezellig als er vriendjes en vriendinnetjes komen spelen. Meestal vermaken ze zich prima, maar soms is het nodig om iets te sturen/begeleiden en dan gaan we bv. samen happy stones maken, knutselen of naar de speeltuin. Ik vind dit overigens geen enkel probleem. Ik werk zelf met kleuters en weet dat sturing/begeleiding soms nodig is op deze leeftijd. Wat me wel elke keer weer verbaast is het feit dat er zoveel kinderen zijn (4-7 jaar) die geen limonade, water, melk of thee lusten en dat er regelmatig bij binnenkomst wordt gevraagd of de tv/tablet aan mag
Ook geen limonade? Wat drinken ze dan? Mijn kinderen drinken eigenlijk alleen water en thee, maar als er kinderen komen spelen vaak limonade, omdat de andere kinderen geen water willen (of thee). Nu mijn jongste ook regelmatig speelafspraakjes heeft merk ik wel dat het ook heel afhankelijk is van het karakter van het kind. Met mijn oudste was het soms echt afzien in de kleuterperiode. Ik vroeg me regelmatig af waarom andere ouders het zo relaxt vonden als er kinderen komen spelen. De oudste is heel emotioneel en snel overprikkeld en trok zich dan van alles heel erg aan. Die was regelmatig aan het huilen en drama aan het schoppen als er iemand kwam spelen en dingen gingen niet zoals zij wilde. Er konden ook echt geen 2 kinderen mee, want dan gebeurde er geheid iets waardoor zij zich buitengesloten voelde. De jongste is heel anders. Trekt zich dingen helemaal niet snel aan en is meer van het type "hoe meer zielen hoe meer vreugd". Als zij kinderen te spelen heeft hoor ik ze amper nog. Bij haar vind ik het juist heerlijk als ze iemand te spelen heeft De oudste is nu 7 en inmiddels zijn speelafspraakjes met haar ook heel relaxt. In mijn ervaring wordt het dus wel beter
Tja, ik heb verder niks in huis, dus het is dat, of niks. Ik bied in zo'n geval wel fruit/rauwkost aan, omdat daar ook vocht in zit. 's Zomers eten we dan wel eens een (zelfgemaakt) water-/fruitijsje. Als ik er geen drinken in krijg koppel ik het altijd terug naar de ouders. Van een aantal kinderen weet ik inmiddels dat ze het echt wel lusten (en dit weten zij ook ), dan krijgen ze gewoon limonade of water.
Ik denk meer dat ze bedoeld ‘wat drinken ze normaal dan’ (thuis dus). Hier was het vroeger vaak ook water of appelsap en vaak hadden we ook wel siroop. Tegenwoordig is het meestal water, siroop of ice tea. Thee is ook altijd in huis, maar dat drinkt hier geen kind. Melk hebben we zelden in huis, omdat we dat zelf niet drinken (ja, de oudste, maar die kan slecht tegen lactose...). Hier ook wel eens kinderen die weinig/niets drinken. Sommige kinderen zijn niet van die enthousiaste drinkers. Dat koppel ik inderdaad terug aan de ouders, dan kunnen die thuis eventueel wat extra aanbieden.
Ohja, dat kan inderdaad ook Van wat ik hoor wordt er thuis bv. appelsap, Taksi of Dubbelfris gedronken.
Dat bedoelde ik idd Ohja, bedenk net dat 1 vriendinnetje altijd vraagt om fristi of chocolademelk. Dat hebben we niet, toen dronk ze de eerste keer niks. Keer daarop dronk ze wel limonade en later op de dag ook water toen ze dorst had, dus wellicht is het ook wel een kwestie van "je kan het proberen.. Wellicht krijg je wel iets lekkerders"
Klopt hoor, dat is hier ook zo. Ik snap ook wel dat ze vragen om wat anders, fristi vinden kinderen over het algemeen ook lekkerder dan water
Mijn dochters hebben over het algemeen wel makkelijke vriendinnen op dat gebied. Een vriendinnetje drinkt (te) weinig, maar dat doet ze thuis ook. Qua wat ze drinkt is ze niet moeilijk (tenzij je voornamelijk water moeilijk vindt ). En de meesten lusten wel graag fris, dat geldt ook voor mijn eigen dochters, maar dat hebben we maar heel sporadisch (en ook pas sinds onze eigen kinderen ouder zijn). Fristi ed lust de jongste niet en de oudste mag het eigenlijk niet, dus dat hebben we ook nooit in huis.
Ik heb de helft van de reacties gelezen ongeveer, maar jeminee zeg, wat een toestanden maken jullie mee! Ik vind speelafspraakjes juist super leuk. Ik regel ze ook zelf in de vakanties, want zoon verveelt zich dan soms zo. Zeker sinds corona. En ik voetbal ook wel met hem, maar de hele dag.. Ik vind het ook erg gezond, die interactie en het spel onderling. We houden ons wel aan de regeltjes. Uit school eerst samen aan tafel, boterham als het een korte dag was, drinken en wat lekkers of apenbordje als het een lange dag was. Schermtijd max een half uur. En dat is ook geen probleem. Soms, bij slecht weer, draag ik wat ideeën aan, maar meestal bedenken ze van alles zelf. We hebben wel eens gehad dat de klik er even niet was. Drukke week, moe.. dan wordt het speelafspraakje gewoon wat korter. Was vooral toen ze inderdaad rond 5 jaar waren. Maar nu zoon 7 is, gaan ze onvermoeibaar door en vinden ze het altijd jammer als de tijd weer om is. Hier thuis staat de deur meestal open. Zo hebben we wel eens 2 vriendjes spelen, komen de buurjongens er nog bij en dan keutelt de jongste erbij tussen. Ik vind het prima, zo lang ze maar achter zich kijken en de rommel opruimen. Dat lukt eigenlijk altijd wel. En als ze teveel lawaai maken, gooi ik ze naar buiten. Hebben ze honger, smeer ik gewoon een stapel boterhammen of gooi een pak soepstengels/appels in de groep. Het enigste waar ik me dood aan erger is dat iedereen alle deuren steeds open laat staan. Dat ik dat per dag 3488 keer moet zeggen lijkt wel een grap! Daar moet ik nog even een andere aanpak voor bedenken haha.
Had trouwens laatst het omgekeerde. Zo’n enorm slim en lief jochie! Hij vroeg, toen ik de tafel dekte: “Kan ik je misschien ergens mee helpen?” Toen besloot ik voor iedereen feestjesbroodjes te smeren met op elk vierkantje een ander beleg. Vraag me niet waarom. Halverwege bedacht ik me dat ik zo wel heel lang duurde voordat ikzelf kon gaan eten. Zeker omdat als ik de laatste boterham had gesmeerd, het eerste kind hem al op had en klaar was voor de volgende ronde . Dus ik zei:” Nou, ik ben benieuwd wanneer ik tijd heb om zèlf een hap te nemen”, met een glimlach. Mijn kinderen reageren daar niet eens op. Ik had ook geen reactie verwacht, maar zegt dat jochie ineens: “Oh, ik wacht wel even, denk eerst maar aan jezelf” En toen ik verrast vroeg of hij altijd zo netjes was zei hij gelukkig! dat dat hij dat thuis ook wel vaak niet was.
@samarinde01: Dat krijg je als de deur ‘meestal open staat’. Grapje, na het zien van een voorstelling van Bertold Gunster (van omdenken) hebben we om die reden op de buitendeur een dranger. Ivm huisdieren kan hij hier niet open staan en vooral vriendjes en vriendinnetjes die het niet gewend waren vergaten zo vaak hem dicht te doen, dat ik de hele tijd alleen maar met die deur bezig was. Dranger is ideaal dan!
De eerste speelafspraakjes vond ik wat minder. Je moet er zelf even aan wennen en je schrikt hoe anders je eigen kind is of hoe andere kinderen zijn. Alles wordt uit de kast getrokken. Mijn dochter was het meestal na een uur al zat en dan moest ik ze nog een uur helpen om zich te vermaken. Nu is ze 8 en gaan ze zelf op pad door de wijk op zoek naar speeltuintjes en avonturen. Dat is heel eng, maar ook fijn omdat ik me niet meer met hun spel hoeft te bemoeien en ze zichzelf veel beter kunnen vermaken. Nu wordt de jongste bijna 4 jaar, dus ik begin weer opnieuw... nu met jongens speeldates ik word nu al bang
Ja ik merk wel echt een verschil tussen de vriendinnetjes van mijn dochter en de vriendjes van mijn zoontje.....Succes!
Haha ja, heb ik onbewust mijn eigen woordgrap bedacht. Ik heb het ook al eens gedacht, zo’n ding. Maar het gaat om de deur naar de serre, de deur naar de bijkeuken,garage en buitendeur en dan nog de gangdeur, voordeur en de deur boven aan de trap (trap in de woonkamer, dus die moet dicht anders stroomt de warmte zo weg). Veel drangers nodig dan haha
Mijn dochter van 8 speelt altijd met dezelfde. Heb ik geen omkijken naar. Die spelen op haar kamer en nu gaan ze vaak naar de speeltuin hier vlakbij. Bij me zoontje van 5 is het indd meer sturing. Maar ik weet dat 't makkelijker wordt als ze ouder worden. Mijn zoontje heeft wel vaste vriendjes dus weet waar ik aan toe ben. Bij een nieuw vriendje last ik ze ook korter spelen eerst maar eens kijken hoe 't gaat. Ik vind ook dat sommige kinderen erg vrij zijn en vragen om van alles aan eten etc. Ik kan er niet zo goed tegen en hoop dat mijn kinderen dat niet bij andere doen. Ik zeg dat ook tegen ze dat het niet netjes is. Laatst had ik een jongetje en ze waren in de tuin aan het spelen met de hot wheels, hadden ze opeens grond uit te tuin gehaald. Ik heb gezegd dat ik dat echt niet leuk vind en heb alles gelijk opgeruimd en schoon gemaakt en gezegd dat ze daar niet meer mee mochten spelen. Vriendje wilde daarna ook opeens naar huis, hij was heel moe. Me zoontje zei savonds dat zijn vriendje mij streng vond ik moes er wel om lachen. Maar ja hier in huis zijn regels. Door corona laat ik moeders niet binnen voorheen wel en moesten de kinderen dan opruimen. Nu doet mijn zoontje het ook wel eens alleen als het vriendje weg is ook omdat de speeltijd kort is (soms pas om half 4 uit). Willen ze tussendoor iets anders, ruimen ze eerst het andere op. Vind ook heerlijk als mijn Kids zonder vriendjes naar huis komen, even lekker de eigen bubble dus hier zeker niet elke dag.
Geen idee of je er nog wat aan hebt, want je topic is al van 1,5e maand geleden zie ik en ik heb geen zin om alle reacties door te spitten eerst.. Die van mij is net 5 geworden en zit nu exact een jaar op school. Is na de zomervakantie echt goed begonnen met speelafspraakjes maken. Hier is ie op woensdag om 12.15 uit en alle overige dagen om 14.15. Op woensdag heb ik inmiddels als "regel" dat er gespeeld mag worden, maar alleen bij een ander. Dit omdat onze jongste op dinsdag en woensdag naar de PSZ gaat en nog altijd een lange middagslaap nodig heeft. Op dinsdag kan ze dat niet goed krijgen en als ze dat dan woensdag óók niet goed kan krijgen, heb ik een oververmoeid kind wat ons geen van allen goed doet. Ik wil dat m'n oudste en z'n vriendje zich vrij kunnen voelen en niet steeds op hun tenen hoeven lopen voor kleine zus die een lichte slaper is, dus vandaar de keuze om het alleen elders te doen op woensdag. Vrijdag wordt er niet meer samen gespeeld, want zo aan het einde van de schoolweek is ons kind helemaal op, dus voor zijn en ons welzijn deze keuze gemaakt. Ik laat hem maximaal 2 dagen achter elkaar spelen en dan weer 1 dag rust. We hebben een kind wat grote behoefte heeft aan nog even speeltijd voor zichzelf nadat een vriendje weer naar huis is. Dus buiten de woensdag om spreken we meestal rond 16.30 af dat een vriendje weer opgehaald wordt (of ik ons kind ophaal). Al vóór de oudste naar school ging hadden we hier al als regel: maximaal 2 soorten speelgoed tegelijk en wil je iets anders ruim je eerst iets op. Daarnaast gedijd vooral onze oudste goed op voorspelbaarheid/ structuur. Standaard 17.00/17.15 is het hier opruimtijd, plassen en handenwastijd en daarna zelfstandig een boekje 'lezen'. Zo komt m'n man ook thuis in een meestal opgeruimd huis met kindjes die relatief rustig zijn. Iedereen blij Komt er bij ons dus op neer dat vriendjes niet mee hoeven te helpen op te ruimen (uitzonderingen daargelaten). Maar in principe is het dus ook bijna nooit één grote zwijnenstal vanwege die regel 'niet meer dan 2 dingen tegelijk'. Vind daarnaast dat er al helemaal zo weinig speeltijd overblijft voor de kids dus ik vind t prima zo Als jij wel wil dat vriendjes helpen opruimen en er vertikt er eentje het steeds, zou je idd. kunnen zeggen: dan ben je voorlopig niet meer welkom. Maar je kan óók zeggen: ik ga eens onderzoeken hoe dat komt dat dat kindje het niet wil.. en vooral: hoe zorg ik ervoor dat dat kindje het wèl wil (of in ieder geval: gaat doen)? Veel kleuters vinden opruimen erg moeilijk, want dat betekent dat ze hun spel moeten afbreken en dat is nou uitgerekend wat ze níet willen (tenslotte kwamen ze om met je kind te spelen )! Klokkijken kunnen ze nog niet altijd op deze leeftijd, maar je kunt bijvoorbeeld wèl aangeven: ik ga nu de aardappels schillen en als ik daarmee klaar ben is het tijd om op te ruimen. En vlak voordat je klaar bent met de aardappels: oké jongens, ik ben bijna klaar met de aardappels schillen dus het is bijna opruimtijd. En in het begin kun je zelf wellicht nog even helpen met (beginnen met) opruimen, desnoods met een "spel" 'wie heeft als eerste de meeste Lego blokjes opgeruimd?' oid. Door concreet en meermaals aan te geven wanneer (na het aardappels schillen) en wat (opruimen) je van je kind en zijn vriendje verwacht, zul je merken dat het na verloop van tijd steeds makkelijker wordt omdat ze weten waar ze aan toe zijn. En vaak merk je in nog later stadium dat je kind zelf al "de regeltjes" uit gaat leggen aan zijn vriendje Geschreeuw kan ik ook slecht hebben. Afhankelijk van m'n bui en het betreffende vriendje (de één heeft nou eenmaal een andere aanpak nodig dan de ander), trek ik de volgende zinnen uit m'n trucendoos: - We praten hier op een normaal volume met elkaar. - Ik of naam zoon sta(at) naast je dus je hoeft niet zo te schreeuwen. - Gillen doe je maar op het schoolplein/ de Noordpool - Doe je dat thuis/op school ook? Nee? Nou, hier doen we dat dus ook niet. Gezeur om eten heb ik hier nog weinig gehad (1-2x max)! Ben altijd bang dat die van ons dat juist bij anderen doet (kan ie hier thuis héél erg goed; te goed namelijk ). Wij doen na thuiskomst standaard plassen, handenwassen en een snoepje. Met dat laatste voorkom je al een hoop gezeur En ergens tussen 15.30 en 16.00 eten we fruit. Ik vraag bij een nieuw kindje standaard of hij/zijn iets niet mag, in principe ivm. allergieën, maar als ouders dan zeggen 'mijn kind mag niet naar buiten' dan kun dat meteen ter plekke bespreken zodat je niet achteraf voor verrassingen komt te staan. En uiteraard vraag/geef ik altijd (om) een telefoonnummer zodat er contact opgenomen kan worden zodra het nodig is. In weekenden en vakanties wordt er ook zo nu en dan over en weer gespeeld, maar dan vaak wel met het selectere clubje èchte vrienden.
Ik biecht trouwens meteen even op dat ik "de afsluiting" het vervelendste vind: kinderen (zowel de vriendjes als onze zoon als ie bij anderen is) gaan dan ineens héél erg uitsloven en druk doen.. en dan van die ouders die niet doorpakken/ streng durven te zijn tegen hun kind en hun kind maar alle kanten op laten vliegen zodat het chaos in mn hoofd wordt en het zo ongeveer een half uur kost voor ze ein-de-lijk weg zijn Een sociaal praatje prima hoor, gezellig juist Maar een half uur lang complete chaos is mij teveel van het goede
O wat grappig hoe verschillend we daar tegenaan kijken. Ik heb juist helemáál niet zoiets van 'dat is niet netjes om te zeggen'. Ik vind juist dat dat kindje goed voor zijn/haar eigen wensen opkomt met deze woorden waarmee het wordt gebracht! Wel ben ik zo'n type die dan gewoon zegt: nou ja, het is deze of niks. Vaak kiezen ze dan wel eieren voor hun geld
Hier ook. Beste vriendje van onze zoon wil vrijwel nooit bij ons spelen zodra ze uit school komen en de jongens samen hebben bedacht dat ze met elkaar willen spelen. Alleen als ik een uitnodiging per app stuur en hij mentaal voorbereid en gebracht door zijn ouders wordt, komt hij hier. Ik vind beiden overigens leuk: vriendjes van ons kind beter leren kennen, maar ook 'proeven' hoe het er bij een ander thuis aan toe gaat als ik onze zoon op kom halen (al zijn we eigenlijk altijd wel na zo'n 5 tot max. 10 minuten weer weg).
Ik versta iets anders onder 'voor je eigen wensen opkomen'. Want daar ben ik ook heel erg voor hoor dat kinderen dat leren. Maar wel op het moment dat je een keuze wordt geboden of op het moment dat je iets moet doen wat je niet wilt. Ik leer mijn kinderen dat ze altijd mogen bedanken als ze iets niet lusten. Maar vragen om iets anders? Nee, lievere koekjes bakken we niet.