Ik vind het gewoon zwaar overdreven om je onprettig te voelen over speelafspraakjes van je dochtertje die te vaak bij ts plaats vinden. Als er een scheet bij me dwars zit, dan voel ik me onprettig.
Ik schreeuw niet. Ik benadruk de woorden die aangeven dat het om mijn mening gaat, op basis van wat ik voel en vind. Oh, en ik heb twee stiefkinderen in co-ouderschap. Inmiddels pubers. Dus ja, die ervaring heb ik zeker wel.
Drie keer!!! Ooh de horror, wel drie hele keren!!!! Bel de politie, de krant, het leger!!! Zoals je misschien uit bovenstaande al opmaakt vind ik het meer dan een beetje raar dat jouw weegschaal al na drie speelafspraakjes overbelast is. Zelf ben ik uberhaupt nooit bezig geweest met hoe vaak ze waar speelden. Ik baalde stiekem als ze ergens anders afspraken, want ik hou van die reuring in huis. Nog steeds vind ik het beregezellig als ze met vrienden bij ons afspreken. Maar weet je wat de basis is? Als ze vragen 'mag het bij ons' en ik zeg 'ja hoor', dan is dat omdat het ook gewoon echt zo is. En als ik een enkele keer 'nee' moet zeggen, dan is dat met een reden. Omdat ik bijv weg moet. Maar nooit (never ever) is het omdat ik over de rug van mijn kind een weegschaal bijhoudt over een andere ouder. Als de kinderen lol hebben, dan vind ik het prachtig. En of die andere moeder dan even de tijd neemt voor een latte machiato en de nieuwste Linda zal mij een biet zijn. Als ik namelijk zélf zin zou hebben in tijd voor mezelf, dan zou ik dat organiseren. Ik ben helemaal tevreden en heb dus geen enkele reden om mijzelf zo te verhouden met een ander. Ik voel me niet gebruikt of misbruikt, want ik voel me prettig bij hoe het gaat. Maar stél dat ik ooit zou denken dat het de spuigaten uitloopt, dan zou ik dat normaal bespreekbaar maken. En niet laf passief-agressief via mijn kind. En ik weet heel zeker dat dat ook nooit al na drie speelafspraakjes zou zijn. Ik kan wel wat meer hebben dan dat. Hartelijks!
Maar dit is totaal iets anders dan bij ts, die heeft het niet eens bespreekbaar gemaakt. Ze heeft zelf besloten dat ze zich onprettig voelt. En ts weet niet of dit mensen zijn bij wie dit altijd zo gaat, want dit meisje is pas 3x bij ts geweest...het is niet zo dat ze al schooljaren met elkaar meegaan.
Nou, chapeau dat jij zo fantastisch bent. Excuse me, ik had niet door dat dit het topic is dat erover gaat dat Hilly zo geweldig is en zoveel kan hebben en dat de rest van de wereld die het anders wil, kan of doet verkeerd is (want minder geweldig dan Hilly). Ik speel niets over de rug van mijn kind uit. Ik trek een grens. Blijkbaar speelt het getal 3 in jouw allergiezone. Dus speciaal voor jou, laat het getal 3 los maak er voor jouzelf 100 van als dat jouw grens is (en als je geen grens hebt zie volgende alinea): tot een zekere hoogte zonder speciale reden alleen maar bij ons spelen mag, maar er komt een moment dat het ophoudt als ik of mijn dochter hebben aangegeven dat zij ook eens bij die ander wil spelen en zij/ ik worden afgescheept met lullige smoesjes en het nooit tot een speelafspraakje bij die ander komt. Volgens mij is dat vrij normaal en had ik het al veel langer zo moeten doen in plaats van denken dat het vanzelf wel goed komt. Deze situatie is ook niet zomaar uit de lucht komen vervallen. Vorig schooljaar (groep 3) speelde het ook al voortdurend, maar heb ik het zo gelaten. Nu wil ik het anders doen. Voor iedereen die vindt dat ik teveel ophef maak en dat we gewoon zo door moeten gaan met onbeperkt altijd bij ons spelen zonder speciale reden en zonder dat mijn dochter ooit teruggevraagd gaat worden: Nee, dat ga ik niet doen. Been there, done that vorig schooljaar. Ik ben geen gratis kinderopvang (meer). Voor iedereen die vindt dat ik teveel ophef maak en dat ik het gewoon moet aangeven, daar zit wat in. Ik vind het inderdaad moeilijk om te zeggen tegen de ander of het bij hun kan als ze zelf niets zeggen. Voelt voor mij heel onbeleefd om te doen, omdat ik vind dat ze dat eigenlijk zelf zouden moeten aanvoelen. Iemand zei dat de andere moeders niet kunnen ruiken dat zij ook eens keer terug moeten vragen. Dat vind ik dus raar. Voor mij is het onderdeel van normale fatsoensregels dat je uit jezelf terugvraagt en niet alleen "ontvangt" (of het nou gastvrijheid of een rondje geven is bij wijze van). De meeste mensen om mij heen snappen dat ook uit zichzelf. Maar ondanks dat ik het moeilijk vind, geef ik het ook wel aan hoor dat mijn dochter graag een keer bij die ander wil spelen. Tot nu toe heeft dat echter weinig opgeleverd. Maar ik heb hier goede tips gehad en ga dat nu duidelijker aankaarten. Het voelt voor mij onbeleefd om dat te doen, maar die ander is net zo onbeleefd eigenlijk, dus ik ga proberen om dat los te laten. En vervolgens als het niet kan bij die ander ga ik nu niet meer zwichten om het toch weer bij ons te doen ook al komt het bij ons ook niet uit. Daarin ga ik nu ook duidelijker zijn.
Ahum....de situatie die Snoopy beschrijft is wel degelijk van toepassing. Ik heb vorig schooljaar (groep 3) al (te) vaak meegemaakt dat er meisjes alleen maar hier komen spelen (soms veel vaker dan 3x) en dat ze nog nooit is teruggevraagd. Nu lijkt het erop dat we weer die kant op gaan en dat wil ik nu niet. Vandaar dat ik nu een grens wil trekken en het niet meer zo ver wil laten komen. Het getal 3 is met die achtergrond een heel redelijk getal vind ik. Bovendien als een moeder aangeeft volgende keer bij ons en het kan nu even niet bij ons, vind ik het prima dat het getal van 3 overschreden wordt. Dan komt het ooit wel. Het getal 3 is meer van toepassing bij de moeders die niets zeggen en waarvan ik zwaar het vermoeden heb dat ze mij gebruiken als kinderopvang. En nee, dat vind ik niet OK i.t.t. anderen die hier gereageerd hebben en dat hoef ik ook niet OK te vinden. Mijn dochter heeft in haar klas 3 vaste vriendinnetjes waarbij het spelen over en weer in balans is. Dat hoeft niet exact om en om, maar het is wel in balans. En dat voelt voor mijn dochter heel fijn dat ze daar ook welkom is. Daarnaast heeft ze nog 2 meisjes uit de klas waarmee ze wel eens speelt en dat gaat ook heen en weer. Dus in principe gaat er niets verloren als ik ervoor kies om het voortaan anders te doen. En wat betreft bespreekbaar maken. Er is aangegeven (had ik vermeld in eerdere post) dat mijn dochter de volgende keer graag bij dat andere meisje speelt, dan is het aan die andere moeder om dit op te gaan pikken en er iets mee te doen. Verder dan dat ga en wil ik niet. Als je nou over ophef maken hebt.....Als die andere moeder niet wil, dan houdt het op. Maar dan ook in principe vanuit ons. Dat hoeven zij en ik niet verder te bespreken en in detail uit te diepen wat mij betreft.
Ik begrijp je wel. In je eerste berichtje kwam het alleen over dat je daar nu tegen aan liep, terwijl het dus wel langer speelt en het niet alleen om het ene kind ging wat toevallig 3 x achter elkaar wilde spelen bij jullie. En iedereen ervaart het ook anders, bij ons thuis was het ook de zoete inval, maar zelf voel ik me daar ook niet prettig bij, al hebben de kinderen ook genoeg speelafspraakjes bij ons thuis. Zelf geef ik gewoon aan wanneer ze achter elkaar bij ons willen, ze nu weer eens bij de ander mogen spelen. Dan kom ik vaak vanzelf wel achter de reden en afhankelijk van de situatie beslis ik of het bij ons doorgaat of niet.
Ik denk dat je pijnpunt ook helemaal niet zit in altijd bij jou spelen. Maar dat je dochter zo graag elders wil spelen en dat dit niet gebeurt. Dat is ook gewoon sneu. En dat gevoel mag je best hebben, daar ben je haar moeder voor. Ik hoop dat je het toch anders kan oplossen dan niet meer bij jullie spelen. Op termijn gaat dat haar misschien vriendinnetjes kosten en ook dat is sneu.
Daar zit ook in zekere zin het pijnpunt. Maar ze heeft gelukkig al goede vriendinnetjes waar ze veel en leuk over en weer mee speelt en ze komt in dat opzicht niet te kort. Deze meisjes komen "erbij" en vindt ze interessant, waarschijnlijk omdat ze haar eigen vriendinnetjes zo lang kent. Het is echter wel zo dat ik het sneu vind voor haar dat ze bij die meisjes niet wordt teruggevraagd, terwijl ze dat wel heel graag wil en ziet dat die meisjes wel (incidenteel maar toch) andere meisjes terugvragen maar niet mijn dochter. Die teleurstelling vind ik inmiddels niet meer opwegen tegen het plezier wat ze heeft als er met die meisjes hier wordt gespeeld. Ik wil haar ook meegeven dat relaties gelijkwaardig moeten zijn en dat heeft ze met andere vriendinnetjes wel. Dus trek ik ter bescherming van haar een grens en ook voor mijzelf want ik krijg ook negatieve energie van mensen die mij kennelijk zien als gratis kinderopvang.
ja inderdaad. zo had een vriendje van mijn zoon ook zo`n moeder die liever niet wilden dat er bij hen gespeeld werd. En ik zat dan met haar zoon die me de oren van het hoofd bleef vragen ik kwam haast niet aan mijn eigen kroost toe, ondertussen heb ik er zelf nog 3 rondlopen. Ik was helemaal gesloopt na zo`n dag. Ik heb het niet over 3 keer maar eerder 40 keer spelen verspreid over 2 jaar. En telkens als we iets afspraken bij hen, dan kon het niet, alleen echt heel soms.. (hij plaste met opzet in zijn broek en dan was de straf dat hij niet met vriendjes mocht spelen...). Dan kwam moeder aan het einde van de dag: pfff zo zwaar gehad want ze had het huis geverfd ofzo.. Ik was er klaar mee! Want mijn zoon was dan zo verdrietig als de afspraakjes niet doorgingen. Ik heb tegen mijn zoon uitgelegd hoe het zat, en dat hij beter met andere kinderen kon afspreken. Net als in een volwassen vriendschap spreek je niet altijd bij de een af. Dat vind ik persoonlijk profiteurderig. Maar over het spelen: Het kost mij tijd en energie, ik ben geen oppas! Tegenwoordig spelen er veel kindjes (dan zit ik dus met zes jongens in mijn huis) uit de buurt bij ons, en als ze langer dan 2 uur hier spelen dan zeg ik tegen mijn kinderen dat ze ze mogen thuisbrengen, dan zijn ze met zijn allen wel een uur op pad om de kinderen naar hun huis terug te brengen, en vind ik het ook wel prima (dan komen ze ook bij die kinderen even thuis bedoel ik)! Maar niet elke dag graag.
Nogmaals: het leven gaat echt makkelijker worden wanneer je niet uitgaat van je eigen normen. Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende normen/meningen. Dingen zijn niet 'logisch' omdat jij het logisch vindt. Als je iets anders zou willen, regel dat. Als er een ouder bij zit die dezelfde normen heeft, super fijn! Je weet niet waarom een ouder een paar keer zijn/haar kind bij jullie laat spelen. Trouwens; ik snap heel goed dat je er niet altijd zin in hebt om kinderen over je vloer te hebben. Alleen kom wel wat beter voor jezelf op (leert je dochter ook heel veel van), anders stapelt het zich op en ben je er klaar mee, terwijl dat niet nodig was.
hier ben ik het verder wel mee eens. Als je dochter graag bij de ander wil spelen dan oefenen jullie dat toch gewoon vantevoren. En als die ouder niet luistert dan zeg je toch, `` Wacht even ze wil wat tegen je zeggen.`` persoonlijk ben ik wel trots dat kinderen graag bij ons spelen. Blijkbaar hebben we een leuk huis en leuke sfeer.
Ik vind wel dat er een omstandigheden kunnen zijn waaronder een enigzins asymmetrische relatie verdedigbaar is. Als bijvoorbeeld één van die meisjes jonge broertjes of zusjes heeft, die moeilijk slapen met lawaai en de ander niet- dan is het in ieder geval rond middagslaap tijd niet onredelijk om bij de degene zonder kleine broertjes/zusjes te spelen. Daarnaast zijn er kinderen die wat uitgesprokener zijn in wat ze willen doen en kan dit meespelen. Als een kindje bijvoorbeeld eigenlijk altijd binnen wil spelen, dan ben ik snel geneigd om mijn dochter dan maar daar te laten spelen, zodat ik er gewoon opuit kan met kleine zus. Andere vriendinnetjes die er geen probleem van maken om mee naar buiten te gaan, zou ik dan eerder uitnodigen. Ten slotte zijn er ouders die heel veel meer opvang hebben dan anderen en er geen probleem van maken om dit in te zetten bij het spelen. Zo heeft één vriendinnetje van mijn dochter een nanny en een au pair. Haar moeder zegt daarom heel vaak dat de kids wel lekker bij haar kunnen spelen, omdat de nanny en de au pair alles toch wel regelen en mijn dochter er best bij kunnen hebben. Ik ga er dan natuurlijk niet over klagen en laat haar dan lekker daar spelen. Onder andere omstandigheden vind ik wel dat je het min of meer symmetrisch moet houden. Soms speelt een kindje misschien even wat vaker hier, maar in een ander periode speelt mijn dochter dan weer even wat vaker daar.
InlevingsVERMOGEN ofwel emphatie is een eigenschap waarover je beschikt of niet; als je erover beschikt hoef je het niet te veinzen . Als je er niet over beschikt; er zijn tegenwoordig goede trainingen om je er enigzins mee te helpen, hoewel je er waarschijnlijk nooit een gemiddeld niveau van emphatie mee zal bereiken
Klopt. Maar in dit geval ben ik degene die thuis nog een kleintje van net 3 heeft die nog middagslaapje doet en hebben die anderen dat niet meer. Dus dat maakt het eigenlijk nog gekker dat de speelafspraken met bepaalde meisjes alleen maar bij ons zijn en mijn dochter nooit terug gevraagd wordt. Maar goed, ik heb het zelf vorig schooljaar zo laten gebeuren maar nu gaat dat feest niet meer door. Ik ga het vanaf nu anders doen zoals ik eerder al heb toegelicht. En de relaties zijn niet enigszins asymmetrisch maar totaal asymmetrisch, vandaar vanaf heden mijn tot hier en niet meer verder houding. En ik realiseer mij dat ik dit standpunt gelukkig kan innemen, omdat mijn dochter haar vaste vriendinnetjes uit de klas heeft waarbij er wel over en weer gespeeld wordt. Als dat niet zo zou zijn, dan was het wel moeilijker geweest.
Ze zegt toch gewoon eerlijk dat ze zich er niet in kan en wil inleven? En dat ze niet wil doen alsof en dus gewoon eerlijk vanuit zichzelf is? Waarom zou men niet eerlijk mogen zijn? Volgens mij zijn er aardig wat dames die aangeven dit een vrij overdreven reactie te vinden en dat je dan nog heel wat te wachten staat als je hier al over 'valt', het je ook enorm frustreert e.d. Maar schijnbaar moet je het hier op het forum vooral altijd met TS eens zijn, dat is eens en te meer duidelijk
Hmmmm.......volgens mij gaat het niet zozeer om mijn eigen normen. Volgens mij is toch een algemene principe dat als je ontvangt je ook eens moet geven. Net zoiets als dank je wel of alsjeblieft zeggen. Je kan niet alleen maar nemen en nooit iets terugdoen. Het gaat er niet om dat het exact om en om moet, maar als je nooit iets terugdoet, dan is dat toch enigszins afwijkend. En dat soort mensen wil ik geen tijd en energie meer aan besteden, heb ik nu besloten.