Misschien moet je zelf de cijfers er even op na lezen, er worden namelijk ook genoeg kinderen misbruikt door vrouwen (jongens en meisjes).
Verdiep je er meer in zou ik zeggen. De meeste kinderen (en volwassenen) worden door een familielid of vriend misbruikt; vaders, moeders, broers, neven, opa's etc. Maar ik lees in te haar stukje dat ze het (nog) niet prettig vindt om haar kind aan een oppas mee te geven. Vooral ook omdat de oppas aan het twijfelen was. Kan ik mij goed voorstellen trouwens.
De eerste paar keer ging ik gewoon mee. Dan bracht ik hem weg, dronk koffie met ouders/oppas en dan sprak ik af hoe laat ik hem weer zou komen halen.
Vonden de ouders het niet raar dat je mee ging? Lijkt mij dat niet iedereen dat even prettig vind. Mijn dochter zit inderdaad net op school. Bij de oudste is een dergelijke situatie niet voorgekomen. Bij haar duurde het iets langer voordat ze ging spelen en toen kende ik de ouders ook. Nu heb ik de ouders nog nooit gezien. Verder heeft het meisje nog 3 broers en er ging ook een vriendje mee. In totaal zou het dan om 6 kindjes gaan waar hij op moet letten. Daarbij speelt ook nog eens mee dat de oppas ergens in de 70 was. Met al die info vond ik het zelf geen goed idee om mijn dochter mee te sturen. En ja, ik zal in het begin huiveriger zijn om mijn dochter met een man mee te sturen dan met een vrouw. Dit geldt uiteraard niet wanneer ik de ouders ken! In bovenstaande situatie kende ik zowel de ouders als de oppas niet en dan stuur ik mijn kind niet zomaar mee.
In jou situatie snap ik heel goed dat je je kind niet meegeeft. Als je ze nou wat langer kent of vaker gezien hebt is het een heel ander verhaal. Maar in dit geval geef ik je wel gelijk.
Ik ben zeker het eerste jaar dat ze op school zaten heel vaak de eerste keer meegegaan. Ik vroeg gewoon aan de ouder of oppas (man of vrouw) is het goed dat ik even meega, drink ik een kop koffie ofzo en als het dan goed gaat ga ik naar huis. Als ze vreemd keken dan zei ik dat ze nog niet zo vaak ergens gespeeld hadden (wat ook zo was) en ik heb het nooit meegemaakt dat ze het een bezwaar vonden. Nou ja 1 keer dan: die moeder zei: maar ik moet nog dit en dat. Dus toen zei ik: dan komt het vast niet goed uit als mn dochter komt spelen, dan doen we het een andere keer. Laatste keer heeft de oppas van een vriendje idd ook eerst de moeder gebeld of het goed was. En toen ging het vriendje met ons mee naar huis.
Dit. Hier is dat heel normaal. Je kan de ouder leren kennen en een beetje afstemmen of het spelen oké gaat. Je ziet elkaar nog wel een aantal jaar, dus het lijkt me goed om elkaar wat beter te leren kennen.
Bij kindjes die net op school zitten vind ik het heel logisch hoor, dat ouders even blijven, eventueel wat komen drinken. Dat is bij heel kleine kindjes een fijne manier om het op te bouwen! Ik zou daar zelf geen enkel probleem van maken en heb dat bij dochter ook zo opgebouwd.
Noem het dieptriest. Ik noem het bezorgd. Nu zijn er sowieso niet veel mensen die op mijn kindjes mogen passen. En nog kan je het verkeerd inschatten. En soms voel ik me wel eens een vage, want niet iedereen is een potentiële kinderverkrachter. Maar je weet maar nooit! Better save than sorry! Iedereen is welkom bij mij en waarom moet een ander mij wel vertrouwen? Ja geen idee, maar als mijn kind bij mij thuis is, is ze sowieso veilig! (En ik vraag ook wel eens aan haar of er wel eens iemand aan haar 'piepje' zit. Ik vertel haar dat alleen wij of oma dat mogen (in geval van kriebeltje/jeukje) en dat ze alles aan ons mag vertellen ook als een ander zegt van niet! de veiligheid van mijn kind is het belangrijkst in mijn leven! En voor mijn gevoel is het op deze manier het veiligst
dieptriest als iemand dat gevoel meer bij een man heeft dan een vrouw. En ook nog eens heel gevaarlijk en dom ook trouwens als je er zo'n denkwijze op na houdt.
Ik begrijp je wel, better safe than sorry vind ik ook. Het zijn wel je kinderen. Maar omdat ik vind dat mijn kinderen niet moeten opgroeien met angst, mijn angsten.. Stel ik vaak voor of ik anders even mee mag, dan kan ik het 15 min aanzien en observeren. Soms drink ik dan nog een bakje koffie. Dat word hier nooit raar gevonden en ouders vragen andersom ook vaak of ze even mee mogen als het de eerste keer is.
Nou, het is natuurlijk heel politiek correct om dat te zeggen, maar het overgrote merendeel van de betrapte zedendelinquenten is man. Natuurlijk worden er een heleboel vrouwen niet opgespoord, maar ik geloof niet dat het 50-50 is. Net als geweldsdelicten meer gepleegd worden door mannen. Dus objectief gezien is een willekeurige man eerder dader dan een willekeurige vrouw. Blijft wel staan dat de kans dat je een zedendelinquent op zo'n jonge leefitjd tegemkomt uiterst klein is. Ik denk dat je feitelijk gezien beter je puberdochter thuis kunt opsluiten dan je kind van zes niet meegeven aan een vader/opa/mannelijke oppas.
De officiële percentages veroordeelde vrouwelijke misbruikers ligt niet zo hoog, maar er wordt wel geschat dat het werkelijke percentage mensen dat door vrouwen misbruikt is, rond de 25% ligt. Lijkt mij een te hoog risico om te verwaarlozen.
Wat is er gevaarlijk aan dan? Lijkt mij juist veiliger als ik zo min mogelijk mensen laat oppassen. En dat ik dan bij een man nog iets langer na moet denken is naar mijn idee niet echt raar! Ik geef ze ook aan een vrouw niet zomaar mee, want ook hen vertrouw in niet zomaar. Dieptriest als je kindje misbruikt of weet ik veel wat wordt doordat je die man of vrouw op z'n mooie blauwe ogen vertrouwd heb zonder eventuele gevolgen af te wegen.
Gevaarlijk omdat ouders die meer vertrouwen in vrouwen hebben dan mannen blind worden voor de risico's die ook vrouwen met zich meebrengen. Dat er procentueel gezien meer mannen als pedofiel bekend staan betekend in mijn ogen niet dat er meer mannen ook daadwerkelijk pedofiel zijn, maar dat mannen gewoon eerder gepakt worden. Gevaarlijk vind ik dat, voordat er blijkt dat een vrouw iets gedaan heeft wat niet door de beugel kan is die al veel verder kunnen gaan dan een man.
Het lijkt me heel moeilijk om zo met angst door het leven te moeten gaan. Tuurlijk gebeuren er heel veel nare dingen, en moet je je "kop" niet in het zand steken, maar als het zo je leven beheerst (angst / terughoudendheid naar mannen in dit geval), wat breng je dan over naar je kind? je kunt toch niet alle mensen (mannen) over 1 kam scheren? En dan stel ik nu een gemene vraag: als je alle mannen zo wantrouwt, waarom zouden bijv jouw man/vader/ broer etc wel te vertrouwen zijn? Wat maakt dat zij dan een uitzondering zijn? En als jij een zoon hebt/krijgt? Ik weet niet hoe oud je kindje is, maar hoe wil je dat doen als hij/zij naar school gaat, wil je dan "alle" meesters vermijden? Ik vind het ook een gevaarlijke gedachte dat je mensen wel zou vertrouwen, alleen vanwege hun geslacht. Ik bedoel dit echt niet verwijtend, maar schrik gewoon dat er mensen zijn die zo extreem kunnen denken over mensen ( in dit geval vanwege geslacht dus) en vraag me af waarom men dan sowieso begint aan kinderen als je weet dat de helft vd bevolking uit mannen bestaat. Want vermijden kun je niet.