Nee echt niet. Ik werd hals overkop verliefd op mijn man. Niet op zijn baan, status en weet ik veel wat voor onzin. We waren allebei 19 jaar en daar gewoon niet mee bezig. We hadden allebei een 'gewone' baan en studeerde.
Nee, ik wist niet eens wat voor werk hij deed. Ik interesseerde me meer voor hobby's, leeftijd en dat ie een leuk koppie heeft was toch ook wel heel mooi meegenomen. Ben blij dat we het goed hebben hoor, maar het was allesbehalve een must.
ja en nee. Dat ik mijn man leerde kennen had ik geen idee hoe en de wat hij qua financiën zat. Achteraf zat hij in de slappe was... Ik ff mazzel Ik heb in mijn familie heel veel problemen qua financiën mee gemaakt en dan heb ik het niet over een schuld bij een postorderbedrijf. Stel dat ik nu iemand tegen zou komen met een berg schuld zou ik afhaken. Klinkt misschien ego. Heb zo ontzettend veel narigheid gezien en zelf meegemaakt. Dat wil ik mijn kind nooit aan doen! Ik hoef ook geen rijke stinkerd hoor
Uit pure liefde bij elkaar. 😍 Valt ook bijna niets te halen, hahaha! Maar ben nog steeds erg blij dat ik voor hem gekozen heb.
Nee, sterker mijn man had nul inkomen toen ik hem leerde kennen ... MAAAARRRRR ... ik zou er zeker niet tegen kunnen als mijn man nul ambities zou hebben en het hangen op de bank tot een kunst zou hebben verheven. Je hoeft geen bakken met geld te verdienen om toch ambities te hebben
Mijn vriendje (toen nu man) had nog niet eens een fiets! Geen rijbewijs niks. Hij was 19 toen. Hij werkte toen parttime in een sportwinkel. Hij heeft nu nog steeds geen fiets (hij gebruikt mijne hihi) werkt nog in de sportwinkel nu wel fulltime. Hij wilt wel wat anders maar heeft geen idee wat en heeft geen papieren buiten detail handel papieren. Hij heeft in ieder geval een vaste baan en dat is ook wat waard. Het maakte mij dus niks uit. Soms denk ik wel had hij maar een beter betaalde baan etc maar goed als ik kijk naar wat voor vader hij is ...... dan neem ik zijn baan voor lief. Want een betere vader voor mijn kindjes kan ik niet wensen.
Ik heb niet gekeken naar hoeveel geld hij verdiende of wat dan ook. Maar als hij niet zou werken en echt een lapzwans zou zijn dan was het idd niks geworden.. Hij studeerde destijds. Heeft ook best een poos geduurd voor ik werkelijk begreep wat hij deed. De liefde groeide bij ons. Ongeacht wat we deden.
nee dat speelt absoluut geen rol, toen niet en nu niet.. al hou ik er niet van als mensen te lui zijn om te werken terwijl ze in prima staat zijn om te kunnen werken maar dat is weer een ander verhaal...
Nee, ik heb hem voor het eerst ontmoet op ons toenmalige werk namelijk in de kas. We woonden beide nog thuis en waren nog niet met een studie begonnen. Na zijn studie ging hij pas veel verdienen Ik viel gewoon op hem, zoals hij was eigenlijk. Leuk om te zien en slim in de zin dat ik een goed gesprek of discussie met hem kan voeren. Dat vind ik dan wel weer belangrijk
Voor mij speelde het zeker geen rol maar moet wel zeggen als het iemand was die te lui was om te werken dat het hem dan niet was geworden
Wat opvallend dat het zoveel dames niks uitmaakt. Mij maakt het zeker wel uit. Ik heb zelf alles goed op orde, heb een leuk inkomen en een goede baan en zit echt niet op een ambitieloze man te wachten die het prima vind om elke maand net wel of net niet rond te komen. Een man met schulden zou ik al helemaal op afknappen! Ik zou mezelf echt niet vrijwillig in financiële ellende storten, echt no way. Misschien ben ik daarom nog single
Nope...ik was 15 en hij 17 en we zaten in havo 5 op school gedroeg hij zich wel als een lapzwans maar uiteindelijk hbo afgestudeerd en een goede baan, dus ben blij dat ik het daar niet vanaf heb laten hangen.
Totaal niet, maar goed, waren dan ook net 18 en 19, dus net pas klaar met middelbare school en man met mbo. Hij heeft daarna nog HBO gedaan en heeft nu een goede baan, maar dat is niet waarom ik voor hem gevallen ben dus. Wat ik wel belangrijk vind is dat hij wil werken, wat voor baan dat dan is, maakt mij niet zoveel uit. Mijn zusje heeft momenteel zo'n uitzichtloze relatie en ik snap dat eerlijk gezegd niet. Tuurlijk is liefde het belangrijkste, maar het houdt een keer op. Ze gaat uit met iemand die hier illegaal is en dus niet eens mag/kan werken. Zit totaal geen toekomst in (kan ook geen verblijfsvergunning aanvragen imv zijn verleden). Heel leuke jongen hoor, daar niet van.
Toevallig had in daar laatst ook een gesprek over, mij maakte het nooit zoveel uit tot mijn laatste relatie. 5 jaar heb ik hem gesteund terwijl hij in de schuldsanering zat, met het idee dat Als hij eruit was we een ander leven zouden krijgen. Zelf ben in chronisch ziek dus toch een beetje afhankelijk van een man voor een beter leven. Toen hij klaar was met schuldhulp zag ik pas echt hoe hij was, geen inzet dat heeft me zo teleurgesteld dat ik niet meer verder met hem wilde. Maar goede banen kan je ook kwijt raken dus uiteindelijk zegt dat ook niet alles. Ik kijk naar het totaalpakket, en Ben nu liever alleen dan met het weinige wat ik heb ook nog een man te moeten dragen.
Ik ben voor mijn man gevallen zoals hij was en niet voor zijn baan of wat dan ook, hij werkte toentertijd in een supermarkt en nu als pakketkoerier dus echt geen topbaan maar hij werkt hard en doet het graag, dat vind ik belangrijk. Ik zou niet met iemand samen kunnen zijn die werkelijk geen drol deed en alleen maar op de bank zou hangen en te lui zou zijn om te werken. Wat voor werk iemand doet boeit me helemaal niks als hij maar niet lui is, al zou hij rioleringen schoonmaken, zou me echt niks uitmaken. Ik ben liever gelukkig met wat minder geld dan ongelukkig met een hoop geld, als je bij iemand bent om zijn status of geld dan ben je gewoon een geldwolf en uiteindelijk heb je je er zelf mee
Wij zaten beide nog op school.... De hoeveelheid geld, vuilnisman of manager enz. Zou mij niet zoveel interesseren. Zijn karakter wel. Is hij een doorzetter, een vechter en een aanpakker of juist een opgever, die alles wel best vind en die geen moeite wil doen. Misschien wel een combinatie. Dat vind ik wel belangrijk en zal voor mij een afknapper zijn of juist hartstikke aantrekkelijk. Een lapzwans, daar zou ik niet mee kunnen leven......
Mijn man was 17 toen ik hem leerde kennen en net van school af Ik ben iets ouder dan hem.(3 jaar) Hij is heel gewoon arbeider lasser ijzerwerker en is tevreden en ik ook.
Wij wisten allebei niet wat we deden en vroegen dit toen we al aan het daten waren. Als hij nu werkloos zonder ambitie zou zijn zou het me wel afschrikken maar verder kan het me niet schelen.
Ik zat niet te wachten op een man zonder baan die nog bij z'n moeder woonde, nee. Verder interesseerde het mij echt niet hoeveel hij verdiende of in wat voor auto hij reed, zolang hij zichzelf maar kon redden