als iemand een stuk speelgoed afpakt van mijn kind dan zou ik zeggen pak het terug en doet die het niet loop ik naar het kindje en zeg dan gewoon maar hij was er mee aan het spelen wil je het terug geven doet die dat niet ga ik toch echt na de moeder want het hoort niet. mocht mijn zoontje iets afpakken van een ander moet hij het terug geven want dat ander kindje was er mee aan het spelen niet hij hij kies dan maar even wat anders uit
Hier ook een lekker assertief meiske dat zich de kaas (of het speelgoed ) niet van t brood laat eten... Als Emma iets 'met grof geweld' afpakt en het andere kindje staat er erg beduusd bij te kijken zeg ik wel iets als: "samen spelen he, het kindje had het ... eerst, straks mag jij vast wel even"". Maar als het redelijk natuurlijk gaat, laat ik het gewoon gaan. Kinderen hebben er vaak weinig last van en ik heb vaak het idee dat het meer de ouders zijn die er moeite mee hebben dat hun kindje ''achtergesteld en onderbedeeld' wordt. Als er aan de andere kant iets van Emma afgepakt wordt, let ik wel wat meer op. Niet om te zorgen dat ze het terugkrijgt (dat kan ze prima zelf en anders maar niet), maar mevrouw hier deinst er niet voor terug het afpakkende kind eens flink te duwen/knijpen Iemand daar nog tips voor??
Ik lees even mee, want mijn zoontje is op dit moment heel erg van "het afpakken" en dat vind ik best vervelend, omdat de kindjes waarvan hij iets afpakt meestal niks terugdoen. En als iemand van hem iets afpakt, dan gaat hij ook duwen. Niet zo leuk dus. Ik grijp altijd in als ik zie dat hij iets afpakt, maar het lijkt niet tot hem door te dringen dat het niet mag. Hoe pak je dit aan???
Ik ben gastouder en mijn zoontje van bijna 1,5 jaar is ook altijd druk aan het afpakken van andere kindjes. Het is natuurlijk ook best ingewikkeld voor hem omdat het "zijn huis" is met "zijn speelgoed". Ik laat hem het speelgoed wat hij heeft afgepakt teruggeven en als hij dat gedaan heeft, ga ik hem prijzen, hoe goed hij het gedaan heeft. Als andere kindjes iets bij hem afpakken doe ik hetzelfde bij hun, zij moeten het dan ook teruggeven aan mijn zoontje en ook zij krijgen een compliment en een aai over de bol. De eerste paar keren is het huilen, maar na een paar keer gaan ze de lol ervan inzien en vinden ze het een leuk spelletje. Je moet dit echt consequent doen en voor je het weet gaat het goed! Er worden nog steeds speeltjes afgepakt (hoort bij de leeftijd) maar het wordt ook zonder moeite teruggegeven als ik het zeg.... Als ze elkaar gaan duwen, zeg ik dat ze samen moeten spelen, en als het echt drama is om een stuk speelgoed leg ik het even weg....
Hier heb ik wel het idee dat het doordringt hoor, de impuls om het te doen is alleen nog te sterk om te bedwingen... Vanmiddag waren we in de indoor-speeltuin en kwam er een ander meisje bij haar op het autootje zitten. Ik zie dat ze wil gaan duwen, dus ik kijk haar strak aan en zeg: "Emma!!" Dan kijkt ze wel schuldbewust terug en zegt "jamen doen" (samen doen). Duss.. ik blijf maar corrigeren. Ze weet het wel, alleen is het snel vergeten als ik niet in de buurt ben... Heel vermoeiend, maar is even niet anders ben ik bang. Ach ja, misschien zijn we over een paar jaar blij dat we lekkere assertieve kindjes hebben die op een goede manier voor zichzelf kunnen opkomen!
klinkt bekend; hier een zoontje die makkelijk van zich laat afpakken en dan een beetje beduusd staat te kijken, zo van wat is mij nou overkomen? vind het moeilijk, als hij zelf iets afpakt moet hij het gewoon terug geven ,maar helaas dnekt niet iedereen er zo over..en kijken de ouder soms en doen er niks mee...meestal laat ik het dan ook maar en zeg ik gewoon tegen mijn zoontje dat dat kindje dat niet mag doen (en dan goed hardop zodat die ouder van dat kindje dat ook hoort). vind wel raar dat sommige ouders er dus helemaal niet op ingaan als hun kind zoiets doet... eerst leek mij zelf ingrijpen het beste; dus zelf tegen kindje dan maar zeggen of tegen de ouder...maar op die manier komt ie ook nooit voor zichzelf op omdat hij denkt dat ik er dan wat van ga zeggen (vind op zich niet erg om er wat van te zeggen maar op school straks gebeuren zulke dingen ook steeds en moet hij er zelf achteraan gaan).
Leer je je zoontje dan dat hij iets moet zeggen? Eva liet ook altijd het speelgoed afpakken, ik heb haar geleerd dat ze moet zeggen: niet doen, ik ben daarmee aan het spelen. Laatst was ik op het kdv om Lisa te brengen (Eva is er dan al een tijdje) en ze zei precies wat ik haar had geleerd (daarna gingen ze lekker bekvechten, maar goed )
ja dat vertel ik er ook bij uiteraard... Probeer hem voor zichzelf te laten opkomen en dat hoort er dan ook bij..!