maar het bleek een jongen! Op de 20-wekenecho liet de echoscopiste ons de ´schaamlipjes´ zien en ze zei dat ze eigenlijk wel met zekerheid kon zeggen dat het een meisje was, maar dat ze dat nooit met 100 % zekerheid mocht zeggen. Voor ons was dat voldoende, we zouden een meisje krijgen! Op 16 maart ben ik bevallen. En daar was ´ze´ dan, met piemel en al! Het staat op film...de geboorte, mijn Lief die roept´het is een jongetje!´ en mijn hoofd: verbazing alom. (echt raar om jezelf zo terug te zien, haha) De verloskundige zei dat ze dit nog niet had meegemaakt in 15 jaar. (zijn er onder ons toevallig nog anderen die dit hebben meegemaakt?) We zijn echt supergelukkig met ons mannetje (en oh wat is hij mooi), maar ik kon er in het begin niet om lachen. Waar was nou mijn meisje?! Moest even omschakelen maar nu is het helemaal goed. Mijn meid van anderhalf lijkt nu hartstikke groot naast hem. Kleertjes, geboortekaartje, kleur van de muur... alles moet anders, maar wat is het toch heerlijk.... een mannetje.. Amber
Een vriendinvan mij die heeft het ook gehad. Daar werd gezegt dat het een jongetje werd en toen het geboren werd was het toch echt een meisje... Gelukkig hadden ze wel een meiden naam al gekozen voor de geslachtsbepaling en de kinderkamer had een redelijk neutrale kleur,alleen wat kleertjes moesten nterug en wat assesoires verandert van kleur
hahahha, wat een bak zeg! Ik kan het me helemaal voorstellen hoe je je voelde en kan me voorstellen dat je heel gelukkig met je kleine vent bent, maar ook wel baalt dat je allerlei dingen op het laatste moment moet veranderen. Ik had zelf in het begin van mijn zwangerschap op een of andere manier heel sterk de overtuiging dat we een meisje zouden krijgen. Geen bevestiging ergens door of niks, maar gewoon een heel sterk gevoel. Ik had me ook al helemaal voorbereid op een meisje. Nog niks gekocht ofzo, maar in gedachten. Toen hadden we de 20 weken echo en bleek het een jongen te zijn, overduidelijk! Toen moest ik ook echt helemaal schakelen. Zo van 'huh? hoe kan dat nou wist zo zeker dat het een meisje zou zijn'. Dus kan je nagaan, ik moest toen al schakelen dus kan me helemaal goed voorstellen dat jij echt super moest schakelen! Maar een jongen is heerlijk! Dus van harte en heel veel geluk samen!
jeetje wat zal jij even aan het idee moeten wennen, maar in elk geval van harte gefeliciteerd met je zoon
Hé Amber! Gefeliciteerd met je zoon. Nou, uit ervaring: het is geweldig hoor Maar eh, dat geeft te denken voor mij. Wij verwachten namelijk ook een meisje, toch...? Geniet ze!
Gefeliciteerd met je mannetje! Ik kan het me helemaal voorstellen dat je nu om moet schakelen! Lekker genieten!
Dat lijkt me een hele omschakeling zeg. Als je er zo vanuit gaat dat het een meisje is en dan blijkt het een jongetje te zijn. Lijkt me wel raar.
jee dit was mijn nachtmerrie, wij 2 keer echo gehad en de "gok "genomen dat het idd echt een meisje zou zijn en dus een roze kamer, roze geboortje kaartje ( andere uitvoering dan broer ) en een roze aanvullende bekleding voor de wagen. het eerst wat ik vroeg na de bevalling : is het echt een meisje.....
Hoi Amber, Gefeliciteerd met je zoon! Bij ons ging het bijna net zo. Wij waren van het begin af aan overtuigd van een meisje. Ook bij de 20 weken echo zeiden ze dat het een meisje werd. Maar met ongeveer 26 weken begon mijn man hem te knijpen en was hij er niet zo van overtuigd meer. Hij wilde toch graag dat ik een geslachtsecho liet maken. Dit heb ik gedaan, ik was toen 30 weken zwanger en wat bleek....... Overduidelijk een jongetje en zelfs groot geschapen (zijn de woorden van de echoscopiste) Ik kon alleen maar heel hard lachen en was ook met een jongetje heel blij. Mijn man moest echt even wennen aan het idee. Niemand geloofde ons toen we dit vertelde, iedereen dacht dat ik een grapje maakte, haha. Wat een giller was dat toen! Gelukkig kon ik alle kleertjes terug brengen naar babydump en prenatal. Ook de zeeman heeft alles terug genomen. Ook al hadden we overal de kaartjes afgeknipt. Ik moet zelf in gedachten ook heel erg wennen aan het idee. Eerst kijk je alleen naar schattige jurkjes en dat soort dingen en nu ineens moest ik kijken naar stoere jongenskleertjes. 4 weken later ben ik bevallen. Toen Tim geboren was heb ik nog wel even afgewacht wat de gyneacoloog zei, want stel je voor het bleek toch nog een meisje te zijn, hihi. Hij was weliswaar 6 weken te vroeg, maar we genieten nu van een gezonde jongen!
O ja, het enige minpuntje: Tim heeft wel een gele kamer nu. hihi Gelukkig hadden we niet alles roze gemaakt, maar geel met zilvergrijs. Met de tijd maak het wel een stoere jongenskamer.
Wij wilden het perse niet weten van te voren. We wilden ons graag laten verrassen maar volgens de echoscopist willen de meeste mensen het wel weten. Toch, geen 100% garantie dus het is altijd een risico. Heb van collega's ook verhalen gehoord dat het geslacht niet bleek te kloppen met de voorspelling uit de echo. Anyway, heel veel plezier met je kleine vent.
Whaaahahahaha, Wat een bak zeg! Sorry hoor. Voor jou vind ik het minder(Dat er dan zoveel moet worden veranderd en het goedoe daar mee bedoel ik). Maar een zoon hebben is ook heerlijk Gefeliciteerd meid! Heel veel liefs Janna
Wat een mooie verrassing! Geniet er van (enne.. ik kan me goed voorstellen dat je even moet schakelen)
Gefeliciteerd met jullie zoon Een collega heeft dit ook meegemaakt bleek ook een jongen, bij de tweede wilde hij niet meer van te voren zeggen wat het zou worden Lijkt me wel heel vreemd om om te schakelen zoals je al schrijft waar is me meisje nou... Dit heeft mijn hele zwangerschap door me hoofd gespookt zal het wel een meisje zijn
Een vriend van ons en zijn vrouw zouden na twee jongens, dit keer in verwachting zijn van een meisje... alles hadden ze roze gemaakt, roze kamer, roze kleding, alleen maar meisjesnaam bedacht... Na de bevalling was het echter toch echt een jongetje wat er ter wereld kwam. De vriend liet vol trots een foto zien van zijn pasgeboren zoon, met een roze mutsje op Zoonlief is overigens nog een aantal uren naamloos geweest na de bevalling
Hoi, ik ken niemand bij wie dat zo was, maar hier had ik op het laatst wel zoiets van: Hmm, voor alle zekerheid... Ik had heel sterk het gevoel dat het een meisje was en wij konden ook alleen een leuke meisjesnaam vinden. Zei ik al tegen m'n man: is een teken! Ja hoor: de 20-wekenecho gehad en het was een meid. De kamer hebben wij wel neutraal, omdat we bij een volgende dit kamertje ook weer willen gebruiken, (Thirza krijgt tegen die tijd een peuterkamer en dat zal idd wel knalroze worden... op die leeftijd zijn ze daar al helemaal gek van he?). Maar op het laatst kneep ik hem toch wel en dus heb ik nog wat neutrale kleertjes bijgekocht, zodat als het een jongen zou zijn toch, hij niet in roze kleertjes zou hoeven liggen. En toch nog een naam bedacht, (achteraf blij dat we die niet hoefden te gebruiken... was wel een leuke naam, maar dat ik er nou echt dolenthousiast van werd...). En toen ze geboren was, ben op de baarkruk bevallen, kreeg haar tegen me aan gedrukt en de verloskundige zei verder niks, dus toen het tot me doordrong dat ik m'n kindje in m'n armen had (ik was nogal suf na een heftig lange bevalling), heb ik haar eerst omhoog getild om te checken: kruisje voor m'n hoofd... Ja, idd het is een meid. M'n man toen: wat doe jij nou? Ik: Even kijken of het echt een meisje is... Maar jee, wat zou ik op dat moment raar gekeken hebben als het toch een jongen geweest was!
Van harte gefeliciteeerd met je zoon. Tuurlijk als je op een meisje rekent zal het ff wennen zijn. Wij wisten na de 20 wk echo dat we een meisje zouden krijgen. De rest van de zwangerschap heb toch in m'n achterhoofd gehouden dat het toch ook nog een jongetje zou kunnen zijn. Je weet nooit iets 100% zeker van te voren, ook een gynaecoloog/echoscopiste kan zich vergissen. Dat er een gezond kindje ter wereld is gekomen is voor mij dan het belangrijkst ongeacht of het nou een jongen of meisje is.