Hoi mama's, Mijn zoon (4 jaar) heeft een taalontwikkelingsstoornis. Hij zit nu nog op kentalis. Hij stroomt binnenkort door naar de reguliere basisschool. In het evaluatiegesprek dat wij laatst hadden werd als puntje genoemd dat hij snel gaat huilen (bv. Als hij boos is, iets niet wil, onenigheid heeft met een ander kindje). Dit merken wij thuis ook echt de laatste tijd. Ik probeer dit huilen dan af te kappen door te zeggen dat hij mij kan vertellen wat aan de hand is of hulp kan vragen. Als hij door blijft huilen bijvoorbeeld omdat hij het bv niet eens is met iets maar het ook niet wil oplossen, dan negeer ik hem en laat ik hem huilen. Herkent iemand dit en hoe gaan jullie hiermee om? Het lijkt me wel belangrijk voor als hij dalijk naar de basisschool gaat en opeens met heel veel kindjes in de klas zit (nu maar met 6)!
Dat doet onze zoon van 4 ook. Als baby huilde hij weinig, met 1.5 was hij zo'n zonnetje. Met twee-drie werd hij al nukkiger en nu huilt hij meer dan ooit. Maar vooral als hij zijn zin niet krijgt. Ondanks dat we er echt op letten dat hij dan niet alsnog zijn zin krijgt. En hij kan echt goed uit zijn woorden komen, dus heel vaak roepen we ook: zeg het met woorden! Maar in de meeste gevallen weten we eigenlijk al waar het om gaat: ik wil niet uit bad want ik ben nog aan het spelen, ik wil niet naar huis want ik ben nog aan het spelen, ik wil nog een filmpje kijken, ... Op school doet hij dat niet want de juf is streng (zegt hij), ik denk dat hij het daarom thuis vaker doet. School eist hoe dan ook veel van een kind heb ik gemerkt, het is echt wennen.
Mijn zoontje van net 4, huilt ook snel. Beetje herkenbaar van de schrijfster boven mij. Mijn zoontje huilde vroeger veel. Werd daarna vrolijker, en nu is het weer drama af en toe. Taalvaardig erg sterk, dus dat is het probleem niet. Denk beetje dat het erbij hoort. Huilen om, in onze ogen, niks. Soms ook nep huilen hier. Heb wel het idee dat hij het gewoon even wat lastiger heeft de laatste tijd. Zusje erbij, pas naar de basisschool, keel amandelen eruit, etc. Dus ja, ik herken het. Hoe ik ermee omga? Ik probeer steeds hem te laten nadenken wat hij nou aan het doen is. Proberen te laten beseffen dat dit niet werkt. En blijven herhalen dat ik er niet van gediend ben. Soms serieus in een gesprekje erna, soms ook heel boos tijdens zo'n bui.