Mijn zoontje (ruim 3) is ja-toch-wel-niet-ja-nee-zindelijk, lijkt het. Ruim een half jaar geleden is hij een dikke week zindelijk geweest van alles. Keurig op tijd naar de wc, prima. En toen begon hij weer met in de broek poepen, vervolgens in de broek plassen, en geen beetjes, gewoon alles. Hem nadat ik ruim drie weken achter hem aan gedweild had, toch weer gekozen voor de luier. Afgelopen vakantie met het mooie weer de draad weer opgepakt. Ging weer super. Binnen twee dagen alles weer keurig op de wc of in het potje. Dat heeft hij drie weken volgehouden. Wederom begon hij weer met in zijn broek te poepen (en niks zeggen, gewoon doorlopen met de vieze broek) en nu ook steeds weer in de broek plassen. Ik word er niet goed van. In het begin had ik nog wel zoiets van, tja, ongelukje kan gebeuren, maar inmiddels plast hij weer vaker in de broek dan dat hij naar de wc gaat. Ook vandaag al weer drie natte broeken (hij zit nu op de psz) en in zijn broek gepoept. Ik kom niet meer geloofwaardig over als ik met opeengeklemde kaken zeg dat het NIET ERG IS OM EEN ONGELUKJE te hebben (grrrrrrrrr). Die irritatie van mijn kant moet hij voelen. Nadat hij voor de derde keer vandaag in zijn broek geplast had ben ik uit mijn slof geschoten. En ja, ik weet het, dat zal hem ook niet helpen en meer kwaad dan goeds veroorzaken, maar ik ben het inmiddels wel weer beu. Ik snap niet dat hij het weken achter elkaar zo goed kan doen en dan ineens weer langzaam aan alles in de broek doet. Iemand die weet wat ik hier mee moet? Want ik sta op het punt om hem weer een luier om te doen. Hij heeft geen broek meer in de kast, ik was me een ongeluk en kan zo'n beetje elke dag dweilen.
Verliest hij zijn interesse na verloop van tijd? Ik ken het van veel jongensmama's maar niet tot broekpoepen aan toe. Ik kan je eerlijk gezegd niet helpen, hier helpt het om te "dreigen" met een luier, dat vindt hij vreselijk maar als jouw zoon dat niet erg vindt, schiet je daar ook niks mee op.
Hmm ik zou na eent ijd ook boos worden hoor... Als je zeker weet dat er geen vreemde oorzaak is... Is dat helemaal niet zo raar.
Ik vind dat je best boos mag worden als er verder niets achter zit. Mijn dochter heeft weinig ongelukjes gehad, maar er zit toch echt wel verschil in: - 's nachts in bed plassen of bijvoorbeeld op de fiets al nodig moeten en de wc nét niet redden en - onder het spelen zitten wiebelen en nadat ik 3x een "nee" krijg op de vraag: moet je plassen? Toch in je broek staan te plassen omdat je zonodig je duplohuis af wilde bouwen. In het 2e geval laat ik ook echt wel merken dat ik daar niet van gecharmeerd ben!
Als er verder niets achter zit, medisch gezien of een angst ofzo, vind ik ook dat je best boos mag worden. Hij is oud genoeg en weet heel goed dat poepen en plassen op de wc/pot moet. Misschien het hem zelf laten opruimen?
Ik wordt sinds een kleine twee weken ook boos op thijs als hij weer in zijn broek plast. Ik kwam er namelijk achter dat hij op het kdv gewoon keurig zelf aangaf wanneer hij moest plassen en de hele dag droog is. Maar rhuis moet ik hem steeds sturen anders plast hij in zijn broek. Pffff, nadat we een keer heel erg boos op hem zijn geworden nadat hij 3 minuten nadat ik hem vroeg of hij moest plassen hij weer in zijn broek stond te plassen, toen ging het een paar dagen goed. Nu laat ik ook gewoon duidelijk merken dat ik er niet van gediend ben dat hij steeds in zijn broek plast.
Hier verloor ze naar een tijd ook de interesse. Ik heb haar toen elk half uur op haar potje gezet, niet leuk voor beide partijen. Ze is toen echt goed leren ophouden en weer gestart met zelf gaan. En ja ze vergeet het soms wel eens. Maar niet zo vaak meer, gebeurt echt zelden ongelukjes. Ik zou dus volhouden en consequent potje/wc sturen.
Hier hebben lief doen, stickers plakken, cadeaus in het vooruitzicht, etc alleen maar tijdelijk geholpen, het interesseerde hem gewoon niet genoeg. Boos worden, hoe pedagogisch onverantwoord het ook is, heeft prima geholpen. Ook op het kinderdagverblijf hebben ze het geprobeerd, zonder dat ik iets gezegd had, en ook daar had het indruk gemaakt. Dus zeg doen als je er van overtuigd bent dat al het andere niet helpt
Waarom is boos worden pedagogisch onverantwoord? Kinderen moeten toch leren waar de grenzen liggen? Ik vind het pedagogisch veel onverantwoorder om overal maar beloningen aan te hangen, een kind moet ook leren iets te doen zonder beloning, voor zichzelf of gewoon voor de ander. Zolang je niet gaat schreeuwen of slaan, mag je best af en toe boos worden. De kinderpsych zei tegen me dat ik een ook maar een mens bens, en mensen zijn soms boos, dat gaat een kind in zijn leven vaker tegenkomen dus het is volstrekt onlogisch om je boosheid niet te uiten (natuurlijk niet tot schreeuwen aan toe), dan leert een kind dat ook niet.
Stickers en dergelijke hebben een tijdelijk effect. Hij hoeft op den duur geen sticker meer. Ik ben ook niet echt een voorstander van het overal maar een beloning voor te geven. De grootste beloning voor zindelijk zijn is een stukje zelfstandigheid. Vandaag ging het redelijk, hij bleef droog. Poepen deed ie dan weer niet op de wc. Heb hem ook gevraagd of hij liever op het potje wil, maar nee, dat wil hij ook niet. We sturen hem nu gewoon elk half uur naar de wc, in de hoop dat het eindelijk beklijft. We hadden in de vakantie de hoop dat wanneer hij zag dat zijn zusje ook op het potje ging, hij het ook ging doen. Resultaat is nu dat zijn zusje wel zindelijk is, en hij er dus wederom met de pet naar gooit.