ik weet het ik heb laatst ook een stuk geplaatst dat ik er door heen zat..maar hoop dat jullie alsjeblieft alles willen lezen.. nou dat heb ik vrijdag laten merken aan mijn vriend + het feit dat ik 2 dagen niets in het huishouden heb gedaan achter elkaar. het werd super erge ruzie... zo erg dati k het eigenlijk had uitgemaakt, en 2 dagen later alsnog weer van plan was weg te gaan bij hem (al was het maar tijdelijk) het hoge woord is er ook uitgekomen... en het heeft me gebroken (tussen ons is het wel weer goed gekomen maar dit zit me nog echt heel erg dwars ) waarom kan ik niet in mijn eentje het hele huishouden runnen en een pasgeborene verzorgen ? anderen kunnen het toch ook.. nu ik het schrijf staan de tranen weer in mijn ogen want juist daarmee had ik het extra moeilijk...ik deed maar mijn best en mijn best en het ging nooit zoals het 'hoort' of ik had de boodschappen gedaan of de was... of ik kon de deur uit (en deed ook boodschappen ) of ik deed het huis opruimen.. ik kon niet en het huishouden helemaal doen en iets voor mezelf doen en zelfs soms lukt(e) het me niet om ook maar iets te doen.. en dat voelde al zo kut.. bovendien ik zit fulltime thuis ja.. maar ik zit in de ziektewet ..en dat is neit zonder reden maar op zijn werk word er dus veel gepraat hier en ja mijn vriend doet veel maar ik ook ...maar hij heeft het gevoel en dat laat hij ook merken aan vrienden en collega's dat ik niks doe en hij alles... en dat doet pijn!!! want ik doe zo mijn best ... en mijn dagen houden op tot het moment dat hij de kleine even overneemt.. en dan nog niet altijd want dan moet ik alsnog soms ff snel naar de winkel .. of het eten fixen (koken wisselen we) als ik 3 dagen alles op orde heb (behalve misschien de was ofzo niet) en dan n dag niks heb gedaan, of niet alles...dan is het gelijk dat ik niks doe .. en het zit me nu zo dwars dat ze dus op zijn werk vertellen dat hun het ook konden met een baby...hele dag verzorgen en het hele huishouden maar als ik bedenk hoe ik terug kijk op de eerste maand, hoe zwaar dat is...dat is ook niet iets wat ik als eerste vertel..daar sta je niet meer bij stil toch :S *en bovendien wat ik in mijn vorge topic vertelde... ik heb nog amper de kans gehad om weer tot mijzelf te komen..tot rust te komen... weet niet of hij er ook bij verteld dat ik ziek ben, dat ik hun erzorgd heb terwijl ik griep had ...dat ik op misschien 1 nacht per week alle nachten alleen heb gedaan... dat zal hij vast niet zeggen...* ik weet niet wat ik er mee aan moet hij heeft gisteren uiteindelijk wel gezegd van ok ik begrijp dus niet dat het voor jou zo zwaar is (op een begripvolle manier) en een beetje verder gepraat.. maar het blijft hangen.. tips iemand ?
Hey haai, Pittig verhaal hoor. Ben wel blij dat jullie er samen wel uitgekomen zijn en niet een punt achter de relatie hebben gezet. Goed om te blijven praten, heel belangrijk. Denk dat je je niet al te druk moet maken over wat er allemaal op t werk gezegd wordt. Laat ze maar l*llen hoor, jij weet t zelf het beste en daar moet je op vertrouwen. Op jezelf. Is het misschien een idee om een soort van things to do list te maken? Gewoon per dag of per week als dat makkelijker is. Daar zet je alles op en alles wat je gedaan hebt streep je weg. Mijn ervaring is, dat t rust geeft als je wat weg kan strepen. Zelf heb ik 2 kleine kids en ik ben alleen.. huishouden?? pfff praat me er niet van. Ik probeer als de kids op bed leggen, het e.e.a. te doen. Nu heb ik dus een lijstje.. werkt voor mij prima. Jij zou ook het lijstje samen met je vriend op kunnen stellen, zo van wat doe jij en wat doe ik. In overleg kun je dan de taken verdelen en op die manier kan er ook geen ruzie ontstaan, want jullie hebben alles in overleg gedaan. Vertrouw op jezelf en doe niet meer dan wat jij kan doen op een dag, en voel je er ook absoluut niet schuldig over, als er 1 ding niet gedaan is. Dan doe je dat de volgende dag. hoop dat je hier iets mee kan, haha ben nooit zo goed in dit soort dingen. Succes en je doet t goed hoor!
Oh wil ook nog ff zeggen: Je geeft aan dat je dagen alleen maar bestaan uit huishouden en het verzorgen van de kleine. Denk dat t wel heeel goed voor jou/jullie zou zijn om even "eruit" te gaan. Even samen weg een dagje/weekendje. De kleine naar opa en oma of iemand anders. En dat jullie samen de tijd krijgen om even op te laden. Iets leuks doen, iets anders aan t hoofd. Vind ik persoonlijk heel belangrijk. Want een kleine veranderd je hele leven en je relatie en daarom moet je soms ook de tijd nemen voor elkaar.
dank je wel voor je hele fijne reactie! en eigenlijk denk ik wel dat ik daar wat mee kan... ik maakte eerder ook een lijstje omdat ik alles vor mij snel verwarrend werd en misschien dan samen een met mijn vriend maken kan wel werken misschien ... maarja ik vind het moeilijk als mensen denken dat ik lui ben en niks doe terwijl ik wel degelijk heel veel doe in het huishouden... ik moet zovaak vrienden tereurstellen omdat ik te moe ben van de hele dag bezig zijn of omdat ik geen tijd heb omdat ik anders niks in het huishouden kan doen :S ik weet wel dat het ook een beetje maneigen is dat als ze iets doen dat ze denken dat ze alles doen maar dit gaat mij een beetje ver en maakte me wel verdrietig en ja niet schuldig voelen gaat dus niet op haha...dat deed ik al steeds,daarom raakte ik oa zo down... ik voelde me niet goed genoeg. en nu al helemaal niet haha ik zei ook al... ik weet niet eens meer hoe hoet is om 6 uur achter elkaar te slapen! daar schrok hij dan wel een beetje 'wakker' van tijdens het praten
Meid, waarom leg je jezelf zo'n druk op? Je bent nog zeker 5 maanden aan het ontzwangeren. En soms lijkt het dat iedereen alles op orde heeft maar dat is echt niet zo hoor. Ik doe soms ook helemaal niks in huis. Geen zin/puf et cetera. Geef je zelf rust hoor. een zwangerschap en bevalling kunnen soms erg pittig zijn en daarna moet je gelijk door met een heel ander leven. Klein kindje met alle zorgen daarbij. Dat vreet energie. En dan nog een het huis.... Mijn tip: neem tijd voor jezelf en vraag je man/vriend om je meer te helpen in huis. Ook al ben je de hele dag thuis. Jij wordt al zeker 13 maanden geleefd en je hebt ook tijd voor jezelf nodig. Lees nog je volgende stukje. Je bent zeker niet lui!!!
en ja dat is zeker zo! tot nu toe is hij alleen heel af en toe weg gegaan omdat we een verjaardag hadden van vrienden...maar tijd voor elkaar heb je dan niet... (ps dat weinig slapen is dus ook een reden van thuiszijn.. ik heb een erge slaapstoornis, en ik heb iets wat ik niet verder zal bespreken maar het is erg en kom er voor in het ziekenhuis.. dat hebben zijn collega's of hijzelf zelfs toch ook niet :S ... )
he meid wat heftig weer! goed dat je blijft praten want zonder een goed gesprek kun je er samen niet uitkomen. vooral blijven doen ook! verder denk ik inderdaad dat je het huishouden best wel eens kunt laten voor wat het is! als jezelf goed in je vel zit kun je ook beter zorgen voor je kleine en dat is zeer zeker belangrijker dan een lege wasmand! sterkte ermee!
ja dat vind ik dus ook maar voel me dan zo schuldig.. en als je bedenkt dan dat hij er zo over denkt, en zo over praat en ook echt enorm boos op me word en alles... maarja zomaar opgeven doen we niet nee ...we zijn ook practisch 5,5 jaar samen maar het zou zo fijn zijn als hij mij gewoon zou begrijpen.. ik ben zijn vriendin waarom zou ik liegen dat ik doe wat ik kan :S en waarom zou ik dan zeggen dat ik down ben en daarom even een dag (of 2) niks gedaan heb :S alsof het voor mij dan een plezier is dat ik ook elke keer niet naar vrienden kan ofzo ...
Jeetje, wat een rotsituatie. In veel opzichten komt het me bekend voor, alleen is het in mijn situatie zo dat ik zelf degene ben die zo'n druk op me legt. Ik heb dan gelukkig wel een begripvolle vriend. Maar uit jouw verhaal maak ik op dat zowel je vriend als jij zelf streng zijn voor jou en ik kan me dan helemaal voorstellen dat het je allemaal teveel wordt. Wat ik hier vaak als tip kreeg (heb zelf ook regelmatig topics geopend waarin ik aan gaf dat het allemaal niet meer lukte) was om vooral niks te verwachten op een dag. Wat echt moet op een dag is dat jij en je kind eten en drinken en dat je kind af en toe een schone luier krijgt. Dat is de basis en alles wat extra komt (boodschappen, schoonmaken) is mooi meegenomen. Als dat je insteek is: dus als je meer kijkt naar de dingen die wel zijn gelukt i.p.v. eindeloze 'to-do-lijstjes' maken die je nooit waar kunt maken, dan geeft dat al een veel beter gevoel. En om het begrip bij je man te vergroten kun je hem misschien in detail vertellen hoe jouw dag er uit ziet. Dan snapt hij misschien beter waar je zo druk mee bent. Heeft hij trouwens geen 'papa-dag'? Dat zou het begrip namelijk echt ten goede komen. Als mijn vriend een dag thuis is met mijn kind gebeurt er echt helemaal niks in het huishouden hoor! Dan kom ik thuis van mijn werk en vraag ik tegen beter weten in: wat eten we? En dan zie ik hem altijd verschieten: 'oh ja, shit, eten... Haha! Hou vol, wees wat liever voor jezelf en probeer je man te laten ervaren hoe jouw dagen er uitzien en wat het met jou doet als hij zo negatief over je praat. Sterkte!
Zit jouw man ook wel eens een hele dag alleen met de kleine? Want mijn ouders begrepen ook niet dat ik zo moe was en de dagen zo zwaar vond. Tot zij een keer een weekend opgepast hebben. Toen merkten zij pas weer hoe zwaar dat is. Al verschilt dat natuurlijk ook erg per persoon, ik heb het idee dat mijn man de papadag minder zwaar vind dan ik de mamadag. En ik doe op mijn thuisdag niet eens iets aan het huishouden... Ik ben dan ook zo blij dat ik gewoon naar m'n werk kan. Ik ben 9 maanden thuis geweest na de bevalling en ik vond thuis blijven zoveel zwaarder dan werken! Soms kan je je niet voorstellen wat iemand voelt, maar misschien kan je man wel accepteren dat jij het zwaar vindt? Ik denk dat het erg goed is als jij minimaal 1 dag in de week echt tijd voor jezelf neemt. Ga even de stad in, koffie drinken bij een vriendin, gewoon iets voor jezelf. Een paar uurtjes kunnen al zoveel spanning eraf halen. Misschien is het ook een idee om je kindje 1 of 2 dagen in de week bij opa en/of oma te brengen? Of misschien bij een vriendin?
jeetje meid, dat is niet niks wat je daar verteld... ik zie dat jullie erover gepraat hebben... is het misschien een idee om de grote klussen zoals badkamer,keuken,slaapkamers, door een hulp te laten doen? zo kun jij de kleine dingen op een rijtje houden thuis... zie dat je ook nog maar een 4 maanden oude baby hebt... dat is ook pittig met snachts opstaan en dan je hele huishouden op peil te houden... ik moest daar na mijn eerste dochter ook erg aan wennen en soms was het hier een puinzooi. gelukkig pakte mijn man dat dan over en hielp me heel goed... op een gegeven moment krijg je er wel een ritme in hoor... ik ben nu zo georganiseerd, had het nooit gedacht van mezelf... weet niet wanneer je kindje slaapt overdag? maar je zou kunnen proberen om tijdens de slaapjes steeds wat te doen in huis... de was moet je eigenlijk meteen bij elkaar pakken van 1 dag en wassen/drogen en direct weer in de kast leggen... zo stapelt zich niks op... en hoef je vaak ook niet veel te strijken... ik doe tussen de middag als mijn dochters slapen vaak de was en de keuken ffe... en soms een klusje die je niet zo vaak doet zoals ramen lappen, of de trap schoonmaken... onze eigen slaapkamer.... en de badkamer... tuin aanvegen en dat soort dingen als mijn dochters savonds in bed liggen dan doe ik in een uurtje ongeveer het hele huis even.... alles ffe afsoppen, tafels,kinderstoelen, keuken en fornhuis, de bank, en dan ffe stofzuigen en dweilen.... zo houd ik het altijd netjes.... je mag me altijd p-ben hoor.... wat ik er nog ffe bij wilde zeggen, voor nu zou ik eerst eens aan jezelf en je kindje denken en sommige huishoud taken lekker laten voor wat ze zijn... en anders overleg je met je man voor een tijdelijke hulp in de huishouding zodat jij op die dag lekker weg kan gaan met je kindje... of je man en dat jij wat voor jezelf gaat doen! dat ritme komt er vanzelf wel in....
iedereen hele lieve reacties! en ja wat betreft begrip groter maken bij mijn man dat uitleggen in detail heb ik al gedaan .. en toen dacht ik even dat hij het begreep en soms in het weekend ja dan is hij met hem bezig maar hij douched dan gewoon een dag niet, doet geen boodschappen of ja ik kan hem helpen met klaarzetten enzo om weg te gaan of ff wat dingen pakken. hij kan gewoon ff alsnog douchen als ik even oplet bv of even uit bed halen als hij iets doet nog en hij doet hem niet in bad , een dag niet kan geen kwaad en als hij even behoefte heeft aan gamen zet hij hem naast hem op de bank (want dan gamed hij heel veel) dus ja hij kan de dag toh ook doorkomen? je kan makkelijk nog van alles doen als ik het ook kan ... dus tja .. het is gewoon zo anders als je echt helemaal alleen bent, en je moet hem wel in bad doen..en wel met hem naar de winkel, of naar het centrum of weet ik veel waar heen.. en ook nog het huishouden doen en dus niet gamen en toch hoevaak ik dit duidelijk maak... het heeft dus geen effect gehad kennelijk
Wel herkenbaar hoor.. mijn man denkt ook altijd dat ´ik alleen maar thuis zit´.. maar idd het huishouden, in mijn geval dan nog mijn dochter ophalen en wegbrengen naar de psz 4 dagen in de week, eten koken, kinderen wassen, en dan nog ´vrouw zijn van´ enz. Mijn man is van s´ochtends vroeg tot s´avonds laat weg en is nog nooit alleen geweest met de kinderen dus heeft geen idee. Hij moet ook echt niet zeuren want hij heeft eten op z´n bord, schone kleren in de kast en soms kom ik gewoon niet overal aan toe op 1 dag.
en ja hij is tot nu toe misschien twee keer echt alleen met hem geweest voor een dagje (en ook geen hele dag) ik weet dat hij een hele tijd terug -toen hij zelf nog moe was en pas eindelijk een keer vakantie had - dat hij zei ja ik ben moe ja ik ben al de hele dag met alessandro bezig !... dat ik toen wel moest lachen...want hij had idd alleen hem verzorgd,g een huishouden,geen eten,niet in bad en niet onder de douche! maar ik heb nog geen vakantie gehad zal ik maar zeggen... dus voor mij is het nog steed s zwaar..en doe wel die dingen erbij en ben nog ziek ook. waarom is hij dat dan ook vergeten en ja maar hij heeft ook maar 2 dagen vrij...en hij wil ook even van zijn weekend genieten toch.. dat is ook wel weer logisch denk ik zo.. en ja wat betreft het schoonmaken overdag.. hij slaapt sochtends een uur en een kwartier... en smiddags anderhalf tot misschien 2 uur dus sochtends doe ik even douchen en eten en mezelf even opmaken enzo en even de huiskamer op orde brengen en ff de vaat enzo. en dan heb ik later anderhalf uur en dan is het de keuken schoonmaken en weer uitruimen en stofzuigen of de was (1 van de 2 ik heb niet veel kracht om alle bij te doen) en ja ff de huiskamer verder schoonmaken..) en dan heb ik als hij misschien wat langer slaapt een half uurtje om even te zitten . maar dan heb ik dus geen boodschappen gedaan, of ik kan niet even de deur uit naar een vriendin, en ook niks voor mezelf doen.. dus als ik die anderhalf uur gebruik om boodschappen te doen (heb geen auto) dan heb ik een half uur als ik thuis ben.dan gaat hhij niet meer slapen. of ik doe iets voor mezelf, of rust wat uit en kan niets doen .. maar eather way...het niet goed want ik kan dus nooit alles doen. (daarna slaapt de kleine niet meer) tot savonds dus ik weet niet hoe ik dat dan moet doen gewoon :S als ik neit zo ziek was misschien zou ik dan sneller zijn met alles..en dan zou ik beter slapen dus ook niet zo moe zijn :S als hij snachts n x wakker word slaapt hij met 5 min. weer en dan klaagt hij nog over de nacht...maar als ik wakker word slaap ik pas na minimaal een uur weer!
dat is ook gewoon denk ik echt het probleem.. ik riep ook al..neem maar eens een week vrij van werk (pff kon dat maar ) en dan ga ik een weekje naar mijn moeder ... dan snap je me vast wel een keer! maar kon je ze maar es een schop onder hun kont geven... want mij zo kwetsen (ja heb de dingen hier niet genoemt maar hij is behoorlijk gemeen geweest ) vind ik echt niet kunnen ook al begrijp je het niet.. ik heb ook fulltime gewerkt..was chef(fin) in een bakkerij,elke dag 6 uur beginnen tot 4 ... soms 6 dagen... en toch vond ik dat niet zo zwaar als dit. maar ja toen was ik ook nog niet zo ziek als nu haha maar toch...
je moet nou eenmaal even plannen wat je op een dag gaat doen als je nog een baby hebt die slaapt overdag.../ je kunt hem ook vast in de kinderwagenbak leggen en wachten totdat hij slaapt en dan ffe de boodschappen doen? zo heeft hij al geslapen en als je dan thuis bent kan je bv het eten gaan voorbereiden terwijl je hem in de box legt of in een wipstoeltje bij je neerzet? echt bergen tijd voor jezelf heb je gewoon niet meer zodra er een kindje is.... wel zou ik proberen om het weekend je man alles voor 1 dag te laten doen... hij de zaterdag zodat jij kan doen wat je wilt.. en dan ffe geen huishouden! en jij bent dan de zondag thuis... wij doen dat ook zo... mijn man werkt doordeweeks heel veel ivm een eigen bedrijf... dus komt de zorg op mij neer... vind het zelf af en toe best pittig maar ik heb een soort ritme aangenomen zodat het allemaal makkelijker word.... we gaan smiddags ook altijd lekker ffe wandelend de boodschappen doen en als we weer thuis zijn gaan mijn dochters in de tuin spelen en ik ga koken.... mijn man is in het weekend vanav vrijdag altijd thuis en neemt dan alles over zodat ik bv eens lekker alleen de stad in kan, of naar een vriendin ga en savonds lekker de kroeg in... en we slapen om de beurd in het weekend uit... ook gaan we eens in de week samen op stap en hebben we een vaste oppas thuis... ook erg belangrijk om samen dingen te blijven ondernemen.. al is het een avondje thuis! ook het huishouden delen we als hij thuis is, hij wast dan af, stofzuigt alles, dweilt, douched de kinderen en brengt ze naar bed... vind dat als je samen kinderen hebt dat je er ook samen voor moet zijn op momenten dat het mogelijk is... ik heb ervoor gekozen om thuis te blijven voor mijn dochters omdat ik het belangrijk vind dat ze een mama hebben die er voor ze is... zodra ze naar school gaan krijg ik weer wat meer tijd voor mezelf.... en tot die tijd is het soms even goed plannen.... vind het zelf heerlijk om thuis te zijn bij mijn kinderen en vanalles met ze te kunnen doen... maar een pasgeboren kindje is toch wel even wennen, je moet elkaar nog leren kennen en daarop je ritme aanpassen... dat gaat echt vanzelf! je bent nog aan het ontzwangeren en de eerste paar maand zolang ze nog niet doorslapen is het gewoon pittig... en vaak verre van de welbekende roze wolk! die had ik pas veeeel later hoor... nu ze groter zijn en zelf lopen en zich vermaken samen word het alleen maar makkelijker.... zal bij jou ook wel zo zijn denk ik.. en vele andere moeders zullen deze mening met mij delen denk ik... probeer je niet zo te focussen op wat anderen van je vinden, en laat de boel de boel eens als je er geen puf voor hebt.. je zoon heeft meer aan een mama die uitgerust en gelukkig dan een perfect schoon huis en een gestresde moeder hoor! dat komt allemaal wel... wel zou ik proberen alle losse rommel, en de was bij te houden en elke avond ffe een doekje overal overheen halen... kost je hooguit 20 min... en eens in de 2 weken een grote klus pakken... badkamer o.i.d. zodat je het toch een beetje op de rij houd anders zie je door de bomen het bos niet meer....
Het is al gezegd maar inderdaad wat minder hooi op je vork. Apart ook dat je omgeving meteen een oordeel klaar heeft. Grote opruim en schoonmaakklussen bewaren we tot het weekend. Mn man doet 1x grote boodschappen en ik 1-2x wat kleine dingen. Stofzuigen doe ik als ik er tijd voor heb, vaak even tussendoor en met de Franse slag, zeker niet dagelijks. Hier een vent die niet tegen troep kan, maar zelf een zeer groot aandeel heeft in het huishouden én de zorg voor de kinderen (naast zn bijna voltijd baan). Ik werk trouwens twee dagen. Dus ik ruim de ontstane troep op, doe eens een was, lapje hier en daar, soms even stofzuigen, soms een boodschap en ik kook. Verder besteed ik mijn dag aan de kinderen (spelen), veel buiten zijn (gezond) en sociale contacten (wel meestal mama's met kinderen). Daarnaast is het echt wennen in het begin hoe je alles gedaan moet krijgen met een kindje. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toen M klein was bijna niets gedaan kreeg en nu pas een beetje routine heb gekregen daarin. Dus dat is deel 1: Relax! Take it easy Deel 2 is veel moeilijker en dat is je vriend. Hij heeft part nog deel aan de zorg voor jullie (ja jullie!) zoon en zo goed als nauwelijks voor het huishouden. Mijn werkdagen zijn superdruk maar o zo relekst: ik kan tenminste rustig in mn eentje plassen bijvoorbeeld . Hij heeft dus geen weet van hoe jouw dag in elkaar zit en toch heeft hij daar een ferm oordeel over. Dat niet alleen hij wordt (heel erg) boos én hij roddelt daarover tegen anderen. Ik vind dit allemaal erg onbegrijpelijk eerlijk gezegd. Misschien moet je een keer met hem afspreken dat hij een heel weekend de zorg op zich neemt zodat hij weet wat het betekent. Maar dit soort maatregelen werken vaak maar kort. Er ligt misschien ook wel iets anders aan ten grondslag: je man heeft geen invoelingsvermogen. Op zich zijn er meer mannen die daar last van hebben ... ik denk niet dat je daar echt veel aan kan veranderen en het dus een kwestie is van leren omgaan met die onhebbelijkheid van hem. Dus als hij zeurt of boos wordt omdat dingen niet zijn gedaan kort en duidelijk zeggen dat hij je kwetst als hij dat zegt, dan hij geen weet heeft van je dag en dat je er graag over wilt praten, maar geen ruzie wil maken erover. En dat dan ook niet doet vervolgens natuurlijk .
Vraag je vriend om regelmatig een dag vrij te plannen voor een papa-dag. Het zal zijn band met jullie kindje erg versterken, en hij zal merken hoe pittig het is. Natuurlijk moet hij dan ook eea in het huis doen die dag, om zijn aandeel een beetje te nemen! En met regelmatig bedoel ik ook echt bijvoorbeeld elke maand een keer, liever nog vaker natuurlijk. Jij hebt dan ook eens een dagje vrij, echt vrij, ga lekker de natuur in, of shoppen ofzo, wat je het leukste vindt. En bespreek samen wat je de weekends doet, een leuke mix tussen samen vrijetijdsbesteding en wat noodzakelijk huishouden, waar hij ook net zo goed aan meedoet.
Met mijn eerste wilde ik ook alles perfect. Uit eindelijk werd dat een postnatele. Wilde het huishouden goed doen de was de kleine zat niet lekker in me vel toen al niet ect ect veel stress met man toen ect ect. Mijn mijn verhaal wil ik eigenlijkzeggen. Het huishouden kan je met een baby niet gelijk goed doen. Neem de tijd dagje niet wassen niet erg dagje geen was niet erg, probeer er geen punt meer van te maken en leef met de dag. Rond om je kleintje en ja het is zwaar een kleintje en het huishouden ook nog eens goed willen doen, En dat lukt gewoon niet laat los. Probeer het lost te laten en wees trots op je zelf als je wel wat hebt gedaan op de dag. Tijdens het slaapje van je kind kan je kijken of je wat leuks voor je zelf kunt doen. Bijvoorbeeld een tijdschrift lezen wat op internet of lekker douche.Eventuweel een wasje of wat in het huishouden maar probeer juist op die momenten de tijd voor je zelf te nemen dat heb je broodnodig. Met een wakker kindje kan je vaak ook wat dingen doen. Zet hem in het wippertje als je die hebt en zet je wasmand er naast vouw je kleren en ondertussen doe je gek met je kleintje dat vinden ze vaak prachtig lekker naar mama kijken of met mama wat gek doen. En je vriend, hij zal de eerste en ook niet de laatste zijn die er geen bal van snapt, En hoe je ze dat bij kunt brengen ja de een zegt laat hem eens een weekendje het kindje helemaal alleen doen de ander zegt maak je er niet druk om. En wat je zegt hij heeft ook weekend nou jij ook. Doe het zo zaterdag is voor jou de zondag voor hem, En samen doe je op zaterdag of zondag even het grote werk. Als jullie er zin in hebben zo niet schuift het weer een weekje verder op als het maar voor het zicht schoon is. En het klint ook een beetje als of de muren op je afkomen. Ga er idd uit blijf niet binnen hangen.( Ben zelf ook z.n muts die liever thuis is) maar als ik de hele dag met de kleine binnen blijft dan word ik letterlijk en figuurlijk knetter gek. ga een pak melk halen een halfje brood en weet het klinkt makkelijker gezegt dan gedaan maar probeer het voor je zelf een plek te geven. En blijven deze dingen jullie relatie beinvloeden ga desnoots met iemand praten. Sterkte de komende tijd. Mannen komen van mars vrouwen van venus. Volgens mij is het echt waar.