Ben ik weer eens hoor. Snap weer eens totaal niks van mijn zoontje. Hij huilt echt om NIKS! Net als daarnet. Hij was aan het zingen en dat ging behoorlijk hard! Dus ik zei alleen maar : Nou nou. Gewoon normale toon. Niet hard ofzo of wat dan ook. Begint ie meteen te huilen en roepen om papa en papa-knuff. Is dan totaal overstuur. Zucht. En dat is niet alleen daarnet he. Al een aantal weken is het zo dat als ik maar zeg : Erik nee dat mag niet. ( gewoon normale toon, niet streng niet hard ofzo ) Dan is ie meteen overstuur! Waarom toch? Als papa zegt nee dan doet ie het niet. En als opa of oma of buurvrouw ofzo zegt nee niet doen dan is er ook niks aan de hand. Waarom raakt ie dan zo overstuur als IK het zeg? En hoe moet ik hiermee omgaan? Troosten? Negeren? Het enige wat werkt is troosten of als ik het echt beu ben dan zeg ik dat ie eerst moet stoppen met huilen en dat ie dan een knuffel krijgt. Maar dat huilen om niks blijft. Word er een beetje moedeloos van want kan bijna niks meer tegen hem zeggen of hij gaat door het lint!
KLinkt bekend hoor, hier ook zo. HEt wisseld alleen af, de ene keer heeft hij het bij mij, en dan weer bij mn man. Ik negeer het, nee is nee, en dan ga ik hem niet troosten
De leeftijd.... Hier nog een Ik probeer het eerst met afleiden, werkt dit niet dan negeer ik het totaal..
iemand zei eens tegen mij toen onze peuter zo'n periode had van hij huilt en is het meeste dwarse bij jou maar dat betekend wel dat hij zich het meest op zn gemak voelt bij je en bij jou het meest zichzelf kan zijn. Betekend natuurlijk niet dathet niet lastig is sterkte ermee!
Heerlijk hè die fases,,,,,,,,,ppff af en toe zou je willen dat t allemaal zonder enige gebruiksaanwijzing zou kunnen Hier ook t woordje nee of niet doen of ach wat doe je nou, zijn echt triggers. Dan vergaat de wereld zo'n beetje hihi
Ik denk dat hij je gewoon probeert. Even kijken hoever hij kan gaan en of hij toch nog getroost kan worden. Gaat wel weer over. Misschien is het een idee om als hij na het nee zeggen begint te huilen, te benoemen dat hij daar niet om hoeft te huilen (en dat je niet boos bent). Daarna negeren. Oja, ik zou hem dan ook niet door papa laten troosten, want dan wordt hij bevestigd dat jij 'niet leuk' bent of doet.
Tja, peutertjes hebben maar: - 1 doel: zoveel mogelijk aandacht krijgen (en negatieve aandacht is ook aandacht) - 1 manier: hun manier - 1 tijdsbeleving: nu! Rekening houden met anderen, aandacht delen en soms moeten wachten of - nog erger - dingen wel willen maar niet mogen. Allemaal dingen die een kind moet leren, en dat valt niet mee. Ach wij hebben het allemaal moeten leren en het is ons allemaal gelukt, denk ik altijd. Sterkte met onze koppige en opstandige peutertjes! Groetjes, Wendy
Pffffff HALELUJA! Hier hebben we er ook zo één rond lopen. Alles is niet goed en owee als ik nee durf te zeggen op iets. Gister was het zo erg, hij was alleen maar aan het jengelen. echt om alles! Ik heb hem op een gegeven moment dus echt even op zijn kamer gezet. Ik werd er niet goed van!! Dat heeft wel geholpen voor even. Niet dat ie nu niet meer jengelt maar ik zeg wel dat als ie niet stopt en normaal gaat praten dat hij gewoon weer naar zijn kamer gaat. Ik heb geen zin om heel de dag tegen dat gemopper van hem aan te hikken! Hopelijk is deze fase ook weer zo voorbij!
Hahahaha ow sorry wat heerlijk om te lezen dat het niet alleen bij ons zo gaat. Ik begon al een onze opvoeding en aan mezelf te twijfelen Ik hoop dat die fase snel voorbij is.
hihihi, al deze fases zijn nog maar voorweeën. Om je alvast te laten wennen als de échte puberteit begint Moet je erbij zeggen dat ik daar ook niet echt naar verlang.
Hier een bijna 2 jarige die bij vlagen van precies hetzelfde last heeft. Hij is nu overigens al weer een aantal dagen poeslief, maar de week ervoor was ie echt om achter het behang te plakken. Nuja, gaat vast wel weer over. groetjes.
Oh zo herkenbaar, hier ook een peuterpubertje, ik neger het ook als hij zo doet en dan is het meestal zo over.
Hahahahaha ik herken opeens een zin die mijn moeder tegen mij zei toen ik al wat ouder was, beetje begon te puberen ,,ja, altijd als papa weg is, dan durf je wel zo te doen!" en ik zie het bij Celyn ook terug, die kan bij mij om de kleinste dingen tekeer gaan maar ohohoh als papa thuis is dan is er opeens niks meer aan de hand. Ik heb het altijd maar zitten negeren en als ze weer normaal deed zeggen dat ik het fijn vond dat ze weer normaal deed, werkte prima
hier is het juist tegenwoordig als papa er is dan gaat Erik alles doen wat niet mag! Echt mega vervelend is ie dan. Dan is ie overdag echt een engeltje geweest en zodra papa binnenstapt verandert ie in een duiveltje. Echt heeel erg.