Voor het eerst moeder geworden? Hoe is het nu echt?

Ik kon ook niet tegen die gebroken nachten, maar zodra je kleintje er is doe je het gewoon en valt het best mee. Voor mij wel tenminste. Tijdens je zwangerschapsverlof en sowieso tijdens je kraamtijd kun je overdag ook lekker gaan slapen. Dat scheelt ook al heel veel.
Verder had ik me van alles voorgenomen, en ik merk nu al dat alles anders is zodra de kleine er daadwerkelijk is. Bijvoorbeeld: Voordat ons kleintje was geboren zei ik heel stoer dat die niet langer dan twee weken bij ons op de kamer zou slapen. Uiteindelijk is het twee maanden geworden, en eigenlijk alleen omdat mijn man zei dat het toch echt wel een keer tijd werd dat ze naar haar eigen kamertje ging.
De eerste weken zijn best zwaar. Zwaarder dan ik had verwacht. Ik geniet eigenlijk pas echt sinds een week of drie. De eerste weken heb ik ook wel genoten, maar toen was ik superonzeker. Nu ook nog wel, maar ze oogt nu minder kwetsbaar. Een echt roze wolk heb ik niet gekend, maar ik was vanaf dag één wel stapelverliefd op mijn meisje en ik voel een verantwoordelijkheid voor haar die overweldigend is. Ik wil haar echt beschermen voor de grote buitenwereld.

 

Nou zo te lezen gaat het helemaal goedkomen met jou als mama!

Weet je wat het is, je kunt alleen het onverwachte verwachten... het loopt in de praktijk toch vaak anders dan in theorie. Ik zal even proberen om je vragen te beantwoorden zoals ik het heb ervaren.

Dus dames, hoe is het nu echt?
Ik vind het fantastisch! Ik heb het gevoel alsof Louise altijd al bij me is geweest. Ik zou nooit meer zonder haar willen en ik zit inderdaad op een roze wolk!

Wat valt mee, wat valt tegen?
Eigenlijk is er niks wat me tegenvalt... tja, je moet zoveel zooi meeslepen als je weggaat en het is een kwestie van dingen beter plannen. Zo ga je niet om 8 uur savonds naar een verjaardag als je kindje de fles moet en daarna naar bed hoort te gaan. Die kleine van ons sliep al iedere nacht door toen ze 4 weken was en lacht bijna alleen maar.

Welke verwachtingen, dromen, angsten, ideeen over het moederschap had je? Is het zoals je had gehoopt, verwacht, gedroomd? Wat klopt daarvan?
Ik kan er nog niet zo heel veel van zeggen want Louise is pas 6,5 maand, maar tot nu toe is het zoals ik gehoopt had. Louise is zo'n ontzettende lieve baby, ik heb vriendinnen die haar zelfs nog nooit hebben horen huilen (en die komen hier regelmatig). Natuurlijk had ik ook heel veel angsten, kan ik het allemaal wel, laat ik die glibberige baby niet vallen met het badderen etc. maar dat gaat zo vanzelf, bovendien heb je ook je kraamhulp die je helpt in het begin.

Zijn er dingen waar je 'tegenaan' loopt waar je vooraf totaal niet over hebt nagedacht?
Nee niet echt, want ik leer hier zoveel dat ik me al redelijk goed had ingelezen.

Zit je op die roze wolk of..?
Ja!

Hoe is het om moeder te zijn?
Heerlijk! Ik vind het ook geweldig om te zeggen dat ik mama ben.

Hoe gaat de relatie met je partner?
Die gaat nog steeds super, hij is echt de ware voor mij en is ook een superpapa!

Ik kan het ene moment compleet in de wolken zijn dat we een kindje gaan krijgen en dat ik eindelijk die moedergevoelens kwijt kan en het volgende moment behoorlijk in twijfel en angst schieten dat het nu echt gaat gebeuren. Dan droom ik over hoe mijn kindje zal zijn, hoe hij eruit zal zien, zal ruiken, zal lachen en spelen. Dan kan ik haast niet wachten. Het volgende moment krijg ik beelden voor me van een huilbaby, een kindje dat niet gezond is, darmkrampjes, geen tijd meer voor mijn partner of voor mezelf, gebroken nachten en stress omdat ik niet zal weten hoe het allemaal moet etc. etc.
Dat heeft iedere aanstaande mama, die dromen/angsten zijn heel erg normaal. Het komt echt goed!

Een grote angst van mij is bijv. de gebroken nachten. Ik kan er nl. totaal niet tegen als ik slecht slaap en vooral als dat meerdere nachten achter elkaar is. En dat meteen na een bevalling die veel van me gaat vergen....brrrr Kom ik daar wel bovenop?
Ja hoor, je lijf is een super iets! Door de hormonen kun je juist heel goed tegen gebroken nachten. Je moet ook zorgen dat je geniet van je kraamtijd, heel veel rust en je goed laat verwennen om weer aan te sterken.

Een verwachting die ik heb van het opvoeden bijv. is dat ik consequent zal zijn. Nee is nee en ja is ja.
Dat heb ik ook, maar nu nog maar zien of dat in de praktijk ook zo makkelijk gaat

Ik droom van intieme momenten met mijn kindje, lekker even bij je nemen, knuffelen, de voedingen, in bad doen etc. Mijn man met ons kindje in de weer zien, samen ons kindje liefhebben en de opvoeding en zorg delen.
Heerlijk toch! En dat zal ook vast allemaal gaan gebeuren!

Succes met de rest van je zwangerschap en een voorspoedige bevalling. Ik hoop dat je net zo'n voorbeeldige baby krijgt als ik en als er iets is, kun je hier altijd je verhaal kwijt of vragen om meningen/ervaring etc.

Liefs
Manuela

 

Wat een mooie vraag, ik neem binnenkort nog 's de tijd om m uitgebreid te beantwoorden denk ik.
Maar wat ik nu even kort wil zeggen (manlief wacht met film op bank): de liefde voor je kindje is zo alles overweldigend (meestal dan, ik ben me ervan bewust dat dit in sommige gevallen anders kan zijn), zo overweldigend dat je verbaasd zult staan van wat je allemaal aankan en overhebt voor je kleine frummel! Echt waar!
Zo liep ik op oudjaarsdag met de kinderwagen om boodschappen en was zó bang dat iemand vuurwerk richting ons zou gooien en dat mn meissie blind of mank zou worden...nooit gedacht dat ik daar zo bang van zou zijn..
Nou ja ik ga vanzelf al lang antwoorden, kan er zoveel over vertellen..
Soms is het best zwaar, maar wat er tegenover staat o wauw! Echt!

 

Ik had verwacht dat het zwaarder zou zijn. de gebroken nachten zijn reuze meegevallen en inderdaad zoals hierboven wordt gezegd is opstaan voor je kindje veel minder erg. Ik vind het heerlijk om bij mijn kindje te zijn en vind het verschrikkelijk dat ik maandag weer aan het werk moet.

Mijn man krijgt wel iets minder aandacht maar dat vind hij nu niet zo erg. Het is nl wel zo dat je alles om je kindje heen moet plannen. Maar goed daar hebben we ook bewust voor gekozen.

We hebben gelukkig een super makkelijk kindje dat bijna nooit huilt en al 4 weken doorslaapt. Denk wel dat het anders is als je bv een huilbaby hebt.

Ik ben normaal vrij makkelijk met alles maar ben met mijn dochter (volgens mijn moeder) soms erg truttig, hihi.

Kortom ik vind het heerlijk om mamma te zijn...

 

Het moederschap bevalt me heel goed, al moet ik zeggen dat de eerste maand erg zwaar was. Ik ben ook iemand die gewoon veel slaap nodig heeft en was gewoon oververmoeid. Op een gegeven moment kon ik zelfs niet meer normaal praten van vermoeidheid, de woorden kwamen gewoon in willekeurige volorde mijn mond uit lopen en mijn man wist ook niet meer wat ik bedoelde. Zo moe.
Ook krampjes, spugen, huilen, geen idee steeds wat het was, waardoor het kwam etc. Overbezorgd en oververmoeid. En dan nog allerlei BV-problemen. Als het een beter ging, kregen we weer het ander.
Maar, ik moet zeggen, zelfs slaaptekort went op een gegeven moment en vanaf een maand of 2 vond ik het stukken beter gaan en relaxter. Sinds ze drie maanden is, slaapt ze ook door. Sinds we ook weten waar de krampjes en pijntjes vandaan kwamen, konden we er ook wat aan doen.
Maar nu is het echt zo leuk, elke keer leert ze weer wat nieuws, 's ochtends word ik wakker gebabbeld en als ik boven het bedje hang, krijg ik een lach van oor tot oor, ze ziet er schattig uit (ben gewoon beledigd als ik tijdens het winkelen geen complimentje krijg met mijn moppie ) en we hebben ook een aardig ritme, waardoor ik weer aan wat andere dingen toekom. Kortom, ik zou niet anders meer willen!

 

Leuke vraag trouwens!

 

Wat een goede en zeker leuke vraag...

Ik vin dhet moederschap helemaal geweldig en ik geniet dan ook met volle teugen van mijn mooie en vooral lieve meid. Ik heb ook het geluk dat alles heel voorspoedig gaat en dat ze zo makkelijk is. Ze is een heel vrolijk meisje en huilt bijna nooit.
Mijn relatie gaat beter als ooit tevoren en hij is een goeie en trotse vader...

Ik wens je heel veel succes met je bevalling en ik hoop voor je dat je net zo'n voorbeeldig kindje krijgt als ik...

Geniet ervan en maak je niet te veel zorgen het komt allemaal goed!

 

ff zo gekopieerd is wel makkelijk

Dus dames, hoe is het nu echt?
Hoe het echt is, wow in geen woorden uit te brengen. Nog steeds sta ik weleens met mijn mond open omdat het zo mooi is dat baby in de wipstoel, echt mijn dochter is Prachtig dat je bijv. in tranen barst als ze voor de eerste keer rolt

Wat valt mee, wat valt tegen?
Heel zwaar was de bv en de gebroken nachten pff kon amper lopen zo moe was ik. Ik was hele weken duizelig van de moeheid. Maar het gekke is je staat wel heel snel op en valt ook zo weer in slaap. En de sprongetjes kunnen ook zwaar zijn voor moeder en kind omdat je soms echt hele dag bezig bent om kindje te troosten of af te leiden
Meevallen: de rest haha het is gewoon zo prachtig gewoon. Ik vind het prachtig als mensen om mij heen zeggen hoe relaxte moeder en hoe het zo vanzelfsprekend is voor mij en voor mijn man.color]

Welke verwachtingen, dromen, angsten, ideeen over het moederschap had je? Is het zoals je had gehoopt, verwacht, gedroomd? Wat klopt daarvan?
Ik had de eerste maanden angst voor wiegendood, ging heel vaak kijken of ze nog wel ademhaalde. En natuurlijk grootste angst is dat iets met je kind gebeurd maar daar moet ik niet teveel bij stilstaan want juist genieten van elk moment. Het gaat eigenlijk zo vanzelfsprekend, een ding ik luister echt naar mijn eigen gevoel wat de rest zegt kan mij niet zoveel schelen meer.

Zijn er dingen waar je 'tegenaan' loopt waar je vooraf totaal niet over hebt nagedacht?
Nee eigenlijk maar scheelt wel dat ik al 2 jaar op een babygroep hebt gewerkt dus ik wist al heel erg veel. Maar waar ik eigenlijk niet zo bij stil had gestaan maar rust en regelmaat zijn echt de key voor baby's ze weten dan wat hun te wachten staat. color]

Zit je op die roze wolk of..?
Ja!

Hoe is het om moeder te zijn?
Mooiste wat mij overkomen is, het is overweldigend mooi en het gevoel is zo heerlijk dat je kleintje lekker bij jou kan kroelen om tot rust te komen. Het is zo vreemd dat ik nu ook mama ben, vroeger weet ik nog dat ik zoveel van mijn moeder hield (nu nog) maar als kind zijnde was ik echt helemaal verzot op mijn moeder. Zij was mijn alles en ik voelde me alleen bij haar veilig, zo heerlijk dat mijn dochter dat bij mij ook heeft./color]

Hoe gaat de relatie met je partner?
Die gaat nog steeds super, hij is echt de ware voor mij en is ook een superpapa! Hij is mijn maatje, mijn leven, mijn grootste liefde naast mijn dochter. We zijn al 10 jaar samen maar dit heeft ons relatie nog meer verdiept. We maken wel 1 keer per maand tijd voor elkaar door uit eten te gaan en elkaar als man en vrouw te benaderen ipv altijd papa en mama. Nog steeds elkaar veroveren

1 ding geniet van elke dag want ze zijn zo snel groot Maak duizenden foto's, video's. Ik hou ook een dagboek bij voor haar.

 

dit had een post van mij kunnen zijn

ik werd echt overvallen de hevigheid vd kraamtranen...voelde me super onzeker, en het moederschap benauwde me ineens.. En vervolgens weer vol schuldgevoelens tegen over kleine Marit.

Die roze wolk was er idd niet meteen, dat heeft zeker wel een week of 3 4 geduurt...

papa is echt een super papa! en tussen ons tweeen gaat het ook prima!soms even gewoon de tijd nemen voor elkaar maar dan kunnen we weer even tegen aan

 

Nou hier komt ie dan hoor .......
Ik vind het hélemaal geweldig allemaal! Alles gewoon! Ik was zo blij dat na de bevalling mijn lieve kleine knulletje op m'n buik lag. In tegenstelling tot wat de meeste moeders met hun eerste kindje hebben, voelde ik me gelijk mama en was ik helemaal verliefd op Vinnie. Ik zeg het eerlijk: papa komt nu een beetje op de 2e plaats
Bij mij is het zo dat als Vince een dagje vervelend is (wat is vervelend?!) dan hoeft hij voor mij maar één keer te lachen en ik ben alles weer vergeten en dat geldt ook voor de gebroken nachten. Het lijkt dan of ik weer energie heb voor tien. Nou is Vince wel een hele gemakkelijke baby, maar hij heeft ook wel eens zijn dag niet (of nacht) last van tanden, verkouden, etc.... En net als ik het beu begin te worden ...... dan lijkt hij ineens weer de gemakkelijkste en vrolijkste baby van de hele wereld. Vooral nu vind ik hem helemaal geweldig, maar ook toen hij nog héél klein was.

Groetjes,
Ellis

 

Ik vind het een groot WONDER, en je besefd het pas echt als het eenmaal is geboren en op je buik ligt.
Ik vind het geweldig, moeder zijn, en dingen te zien in je kind, de ontwikkeling en het ontdekken van alles.
Je bent wel bezorgder over je kind, maar dat is ook logisch.Helemaal als ze ziek zijn.
En als ze slecht willen slapen is het ook niet altijd leuk.Maar het weegt niet op tegen alle mooie dingen wat je er voor terug krijgt.
Als hij naar je lacht en met je speelt en geniet!

 

Ook even gekopieerd hoor: ik zal zo eerlijk mogelijk antwoorden, positief en negatief.

Dus dames, hoe is het nu echt?

-Fantiastisch en zwaar tegelijk!

Wat valt mee, wat valt tegen?

-Wat tegen is gevallen?
Jesper bleek een huilbaby te zijn. Hij huilde zo 5 a 6 uur per dag, elke dag en dat ongeveer 12 weken lang. Dat dat ook kon gebeuren had ik geen rekening gehouden. Ik dacht ook overdag nog wel even bij te kunnen slapen, zeker in het begin. Nou, dat is helaas nooit gebeurd en dan ben je snel kapo hoor met al die gebroken nachten.
Wat is meegvallen:
-hoe snel je went aan zo'n kleintje! Helemaal geweldig.


Welke verwachtingen, dromen, angsten, ideeen over het moederschap had je? Is het zoals je had gehoopt, verwacht, gedroomd? Wat klopt daarvan?

-Het is zwaarder als ik had verwacht. Ik dacht vantevoren dan je 's middags samen een slaapje zou gaan doen, borstvoeding doen we even, maar zo is het helaas niet.

Zijn er dingen waar je 'tegenaan' loopt waar je vooraf totaal niet over hebt nagedacht?


-Huilbaby, daar had ik totaal geen rekening meegehouden.

Zit je op die roze wolk of..?

-Eerst niet echt, meer een lichtroze, maar nu wel!

Hoe is het om moeder te zijn?


-In een woord: Super! De gevoelens die je voor je eigen kind hebt zijn onbeschrijfelijk. Hoe zwaar en vermoeiend het ook kan zijn, als hij naar me lacht of gewoon lekker ligt te slapen springen de tranen me in de ogen van geluk.

Hoe gaat de relatie met je partner?


-Ik had verwacht dat die minder goed zou worden, dat lees je immers vaak, maar integendeel. We genieten samen van onze kleine mannetje, trekken er in de weekendjes lekker met zijn drietjes op uit, gezellig wandelen.


Ik kan het ene moment compleet in de wolken zijn dat we een kindje gaan krijgen en dat ik eindelijk die moedergevoelens kwijt kan en het volgende moment behoorlijk in twijfel en angst schieten dat het nu echt gaat gebeuren. Dan droom ik over hoe mijn kindje zal zijn, hoe hij eruit zal zien, zal ruiken, zal lachen en spelen. Dan kan ik haast niet wachten. Het volgende moment krijg ik beelden voor me van een huilbaby, een kindje dat niet gezond is, darmkrampjes, geen tijd meer voor mijn partner of voor mezelf, gebroken nachten en stress omdat ik niet zal weten hoe het allemaal moet etc. etc.

-Dit had ik ook en bij mij kwam het gedeeltelijk uit, hij had last van darmkrampjes, verborgen reflux en was daardoor nog een huilbaby en ook was ik bang dat het niet ging lukken, maar het lukt je hoe dan ook! En weet je, het komt goed. Je went zo snel!

Een grote angst van mij is bijv. de gebroken nachten. Ik kan er nl. totaal niet tegen als ik slecht slaap en vooral als dat meerdere nachten achter elkaar is. En dat meteen na een bevalling die veel van me gaat vergen....brrrr Kom ik daar wel bovenop?

-Ja, hier kom je bovenop hoor. De kraamverzorgster zorgt er vaak voor dat je overdag even een dutje gaat doen, geef hier vooral aan toe. En weet je, ik heb ook het gevoel alsof ik aan de gebroken nachten wen. Het lijkt soms zelfs wel of ik meer energie heb dan voor en tijdens de zwangerschap.

Een verwachting die ik heb van het opvoeden bijv. is dat ik consequent zal zijn. Nee is nee en ja is ja.
Dat heb ik ook, maar nu nog maar zien of dat in de praktijk ook zo makkelijk gaat

-Ja, dat dacht ik ook, maar ik denk eerlijk gezegd dat dat me nog behoorlijk gaat tegenvallen. Als Jesper lacht dan smelt ik helemaal. Nu nog niet zo erg, maar wel als hij dat door begint te krijgen natuurlijk.

Ik droom van intieme momenten met mijn kindje, lekker even bij je nemen, knuffelen, de voedingen, in bad doen etc. Mijn man met ons kindje in de weer zien, samen ons kindje liefhebben en de opvoeding en zorg delen.
Heerlijk toch! En dat zal ook vast allemaal gaan gebeuren!

-Ik vind het ook heerlijk om mijn vriend met de kleine te zien, hij is zo zorgzaam en zo trots! Dat is zo mooi.

 

@juut: dat van dat vuurwerk had ik ook haha. Zal al hele doemscenario's voor me dat iemand vuurwerk in de wagen zou gooien.

 

Ik zal het even proberen kort te houden.

Wat ik je mee wil geven, wat ik zelf ervaren heb en tevens ontdekt heb, is dat het belangrijk is dat je vanaf de geboorte rust en regelmaat 'invoert'. Zowel voor jullie als jullie kleintje. Op deze manier geef je je kleintje een (vertrouwd)ritme mee. Natuurlijk zit dat er niet direct in...een kleintje van een paar dagen/weken oud kent immers het verschil tussen dag en nacht nog niet.
Het heeft in deze periode vooral veel geborgenheid en liefde (maar daar hoef je niks voor te doen, , dat is vanzelfsprekend)nodig.
De gebroken nachten..tsja..het went, echt waar. Je moet er even doorheen maar je zal merken dat het straks ook voor jullie een ritme is waar jullie in moeten komen. Je kleintje zal de eerste periode toch bepalen hoe en wat maar als je probeert toch ervoor te zorgen dat iedere dag een zelfde volgorde heeft(tsja het is even iedere dag hetzelfde ) dan geeft dat uiteindelijk voor zowel jullie als jullie kleintje een vertrouwd gevoel. Ik weet niet of je borstvoeding gaat geven of fles, daar zit natuurlijk ook een verschil in kwa voeden op verzoek of op de klok.

Het doorslapen komt echt wel, probeer het niet te pushen. Nina gaf zelf aan met haar flesje van 04.00 's nachts dat ze behoefte had aan minder en uiteindelijk niet meer kwam om 04.00 uur en nu heerlijk hele nachten doorhaalt.

Het is allemaal even wennen op het begin en het zal zeker geen makkie zijn, vooral niet bij de eerste maar geloof me..je krijgt er zo veel voor terug en jullie komen echt wel weer in rustig vaarwater terecht.

Om een (toch nog) lang verhaal kort te maken, ga zoveel mogelijk op je eigen gevoelens af, probeer naar je kleintje te luisteren, leer het kennen en ga vooral niet af op de mensen om je heen met hun goedbedoelde adviezen.

Belangrijk is ook dat jij en je partner elkaar niet uit het oog verliezen. Voor je het weet kom je mekaar ineens tegen in huis, ha ha. Ik bedoel te zeggen..de eerste weken zijn alle ogen op jullie kleintje gericht, de behoefte aan sex..tsja is ook even wat minder,staat allemaal even op een laag pitje. Logisch natuurlijk. Maar ook dat komt weer goed als je er maar even je 'best' voor doet. Vergeet elkaar niet.

Nog een kleine tip, boeken over baby's(rust en regelmaat, sprongenboekje etc) kan je wat meer zelfvertrouwen geven en je helpen het wereldje van je pasgeboren kindje te begrijpen. Ik geloofde er eerst ook niet in, maar na het lezen van een paar boeken heb ik wat ideeen toe kunnen passen waar in nu de resultaten van zie. Je kunt niet alles uit een boekje halen en zult grotendeels op je eigen gevoel af moeten gaan...maar dit komt allemaal goed, echt waar.

Goh, nou, kort is het niet geworden maar ik wil nu eindigen met dit; Geniet!
Ennuh...als je het straks even niet meer ziet zitten, onzeker bent, een mooi moment hebt, trots bent, gewoon heel gelukkig bent of een zeurmoment hebt kom dan gezellig hier op het forum dan zal je zien dat we allemaal in het zelfde ritje van deze spannende achtbaan zitten!

Liefs een trotse mama

 

Ik neem aan dat iedereen vooraf wel verwachtingen, dromen, angsten, ideeen e.d. heeft over hoe het zal zijn als je kindje er eenmaal is. Jazeker zowel dromen als angsten waren er afwisselend van elkaar. gaat de zwangerschap goed, is het kindje gezond, gaat de bevalling wel goed, hoe zal mijn kindje eruit gaan zien, wat zal hij worden, krijg ik een goeie band met hem. Inmiddels heb ik geleerd als bepaalde angsten niet meer van toepassing zijn dat je er weer nieuwe angsten voor terug krijgt, datzelfde geldt voor dagdromen.

Dus dames, hoe is het nu echt? De zwangerschap had ik als een leuke tijd verwacht met lekker pronken met je buik, alleen de praktijk was iets anders, stuitbeen gebroken dus 2 maanden liggend doorgebracht, de laatste 3 weken voor de bevalling elke dag naar het ziekenhuis voor controle vanwege te weinig vruchtwater. uiteindelijk ingeleid en een zeer heftige bevalling gehad waarvoor ik 4 dagen in het ZH heb gelegen.

De eerste tijd thuis vond ik erg spannend, maar ook wel zwaar ik was compleet uitgeput van de bevalling. Dano is nooit een huilbaby geweest maar moest natuurlijk snachts wel gewoon voeding krijgen. Ik zag ook op tegen die gebroken nachten alleen heb je daar als kersverse moeder gewoon oerkrachten voor. op een of andere manier lijkt het alsof je nog ergens een geheim voorraadje energie hebt waardoor je het wel trekt. Maar vanaf dat Dano 8 weken is slaapt hij keurig netjes door.

Tijdens de zwangerschap dacht ik dat ik het heel moeilijk zou vinden om moeder te zijn, maar een heleboel gaat zo vanzelf, je leert je kindje steeds beter kennen en na een paar weken is het alsof je al jaren mama bent. dus dat viel me heel erg mee. Sowieso heb ik heel veel aan het forum hier gehad


Hoe is het om moeder te zijn? Hoe gaat de relatie met je partner? Moeder worden en zijn is een ongrijpbare ervaring. ik kan het ook niet in woorden uitdrukken wat dit voor een gevoel teweeg brengt. Nu na ruim 7 maanden vind ik het heel onwerkelijk dat mijn zoon uit mijn buik is gekomen. Moeder zijn is het mooiste wat mij is overkomen, maar het brengt gewoon veel extra zorgen met zich mee. Je bent ineens verantwoordleijk voor een leventje. De relatie met mijn partner heeft een flinke test gehad, ik denk dat dit bij elke ouder wel het geval is, bij de een in meerdere mate als bij de ander. Wat je vooral als moeder moet bedenken is dat de vader ineens papa is terwijl jij jezelf al 9 maanden mama voelt. je moet ineens met zijn 3en leven, en jouw aandacht zal in het begin vooral naar je kindje gaan. om elkaar niet te vergeten is het belangrijk om echt tijd te maken voor elkaar. Wat ik vooral vind is dat de tijd zoooo ongelofelijk snel is gegaan. als ik denk aan vorige maand is het nog zomer terwijl we al midden in de winter zitten


Een grote angst van mij is bijv. de gebroken nachten. Ik kan er nl. totaal niet tegen als ik slecht slaap en vooral als dat meerdere nachten achter elkaar is. En dat meteen na een bevalling die veel van me gaat vergen....brrrr Kom ik daar wel bovenop?
Geloof me je komt er bovenop!! Maar verwacht dit niet al binnen een paar weken, pas na een paar maanden dacht ik ja nu wordt ik weer een beetje mezelf. ik vind het vooral de eerste 3 maanden erg zwaar en daarna wordt het alleen maar makkelijker. Ik heb er van te voren te lichtzinnig over gedacht ow zo van na de bevalling ben ik binnen 2 a 3 weken weer de oude. NIET DUS! maar ik begin langzaam steeds meer mezelf te worden, je hebt dus echt die 9 maanden na de bevalling nodig hoor

Een verwachting die ik heb van het opvoeden bijv. is dat ik consequent zal zijn. Nee is nee en ja is ja. Ik droom van intieme momenten met mijn kindje, lekker even bij je nemen, knuffelen, de voedingen, in bad doen etc. Mijn man met ons kindje in de weer zien, samen ons kindje liefhebben en de opvoeding en zorg delen. Er is niets heerlijkers dan je partner en je kindje met elkaar te zien knuffelen en communiceren dat wordt steeds meer natuurlijk. maar dan smelt ik echt weg. wat ik ook heerlijk vind is die brede glimlach sochtends als ik hem uit bed haal heerlijk. Dan worden de gebroken nachten en moeilijke dagen in een klap weggeveegd, qua opvoeding ben ik strenger als mijn partner Ik heb ajrenl;ang met kinderen gewerkt en heb zo mijn visie. Daar hebben we over gesproken en afspraken gemaakt. Maarja dat is natuurlijk nu nog niet heel erg aan de orde.


Misschien komt bovenstaande ietwat negatief over, maar wat ik vooral vind is dat de zware momenten compleet worden goedgemaakt met een glimlach of de lichaamswarmte van je kleintje. Ik heb geheel eerlijk antwoord gegeven. en nee het is geen roze wolk, in de eerste tijd is het vooral hard werken en erg vermoeid zijn. maar dat6 wordt langzaam steeds makkelijker.

Maar ik geniet elke dag met volle teugen van mijn gezinnetje. Meis heel veel succes nog in je zwangerschap en natuurlijk tijdens het moederschap.

ik zweer overigens bij ZW pagina omdat je hier lekker je verhaal kwijt kunt en hele waardevolle tips krijgt van medemoeders.

 

ook even gekopieerd, wel zo makkelijk

Dus dames, hoe is het nu echt?

Totaal anders dan ik zelf had verwacht. Heel gek, toen we onze babykamer helemaal af hadden en er nog geen baby was, droomde ik daar wel wat uurtjes weg. Heerlijk rommelen in een kamertje, alles een plaatsje geven, dromen over je kindje dat daar slaapt, wat in de schommelstoel gevoed ging worden, getroost ging worden, en wat daar verzorgd ging worden. Ik had er een beeld bij, maar nu in het echie is het toch wel anders. Het valt niet mee, of tegen, maar het is gewoon anders. Misschien wat concreter, realistischer nu ze er eenmaal is.

Als ik haar kamertje nu in kom, ruikt het helemaal naar Lynn. Voorheen dus niet. De kamer heeft nu als het ware een "betekenis en vorm " gekregen.

Wat valt mee, wat valt tegen?

Alles valt mee, het is eigenlijk ongelooflijk hoeveel energie je weet op te brengen voor je kindje...slapeloze nachten of onderbroken nachtrust, je doet het gewoon! Soms is het niet altijd gezellig in huis, maar als je dan een lach krijgt dan smelt alles weer weg...cliche, maar wel waar!

Waar ik nog wel veel moeite mee heb is het voedingschema. Lekker flessen leegdrinken heeft ze nooit zo goed gedaan en dat heeft me altijd wel bezorgd gemaakt. Nu is ze 8 maanden en wordt ik eindelijk is wat relaxter...Als ze een weekje slecht eet doordat ze ziekjes is, houd ik haar wat meer in de gaten maar echt bezorgd ben ik er niet meer om.

Welke verwachtingen, dromen, angsten, ideeen over het moederschap had je? Is het zoals je had gehoopt, verwacht, gedroomd? Wat klopt daarvan?

Alleen maar mooie dingen gedroomd en verwacht. Realiteit is dat veel dingen je op gevoel moet doen...je krijgt geen handleiding erbij he. Ik weet nog zo goed, de eerste nacht dat ze thuis was en dat ze huilde en dat we met zijn tweeen bij haar stonden. Vraagt mijn vriend: Wat heeft ze?...Ik: Geen idee!...mijn vriend weer: Hoezo, geen idee...JIJ bent toch de moeder.... :

Nee, veel dingen gaan op gevoel en zijn afhankelijk van je kindje. Ik denk dat het eerste half jaar je veel moet knuffelen en liefde moet geven. Alles gewoon op je af moet laten komen, je kinjde te leren kennen. De tweede helft van het jaar (waar ik nu in zit) is het stuk dat ze meer dingen door gaan hebben en dat je af en toe wat meer op moet letten dat geen loopje met me neemt

Zijn er dingen waar je 'tegenaan' loopt waar je vooraf totaal niet over hebt nagedacht?

Wat mij tegenvalt is de impact op je kindje als er meerdere personen zijn die voor je kindje zorgen, zoals KDV, jezelf, partner een dagje en oma een dagje. Alles moet op papier gezet worden (voeding, bijzonderheden inzake slapen, hoe het gaat, etc, etc) om je kind een zo gestructureerd en regelmatig mogelijk leventje te bieden. Ja, daar heb ik eigenlijk van te voren nooit zo bij stil gestaan.


Zit je op die roze wolk of..?

De eerste zes weken niet, daarna wel! De eerste zes weken heeft ze veel gehuild en heb ik me soms gefrusteerd gevoeld dat ik haar niet kon helpen met haar darmkrampjes. Soms zelfs schuldig als ik dan mijn geduld een beetje verloor en haar dan maar liet huilen. Een hele dag met een kind in je armen werd me dan ook wel teveel!

Hoe is het om moeder te zijn?

Bijzonder en fantastich...Je bent zelf kind, zus, partner en nu dan ook nog eens moeder wat je tot een rijtje mag toevoegen. Heerlijk is het als mensen vragen of je kinderen hebt en dan trots mag zeggen dat je er eentje hebt.

Wat minder om al die zorgen te hebben

Hoe gaat de relatie met je partner?

Veelal hetzelfde. Het blijft geven en nemen, maar vooral veel praten over je gevoelens blijft belangrijk. ouders zijn is echt een teamsport heb ik gemerkt. Als de een een zware nacht heeft gehad, doet bij ons de ander de nacht erop. Ook al ik mijn geduld begin te verliezen (heb zelf een kort lontje ), kan ik hem roepen of een buurvrouw, of mijn ouders. Die komen dan helpen zodat ik weer wat afstand kan nemen. Nee, zonder die hulp was ik nergens hoor!

 

tja hoe het echt is.
Om heel eerlijk te zijn vind ik het vaak heel erg tegenvallen
Had er heel wat anders van verwacht.
Begrijp me niet verkeerd ik ben stapel dol op mijn ventje
Die moedergevoelens die ik kreeg op het moment dat hij geboren was, was iets wat ik zeker niet had verwacht. Zo ontzettend sterk! En nu nog steeds!

Denk dat het gewoon in het begin heel veel mis is gegaan. Heel veel tegenstrijdig advies gekregen wat betreft borstvoeding en verzoriging van de baby en rust en regelmaat.
Heb eerst 3 dagen met Erik in het ziekenhuis gelegen en elke zuster zei weer wat anders. Toen nog 3 dagen in kraamhotel en daar ook elke dienstzuster die wat anders zei.
En allemaal zeiden ze dat ik Erik maar bij me in bed moesten laten slapen omdat ie zo huilde.
Dat is er in geslopen en er niet meer uit gegaan. Vaak geprobeerd maar lukt niet.

De relatie met mijn partner staat best wel onder druk. Erik was/is een huilbaby. Hij had ook heeel veel last van krampjes in het begin.
Dus dat is behoorlijk stressen en moeilijk. Heb amper tijd voor mezelf laat staan voor mijn partner of vrienden of familie.


Maar goed, dat is het negatieve
Maar zou mijn ventje voor geen goud meer willen missen!
De trots die je voelt elke keer als ie weer wat nieuws kan.
En ik smelt gewoon elke keer als ie naar me lacht
Nu weet ik waarom ik op deze wereld ben : ik ben mama
Al het moeilijke/zware/negatieve is het allemaal waard

Ondanks alles is Erik het mooiste wat me ooit is overkomen

 

Hoe is het nu echt om moeder te zijn? In 1 woord HEERLIJK! Ik had nooit gedacht dat het zo mooi kon zijn. Zeker niet toen ik nog zwanger was. Ik heb nooit op een roze wolk gezeten, maar nu Jasmijn er eenmaal is, geniet ik er zoveel van. De eerste 2 weken zijn naar mijn idee het "zwaarst" geweest. Gewoon omdat alles nieuw is en je niet precies weet wat je moet doen. Maar als ik er achteraf op terugkijk, was het ook niet zwaar en heeft Jasmijn het gewoon goed gedaan. Ik kijk ook superfijn terug op mijn kraamtijd, die vond ik ook helemaal perfect. Hopelijk dat jij dadelijk net zo kan genieten als ik dat heb gedaan en nu nog steeds doe. Ben benieuwd als de kleine er is, laat het dan maar horen!

Groetjes Kirsten