Even een luchtig topic, ik heb wel behoefte aan flink lachen Zeggen jullie kinderen naast grappige, lieve en leuke dingen, ook wel eens onwijs creepy dingen? Mijn zoontje van net 4 jaar zegt zojuist tegen mij: ik wil een ijsje die van baby's is gemaakt... Ik: van baby's? Hij: ja, dat vind ik lekker. Ik:.... Ik hoop dat hij ijsjes VOOR baby's bedoelde en mijn oudste, alweer jaren terug, zeer verbolgen: ik heb nog nooit een echt skelet gezien! Ik wil mijn eigen skelet zien... Okay dan
Mijn zoon werd op de dag dat mijn weeën begonnen, wakker met de mededeling dat hij had gedroomd dat hij mama kwijt was (hij was inderdaad in zijn slaap aan het huilen geweest). Noem mij maar gek, maar dat vond ik op dat moment -met een operatie op de planning- niet echt fijn om te horen .
Laatst in de auto, met mijn oudste. We gingen naar de slager een stad verderop. Toen zei ze opeens helemaal uit het niks: mama, blijf je wel lang leven? Dus ik zei: ja natuurlijk schat, ik wil later ook oma worden van jouw kindjes (vantevoren net over de hele familie gehad, dus gezegd dat als zij later mama wordt, ik oma wordt) en lekker oppassen op ze! Daarna zei ze: niet dat je doodgaat wanneer ik 7 jaar ben. Brrr.. Moet je zeggen tegen een hypochonder als ik!
ooh.. mijn jongste ging van de week op de grond liggen.. de oudste (bijna 3) ging er theatraal overheen hangen en zei snikkend (ze doet nephuilen o nee mama bel de dokter N is dood.. flapdrol is t..
Ik ga dood als ik 18 ben he mama? Mamma ik wil niet dat je doodgaat (hangend aan mijn been). Mama is oma oud? Gaat ze snel dood? Is oude oma al oud? Ik denk dat ze al dood is nu hoor. Ooeehhhh kijk! een dode babyvogel (het was echt een kleintje, met nog geen veertjes ed.) Zal ik hem oppakken? Met d'r neus er een cm vanaf. Kijk mam een torretje (op dr hand). Zijn torretjes echt? Kunnen ze ook dood? Ja? Hoe dan? Gevolg was dat ze hem plette en ik een gesprekje aan moest gaan om uit te leggen dat wij niet zomaar beestje doden. Zoals je ziet heerst er hier momenteel nogal een "doodfase".
Hier hoor ik meerdere keren per dag: "Mama, dood?" Ter verduidelijking, hij bedoeld, Mama mag ik brood, maar het blijft nog een lastig woord. Maar ik zie soms toch wel mensen kijken in de supermarkt als we langs de broodafdeling lopen. Zo'n peuter die maar in het wagentje zit en dood, dood, dood roept.
Dochter (toen 3): mam, zijn jullie al bijna gestorfd? Ik: nee, dat hoop ik niet. Dochter: maar het zou wel leuk zijn als jullie zijn gestorfd, want dan kan ik lekker zoveel snoepjes eten als ik wil.
Een paar jaar terug vertelde ik de kinderen dat als wij allebei zouden overlijden, dat ze dan bij hun 4 nichtjes zouden gaan wonen. Leuk dat ze het vonden! Maar toen ik zei, dan zijn papa en mama wel dood hè, toen vonden ze het toch niet zo leuk en waren ze best verdrietig
E. Durfde niet langs de trap. Daar zat een meisje, met 2 staartjes, blonden haren. Haar zusje zei ze. Paar maanden naar mijn MK.
Als mijn jongste me roept snachts in z'n ledikantje... Dan sta ik daar in die donkere kamer en grijpt hij mijn hoofd en houdt t dicht bij zijn gezicht en fluistert dan:" Allemaal enge mensen mama! Ik bang! Allemaal enge mensen in kamer!!!" Brrrr geloof totaal niet in geesten ofzo , maar als ik daar dan sta in m'n nachthemd heb ik echt kippenvel !
Toen ik hem een uurtje geleden de luier uit deed wees hij naar boven met de woorden : mama kijk, een grote spin. Er was geen spin maar ik vond het wel eng
"mama! D. heeft me helemaal koud gemaakt!" vlak nadat je op internet heb gelezen van een liquidatie Gelukkig was het koud maken alleen maar water
Mijn zoontje vertelt weleens dingen uit zijn vorige leven. niet altijd leuke verhalen. Over hoe hij dood is gegaan bijv. In detail uiteraard. Ik houd het maar op een hele rijke fantasie, dat maakt het wat minder heftig
Mijn oudste heeft laatst voor het eerst een brand van dichtbij meegemaakt en was daar nogal van onder de indruk. De weken erna kwamen er regelmatig creepy dingen die met brand te maken hadden voorbij. Zo dacht ze dat we 's nachts allemaal zouden verbranden en wist ze zeker dat haar zusje in brand stond. Gelukkig is de fascinatie met vuur inmiddels weer over.
Onze dochter zat in groep 2 toen mijn man naar het ziekenhuis moest. Dit was nogal onverwacht en mijn moeder kwam haar ophalen. Wij liepen gelijk met hun naar de auto en zeiden tegen haar, we komen je straks weer op halen bij opa en oma, tot straks! Zegt ze "ja, tot straks in het ziekenhuis hoor!" Dus wij" nee joh, tot bij opa en oma" Mooi dat hij moest blijven en die zelfde avond nog geopereerd is, en onze dochter ons idd weer zag in het ziekenhuis......