3. Hartstikke leuk toch? Ben het met mn voorgangsters eens. Je ontneemt het wel het plezier en je beperkt hem dan wel ook in zn ontwikkeling lijkt me. Toch ook sneu als ie nooit mag. Op den duur wordt ie niet meer gevraagd.
Hier ook in de eerste weken van school al toen ze dus net 4 waren. Ik kan mij eigenlijk niet voorstellen dat je een kindje van 5 daar te klein voor vindt. En wat is dan het verschil met een kinderfeestje? Ik zou hier voor jezelf wel wat mee gaan doen, want het is echt heel sneu als je steeds nee zegt.
Hier vanaf 4. Een paar weken na de eerste schooldag begon het afspreken. Dit gebeurd naast 2 middagen bso waar hij ook al met vriendjes speelt. Ik geniet ervan dat hij sociaal zo makkelijk mee komt. Wou dat het in de volwassen wereld soms nog zo makkelijk werkte
Waar ben je zo bang voor? Ik vond het wel spannend de eerste keren, maar vooral leuk spannend voor hem zeg maar. Het is toch gaaf als ie nieuwe ervaringen opdoet?
Mijn oudste was 4 jaar en 8 maanden, de middelste is nu 4,5 maar die heeft er nog geen behoefte aan. Bij de oudste ben ik wel eens even meegegaan als ze wel graag wilde, maar het ook een beetje spannend vond. Opvoeden is nu eenmaal loslaten. Als je kind zelf graag wil, dan zou ik dat hem niet ontzeggen.
Waar ben je bang voor dan? Hier begonnen na een paar weken op school de speelafspraakjes. Hij heeft zo z’n vaste vriendjes, en daar ken ik de ouders inmiddels ook van.
Wat sneu om nee te zeggen. Als hij zelf graag wil, lekker laten gaan. Hier met een jaar of 3 al. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat er echt ouders zijn die dit verbieden, uitzonderingen daargelaten.
Vanaf 4. Ze wilden in de eerste schoolweek afspreken dus prima. Ik lag in het ziekenhuis dus was ook wel makkelijk voor mijn man. Soms komen ze op plekken waar dingen gebeuren waar ik niet achter kan staan. Maar dan geven de kinderen dat gelukkig ook zelf aan en komen ze er dus meestal niet meer. Loslaten is moeilijk maar nu kun je nog het beste sturen. Dat wordt alleen maar minder, kun je ze het beter maar goed leren allemaal.
Vanaf 4 jaar... Gaat ook regelmatig bij vriendinnetjes spelen. Ik vind het ook best sneu dat je dat niet toelaat. Hoort ook bij school en het sociale deel. Laat los!
4 jaar maar niet gelijk de eerste weken Hij was echt doodop van een dag school maar na een paar maanden mocht het wel Ik geef mijn nummer en je kan altijd even appen hoe het gaat en de eerste keer doe je dan bv dat je hem na 1.5 uur weer ophaalt Ik vind het ook echt sneu vooral omdat je wel Ja zegt op een feestje is toch geen verschil?
Mijn dochter is deze week gestart op school (is nu 4) en heeft ook al besproken dat ze bij een klasgenootje gaat spelen vanmiddag. Leuk voor ze toch? Ik breng haar wel zelf er heen, zodat ik even kan zien waar ze heen gaat. En blijf gewoon eventjes met de moeder praten daar, ze vroeg al of ik ook een kop koffie kwam drinken. En daarna laat ik haar een uurtje alleen en haal haar wel op. Vind het wel sneu als ze niet mogen spelen, daar draait het allemaal om op school volgens mij (tenminste bij mijn dochtertje wel merk ik al).
Dat denk ik ook, straks vragen ze het niet eens meer, omdat het nooit mag. Je weet nooit wat er bij een ander gebeurt, maar ik vind het gewoon goed voor hun ontwikkeling. Zo merken ze dat in een ander huis andere regels kunnen gelden, mensen andere gewoontes hebben, andere gezinssamenstelling, cultuur enz. En ander speelgoed enzo is toch ook hartstikke leuk op die leeftijd? De meeste ouders zullen heus goed op je kind letten en desnoods plan je zo’n speelafspraakje de eerste keren voor max. anderhalf uur in.
Vanaf 4, zodra ze er zelf mee kwamen en dus klaar voor waren. Ik vind het er ook wel echt bijhoren voor hun sociaal-emotionele ontwikkeling en zou toch zeker nu gaan starten met speelafspraakjes. Vooral omdat je zoon het zelf wil en dus duidelijk aangeeft er klaar voor te zijn. De enige die er dan nog niet klaar voor is ben jij. Maar dat mag toch eigenlijk niet het probleem van je zoon worden. Loslaten wordt zo alleen maar moeilijker naarmate ze groter worden. Mooi om daar met speelafpraakjes mee te beginnen
Gaat je zoon naar de bso? Misschien is dat leuk voor hem en voel jij je daar beter bij? Ik snap hoe moeilijk het is om hem en de controle los te laten. Ik vond het in het begin ook lastig. Maar je leert de ouders ook steeds beter kennen en je zoon zal ook steeds meer ‘vaste’ vriendjes krijgen waar hij vaak mee speelt. Dan wordt het snel al veel vertrouwder. Wat betreft het moe zijn dat is ook herkenbaar. Hier een paar dagen bso, nog een middag gym of een andere verplichting en dan gaat een week snel voorbij zonder speelafspraakjes hoor. Ik vind dat er ook een beetje rust moet zijn door lekker thuis een beetje te rommelen. Je moet je er echt overheen zetten en hij hoeft ook niet meteen lang he. Gewoon anderhalf a twee uur, dan haal je m op en klets je nog een beetje met de ouder(s). En volgende keer weer eens bij jou. Simpel zat, wel even je controfreak button uitzetten .
Hier ook 4 jaar. Ik denk toen ze een paar weken op school zat al. Gemiddeld 2x per week gaat ze uit spelen of thuis spelen. De andere dag heeft ze zwemles en 1 middag vind ik het wel prima zo even rustig samen.. Hier spelen ze altijd vanuit school 15:15 en eigenlijk altijd ophalen om 17u. Ik vond het vanmiddag heerlijk even rustig alleen thuis na de drukke week van dr verjaardag haha! Ga maar lekker spelen schat #loedermoeder
Hier ook gelijk vanaf dat ze naar school gingen, in de tweede week geloof ik al. Vind het best sneu dat je nee zegt.
Jammer voor je zoon dat hij niet mag. Hier werd in de eerste week ook al afgesproken. Loslaten valt niet mee, al is het wel reuze belangrijk voor hun ontwikkeling. Een speelafspraakje hoeft geen uren te duren. In groep 1 duurde een eerste afspraakje 1-1,5 uur. Dit is heel lang zo geweest en voor de kids een mooi begin.
Hier ook met 4, vanaf groep 1 na de herfstvakantie. Maar dat kwam ook deels omdat ik hoogzwanger was en hij heel erg bezig was met zijn aankomende zusje de eerste schoolweken Als hij in de eerste weken had willen spelen, had ik dat prima gevonden. Wel heb ik met hem de afspraak 2 keer in de week, 1 keer thuis en 1 keer bij een ander kindje, omdat hij zichzelf anders voorbij gaat in zijn enthousiasme. En dat bevalt goed, sommige weken heeft hij er even helemaal geen zin in en dat is ook goed. En de eerste keer je kind bij een ander laten spelen is ook spannend, maar zo belangrijk voor hun eigen ontwikkeling. En desnoods ga je inderdaad eerst even mee om te kijken hoe het gaat, zodat je met een prettiger gevoel naar huis gaat. Zo raar is dat niet hoor, hier ook ouders over de vloer gehad van wie hun kind voor het eerst bij iemand anders ging spelen.
Mijn dochter was ook vier, direct in de eerste weken in groep 1. Ze speelt zeker 2x per week bij een ander kindje na school. Ik vind het best zielig voor je zoontje dar hij met 5 jaar nog steeds niet ergens anders mag gaan spelen. Ik zou heel hard gaan werken aan vertrouwen en loslaten, in het belang van je zoontje!