De juf mag daar helaas echt niets over zeggen. Zelfs als ze het al weet. Is ze wellicht niet of niet volledig op de hoogte van wat daar thuis speelt. En ze kan daarover geen eerlijke inschatting maken. En mag absoluut niets zeggen.
Niet mee eens! Waarom zou die moeder haar medische situatie aan de grote klok willen hangen? Misschien is ze wel flauwgevallen omdat ze net een miskraam heeft gehad, of is ze naar van een chemokuur bij kanker, of had ze een paniekaanval omdat het slecht gaat met haar ouders, of verzin het maar. Er is nog een hele wereld aan mogelijkheden tussen een griepje en drugsmisbruik, waar jij ook niet per se iets mee te maken hebt. Mijn man kan door een hersenziekte soms "raar" overkomen: instabiel op de benen, niet goed uit zn woorden komen, warrig, anders uit zn ogen kijkend... er hebben wel mensen gedacht dat hij aan de drugs was. Maar hij zal alleen aan goede vrienden vertellen wat er echt speelt, de rest kan toch een vaag antwoord verwachten hoor. Een ziekte kan ook een stigma vormen. Hij wil niet die vader met die ziekte zijn.
@MadeInUSA maar wat heb je liever. Dat kinderen (en hun ouders) denken dat je een verslaafde bent of psychische problemen hebt (waarbij men onjuiste verhalen gaat invullen). Of dat ze weten (zonder alle details) dat je gewoon ziek bent. En er dus niets aan kunt doen dat je soms anders reageert ? Je hoeft je toch niet te schamen. En je wilt voor je kind toch niet dat die de dupe is (doordat kinderen niet meer mogen spelen of er wellicht onjuiste verhalen gaan zoals to).
dus om roddel te voorkomen moet je wel vertellen dat je een ziekte hebt? Ik heb zelf een chronische ziekte en ass, en neurologische probleempjes, maar dat gaat gewoon niemand wat aan. Dat hoef je als ouder toch niet te vertellen omdat anderen zo 'volwassen' zijn dat ze gaan roddelen? Dat een moeder niet verteld wat er aan de hand is mag nooit een vrijbrief tot roddel zijn
@maliro ik ben het met je eens dat het nooit een vrijbrief mag zijn. Maar feit is dat het nu eenmaal zo werkt en je kinderen erdoor benadeeld kunnen worden. Je hoeft niet alles tegen iedereen te vertellen. Maar in dit geval is een ouder onwel geworden in het openbaar. Dan is het toch niet zo gek dat andere ouders zich (vanwege hun kinderen) zorgen maken ? Dat ze zich afvragen of hun kind daar nog wel veilig over de vloer kan komen? Wellicht zijn jouw medische problemen volledig onzichtbaar voor de buitenwereld dan is er geen probleem. Maar als het invloed heeft kan uitleg juist zorgen voor begrip en meedenken. Een ouder van een vriendje heeft ook een probleem. Ze is daar open over (tegen ouders die ze kent) en ik weet dus dat in de middag spelen soms teveel voor haar is. Dat sommige kinderen bij haar zorgen voor teveel prikkels. Ik kan daar dus rekening mee houden en laat ze bij mij spelen. Een andere ouder loopt slecht. Die kan niet helpen op school maar omdat we het wisten kan ze vaak meerijden met andere ouders naar activiteiten.
Naar mijn idee is het nooit nodig om over anderen te roddelen. Los daarvan kan vertellen wat er is wel helpen en zorgen dat mensen begrip voor je hebben en samen met je kunnen kijken naar dingen die wel mogelijk zijn. Ik zie het nut dus niet zo zeer in het voorkomen van roddelen, maar wel in dat mensen kunnen helpen/mee kunnen denken. Ik ben niet van mening dat het niet willen vertellen iemand onbetrouwbaar maakt. Het is nog altijd aan iemand zelf om iets wel of niet te vertellen. Als hij/zij het niet wil vertellen, dan niet. Ik zou dat respecteren. Wel zou het gevolg kunnen zijn dat ik mijn kind niet meer daar laat spelen, omdat ik dus niet weet wat er aan de hand is en dus niet hoe groot het risico is dat het weer gebeurd.
denk jij dan dat een drugsverslaafde je eerlijk vertelt? Ik denk van niet. ze liegen juist enorm, zeker als het om zo een toestand gaat. ze kan niet stoppen maar ze wil niet dat haar dochter daar de dupe van is. terwijl kind al in een ellende leeft. Sommigen vinden een joint roken bij het kind(baby) niet eens drugs. en vaak zijn ze ook echt ziek. de buren weten vaak beter. omdat je daarvan regelmatig last van krijgt. of je ziet vaak het kind dat als 4 jarige 11uur in de nacht buiten aan het spelen is omdat niemand op let of het kind thuis is of niet. Ik zou of met de juf praten, met de buren als je die kent, of met degene die het bekend maakt in vorm van roddel. alleen ambulance is natuurlijk geen bewijs. Voor mij persoonlijk zou de roddel genoeg zijn om mijn kind daar niet naar toe te sturen. Misschien een beetje hard. maar ik denk niet dat ik zo slim ben om een drugsverslaafde te kunnen ontmaskeren. Of bijzonder genoeg zodat een drugsverslaafde moeder mij de waarheid vertelt over haar verslaving. zoals ik zei, ze zijn vaak ook echt ziek wegens jarenlange verslaving. De vraag is niet wat je met de moeder moet doen. het is; of je het jezelf OK vindt dat je kind daar speelt. het is helemaal niet zielig dat het kind altijd bij jou komt spelen. het is juist erg goed als de moeder verslaafd is. En als de moeder dat merkt, en ze is niet verslaafd dan zou ze wel zelf aan jou vragen waarom altijd bij jou afgesproken wordt. dan kun je je vermoedens en roddels vertellen. een drugsverslaafde zou die vraag misschien niet snel stellen.
@anne19791980 ik ben benieuwd wat je uiteindelijk hebt besloten en hoe het met de betreffende moeder is?
Dat zeg ik toch nergens? Je kan zelf als je er naar vraagt toch een inschatting geven van de situatie? Ik geef alleen aan dat als ik, als niet drugsverslaafde moeder, een keer van mn stokje zou gaan op het schoolplein en er vervolgens zulke roddels over me verspreid worden, ik me echt niet blij zou voelen..
ja dat snap ik ook wel. verschrikkelijk. daar ben ik met je eens. maar ik zeg ter aanvulling dat het best moeilijk is om vast te kunnen stellen of iemand een drugsverslaafde is. sommigen weten zelf niet eens dat ze verslaafd zijn, gebruiken ze wel, maar niet verslaafd. en men denkt vaak dat een verslaafde een bepaalde manier eruit ziet, of praat etc. is dus ook niet waar. als ik zo een moeder was, niet verslaafd maar men roddel over mij, zou ik aan een arts vragen of ik dat met een onderzoek kon bewijzen.
Jij bent me daar gek, een artsenverklaring dat je een aandoening niet hebt, omdat moeders roddelen? Dan vinden ze wel wat anders. Andere moeders hoeven helemaal niets te bewijzen tegenover jou.
MIJ? ik zei als ik die moeder was. En ik zei ook aan de school vertellen, niet aan de moeders. dat is ook wat anders. dat zou mijn reactie zijn tegen de roddels. Maar het gaat niet over mij. zoals ik zei; Ik zou mijn kind niet meer daarnaartoe sturen om te spelen. en hopen dat de moeder zelf opmerkt dat het zo gaat en mij komt vragen waarom altijd bij mij afgesproken wordt. dan pas zou ik daarover praten. naar de moeder gaan, omdat mijn kind af en toe daar zou kunnen spelen en over drugsverslaving of ziekte beginnen lijken me te ver gaan. dus wachten dat de moeder zelf daarover een gesprek met mij begint.