Nee eigenlijk niet. Zijn spelen bestaat vooral uit rennen. Ik ga hier in de woonkamer geen rondjes rennen. als hij alleen rent is hij geconcentreerd. Ren ik mee wordt ie gek en gebeuren er ongelukken Ik speel wel regelmatig mee op de Nintendo. Of zit bij hem met knutselen of als hij met kinetic sand bezig is doe ik ook mee. Dat voelt zo lekker aan We gaan wel samen naar buiten met zijn RC auto of loopfiets en wandelen. Uitstapjes doen we ook regelmatig. Maar echt in huis samen spelen met auto's ofzo komt eerlijk gezegd weinig voor.
Ik ben aangenomen als personal entertainer van de kinderen dus ik speel veel met ze. Ze spelen slecht zelf, vervelen zich snel, gaan aan/op mij hangen, jammeren, huilen, ondeugende dingen doen etc. Boekje lezen of zomaar even op de bank zitten dat zit er niet in, tenzij ze even tv kijken. Mja dat doen we ook niet de hele dag natuurlijk.
Ben ook ontaarde moeder . Er zijn dingen die samen met ze doe (spelletje, stoeien, tekenen, puzzelen, boekje lezen), maar echt spelen-spelen met auto's, playmobil oid, euh nee (vind ik ook afschuwelijk om te doen)... Soms doe ik stemmetjes van knuffels (mijn dochters vinden dat geweldig), voor de lol en soms een bewuste zet van mij om onderwerpen te bespreken/aan te kaarten. Meestal is dat 's avonds boven als we bezig zijn met het avondritueel. Ik ben voor mijn gevoel ook al aardig wat tijd kwijt met 'op gang helpen', spullen pakken, dingen in elkaar zetten zodat ze er mee kunnen spelen, politie-agentje spelen, ruzies oplossen , als ik dan ook nog ga meespelen dan kom ik nergens meer toe... Dat doen ze maar met elkaar of met een vriendje/vriendinnetje. Ik heb ook steeds meer 'momentjes' met mijn kinderen dat ze bijvoorbeeld helpen met koken, poetsen, boodschappen en dat we samen praten, lachen en bezig zijn. Dat is ook aandacht, in mijn ogen... Als kinderen spelen dan doe ik huishouden, administratie, regeldingetjes (telefoon/email/internet), en daarnaast ook dingen voor mezelf (forum, boek lezen).
Echt spelen doen mijn kinderen zelden, alleen soms als er vriendjes of vriendinnetjes zijn ed. We doen wel dingen samen, sowieso iedere avond samen lezen (en als ze willen overdag ook, maar voor hen hoort lezen kennelijk bij de avond oid ), verder tekenen/knutselen, stoeien, ze helpen graag met koken. Ik help ze ook zeker met spullen pakken/klaarzetten, in de hoop dat ze daarna zelf er mee 'verder spelen'. Af en toe een uitstapje (zwembad, museum, pretpark, dierentuin, ...). Wat ik doe als de kinderen spelen...vooral het huishouden, dingen regelen, klein beetje werken en af en toe hier op het forum lezen.
Ik speel of knutsel regelmatig met mijn kinderen (mee), ik doe dat op mijn werk ook (juf groep 1/2). Maar nu ze ouder en zelfstandiger worden vinden ze het met zijn tweetjes of alleen ook prima. Ik heb nu wat meer tijd voor huishoudelijke klusjes en hoef niet alles meer te doen als ze liggen te slapen. Ik moet de laatste tijd trouwens wel vaak agentje spelen
Ik ook niet heel veel, Alleen als ik alleen met 1 kind ben en dan is het behalve met een puzzel alleen op weg helpen. Hier hebben ze verder genoeg aan elkaar. Knutselen met een doel vind ik dan wel weer leuk!
Ik probeer hem juist zelfstandiger te krijgen. Hij is 3 en nog even en hij is 4 en zelf spelen kan beter. Smorgens gaan we meestal naar buiten, wandelen/boodschap of hij gaat naar de peuterspeelzaal. Als we thuis zijn dan dus eerst ontbijten en naar buiten als het weer het toe laat, zelf spelen en ik ga dan wat opruimen. Smiddags is het toch regelmatig knutselen/tekenen of schrijven en dan zit ik er naast. Kan ik wat voor mezelf doen en ondertussen kletsen we. Smiddags mag hij ook 1 filmpje kijken, kan 7 min duren maar ook een grotere film. Na het eten eerst opruimen en dan gaan we samen spelen en boekjes lezen beneden. Boven tandenpoetsen en nog 2 korte of 1 langer verhaal. Dus de ene dag meer samen de andere dag meer zelf.
Nee, niet veel iig. Heb dat ook nooit veel gedaan. Natuurlijk wel koekjes bakken, voorlezen e.d. Maar meespelen met poppen of playmobil oid heb ik nooit gedaan. Mijn oudste kon zich al meteen heel goed zichzelf vermaken en had mij niet nodig bij haar spel. Ik speelde wel kiekeboe en dat soort dingen, maar niet samen met het speelgoed. Haar zusje kwam twee jaar later en tot op heden zijn het de beste speelmaatjes van elkaar. Jongste dochter is een buiten kind, en ook dat doet ze voornamelijk met vriendinnen of haar zussen. En zoon help ik wel eens met het opstarten van zijn spel. Dan pak ik bv de toettoet auto’s en ga ermee over de bank rijden en dan neemt hij dat over en gaat zelf spelen. En zijn zussen spelen weer graag met hem. Ik geniet dan van een afstandje mee. Dus het echte ‘spelen’ doen ze zelf en dat vind ik ook eigenlijk heel handig. Ik geef ze natuurlijk wel aandacht tussendoor. Mijn zoon speelt het beste als ik op de bank zit met mijn ereader of ipad oid. Zodra ik wat ga doen wordt hij heel ondeugend en gaat alle kasten opentrekken. Wat een goed excuus is om regelmatig te relaxen Edit: gezelschapsspelletjes spelen we wel vaak samen, maar ook niet altijd.
Als ze samen zijn en ze zijn goed uitgerust dan spelen ze heel de dag samen (bij niet goed uitgerust, heel de dag ruzie). Mijn zoon alleen speelt veel en goed alleen. Mijn dochter alleen helaas niet, met haar speel ik dan veel samen en helpt ze mee met huishoudelijke klusjes.
Ik doe best veel met de kindjes. We doen aan (baby)zwemmen, kleutergym, kleuren, knutselen, bouwen, kleine uitstapjes (als kinderboerderij), heb een cursus babymassage gedaan, samen 'koken', lekker buiten spelen, hutten bouwen op zolder, met de oudste samen theeleuten bij bijvoorbeeld de Hema, rollenspellen met haar poppen en een spelletje.
Als ik dit zo lees voel ik me ook een ontaarde moeder. Op vrije dagen probeer ik per dagdeel 1x iets met hem te doen, dit heb ik ingesteld na de geboorte van onze dochter, omdat ik merkte dat de aandacht voor hem er soms een beetje bij inschoot en hij dit op een negatieve manier ging vragen. Dus dan doen we een spelletje, puzzel, boekje lezen of iets anders wat hij wil. Verder ondernemen we natuurlijk ook wel eens wat maar hij kan doorgaans prima zelf spelen. Speelt momenteel erg veel met z'n auto's en daarnaast doen we minimaal 1x per dag een spelletje memory van Cars. Maar 50/50 red ik hier niet hoor. Dat zou betekenen van de 8 uur die hij speelt op een dag, we 4 uur samen zouden moeten spelen bijvoorbeeld, vind ik wel heel erg veel hoor of ligt dat aan mij? Het is natuurlijk niet zo dat hij geen aandacht krijgt, hij helpt mij bijv. ook graag. Schoonmaken/ poetsen doen we vaak samen, hij een doekje en z'n speelgoed schoonmaken. Hij helpt graag met de was, hij haalt het uit de machine en ik hang het op, zo ook met de vaatwasser en zo zijn er nog veel meer dingen waar hij graag bij helpt of kleine taakjes die ik hem geef. Dus dan zijn we wel lekker samen bezig.
Hmm ja, maar ik zit geen uren bij zn treinbaan of duplo. Hij vindt t fantastisch samen door t huis te rennen tijdens zn hyperbui, dus dan doe ik vrolijk mee. Elke dag doen we wel wat leuks samen. Wandelen, naar de kinderboerderij, kleien, kleuren, koekjes bakken oid. Daarna kan hij meestal ook een poosje goed zelf spelen. Samen lezen doen we ook veel. En ik bouw regelmatig wel torens samen of maken een puzzel. Maar na een kwartiertje mag hij dat lekker zelf verder doen
Ik speel wel veel met mijn kind. Ik doe dat ook graag. Na mijn werk probeer ik zowiezo echt tijd te maken om samen te spelen. In het weekend zit ik vaak uren met hem op de grond of we gaan op pad. Hij vindt het verder ook leuk om mij te helpen met het huishouden enzo. Ja ik ben altijd wel veel met mijn kind bezig.
Ben wel atijd met ze bezig, maar speel zelden met ze. Wordt ook totaal niet omgevraagd. De oudste wil nog wel eens met man op de PlayStation spelen, maar ik ben niet goed genoeg aldus zoon haha. Scheelt weer. De andere 2 spelen eigenlijk altijd samen, dat gaat zo mooi. Als ik er bij ga zitten dan loopt het altijd anders juist. Koekjes bakken etc doen we wel en samen knutselen ook wel of ik ga er gewoon bij zitten en doe dan zelf wat anders. Maar samen met de auto 's of iets spelen dat niet.
Lastige vraag, want wat is echt spelen? Ik ben graag actief met mijn zoontje. Een stuk wandelen of samen naar de winkel doen we regelmatig. Dan kletsen we ook heel wat af. Hij wil altijd weten wat alles is, best leerzaam ook. Thuis bouw ik wel eens de duplo treinbaan met hem op maar ermee spelen laat ik aan hem over. Samen een boekje lezen, even kleien, kleuren of puzzelen doe ik ook wel (geen uren) maar echt spelen? Ik haat rollenspellen en doen alsof. Dat kan ik gewoon echt niet (is in mijn werk ook wel eens lastig, ik werk met kinderen). In principe had ik geen voorkeur voor het geslacht van de baby die binnenkort komt maar toen ik hoorde dat het een jongen is was ik heel blij dat ik geen poppen in bad hoefde te doen of theepartijtje hoefde te spelen. Ja, ik weet het, niet alle meisjes doen dat maar dat schrikbeeld zat in mijn hoofd. Stom, want zelf deed ik dat als kind ook niet, ik was een jongens-meisje. En het kan natuurlijk ook nog eens zo zijn dat onze tweede zoon wel graag met poppen speelt. Maar dat zal hij dan toch alleen moeten doen.
met de oudste heb ik veel met de duplo gespeeld nu spelen ze vooral samen de oudste begint spelletjes wel leuk te vinden dus dat doen we wel samen en ook puzzelen met de jongste heb ik af en toe een high tea maar over het algemeen spelen ze vooral samen
Nee, ik speelde/speel weinig met ze, gelukkig kunnen ze zich al van baby af aan goed zelf vermaken, dus het is ook nooit nodig geweest. Gelukkig maar, want ik zou daar ook weinig zin in hebben . Wel elke dag voorgelezen, met ons gezin, naar de dierentuin, speeltuin enz.
Als ze samen zijn spelen ze meestal samen. Ze kunnen gelukkig ook allebei goed alleen spelen. Uiteraard speel ik echt wel eens mee, maar ook weer niet heel veel. Ik heb ook andere dingen te doen en dan vermaken ze zich prima of 'helpen' ze mee Ik denk dat ze het meeste zelf of samen spelen en af en toe puzzelen of een boekje lezen of wat bouwen ofzo met mij of hun vader samen. Maar ik vind het belangrijk dat ze zich ook zelf goed kunnen vermaken, dus voel me daar absoluut niet een ontaarde moeder door