Na ons eerste kindje moesten we echt even wennen aan de grote verandering in ons leven. Mede hierdoor duurde het even voordat - met name mijn partner - klaar was om te gaan voor een tweede kindje. Dat ik een tweede kindje zou willen wist ik al voordat ik zwanger was van de eerste. Mijn man heeft hier destijds nooit over nagedacht en gek genoeg hebben we het er ook nooit over gehad hoeveel kindjes wij wilden. Voor mij was het altijd zo duidelijk dat ik twee kindjes wilde in mijn hoofd dat ik werkelijk nooit over de mogelijkheid van drie kindjes heb nagedacht. Inmiddels is ons tweede moppie negen maanden oud. Omdat het vooral door mijn man komt dat er drie jaar leeftijdsverschil zit tussen de kindjes stond ik vandaag opeens perplex toen hij zei dat een derde kindje hem erg leuk leek. Ik ben nu nog verbaasd en voel me een beetje raar... Alsof opeens alles weer open ligt qua toekomst. Gek hoor. Ik heb geen idee wat ik erbij moet voelen, heb echt nog wel een paar jaar om erover te denken en mijn man zal hoogstwaarschijnlijk ook helemaal oke zijn als het bij twee blijft. Maar toch... Opeens ben ik ook reuze benieuwd wat nu jouw beweegredenen waren om te gaan voor een derde. En is het nu echt zoveel leuker? En vooral... hoeveel drukker is het dan twee kindjes (de overstap van 1 naar 2 vond ik heel groot). Ben benieuwd naar jullie reacties!
De rede hier. Heel eerlijk is heb altijd een gezin voor ogen gehad met 3 kids. Heel stom maar na mijn tweede wist ik gewoon dat er nog 1 bij kwam. Hoe het is weet ik over een 5 tot 6 weken.
Een vriendin van mij heeft er sinds kort drie en die geeft aan dat het echt heeeel druk is. Ik zelf heb er twee en vind dat ook al heel erg druk. Aan een derde denk ik echt nog niet.
Man zou het niks uitmaken, de optie was leuk om over te dromen. Ik weet namelijk dat de werkelijkheid er heel anders uitziet, misselijk,bekken en heeel dik worden. slapeloze nachten, weer flesvoeding etc etc. Man heeft zich dus laten steriliseren en dat geeft rust hier.
Ik heb wel een sterke wens voor een 3e kindje. Puur op gevoel, het voelt voor mij nog niet "af". En het lijkt me gewoon erg gezellig, een groot/groter gezin. En de praktijk? Dat regelt zich vast vanzelf wel. Op zich zijn alle slaapkamers nu bezet, maar ach, er kunnen natuurlijk ook prima 2 kindjes op 1 kamer. Of het veel drukker is hangt denk ik eigenlijk niet. Aan onze oudste hebben we best de handen vol, maar de 2e is zoveel makkelijker! Zij gaat gewoon mee in de flow, past zich aan. Ik denk dat dat met een 3e kindje nog meer het geval is. Maar natuurlijk verdeel je je aandacht en liefde wel over 3 kindjes in plaats van 2, dat staat er weer tegenover.
Ik heb altijd gedacht dat 3 gewoon erg leuk zou zijn, een groot gezin dat nog wel praktisch is in de zin van dat het allemaal in 1 auto past en zo En 3 is ook enorm leuk! Ondanks dat nr 2 en 3 dicht op elkaar zitten (20 mnd ertussen) is het primate doen. De eerste is moeilijk omdat je dan moet leren hoe je ouders moet zijn, de tweede is moeilijk omdat je dan moet leren hoe je aandacht met verdelen en beseft dat je soms niet iedereen evenveel aandacht kunt geven, en de derde is makkelijk omdat je het dan allemaal wel kent Dus ik zeg tegen iedereen dat je het gewoon moet doen als het je leuk lijkt. Tuurlijk, het is aanpoten en enorm druk, en je moet wat concessies doen qua hoe schoon je huis is en zo want je komt aan minder dingen toe, maar ik vind het prima te doen.
Wij hebben altijd eigenlijk 3 kindjes willen krijgen. Tussen de eerste 2 zit er net geen 2 jaar (op 10 dagen na). Dat vonden we wel erg druk, maar dat kwam denk ik ook door het kleinere leeftijdsverschil. Toen de jongste wat kleiner was hebben we al gezegd dat als er nog een derde zou komen, we dat pas wilden als de jongste wat groter was en bijna naar school zou gaan. Uiteindelijk duurde het eerst even voordat mn man er klaar voor was en daarna heeft het (voor ons) wat langer geduurd voordat ik zwanger raakte. Nu dus net zwanger van de derde! Ik kan je dus nog niks vertellen over de drukte, maar ik denk dat dit wel heel anders is. We krijgen straks een baby als de jongens al 6,5 en 4,5 jaar zijn, en dus ook al allebei op school zitten. Tijdens schooltijd heb ik dus mn handen vrij, dus dat lijkt me ook een stuk makkelijker. Daarbij kunnen de oudste 2 zichzelf al aardig redden, ik hoef niet zoveel meer te zorgen. Ze kunnen zich aankleden en uitkleden, ze kunnen zelf naar de wc en zelf eten en drinken, dat scheelt veel tijd! We hebben 2 slaapkamers en een open zolder. Vooralsnog gaan de jongens bij elkaar op de kamer in een stapelbed (vinden ze echt geweldig!) en over een x aantal jaar zullen we op zolder een dakkapel maken en een kamertje, zodat ze ieder hun eigen ruimte hebben, maar daar is nu geen budget voor. Het is ook maar net hoe lang je 'kan' wachten, ik ben nu 31 dus ik kon ook wel wat langer wacht. Als je wat ouder bent wordt dat weer lastiger. Hierna zijn we wel klaar, dit is voor ons allebei het laatste kindje.
Ik vond de overgang van geen naar 1 kind ingrijpender als van 1 naar 2. En van 2 naar 3, ach, het is soms even plannen, en het is vast heel druk, maar dat ervaar ik zelf niet als heel extreem. Ze volgen elkaar snel op. De oudste wordt 1 oktober 4, de middelste donderdag 2 en de jongste 2 augustus een jaar. Ik vind het heerlijk en zou het niet anders willen. En waarom een derde? Tja, leek me wel gezellig. Niet echt een lang gekoesterde wens of ideaal beeld. En het is ook heel leuk, als ik zie hoe de oudste twee met hun zusje omgaan. Maar ook de jongens onderling. En stiekem zou ik een vierde ook nog wel leuk vinden.
Oh ik zou wel heel graag een derde willen en ik ben jaloers op jouw man! Mijn man wil eigenlijk liever niet, maar twijfelt omdat ik wel graag wil. Mijn 2 meiden schelen 1,5 jaar en ik vond het ook erg zwaar om een peuter in luiers te hebben samen met een baby. Dat is me echt tegengevallen. Ik begin nu te genieten van de voordelen dat ze zo weinig schelen in leeftijd. Daardoor weet ik wel dat ik pas voor een derde wil gaan als allebei de meiden naar school gaan. Dus als ze wat zelfstandiger zijn. Zoals de situatie van Cupcakes, lijkt mij ideaal! Het lijkt me heerlijk om nog een klein nakomertje te mogen krijgen! Er zijn 3 gezinnen hier in de buurt die ook al 2 oudere kinderen hebben en een kleintje. En van hun allemaal is de ervaring dat je zoveel kunt genieten van de derde alsof het je eerste is, maar dan wel met alle wijsheid van de eerste twee!
Ik heb altijd het beeld gehad van drie kinderen en zelfs van een klein jongetje als derde.. Dat lijkt nu uit te gaan komen. Manlief had niet zoveel behoefte aan een derde en pas toen dochter (nr 2) 16 maanden was, ging hij overstag. Nog altijd is het niet zijn grote wens maar hij ziet wel dat ik het heel graag wil en dat is voor hem reden genoeg. Letterlijk heeft hij gezegd: Er is ruimte in ons huis, onze portemonnaie en ons hart.. dat vond ik mooi. Toen hebben we nog even gewacht ivm werk, dat was dom. Werk moet nooit voor gaan. Vervolgens zijn we ruim een jaar bezig geweest en in de allerlaatste ronde zwanger geworden. Ik ben inmiddels 40 en manlief 45. Tussen zoon en dochter zit 21 maanden, ik heb het nooit erg druk gevonden dus heb werkelijk geen idee hoe ik het ga vinden wanneer de derde er zal zijn. Het leeftijdverschil tussen oudste zal iets meer dan 5 jaar zijn en de middelste 3,5 jaar. Ik denk zelf dat het vooral na 1-2 jaar flink druk zal worden maar dan zitten de oudste twee lang en breed op school.
Wij hebben er 3, omdat na nr. 2 het nog niet af voelde. Ik vond de overgang van 1 naar 2 heel pittig, maar van 2 naar 3 stukken minder heftig omdat je al gewend bent je aandacht te verdelen. Waar ik wel tegenaan liep was dat het onoverzichtelijk was met 3, je hebt maar twee handen en 2 ogen, 3 is er dus net 1 te veel. Dit gevoel is nu wel weg nu onze oudste 10 is en dus stukken zelfstandiger. De jongste is inmiddels 4 wat het ook makkelijker maakt. Maar het is druk, heel druk. Erg gezellig maar ook pittig. Ik werk zelf 20 uur en ren me daarnaast rot tussen school, vriendjes, sporten enz. Dit zal allemaal makkelijker worden als ze groter zijn maar nu wel pittig. Het is continue plannen, plannen, plannen en racen.