Ik kan het niet meer

Kan je duidelijke afspraken maken dat jij bepaalde momenten van de dag tijd voor jezelf hebt? Ik heb 2x per week mijn hardlooprondje met aansluitend alleen in bad gaan.

Het is nu niet de normale situatie en het is pittig, voor iedereen! Daarom moet je met elkaar afspraken kunnen maken, zodat iedereen een beetje lucht krijgt. Maak bespreekbaar waar jij behoefte aan hebt, zonder verwijten en probeer met elkaar tot een oplossing te komen. Telefoongebruik kan je bijvoorbeeld afspreken. Dat je beide tijdens eten niet op je telefoon kijkt.

werk je zelf ook vanuit huis?

 

Wat @Dubbelgeluk zegt. Tijd voor jezelf inplannen. Jij mag ook wel een uur gaan wandelen of iets voor jezelf gaan doen, zonder de kinderen. Ik ga ook meerdere keren per week alleen fietsen, hardlopen of wandelen. Bijv. Savonds na het eten. Dan moet man de kinderen wassen en naar bed brengen. Zij een leuke avond, ik even actieve/sportieve rust.

je hebt jezelf waarschijnlijk ook bepaalde taken opgelegd, wat niet perse hoeft. Dat had ik soms, dat ik denk dat ik de was moet doen, of dat ik de boodschappen moet doen, maar mijn man kan die dingen ook. Alleen moet ik dat wel aangeven. Als je alles altijd doet maar niet aangeeft dat het teveel is. Of dat het je teveel wordt dan moet je dat wel doen. En bijvoorbeeld specifieke taken aan je man geven. Dat hij kookt is al fijn. Maar dat hij nu bijv. Een extra ochtend vroeg met de kinderen alvast ontbijt en jij wat langer op bed kunt liggen ofzo dat soort dingentjes moet je ook eens bespreken.

Ik denk dat het misschien is dat jullie het eens moeten bespreken. Wat wil jij, wat kan hij daaraan doen om jouw te helpen. Ipv dat jij je alleen opoffert zodat hij alles kan doen.

 

Ik probeer met je Mee te denken.. wat nu als je de touwtjes laat vieren voor jezelf. Dus sta niet 24/7 paraat, stuur ze naar papa, die is er ookvoor ze.
Kan het ingesleten zijn bij hem (en jou) dat je het meeste zelf doet?
Want dat kun je er ook 'uitslijten' , door de zorg (bewuster)te gaan verdelen.
Jouw man Kan Dan ook weer meer groeien in zijn rol als man in huis, zorg nemen voor de kinderen.
Zou dit kunnen helpen?

 

En wat als je gewoon zegt (in het weekend): ik ga even wandelen, tot straks. Want blijkbaar doet hij dat soort dingen wel zonder overleg (voorbeeld van het eten bij een vriend), dus waarom jij niet. En dan ook niet de kinderen meenemen, gewoon lekker zelf er even uit. Als dat problemen geeft, heb je meteen een mooie opening om daarover in gesprek te gaan.

 

Maar zeg jij vanaf vanmorgen iedere keer dat de kinderen naar jou komen, ga maar eens naar papa? Of heb je dat één keer of een paar keer gezegd?

 

Herkenbaar.. voel de onmacht in je berichtje.

De strijd constant aangaan kost teveel energie en werkt averechts.. Hij boos en nog het doel niet bereikt.

Sterkte, een dikke knuffel

 

Wat voor werk heeft hij dat hij daar zo veel mee bezig is?

Ik ben 100% voor gelijkwaardigheid in een relatie, anders gaat het niet werken, ben ik van mening.
Jij bent niet belangrijker dan hij is en hij is niet belangrijker dan jij bent.

 

Opperen is vragen, waarbij het antwoord ook nee kan zijn. Dus dat hij dat zegt, snap ik. De vraag is hoe duidelijk ben je geweest in wat jij nodig hebt en wat je graag wil dat hij dus voor je doet? Het leest nu een beetje alsof jij ongevraagd rekening houdt met hem en dan boos wordt als hij niet ongevraagd hetzelfde doet?

En wat betreft te rommelig en vies... Daar zou ik heel simpel in zijn: bevalt het je niet? Dan regel je het zelf maar, dit is het beste wat ik kan doen (want het is nu niet bepaald dat je de hele dag op de bank zit en niets doet als je (kleine) kinderen hebt...).

Het lijkt me echt tijd voor een goed gesprek waar je aangeeft wat je nodig hebt. Al vindt hij het 'onzin', als het voor jou belangrijk is, ga ik er altijd vanuit dat een partner genoeg respect heeft om mee te denken en tot een compromis te komen. Give and take. Een partner die dat niet doet, is in mijn ogen respectloos en dan zou ik me sterk afvragen wat de relatie nog voor waarde heeft.

Veel sterkte. Het is inderdaad een moeilijke tijd...

 

Leg het probleem bij hem, zeg dat je je er echt ontzettend boos om maakt en dat hij het moet gaan oplossen en er moeite voor moet doen.

Sterkte!

 

Mee eens!

 

Ik denk dat je relatie aan het scheef lopen is omdat jij jezelf aan het wegcijferen bent. Als jij een bad vol laat lopen omdat je in bad gaat, dan kunnen de kinderen beneden blijven bij papa. Dan kan papa mopperen en je kinderen ook maar dan hebben ze pech. Als jij naar een vriendin gaat wat drinken dan kunnen ze bij papa blijven, aangezien hij dit zelf ook zonder overleg doet zou ik dit ook gewoon zo doen. Heeft hij hier commentaar op dan hem er op wijzen dat jij jou precies zo voelt wanneer hij dit ook doet.

Zo heb ik mijn man een keer alleen gelaten met onze huilbaby, om wat weg te brengen. Na 15 min belde hij of ik aub terug wilde komen want hij wist niet hoe hij haar stil kreeg. Eenmaal thuis snapte hij waar ik al 3 maanden over probeerde te praten en was het gesprek ook veel makkelijker.

 

Je hebt samen kinderen en samen een huishouden. Waar hij kan opstaan en kan gaan eten zonder kinderen (zonder overleg) kan jij dat in theorie ook. Ik vind overigens dat dit niet kan zonder overleg.

Hier hebben wij, en zeker nu, beiden eigen tijd momenten. Juist om niet tegen die muur op te vliegen. Je zit al constant op elkaars lip en dat is gewoon extra pittig.

 

Je zult 'eigen tijd' echt zelf moeten claimen. Ik vind dat ook lastig, maar doe het nu wel.
Je bent samen een gezin en ook hij kan/ moet zorg dragen voor de kids. Als ik thuis werk keamen ze mij constant storen en dingen vragen, ik werd er gek van ,werd continue gestoord tijdens mijn werk, en hij kan mooi doorwerken (ook thuis nu). Daar nu duidelijke afspraken over gemaakt onderling en met de kids. Wij hebben ter verduidelijking voor de kids een foto van ons geprint, zodat ze makkelijk kunnen zien bij wie ze nu moeten zijn voor vragen. Wellicht kun je hier iets mee.
Net zo als dat hij het niet schoon genoeg vindt, dan kan hij het mooi zelf doen.
En dat hij bijvoorbeeld weg gaat om elders te eten en dit even meedeelt vind ik niet echt respectvol naar jou of jullie gezin. Jij kunt dan overal maar voor opdraaien zonder dat hij iets overlegd, maar jij kan/mag dit niet?
Zorg dat je dit bespreekt, en probeer eventueel commentaar bij jezelf te houden.

Jij hebt ook eigen tijd nodig om op te laden etc. Succes!

 

Ik denk dat tijd voor jezelf nemen dit niet op gaat lossen eerlijk gezegd.
Je zegt het zelf al ‘ik vind alles aan hem irritant’.
Ik denk dat er heel veel opgekropt zeer en scheefgegroeide verhoudingen achter zitten door gebrek aan communicatie en waardering voor elkaar.
Is relatietherapie een optie?

 

Ik ben normaal gesproken ook van eerst alle opties af gaan en proberen voordat een huwelijk definitief aan de kant wordt gezet wat op iedereen van het gezin invloed zal hebben..

Maar ik ben het wel met bovenstaande eens als je op dit moment of zelfs al een langere tijd je aan alles ergt van je man en wat ik uit je verhaal kan opmaken is eigenlijk dat je zelf zo niet gelukkig bent in dit huwelijk of je dan nog wel allerlei manieren en hulp moet inschakelen om dit huwelijk te redden.
Kijk het kan dan even weer goed gaan tussen jullie, en uiteindelijk weer terug vallen naar het punt waar je nu staat.

Een huwelijk moet je samen goed (willen) houden en dus ook beiden er aan (willen) werken om dat voor elkaar te krijgen.
Mocht die wil er bij jou of hem niet meer zijn dan moet je je zelf oprecht afvragen of de reden van dat een gezin uit elkaar dan valt de reden moet zijn om alsnog maar bij elkaar te blijven.

En dit is niet persoonlijk op jou gericht hoor ts, maar hoe je het went of keert elke relatie of elk huwelijk wat breekt zal in het begin moeilijk en pijnlijk zijn, maar met de tijd merk je dan pas hoe goed zo'n besluit is geweest. En natuurlijk zie je dat niet gelijk wanneer je een gebroken-hart hebt en voelt alles k*'t.
Soms kun je er nog zoveel energie in stoppen en weet ik veel hoeveel relatie therapeuten, maar als je liefde voor hem op is dan kan geen enkele relatie therapeut je helpen. Je moet toch echt zelf de liefde nog voelen en die aantrekkingskracht hebben.
Anders blijf je alleen maar bij elkaar omdat het "gewoon" is geworden of om de kinderen en word je meer huisgenoten dan dat je man en vrouw van elkaar bent.
En daar wordt niemand gelukkig van inclusief de kinderen niet als jullie alleen ergenissen naar elkaar toe hebben.
Blijft een moeilijke keuze! Veel sterkte en denk er goed over na voordat je definitieve stappen neemt.

 

Dit is niet het eerste topic met onvrede over jouw relatie wat je opent. Heb je wat met de adviezen uit de andere topics gedaan? Heb je voor jezelf duidelijk wat je WEL wilt? Het is makkelijk om alles negatief te benoemen in de zin van ik wil niet..... Maar als je concreet voor jezelf inzichtelijk hebt wat voor jou belangrijk is om te regelen kun je ook een veel duidelijker gesprek aan gaan met jouw man.
Tenminste als je nog energie er in wil steken om de relatie te verbeteren