Hoi dames, Heb echt even adviezen nodig want m'n leven lijkt op het moment wel even een rare soort van soap. Even wat voorgeschiedenis; ben nu ongeveer 3 jaar uit elkaar met de vader van mijn kinderen, contact was niet altijd even super, en nu loopt er een alimentatie zaak bij de advocaat. Na deze relatie heb ik nog een relatie van ongeveer 2 jaar gehad, door meerdere reden werkte dat niet meer. De relatie die ik heb gehad met de vader van mijn kinderen(6jaar) was niet goed, we waren jong, kochten binnen een half jaar een huis en een half jaar daarna kwam ons eerste kindje. Echt veel tijd om onze relatie diepte te geven hebben we niet gehad/genomen. In deze relatie was de vader van mijn kinderen heel erg egoïstisch, dacht alleen aan zichzelf, we hadden twee huil baby's en hij heeft mij daar mee alles alleen laten doen, ik voelde me altijd een alleen staande moeder met een relatie. Ik zei altijd over hem dat hij contact gestoord was, omdat ik dit ook echt dacht. Hij heeft van huis uit niets mee gekregen aan sociale omgangsnormen. Wist niet hoe hij met gevoelens moest omgaan of ze zelf moest uiten, hoe hij bv sorry moest zeggen ergens over, hoe hij kon praten en een echt gesprek te voeren als het anders liep dan alleen maar oppervlakkige dingen. Dit is echt nog maar een kleine schetsing over hoe onze relatie was en hoe alleen ik me daar in voelde in bijna alle aspecten van een relatie Nu heb ik veel moeite gehad om bij hem weg te gaan, maar heb het altijd als een hele goede stap voor mezelf (en de kids) gezien omdat ik hier niet gelukkig van kom worden en hij nooit veranderde en er ook niets om gaf en het allemaal wel prima vond zo. In de relatie hierna heb ik wel gezien en geleerd en gevoeld hoe een echte goede relatie hoort te zijn, geven en nemen, liefde tonen aan elkaar, goede gesprekken en er voor elkaar zijn, maar deze relatie is ook niet gelukt (wat ik al eerder zei) Maar nu komt ie hoor: de vader van mijn kinderen wilt mij terug! Dit komt ineens helemaal onverwachts en had ik nooit gedacht en zien aankomen. Afgelopen zondag hadden we wat als gezin gedaan wat heel leuk en gezellig was geweest en ook nog wat samen gegeten, ik denk dat dit voor hem de druppel was om dit naar mij toe te uiten. Nu moeten jullie snappen, dit vertellen is voor hem al een Mega big deal omdat hij normaal zulk soort gesprekken helemaal niet kan/kom voeren. In onze relatie heeft hij nooit gezegd dat hij van me hield, nu zegt hij dat ik de enige vrouw ben waar hij ooit van heeft gehouden. Hij heeft heel veel dingen gezegd, eigenlijk alle dingen die ik jaren terug nodig had om te horen, dat hij overal spijt van heeft en nu in ziet dat ik gelijk had, dat hij meer voor zijn gezin had moeten vechten, dat hij egoïstisch was en mij niet de aandacht gaf die ik verdiende, en echt een hele hoop meer Nou serieus ik ben in shock. Helemaal van m'n padje af en weet gewoon echt even niet wat ik hier mee moet of wil of weet ik veel! Sorry voor het lange verhaal, hoop dat jullie me miss een beetje inzicht kunnen geven
Snap ik! Ik zou eerst een tijdje voorzichtig gaan 'daten' dan. Heeel lang, pas aan de kinderen laten merken als je het zeker weet Succes!
Hou je nog van hem? Denk je dat hij echt "veranderd" is? Zie je een toekomst met hem? Hoe zie je het voor je als jullie weer samen zijn? Wat zou je zelf het liefst willen? Wil je überhaupt nog iets van/met hem? Als dat zo is dan zou ik eerst over bovenstaande dingen gaan na denken en heel rustig en voorzichtig een begin maken. Ga een keer wat leuks doen met z'n tweeën en ga vooral veel, heel veel, met hem praten..
@uzz thnx voor je reactie in ga er eens allemaal over nadenken Op dat laatste weet ik nu ook even geen antwoord, we gaan vrijdag avond even met zijn tweetjes praten en hoop dan misschien iets meer nog te weten ofja ik heb gewoon geen idee nu
Ik zou vooral niks overhaasten, en uit gaan zoeken wat jij wilt. Voor de kinderen kan het enorm verwarrend zijn, dus wanneer je er niet 100% achter staat zou ik daar zeker nog geen beslissingen in nemen. Het moet wel van 2 kanten komen, dus ik zou me vooral even focussen op wat jij wil, en wanneer hij er zo zeker van is dat hij je terug wilt, kan hij daar ook best het geduld voor opbrengen om jou daarin die ruimte te geven daarvoor. Succes!
Het eerste dat ik me afvraag is: Wil hij het plaatje van het gezin? Of wil hij echt jou... Zouden jullie het ook zo leuk samen hebben als er geen kinderen zijn? Als de kinderen de deur uit zijn later...lijkt het je dan heerlijk om samen met hem leuke dingen te gaan doen? Alleen leuk gezinnetje spelen is echt niet genoeg. Het moet echt om jullie gaan...
Je zegt zelf dat je geen liefdes/verliefde gevoelens voor hem hebt. Dan zou ik dat eerlijk tegen hem zeggen en het ook vooral zo laten. Als jullie nu gezellig als vrienden goed met elkaar om kunnen gaan is dat voor de kinderen toch een ideale situatie. Als je geen verliefdheid voelt zou ik zeker niet die vriendschap op het spel zetten door het weer samen te proberen met kans van falen. Daar word een vriendschap natuurlijk nooit beter op. Als het niet de vader van je kinderen zou zijn zou je dan nu ook zo twijfelen? ik denk altijd een ex is niet voor niets een ex
Tja als iemand echt contactgestoord is zou ik niet eens overwegen om terug te gaan. Maar ik beredeneer dan ook vooral vanuit mijn verstand en ben niet zo'n "gevoelsmens". Tenzij hij natuurlijk enorm veranderd is maar even er vanuitgaand dat hij nog is als voorheen, dan zou ik het absoluut niet doen.
Hee dames Super thnx voor jullie reacties! @ in your eyes, hij snapt mij ook en ook als ik besluit hier niets mee te doen, hij is zich bewust van het feit dat hij al een kans heeft gehad en een niet al te geweldige indruk heeft achter gelaten (zijn woorden) dus die ruimte geeft hij me zeker en ik moet vooral ook niets doen waar ik me niet goed bij zou voelen. @bossi dit heb ik hem zeker ook gevraagd van goh wil je gewoon her gezinnetje dat plaatje terug of waar gaat het je echt om, maar het gaat hem echt om mij, hij heeft weer gevoelens voor mij gekregen en hij zou dan ook juist dingen met mij alleen willen doen om elkaar weer beter te leren kennen zegmaar. En stel dat het een relatie zou worden zou hij dat ook nog steeds willen, dingen met zijn tweeën doen, tijd voor elkaar enzo. @nan dit heb ik hem ook eerlijk gezegd dat ik die gevoelens nu niet heb voor hem, of ik ook zo zou twijfelen of het niet de. Vader van mijn kinderen was vind ik wel een goeie vraag ook, dat weet ik eerlijk gezegd even ook niet zo goed. Maar ik denk ergens ook wel dat hij nu heel anders is dan hoe hij toen was zegmaar, ik zou dan ook echt moeten uitzoeken of we dan nu bij elkaar zouden passen als stel zegmaar net alsof je een nieuwe eventuele partner zou zijn van elkaar. @islah ja ik denk dat het voornamelijk een combi was van cultuur, en dat ik hij dus zegt veranderd te zijn en ik dat ook wel merk als ik zo met hem praat bv. Wij hadden nooit een echt goed gesprek nooit, alleen oppervlakkig, nu hebben we van 8u tor 23u zitten praten met elkaar over dit hele gebeuren. Dus ik denk niet dat hij nog de persoon is als dat hij toen was, maar of hij echt is wat ik nodig heb in een relatie dat weet ik gewoon niet goed. Ik denk dat we gewoon nog meer moeten praten en dan verder kijken hoe of wat
Spreek met elkaar af, date gewoon en geef het vooral veel tijd!! Heel erg veel tijd.. Mocht je ervoor kiezen (te snel) om bij elkaar te zijn en het loopt weer stuk, dan hebben je kids het zo erg moeilijk!!! Het hoeft niet nu en ook niet na de zomer, ga eerst lekker een jaar minimaal latten!
Sowieso zou ik het heel veel tijd geven en de kids er niet in betrekken, want wie weet werkt t niet en word t dan toch niets zegmaar wil absoluut niet dat hun hier de dupe van zijn dan, dat is ook echt wel een ding wat me zou kunnen tegen houden nu zegmaar, Gaat goed met de kids, ik heb alles op orde enzo Maarja pff Dan vraagt hij of ik het leuk vind als hij wat vaker zou langskomen (savonds gewoon als de kids slapen) naja zelfs daar weet ik al geen antwoord op... Ik weet gewoon even niets ofzo, verwarrend en vermoeiend!
Ohja en wat ook is, het voelt ook een beetje gek ergens ofzo om met hem te gaan daten (sowieso natuurlijk al) maar ook om het feit, als je iemand date is dat meestal iemand waar je wel wat vlinders ofzo bij voelt, en dat heb ik niet echt, wel gewoon van gezellig en ook wel weer van dat het misschien snel vertrouwd aan voelt zegmaar Maarja niet echt vlinders of wat dan ook, en misschien kan dat nog komen hoor ik weet t echt allemaal niet
Ik zou afstand nemen en niet teveel afspraakjes maken,eerst je eigen gevoel zien te vinden en dan word in de loop van de tijd wel duidelijk,als je bijv eens in de 2 weken contact met m heb(als t is via de whatsapp oid), of je weer vlinders in je buik krijgt. Als ik t zo lees gaat ie proberen jou te veroveren door vaker met je alleen te zijn en als jij daar niet achter staat zou ik daar een stokje voor steken. Heel veel succes!
Thnx maris voor je reactie Ik ga eens rustig alles laten bezinken denk ik, contact hebben we natuurlijk sowieso elke week ivm de kids haha en nu ook via de app meer als anders
Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom je zou moet daten of dingen moet uitzoeken, aangezien je tegelijkertijd aangeeft geen gevoelens voor hem te hebben en het hele idee van daten je eigenlijk helemaal niet zo aanstaat vanwege gebrek aan vlinders in buik enzo. Hij heeft bepaalde gevoelens en jij niet. Zegt dit niet genoeg?
@sic en on your eyes thnx voor jullie reactie, het idee dat ik het toch wil uitzoeken, omdat ik ook niet gelijk dacht van oke nou leuk dat je dit vind en voelt maar fijn voor jou zegmaar. Ik heb er echt om moeten huilen en niet van kunnen slapen, dat zegt dan toch ook misschien wel dat het me toch wel wat doet. Ik weet het ook niet het is op de een of andere manier toch gewoon niet echt makkelijk allemaal en wel iets waar ik over na moet/wil denken. Want we hadden heus ook leuke tijden