Lieve mama's Ik ben vanavond voor de 2e x met mijn zoontjevan ruim 9 maanden naar een familie etentje geweest (opa werd 80). We zijn met een grote groep gaan chinezen. Maar op de 1 of andere manier vind Luca dit niks! Niks is goed, jengelen, huilen, niet in zijn hum... van alles geprobeerd, kinderstoel, kinderwagen, speeltjes drinken enz enz... maar hij wil niks! Ik snap er niks van en raak er zelf behoorlijk gestresst en geirriteerd van... Normaal is het altijd een makkelijk en lief kind! Iets eenkennig maar kan zich altijd goed vermaken. Als hij overdag goed geslapen heeft is hij normaal ook wakker vanaf uur of 4 tot 20 uur! Thuis gaat dat goed! Waarom dan daar niet?? Hoe deden jullie dat als je een x een avondje ergens ging eten of wat dan ook?? En hoe verliep dat dan? Eerste half jaar nooit geen problemen gehad! Was ook makkelijker in kinderwagen , lekker slapen enz. Ligt het echt aan de leeftijd, gaat het over en hebben jullie tips?? Nou ga ik op deze manier niet vaak weg met hem... maar moet toch zo en nu en dan eens kunnen??
Tsja, wij doen het eigenlijk gewoon niet. Maar mijn zoontje slaapt al om 7 uur en dan ga ik hem dus ook niet wakker houden voor een etentje. Overigens gaan wij wel eens 's middags lunchen in een cafe/restaurant en dat trekt mijn zoontje ook niet zo lang hoor. Met 3 kwartier zijn we er weer weg en dan heeft ie het er ook echt gehad. Maar thuis zit hij ook niet zo graag zo lang aan tafel hoor.
Ja; lastig....wat wij altijd afspreken; we gaan t doen (bv uit eten / naar een feestje waar zij boven slaapt) en als t niet gaat gaan we gewoon weg. Scheelt ons weer stress en uiteindelijk bij Iris ook; die voelen die spanning haarfijn aan. Oja...en bij uit eten willen we toch echt om 18u eten; anders trekt ze t niet. En bij sommige dingen nemen we haar gewoon niet mee en regelen we oppas.
Dochter vindt het super gezellig en gaat graag mee, maar ik kan me ook haar 1ste kerst herinneren. Dat was een drama dochterlief krijste alles bij elkaar en niets was goed. @de kerstdag moesten we weer weg en we vreesden het ergste: ging uitstekend! Je weet het niet met een klein kind, ze verrassen je soms op beide fronten. Vanavond waren we op een verjaardag en dochter kondigde na het eten aan dat ze naar huis wilde. Ze werd erg boos en wilde perse naar huis en we zijn gegaan. Niemand vond dat trouwens raar hoor.
Oh vervelend is dat inderdaad. Wij geven onze jongens een stuk stokbrood, daar sabbelen ze dan op. Klinkt wat raar maar ze zijn dan afgeleid ofzo en een stuk rustiger.
Ach wat jammer! kan me je gevoel wel voorstellen! Wij hebben toen onze dochter bijna 1 was voor t eerst 's avonds gegeten in restaurant. Maar we zorgden dan dat we vroeg aan tafel gingen, rond half 6 en alleen een hoofdgerecht. Zij ondertussen in de kinderstoel, lekker eten, daarna aten wij en speelde ze of keek rond, af en toe nog iets van ons bord om te eten bijvoorbeeld broccoli, worteltje of stukje brood (en soms patatje) en veel te zien! Als we klaar waren met eten ging ik even met haar op stap in t restaurantje (haha) en dan naar huis. we zaten er denk ik zo'n 1 a 1,5 uur en t ging goed, eigenijk ook veel beter dan verwacht. Mijn tips, ga op tijd, dus echt al om 5 uur half 6 en geef je kindje aan tafel als eerste wat te eten, zodat hij niet ongeduldig wordt als je zelf eet. Zo leert hij ook dat aan tafel emt elkaar betekent lekker eten. En misschien juist wel iets vaker doen, zodat hij went? En dan met alleen je partner bijvoorbeeld, dan is het wat vertrouwder. Want nu waren er denk ik ook veel vreemde gezichten, mensen willen allemaal naar hem kijken e.d. Dat is anders dan tot 8 uur opblijven als je rustig thuis bent.
Wij gaan vaak met Luca uit eten, al vanaf dat hij een maand was. Misschien dat hij de drukke ruimte met al die mensen daardoor gewend was. Wij nemen altijd voor hem gewoon eten mee, zodat we tegelijk kunnen eten. en daarnaast wat leuke speeltjes. Hij houdt het makkelijk een uur of anderhalf vol. We zorgen wel dat we er uiterlijk om zes uur zijn en zijn dan rond half acht weer thuis, waarna hij meteen naar bed kan. Wij doen dit iedere maand wel een keer en gaan ook lunchen met hem erbij. Dat gaat prima. Misschien kun je het wle een beetje oefenen met jhem?
Wie weet had hij zijn dag wel niet of zat hij niet zo lekker in zijn vel. Ik zou me er niet te druk om maken, komt vanzelf wel weer goed.
Mijn zoontje kan niet tegen veel mensen en "vreemde mensen" dus toen we met kerst uiteten gingen met de hele familie zag hij in eens mensen die hij alleen met zn eigen kraamvisite had ontmoet......vreemden voor hem. Het ging dus ook niet echte lekker, op een gegeven moment was het alleen maar huilen geblazen en weglopen naar de uitgang... We hebben alle 3 gangen uitgezeten maar een rustig etentje is wat anders, je mag ook niet alles verwachten van zo'n kleintje..
Ik heb dat nooit kunnen doen toen mijn dochtertje nog zo klein was, daar had ze helemaal het geduld niet voor. Het was (en nog wel) een redelijke pittige dame die geen moment stil kan zitten dus dan ga je echt niet meer gezellig uit eten. Was trouwens niet alleen met uit eten gaan maar met werkelijk alles! Gezellig de stad in, of gewoon boodschappen doen dat was voor ons beide echt een drama. Pas sinds een paar maanden (ze is nu 21 maanden) kan ze zich redelijk vermaken, ook in haar buggy. Ik kan eindelijk eens gezellig met haar naar de stad zonder dat ze zit te krijsen en zichzelf uit haar buggy zit te wurmen. Ze wacht geduldig af en kan haar zelfs mee de paskamer in nemen zonder dat ze er vandoor gaat, geeft me nog advies ook hahaha, alles is sessy(sexy) Met uit eten is het nu net zo gezellig, doet gewoon mee aan de gesprekken aan tafel haha. Nee, ben echt blij dat ze tegenwoordig zichzelf heerlijk kan vermaken, was 'vroeger' wel ff anders. Mijn ervaring is dus dat t uiteindelijk wel allemaal goed komt
Heel herkenbaar en dan ook dat gevoel van stress want je zit natuurlijk totaal niet lekker te eten als je weet dat je kindje het niet prettig vindt. Ik ben het wel met je eens dat het af en toe eens moet kunnen helemaal omdat je je ook aan zijn bedtijden houdt. Ik denk dat het misschien toch vooral te maken heeft met drukte. Gisteren hadden wij ook een verjaardag en bleven daar eten. Heel ongezellig maar om 18.30 gingen wij naar huis omdat ons zoontje het niet meer trok. Vanmiddag wordt het nog lastiger. Wij hebben een familie reunie in een restaurant. Het duurt gelukkig niet heel lang van 15.00 tot 17.00 uur maar ben ook al erg benieuwd hoe dat zal gaan. Hij is nu erg van het kruipen/bewegen en staan en dat kan daar totaal niet. Op schoot wil hij nog maar kort zitten dus denk dat wij daar ook kort kunnen blijven. Heb overwogen oppas te regelen maar vindt dat ons zoontje natuurlijk ook bij de reunie hoort te zijn. En dan ook nog maar hopen dat het een beetje uitkomt met zijn slaapje. Pff lastig soms.
hier nog nooit uit eten gegaan met de uk, zi is niet van het lang stil zitten, wel bij mijn ouders wezen eten, dan is 30 min voor haar lang genoeg, daarna kon ze of op de grond of lekker in bedje. tegenwoordig vind ze thuis 15 min al te lang.
Hier precies zo! Ik vind het ook niet leuk voor mezelf om mijn zoontje mee te nemen als ik uit eten ga, want ik zit dan geen moment rustig. Als ik uit eten ga, wil ik wel een beetje kunnen genieten. Dus wij doen zoiets alleen als we een oppas voor hem hebben.
Wij gaan eten nadat de kleine man naar bed is (19:00) of we beginnen aan het voorgerecht maar dat is het dan ook wel. Bij zo'n bijeenkomst als beschreven zou ik hem niet mee nemen. Als je 9 maanden bent is dat gewoon niet leuk en te druk (tenminste voor mijn kind)... Ik regel wel een oppas.
Ik doe mezelf bij zulke gelegenheden een plezier en regel oppas, anders zit je zelf als een stresskip bij het etentje. Als we uit eten gaan met onze kinderen erbij, dan passen we daar de restaurantkeuze op aan, bijv. pannenkoekenboot of wokrestaurant, daar zijn ze wel wat gewend. Ook gaan we dan vroeg. Maar liever samen met oppas thuis.
zo heb internet vanuit jamaica dus kan ook meekletsen,... maare als wij zoiets hebben dan regelen wij een oppas want voor zo'n klein kindje is dat niks aan dat gehang aan tafel.... zou bij ons ook geen succes zijn met onze dochters....
wij hebben hier dezelfde discussie in de fam. want ze willen dat mijn kinderen wel meegaan anders zien ze ze niet.. maar het is niet geslaagd.. de oudste vind het maar nix om zolang aan de tafel te zitten en wil spelen en de jongste is nog te jong om mee te eten en daar zit je dan mee op de arm.. dus nog maar een paar jaar wachten en anders s middags ergens afspreken..
Ja vervelend. Je wilt ze toch graag mee, en dat ze gezellig mee doen. maar voor sommigen is dat te veel drukte, te lang zitten, enz. Misschien iets in handen geven, iets te eten geven, optijd gaan eten, oppas regelen.. Lastig, maar soms is het niet anders!
Wij doen dat gewoon zoveel mogelijk NIET. Is gewoon geen succes, duurt te lang, is te druk, enz enz. Laatst met mijn familie wel een keer uit eten geweest en dan zijn we er gewoon om 5 uur. Ik ben dan samen met mijn broer na een uurtje weer weggegaan met zijn zoontje en Thirza (even oud). De rest heeft toen nog even rustig nagetafeld en wij hadden in het vakantiehuisje de rust om de twee kleintjes op bed te doen. Maar echt gezellig is dat toch niet met die kleintjes... De dag daarop hebben we gegourmet en zijn toen pas begonnen toen de kleintjes op bed lagen. Veel beter plan
pfff uiteten is hier ook doodvermoeiend! heb het laatst nog n keer geprobeerd omdat oma jarig was en ze vond het leuk als de achterkleindkinderen ook meegingen maare nee was echt geen succes! was dus ook al om 8 uur weer thuis met madame hahaha en nu doe ik het ook echt niet meer volgende x zorg ik wel voor n oppas of ik ga helemaal niet want ik raak echt geirriteerd met zo'n dingen!