Nog even opvoeden is een taak voor de ouders.. Ik geef les op een middelbare vmbo school en ongeveer de helft van mijn taak is opvoeden. Soms zien wij die leerlingen langer op een dag dan dat ze hun eigen ouders zien, dus ja wij voeden ook op.
ik kan een middelbare school docent ook heel moeilijk als een 'verzorger' zien hoor. kinderen op die M.school leeftijd zitten op school vanwege leerplicht. niet omdat de ouders naar werk moeten gaan. wanneer je een vergelijking moet maken dan moet je aan BSO denken. die vangen de kinderen op. wat ik wel kan vaststellen is dat de ouders die taak van opvoeding, en hun verantwoordelijkheid voor het gedrag van het kind vaak niet willen dragen. zo heb je een heleboel kinderen die in feite niet opgevoed zijn en zo naar middelbare school gaan. de opvoeding die ze ontvangen hebben is wat ze ietsjes beetjes van hun verzorgers hebben geleerd en ietsje van de ouders. zo zegt TS ook dat de ouders van dat kind laconiek reageren en niet met oplossingen komen, geen inzet doen. zij erkennen het probleem niet eens. dan moet je natuurlijk doen wat jij kunt, om de dag redelijk te laten lopen. maar het effect zou niet blijvend zijn van deze poging over gillen ben ik bang. want wanneer de ouders het probleem niet erkennen gaat het kind weer iets anders ontwikkelen om het gevoel naar buiten de brengen waarmee hij zit. het gaat om een 3 jarig kind. dat niet leert om zichzelf op een normale manier uit te drukken. dat leer je van je ouders. een verzorger kan slechts een ongewenst gedrag tijdelijk af laten leren. maar opvoeden bij zo een probleem is niet slechts dat het kind begrijpt dat gillen niet goed is; het is meer, hoe druk ik mezelf uit. het blijft lastig. maar het is mijn mening dat de opvoeding de taak van de ouders is. omdat ik niet geloof dat anderen de nodige band met een kind kunnen vormen, de hechting die er voor nodig is om een kind op te voeden. die opvoeding wordt natuurlijk getest, verrijkt met ervaringen, soms ook gecorrigeerd, aangepast door de wereld waarin het kind verkeert. dat is hoe school bijdraagt aan de opvoeding van een kind. maar ik vind het heel jammer dat de helft van je tijd in het opvoeden gaat als een onderwijzer.
ik klink misschien een beetje als dr phil soms. maar ik wil echt niet vervelend zijn. ik wil veder uitleggen wat ik bedoel. op school wanneer een kind langer zit dan thuis met zijn ouders ziet hij toch één onderwijzer niet echt langer dan de ouders. want hij zit in de klas en elke uur komt iemand anders binnen als volwassene. en hij zit daar ook samen met 30 klasgenoten.
Maar je kan toch niet ontkennen dat docenten ook opvoeden? Als een leerling van 14 zijn huiswerk niet heeft gemaakt en de docent geeft strafwerk, dan is dat toch ook opvoeden? Je kan niet enkel thuis opvoeden als kinderen van 8 tot 15 (of langer nog) van huis zijn.
ik denk dat men hier 2 zaken door elkaar haalt. straf werk geven geeft het kind geen bewustzijn over waar het huiswerk voor bedoeld is. als het kind niet snapt waarom hij huiswerk doet, kun je steeds door gaan met strafwerk maar op een gegeven moment heb je soms een kind dat dit totaal weg laat. en niks meer wilt doen. maar stel je voor: kind komt thuis met strafwerk en praat met de ouders hierover en de ouder legt het uit, dat het eigenlijk uitkomst is van zijn eigen gedrag. maar al voordat dit gebeurd is is er in het huis een logica opgebouwd door opvoeden: 'je zult de gevolgen van je eigen gedrag zelf moeten dragen'. wanneer de ouders dat niet gegeven hebben kom je eigenlijk niet ver door strafwerk geven. wanneer de ouder dit extra strafwerk voldoende opvoeding, of als de opvoeding ziet, dan zou zo een gesprek nooit plaats vinden. het kind accepteert de zaak zoals het eruit ziet. en de ouder heeft geen behoefte om het kind te steunen. maar je hebt natuurlijk ouders die 'straffen/belonen' als de opvoeding zien. je wilt in feite geen kind produceren die alles doet om straf te vermijden en beloning te bereiken. want dat gaat niet zo lang mee in het leven. terwijl wat je wilt het volgende is: je draagt de verantwoordelijkheid van je gedrag voor jezelf. en er zullen gevolgen van je gedrag zijn die slecht jou zullen treffen. dat is wat je probeert duidelijk te maken. en de school levert de ervaringen op. JIJ geeft de opvoeding en in een veilige ruimte zoals school wordt de opvoeding getoetst door ervaringen. om zo nodig die aan te kunnen passen.
De woordkeuze was misschien niet helemaal juist gekozen. Sommige kinderen huilen snel, en dit kindje ook. Natuurlijk krijgt hij van mij een knuffel als hij pijn of verdriet heeft. Ik kan heel goed opschieten met de ouders van het kind en de kinderen zijn altijd blij als ik er weer ben. Misschien komt het omdat ik bij het gezin thuis werk, maar ik hoor er bij volgens de kinderen. En dat maakt dat ik me misschien iets vrijer voel bij de kinderen om dit gewoon te doen. Ik had niet gedacht dat dit zoveel reacties op zo leveren. Wilde gewoon iets vertellen, omdat ik zelf verbaasd was dat het had gewerkt (tot nu toe).
maar meid, ik had dit al geraden dat jij meer in een huiselijke omgeving, op die close manier werkte en dat dit waarschijnlijk een verschil maakte. nu zie ik dat ik dat correct had geraden. spiegelen is een goede een degelijke methode bij vooral oudere kinderen. elk kind is anders, deze is dus een vrij slim kind waardoor het echt werkt op deze leeftijd van 3.
Ik zou werkelijk niet weten waar precies de scheidslijn tussen verzorgen en opvoeden ligt. Bij ons zijn de grootouders geen vaste oppassers, dus kunnen ze makkelijker verwend worden, maar als ze iets vervelends doen worden ze daar echt wel op aangesproken / gestraft. Alleen ligt die grens wat later. Ook toen mijn kind naar het kdv ging, bespraken we samen welk gedrag wel of niet kon, en werd hij daar wel degelijk mee opgevoed. Dat lijkt mij niet meer dan logisch. Sterker nog, vaak zijn ze daar strenger omdat ze met meer kindjes rekening moeten houden. Ik ga ervan uit dat anderen mijn kind niet slaan, maar ik vind het prima als hij geleerd krijgt dat er regels en omgangsvormen zijn. Zo'n actie als van ts, vind ik helemaal prima. Ik vind eigenlijk dat we te bang zijn geworden om kinderen aan te spreken op hun gedrag omdat teveel ouders vinden dat er niet opgevoed mag worden.
het aanspreken van het gedrag is totaal iets anders dan spiegelen van het gedrag. zeker wanneer je het over een 3 jarig kind hebt en wanneer het om gillen gaat. daar hebben wij een meningsverschil over. maar dat mag ook vind ik.
Ik vind spiegelen inderdaad niet heel anders dan aanspreken. Enige punt voor mij zou zijn dat ik wel getroost zou hebben. Ook al huilt een kind snel, als hij of zij schrikt en begint te huilen zou ik al troostend uitleggen wat er net gebeurt is. Dat vind ik wel reëel. Mijn oudste huilt ook snel, maar dat gebruik ik niet tegen hem. Hij schrikt misschien sneller, maar mag dan nog steeds steun krijgen.
Opvoeden is ook complex, maar op deze manier kunnen we wat van elkaar leren. Laten we het daar maar op houden. Het kind en ik hebben over het gillen gepraat en hij snapte toen waarom het niet leuk is om te doen. Uiteraard hebben we daarna een knuffel gegeven. Maar dat doe ik altijd, ook als hij op de trap heeft gezeten. Uitpraten en goedmaken en er niet meer over hebben. Klaar.
Ik vind zeker wel dat je als gastouder zo iets mag proberen te bereiken. Natuurlijk niet zomaar gillen om een kindje bang te maken, maar wel als je dat doet om gedrag te spiegelen. Mits je het uiteraard achteraf wel even meldt aan ouders zodat zij ook weten hoe en waarom.
Dit heb niks verder gelezen. Maar het eerste wat in mijn op komt. Is van ben je nu helemaal gek geworden om zo tegen een kind van een ander te doen. Dat je het bij je eigen kinderen doet. Snap ik maar niet de kinderen van een ander. Dan pak je het maar op een andere manier aan. Kind schrikt zich rot van je. Logisch ook.
Het opvoeden op een school gaat verder dan alleen het controleren van huiswerk, en het niet maken bestraffen. Helemaal bij vmbo leerlingen, het zijn vaak schatjes maar wel schatjes die ook primair kunnen reageren. Soms is dat prima, soms niet. Ook lijkt het tegenwoordig doodnormaal te zijn om elkaar maar uit te schelden voor homo (vandaag hier toevallig een gesprek over gehad) dus ja een groot deel van mijn taak is opvoeden. Vind ik dat erg? Nee absoluut niet, we vormen leerlingen om deel te nemen in de maatschappij. Hebben we een grotere invloed dan ouders? nee (natuurlijk en gelukkig) niet. Aan de andere kant soms wel Omdat er ook ouders zijn die niet naar hun kind omkijken en het kind er alleen voor staat. Dan help je dat kind ook zijn of haar draai te vinden in de maatschappij. Ik sta 13 jaar voor de klas en heb 8 leerlingen meegemaakt die uit huis gingen en onder begeleiding zelfstandig gingen wonen, 2 leerlingen die gevlucht zijn, 3 leerlingen die definitief het contact met 1 ouder hebben verbroken, 2 leerlingen die ten tijde van de tweede klas zwanger raakten en het kind hebben gehouden, 2 transgender leerlingen, 1 seksueel misbruikte leerling, 2 leerlingen die met een loverboy te maken hadden en 5 homoseksuele leerlingen die Voor hun geaardheid durfden te komen. O en dan schiet me nu nog de leerling te binnen die alles jatte wat los en vast zat. Om nog maar niet te spreken over de leerlingen die eetproblemen hebben, in zichzelf snijden of ADHD, PDDnos, Asperger, ODD enz hebben. Dus ja daar komt ook opvoeden bij kijken. Mocht je daar anders over denken, dan is dat natuurlijk prima maar dan hebben we daar een andere mening over.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik vind dat mijn gastouder wel degelijk bijdraagt aan de opvoeding: it takes a village to raise a child. Fijn dat je aanpak werkte! Ga ik ook eens proberen. We hebben weleens een foto gemaakt van mijn zoontje toen hij 'om een scheet' huilde en die laten zien.. Hij was gelijk stil haha. Mijn zoontje huilt niet snel, mijn dochter huilt al als ze maar dénkt dat iets pijn doet.. Dat weet ik, dat weet mijn gastouder..
dat schreef ik als reactie op iemand die strafwerk als vrbeeld van opvoeding gaf. dat is dus niet helemaal correct. wat jullie op school doen met deze leerlingen is bewonderingswaardig. ik heb heel veel respect voor jou en je collega's. maar ik denk dat jullie te maken hebben met kinderen die opvoeding niet krijgen, afwijkingen hebben, gedragsproblemen. zoveel kinderen met zoveel problemen in een ruimte. hoe je het vertelt, dat klinkt meer als speciaal onderwijs. soms zie je filmpjes die gemaakt zijn op zo een school. (was op BNN eergister iets bijvrbeeld. als ik van buitenaf kijk dan snap ik helemaal niet waarom ze allemaal met hun mobieltjes in de klas zitten. waarom is er steeds een discussie over die mobiele telefoons?) ik zie vooral dat de leerlingen de docent als hun gelijke zien. absoluut geen besef over eigen positie tegenover de leraar. de kinderen praten over de leraar alsof hij een leeftijdgenoot is, maar toch toevallig voor de klas staat. dan is het toch duidelijk dat deze leerlingen geen beeld hebben van een 'ouderfiguur'? absoluut geen besef over eigen adolescentie en de volwassenheid van de leraar. ik snap niet hoe het zo ver kan komen. waar de ouders geweest zijn, toen deze kinderen moesten leren om ouderen te vertrouwen en via dat gevoel zelf vertrouwen te ontwikkelen. ze klinken best brutaal maar toch ook zo kinderachtig en onzeker. 15 jarige meisje met de volwassenheid van een 10 jarige maar zich als een 20 jarige probeert te tonen. het is zo triest. veel te vroeg kennis gemaakt met de harde buitenwereld? maar ik heb veel respect voor wat jij doet. de taak is zwaar, de middelen zijn beperkt en toch doen jullie het beste wat jullie kunnen. en ik hoef echt geen naam te geven voor wat jij doet met deze leerlingen. of dat nou opvoeding is, gedragstherapie is, moederschap is maakt voor mij echt niet uit. maar het is wel indrukwekkend moedig en lief!
@belize: mja.. Als mijn kind van 8 tot 5 bij een gastouder is.. Verwacht ik toch dat ze zelf mans genoeg is om te zorgen dat mijn dochter daar ook gewoon luistert. Dat kan ik niet voor haar oplossen want ik ben er dan niet. Kan m'n kind leren dat het niet steeds zo moet gaan zitten gillen als iets niet bevalt en ik het op het hart drukken het bij de gastouder niet te doen. Maar de dagelijkse praktijk moet de gastouder zelf doen. Anders wordt het 1 complete chaos als je de kinderen daar niet jouw regels bijbrengt. (Stel je voor.. 4 3-jarigen die precies doen waar ze zin in hebben? Dat gaat nooit goed) Overigens.. Vind ik het verder maar een rare actie... Beetje terug gillen.. Dat zou anders moeten kunnen zou je denken. Maar goed.. Misschien had ze al vanalles geprobeerd en werkte dat steeds niet. Daar kan ik slecht over oordelen. Misschien is het ventje wel heel hardleers... (Dat ken ik ook niet zo goed qua gedrag maar kan me voorstellen dat je er wel creatiever van word qua "oplossingen" En belangrijker... Het werkt EN de ouders vinden het blijkbaar geen probleem. . Dus waar zeuren we over?