Schouderdystocie. Wie ook?

Hoi,

Hier bij de eerste waarschijnlijk een schouderdystocie.

Ben nu weer zwanger en de vk vroeg naar mijn 1e bevalling, verteld dat het lang duurde, ontsluiting ging niet snel, 5 kwartier geperst en uiteindelijk met vaccuumpomp en knip dochter gehaald.
paar weken later bij het cb werd geconstateerd dat dochter een gebroken sleutelbeen had.
geen symptomen gemerkt.

Mijn vk zei toen: Aha ernstige schouderdystorcie.... nooit iets van gehoord!

Ze begon erover dat mijn 2e bevalling misschien wel met keizersnee moet omdat kans op herhaling groot is.
Natuurlijk alles voor mijn kindje aangezien de 1e het behoorlijk benauwd heeft gehad. Maar denk nu nog steeds was het wel een schouderdystorcie??

 

Ja, hier ook een schouderdystocie, maar geen enorm lange bevalling.

De ontsluiting verliep hier prima, maar met volledige ontsluiting stagneerde mijn weeën. Weeënopwekkers nodig, en toen ik (opnieuw) mocht persen, bleek hij met zijn schoudertje vast te zitten, een McRobert Manouvre was nodig en toen kwam hij er toch uit, zonder echt scheur op knipwerk. Hij was wel helemaal blauw, dezelfde avond en de ochtend erna nagekeken door de kinderarts, niets aan de hand. Helaas bleek na een dag of 4 dat hij tóch zijn sleutelbeentje had gebroken..

Ik beval sowieso een volgende keer weer in het ZH, maar het zou me niets verbazen als er vanwege de schouderdystocie ook een medische indicatie wordt afgegeven.

Liefs,

 

Hier ook gehad bij de eerste. Vreselijk. Alles geprobeerd, uiteindelijk is haar handje langs haar hoofdje naar buiten getrokken waardoor de schouders een beetje draaiden, en toen lukte het (in de tweede poging). Het was echt kantje boord, en toen is meteen aangegeven dat een volgende zwangerschap goed in de gaten gehouden moest worden met groeiecho's, en dat het sowieso een ziekenhuisbevalling zou worden met de gynaecoloog "op de gang". Sowieso niet voorbij de 39 weken lopen en bij het vermoeden van een grote baby zou het een primaire sectio worden (= meteen keizersnee, niet eerst vaginaal proberen).
Ik zat in de tweede zwangerschap ook flink in de rats hoe het allemaal zou gaan, omdat we inmiddels verhuisd waren en dus een andere vk en ander ziekenhuis hadden. Maar de "oude" gyn heeft een brief geschreven en we hebben zelf op onze strepen gestaan, daardoor kregen we goede groeiecho's en werden we met 36 weken overgedragen naar het ziekenhuis. Toen in goed overleg besloten tot inderdaad een sectio. Ik mocht het min of meer zelf weten, maar ik durfde het risico niet aan. De gyn vond dat prima, kon er goed in meekomen. Achteraf waren ze ook blij met onze keuze, want zoonlief woog 9,5 pond met 38.5 weken, dus nog weer een half pond meer dan de eerste. Je weet nooit hoe een vaginale bevalling zou zijn gegaan, maar ik ben blij dat het zo is gegaan

Ik heb me destijds wel een beetje verdiept in de risico's etc. De grootste voorspeller van schouderdystocie lijkt een eerdere dystocie te zijn, dus als je het eenmaal hebt gehad dan zit je automatisch in een risicogroep. Daarna is het gewicht van de baby een grote factor, en dat moeten ze dus goed in de gaten houden. Uiteindelijk blijft het altijd een "kans", en zelfs als je schouderdystocie hebt zal de baby meestal geen blijvende schade oplopen. Maar al met al vond ik het risico te groot; liever een sectio met wat langer herstel etc dan dit weer meemaken.

Ik hoop voor jou dat de vk en/of gyn helder hebben wat er is gebeurd, zij kunnen het natuurlijk het beste inschatten. De term "schouderdystocie" is soms wel vrij breed en vaag, dat zegt nog niet alles. Maar als er echt veel minuten tussen zaten en je baby het duidelijk moeilijk had, dan moeten ze daar toch wel iets mee tegen het eind van de zwangerschap! Ik zou het gewoon aankaarten; soms hebben ze ook het beleid dat ze je niet bang willen maken voordat het relevant wordt Dus als je baby bijv heel klein zou zijn dit keer, dan zou het jammer zijn als je je onnodig zorgen hebt gemaakt, dus beginnen ze er niet over. Maar bij mij werkte dat niet omdat ik er toch al heel erg mee bezig was, en dat is bij jou waarschijnlijk hetzelfde. Het kan natuurlijk al veel rust geven als je weet wat hun plannen zijn in verschillende scenario's. Kan je altijd even vragen, lijkt me!

Sterkte ermee, het kan echt heel spannend zijn he?

 

Hier bleef de oudste wat met haar schouder hangen, de vk heeft echt flink moeten duwen (richting het matras) om haar eruit te krijgen. Ze was 4350 gram. Ze was een sterrenkijker, maar tijdens het persen goed gedraaid, maar waarschijnlijk nog niet helemaal.
Ze bewoog de eerste dagen haar rechter armpje helemaal niet, we weten niet of dit door de bevalling kwam of doordat ze misschien wat klem had gezeten in mijn buik.

Bij de tweede maakte ik me wel druk, maar de vk niet. En inderdaad, ze floepte er zo uit. 4490 gram maar geen last van gehad dus. Ze was wel wat paars want had de navelstreng om haar nek, maar doordat het allemaal zo snel was gegaan en de vk snel de navelstreng van haar nek had gehaald, was er niets aan de hand.

 

Ook hier schouderdystocie van ons eerste kindje.
Gebroken vliezen, na 40 uur nog uit zichzelf weeen begonnen, na paar uur doorgeleid, uiteindelijk na 20 hr weeen, extra wee opwekkers ivm niet vorderende ontsluiting en bijna 2 uur persen zoonlief geboren en toen paniek! Schouderdystocie. Zl woog ruim 4 kilo.
Gelukkig is hij er goed uitgekomen. Ik heb grote schrik voor een eventueel volgende bevalling.
De gyn deed er in mijn ogen op de poli afspraak wat laks over. Als ik ooit nog zwanger mag raken ben ik toch al medisch en zal ik t direct bespreken met mijn eigen gyn.

 

Wat herkenbaar allemaal zeg. Dochter was 4014 gr dus geen kleintje.
Ik ga ook groeiechos krijgen en volgende ook in het ziekenhuis bevalling.
Volgens mij word dat vergoed toch als het op indicatie is?

 

Ons zoontje had ook schouder dystocie. Was een heel angstig moment. Na een uur persen ging ctg achteruit ben ik in geknipt en met vacuüm verlost. Hoofdje kwam snel maar toen zat ie vast. Gyn schreeuwde wat waarop de vk en verpleegkundigen mij in een bepaalde houding manouvreerden. Toen was ie er snel uit gelukkig. Hij woog 4340 gram en 54 cm.

Bij volgende krijg ik groeiecho's en moet ik in zkh bevallen. Kans is groot dat als de baby weer een hoog gewicht heeft ik met 38 weken word ingeleid.

 

Hallo
Even een reactie ikzelf ben nu zwanger van de eerste dus geen bevallingservaring, maar de bevalling die mijn moeder met mij heeft gehad was wel met schouderdystocie. Ik heb hier een Erbse Parese aan over gehouden, en mijn broertje was dan ook een verplichte keizersnee.
De bekkenbodem bleek namelijk te smal maar dit was niet gecontroleerd is wel al weer 26 jaar geleden dus de tijden zijn nu anders.
Kan me voorstellen dat je het bij een tweede eng vindt hel ik vind de eerste al eng omdat ik qua lichaamsbouw heel erg op mijn moeder lijk. Als je dit aangeeft wordt er gelukkig wel goed rekening mee gehouden.
Volg je gevoel. Als jij denkt ik durf het niet aan ga dan op je strepen staan!
Succes hopelijk gaat de komende bevalling soepel

 

Hier bij de eerste gehad. Had al een paar uur persweeen maar nog niet genoeg ontsluiting. Ze lieten me nogal een tijd aan m'n lot over voordat ze besloten en echo te maken. Ze leek schuin te liggen en hebben uiteindelijk de vacuümpomp gebruikt. Hierna kwam ze vast te zitten en kreeg m'n benen in m'n nek gelegd en twee man drukte op m'n buik. Kwam ter wereld met een apgar van 2. Direct beademd en meegenomen. Uiteindelijk ook zelf veel bloed verloren. Dochter had behalve veel hoofdpijn en blauwe plekken in haar gezichtje er niks aan over gehouden gelukkig. Ze was 3,6 kg.

Bij de tweede was ik eigenlijk niet angstig, hij was ook wel wat kleiner en die bevalling ging goed.

Derde heel ander verhaal. Groei echo's wezen uit dat hij groot zou zijn en was aardig panisch. Met 41 weken werd ik ingeleid en heb dat echt jankend op het bed gezeten. Half uur na de start van de inleiding werd het ctg al slecht en werd gekozen voor een spoed keizersnede. Gelukkig maar want hij was 4670 gram.

Vierde was weer de twijfel of ze groot zou worden of niet maar was wel klaar met gewone bevallingen en heb voor een geplande keizersnede gekozen.

 

Zoontje ook blijven hangen met schoudertje.

Ivm blijven hangen op 3/4 cm ben ik na 16 uur weeën ingeleid. Toen een weeën storm gehad. Na ruim een uur persen was zoontje er nog niet en ging de ctg achteruit. Hij is uiteindelijk gehaald door middel van knip, vacuuumpomp en een hoop gedruk op mijn buik.

Hij woog 3890 gram en heeft een aantal uur zijn armpje niet kunnen gebruiken. Dit werd er snel beter en na 12 uur mochten we naar huis. Hij heeft er niks aan over gehouden.

Nu lijkt deze kleine iets minder zwaar te worden dan zijn broer. Beval nu op medice indicatie met eigen VK. De kans op herhaling is volgens hun echt heel erg klein. Zie ook totaal niet tegen deze bevalling op, het kan eigenlijk alleen maar beter gaan.

 

Hier geen schouderdystocie maar geboren met opgeslagen armpje. Hierdoor ook een vrij lange moeizame bevalling gehad. Heboren met apgar van 3 en hij zag et slecht uit. Herstelde wel snel daarna. Hij ontwikkelde heel snel een voorkeurshouding. Fysio stelde gebroken sleutelbeen vast (op dat moment al een oude breuk dus op moment zelf nooit geweten).

 

Hier is mijn eerste met zijn arm eerst geboren, dit had al een teken aan de wand moeten zijn, want hij heeft zich lang en smal gemaakt, ik heb een te smal bekken.
2e is wel uitgelopen in een schouderdystocie,heeft ook 6 minuten geduurd en ze hebben hem er uitgetrokken omdat zijn hart stilstand stond en het te lang duurde.
Was ondertussen door 8 mensen in alle posities gegooid om hem los te krijgen.
Maar lukte niet.
Uit nood dit gedaan, mijn zoon hield er niks aan over moest wel aan het zuurstof en hart kwam snel op gang, ik daar in tegen heb er wel schade aan overgehouden, chronische bekkenpijn.
De arts riep ook dit had hij nooit eerder meegemaakt met zo'n 'laag' geboortgewicht omdat mijn zoon 'maar' 3500 gram was. Ik weet dat mocht ik zwanger worden ik in een rolstoel terecht kom permanent, voor mij is een zwangerschap dus uitgesloten. Wel heeft de gynaecoloog gezegd een volgende keer keizersnede.

 

Als je meer over schouderdystocie wilt lezen zou ik hier eens naar kijken: vroedvrouw en radicaal: schouderdystocie

Heel leerzaam! Zo weet je zeker dat je alles weet wat je moet weten om je volgende bevalling goed in te gaan.

Het is in ieder geval heel erg belangrijk om niet op je rug te bevallen (dat is eigenlijk altijd heel belangrijk..)!

 

onze oudste was een schouderdystocie.
De bevalling liep op zich volgenshet boekje ( ontsluitingsfase ongeveer 10 uur) maar na de geboorte van zijn hoofd zat hij klem.
dit duurde in totaal ongeveer 3,5 min., maar het leek eeuwen!
De gyn stond aan de onderkant te roeren en te trekken en de verpleegkundige duwde op mijn buik.
gelukkig heeft hij er niks aan over gehouden.

Bij nr. 2 heeft de gyn de groei goed in de gaten gehouden, want mijn oudste was 8,5 pond en dat wilde hij niet meer zover laten komen.
Ik ben ingeleid met 37 weken en mijn tweede zoon van 7,5 pond floepte er heel makkelijk uit.
ook bij nr. 3 werd de groei goed gecontroleerd, maar dat was niet zo n dikkerdje, dus die werd spontaan geboren, zonder complicaties bij 40 weken en woog ook 7,5 pond.

Bij nr 4 liep de groei bij 20 weken alweer flink voor en ik dacht dus dat er wel weer ingeleid zou gaan worden, maar deze gyn dacht daar anders over.
Hij wilde liever spontane, krachtige weeen, dan " flutweeen" door een infuus.
Ik kneep hem behoorlijk, maar de gyn had er vertrouwen in dat het, ondanks het gewicht ( liever een 9 ponder met goede weeen, dan een 7 ponder met flutweeen) zou gaan passen.
Hij kreeg gelijk. De vierde is geboren bij 40 weken, woog 8,5 pond en ook hij kwam er zonder problemen uit.