Ja, zo bekijk ik het eigenlijk ook altijd. Fouten maken = leren en groeien. Hoort bij het leven. Natuurlijk zijn er dingen waarmee je jezelf of een ander echt onherstelbare schade aandoet. Daar zou ik wel spijt van hebben. Maar gelukkig heb ik niet zulke grote fouten gemaakt. (Meer geluk dan wijsheid trouwens ) Mijn fouten waren vooral van de categorie "Wie z'n billen brandt moet op de -soms zeeeer pijnlijke- blaren zitten. Niet leuk op het moment zelf. Maar achteraf gezien geen dingen waar ik sechter van ben geworden.
Het enige waar ik echt spijt van heb is dat ik gestopt ben met tekenen. Ik kon het zo goed. Tekende op mijn 13e al personen van een foto na. Ik ben gestopt omdat ik andere interesses kreeg, uit met vriendinnen, vriendjes krijgen etc. Echt jammer want ik had er zeker wat mee gekunt als ik door was gegaan. Er zijn wel bepaalde dingen die ik anders had willen doen als ik de kans nog een keer krijg, maar dat is niet mogelijk dus ik heb er ook geen spijt van.
heb niet echt spijt maar had wel achteraf dingen misschien anders willen doen. ik had beter wel een opleiding kunnen doen. maar ja ik wist niet welke ik zou willen ik vond zoveel leuk maar dan ook maar voor korte tijd. ik hou heel veel van mijn oudste en zou haar voor geen goud willen missen maar soms denk ik wel eens dat ik misschien beter een paar jaar had kunnen wachten ipv op mijn 19e moeder worden. was wel een bewuste keus trouwens we zijn er echt voor gegaan.. en ik vind het eeuwig zonde dat we toentertijd een te klein en te duur huis hebben gekocht.
Natuurlijk zijn er dingen die wellicht anders had gekund, maar ik heb nergens spijt van. Het is zo gelopen en ik zou het allemaal weer opnieuw doen. Spijt is een zinloze emotie.
Ik heb nergens spijt van. Natuurlijk heb ik misschien geen goede keuzes gemaakt toen ik nog jong was. Ik heb best een periode gehad waarin ik mijn ouders tot waanzin heb gedreven. Met verkeerde mensen omgaan, veel stappen, veel blowen, opgepakt worden voor stelen, veel rotzooien met (verkeerde) jongens. Maar ik had die tijd niet willen missen. Op mijn 16de kreeg ik verkering met mijn huidige man, dus ik ben blij dat ik in die 2 jaar daarvoor los ben gegaan. Ookal waren mijn ouders daar totaal niet blij mee. Nu lachen we er met zijn allen om en zien zij ook dat zij het toch goed hebben gedaan als ouders. Na mijn 16de kwam ik in rustiger vaarwater. Heb mijn opleiding afgerond, en heb daardoor mijn droombaan. Een baan waarvan ik al mijn hele leven roep dat ik dat wil gaan worden later. Mijn verleden hoort bij mij, heeft me de nodige levenservaring gegeven en me gemaakt tot wie ik ben.
Ik had heel veel dingen anders willen doen, maar ik maakte die keuzes om een reden en dat snap ik ook. (Vriendjes, veel stappen) Ik had alleen iets bewuster met geld om willen gaan, iets verstandiger. Daar heb ik soms wel spijt van. Maar ook weer niet zo dat ik ga zitten kniezen. Ik heb ervan geleerd en kan heel zuinig leven en genieten van kleine dingen dus dat is dan ook weer wat waard.
- Spijt van mijn studiekeuze. Nu doe ik daar helemaal niets meer mee, vind het ook niet meer leuk. Had beter wat anders moeten kiezen, maar wil nu niet meer gaan leren... - Spijt van mijn keuze om voor mijn man (die ik heb leren kennen via internet) 200 km verderop te gaan verhuizen. Ik heb me hier na 8 jaar nog steeds niet kunnen aarden. En ben ver weg van familie etc... Als ik de tijd terug kon draaien, dan had ik hem toch gepusht om mijn kant op te komen. Hij is denk ik makkelijker om zich in een nieuwe omgeving aan te passen... Wie weet dat we in de toekomst hier weg kunnen.... Staan wel ingeschreven elders.
Dit. Vroeger had ik veel spijt van keuzes die mij veel energie hebben gekost. Toen besloten geen spijt meer te hebben, maar vooraf beter nadenken en meer achter mijn keuzes te staan. Er zijn nog genoeg dingen die ik achteraf beter anders had kunnen doen. Maar vaak is dat met de kennis die ik opgedaan heb door die situatie. Had ik dingen, zoals ik nu in het leven sta, liever anders gedaan? Ja absoluut.
Spijt niet echt. Wel zijn er dingen die ik misschien beter niet of anders had kunnen doen. Terugdraaien kan niet meer en veel van die dingen hebben me genaakt tot wie ik ben. Zo baalde ik ervan dat ik niet doorgegaan ben met mn rijbewijs halen toen het fout liep met mijn ex. Nu 13jaar later ben ik weer begonnen. Dingen die ik nu alsnog zou kunnen doen probeer ik te doen en anders is het jammer maar helaas. Ik heb een goed en over het algemeen een gekukkig leven dus ik ben blij met wat ik heb.
Ik heb achteraf van de volgende dingen spijt. Spijt dat ik met mijn stomme kop op mijn 18e van school af ben gegaan en daardoor nog steeds geen mbo niveau diploma op zak heb. Heb nu wel een goede baan doordat ik thuis ben gaan studeren en veel werkervaring heb opgedaan. Maar nog steeds geen niveau 4 opleiding. Spijt dat ik in de gladde praatjes etc van mijn ex ben getrapt. Dat heeft mijn twee jaar flinke ellende opgeleverd en waarvan ik nu nog steeds na 10 jaar hinder van ondervindt. Heb spijt van mijn domme keuzes die ik in mijn puberteit heb gemaakt mbt tot foute vriendjes en het gebruiken van drugs. Ook heb ik spijt dat ik het mijn ouders toen heel erg moeilijk heb gemaakt. Achteraf hadden mijn huidige vriend en ik nooit dit appartement moeten kopen 6 jaar geleden. Nu is de huizenmarkt zo ingekakt dat wij als we het appartement verkocht krijgen met een restschuld zitten. En we nu met een dreumes op 75 m2 zitten. Maar ja dat zijn de dingen waar je toch niks meer aan kan veranderen. Ik kijk nu naar de toekomst en probeer niet meer achterom te kijken.
Het enige waar ik spijt van heb is dat ik de middelbare school drama's en die hele puberfase zo ontzettend serieus heb genomen. Het heeft mij lang erg onzeker gemaakt op verschillende manieren. Als ik het mocht overdoen was ik veel meer bij mezelf gebleven, had ik mij niet gek laten maken door meningen en andere keuzes gemaakt. Aan de andere kant heb ik juist veel van die fout geleerd en heeft het mij positief gevormd. Ik ben nu super gelukkig, heb een hele sterke relatie met mijn man en ben steeds meer dingen aan het leren wat ik eerder nooit durfde.
ik heb er spijt van dat ik zolang bij mijn ex ben gebleven.. en zelfs huisje boompje beestje met hem had.. en een kindje maar aan de andere kant zonder die ex had ik mijn oudste zoon niet.. spijt dat ik niet meteen de juiste opleiding heb gekozen.. Nu pas doe ik de opleiding die echt bij mij past en doe ik dat werk nu ook al en vind het geweldig leuk .. verder eigenlijk geen spijt ofzo.. ik had soms beter andere keuzes kunnen maken maar ach heb er geen spijt van .. ben jong moeder geworden maar zou dat zo weer doen...
Nee ik heb echt nergens spijt van. Heb natuurlijk wel eens keuzes gemaakt waarvan je wel zou kunnen denken dat dat anders had gekund. Ik probeer er altijd van te leren en door te gaan. Spijt hebben kost me teveel negatieve energie! Al mijn keuzes brengen me en hebben me gebracht waar ik nu sta. Ik heb een prima leven, ben het grootste gedeelte van de tijd gelukkig. Omarm ook mijn minder gelukkige dingen.. Die horen erbij. Hebben er zat gehad maar ik probeer ze niet zwaarder te maken dan ze al zijn.
Ik heb spijt dat we niet 5 jaar geleden zijn verhuist. Nu zitten we huer gesetteld , maar met een ieniemini tuin en in de stad. Had graag naar het plattelamd gegaan. Mijn oudste dochter heeft nu allemaal vriendinnen hier...ik kan het niet over mijn hart verkrijgen....
Ik heb spijt dat ik, toen ik van de middelbare school af kwam, niet meteen de opleiding verzorgende heb gedaan. Nu heb ik 4 jaar weggegooid, door 2 andere opleiding die hét toch niet waren. Ik heb spijt dat, toen ik eenmaal de opleiding verzorgde heb gedaan, niet door ben gaan leren voor verpleegkundige. Ik zou dat nu alsnog kunnen doen, maar met 2 kleine kinderen wil ik dat niet.