Ik heb spijt van de manier waarop we aan mijn ouders hebben vertelt dat ik zwanger was. Ik was zó verrast dat ik direct heb gebeld en vroeg of we mochten langskomen (11 uur 's avonds). Hierdoor zagen ze de bui al hangen en heb ik ze dus niet echt kunnen verrassen...
Spijt van studiekeuze, achteraf had ik graag verder willen leren. Ondanks dat wij zielsveel van onze oudste houden en hem nooit meer willen missen, heb ik spijt dat ik zo snel bewust al zwanger was. Achteraf gezien hadden mijn man en ik langer moeten genieten van onze relatie in het begin en het wat rustiger moeten opbouwen.
Spijt vind ik zon zwaar woord... Ik ben echt heel gelukkig maar had dingen toch wel anders willen zien. Zoals het appartement wat we hebben gekocht 'voor een paar jaar' wat nu waarschijnlijk heel veel jaar gaat worden als we de loterij niet winnen. Verder had ik gewild dat ik later kinderen had gekregen en langer had genoten van het met z'n tweeën zijn. Wij waren zes weken samen en ik bleek per ongeluk zwanger te zijn. Hadden we natuurlijk ook niet veel aan kunnen veranderen Ben wel ontzettend blij dat we de zwangerschap toch hebben doorgezet, niet te lang hebben gewacht met nummer twee en ben super superblij met mijn man. En die tijd halen we wel in als de kids uit huis zijn
Ik heb spijt van mijn (zelfgeprikte) 2e 3e en aan 1 kant 4e oorbelgaatje. Heel kort mijn oren vol gehad, maar nu loop ik nog steeds met de zichtbare gaatjes. Ik draag alleen maar 1 oorbel (per oor ) nu altijd. In de rest hoopt er steeds een 'balletje' troep op
Ze doet het nu goed Wel ook weer een hoop dezelfde gedoetjes als bij Thirza, dus ze heeft uiteindelijk 3 weken terug ook buisjes gekregen en nu lijkt het eindelijk rustiger te worden Maar toen ik me -toen alles met d'r hartje tot rust kwam- eindelijk realiseerde hoe het ook af had kunnen lopen, (een mogelijke hartstilstand thuis, terwijl wij sliepen.... En dan waren we er ws nooit op tijd meer bij geweest!), heb ik wel even flink staan trillen op m'n benen en alles eruit gehuild. 't Is maar goed dat Caitlyn onze tweede is en niet de eerste... nu durfde ik op m'n intuïtie te varen tenminste!
Ik heb spijt dat ik deze opleiding gedaan heb en geen andere... Heb mijn diploma maar door de bezuinigingen is er geen werk in te vinden Had liever een opleiding willen doen waar wel werk in te vinden is.
spijt dat ik niet veel vroeger van thuis ben weggegaan en spijt dat ik mijn familie nog altijd niet goed de waarheid gezegd heb. Kortom spijt dat ik niet wat meer stenis gestampt heb vroeger
Spijt? Nee. Wat had ik graag anders gedaan? Ik zou graag eerder moeder zijn geworden. Maar ja, daar heb je er toch (meestal dan) twee voor nodig, en eerder was mijn vriend er niet klaar voor. En ik had bij allebei mijn vorige werkgevers eerder weg moeten gaan. Ben nu bij allebei te lang gebleven, waardoor mijn laatste-jaar-in-dienst een soort hel voor me is geweest.
Geen spijt.. Maar wel dingen anders willen doen.. - toch naar de politie academy moeten gaan.. Mn ex(haha hoe toepasselijk) wou toen niet mee dus ik ben voor hem gebleven.. - Toen ik bij hem wegging bij mn moeder gaan wonen, ik had gelijk op mezelf gemoeten.. - Hem na de eerste keer vreemdgaan al een schop in zn reet moeten verkopen ipv tot de 10de keer te wachten - me niet geestelijk moeten laten mishandelen door hem.. Ach.. Weetje, er zijn zoveel dingen gebeurd vroeger, wat ik liever anders had gehad alleen ik kon niet aan alles wat doen.. Maar, het heeft mij wel gemaakt tot wie ik ben, ik ben soms wat feller en heb echt geen engelgeduld met vervelende mensen.. en ik ben heel makkelijk met mensen die rot tegen mij doen.. Ik zwaai ze gewoon uit.. Mijn vriend vind dit wel eens vervelend maar dat is wel mijn overlevingsmodus Wat ik ook jammer vind is dat ik mijn vriend eerst na onze 1e date 'slecht' behandelt heb.. Ik kreeg toch een beetje angst dat het weer niet goed zou gaan en heb hem een beetje aan de kant geduwt.. Pas na een maand en nog wat vervelende dingen later bleek ik toch echt dol op hem.. en dat ik hem in het begin nogal veel met mn ex vergeleek en mn muurtje nog zo hoog hield.. Dat had ik liever anders gedaan.. Zo,, ik wou een kort verhaal typen
Ik heb niet zozeer spijt van het krijgen van onze dochter... Integendeel... Ik ben compleet verliefd. Maar daar ligt ook een beetje het 'probleem'. Als ik van tevoren had geweten dat het me zo zou aangrijpen het moederschap, dan had ik misschien nog een paar jaar gewacht om nog steviger in mijn schoenen te staan. Hoewel... Ik weet ook niet of dat beter was geweest. Maar ik dacht met al mijn ervaring met kinderen en de pedagogiek wel even ijzersterk door babytranen/krampen/onrustige slaapjes en wat al niet meer heen te werken... Maar niets blijkt minder waar. Nu met mijn eigen kindje slaat iedere traan in als een bom, vind ik het verschrikkelijk om haar incidenteel naar de oppas te brengen en ben ik zo bezorgd om haar welzijn en geluk... Dat 'deel' van het moederschap vind ik echt pittig! Ik zou toch wat meer relaxed in dingen staan... Maar ik denk dat niemand kan voorzien wat voor een soort moeder zij zal zijn... Daar heb ik me echt een beetje op verkeken . Anderzijds laat het wel zien dat ik me uitermate om haar bekommer en zielsveel van haar houd.
Ik heb er spijt van dat ik mijn biologische moeder ontmoet heb. (ik ben gelijk na mijn geboorte afgestaan) Zij stond totaal niet open voor mijn kant van het verhaal en eiste dat ik haar als mijn moeder zou gaan zien. In mijn ogen is mijn moeder degene die mij opgevoed heeft. Zij dacht daar, helaas, heel anders over......
He bah, wat erg dat je het zo voelt en ziet. Of dat er zulke nare dingen zijn gebeurt waardoor je dat nu zo voelt. Hopelijk is de toekomst anders en beter voor je!
Alles heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Maar toch is er 1 ding waar ik altijd spijt van zal blijven houden en dat is dat ik 4 jaar geleden niet op mn gevoel ben afgegaan en de ambulance eerder heb gebeld toen mn moeder het benauwder kreeg in plaats van naar haar te luisteren dat het wel goed zou komen. Had ik dat gedaan, hadden de stolsels in haar longen misschien nog verholpen kunnen worden en was ze hier nog geweest om met mn kleine meisje te knuffelen.
Kopen van dit huis. Achteraf had ik liever aan de andere kant van de stad gewoond. Mijn moeder had dit huis eerst en zo konden we het leuk overnemen. En de buren...tja dat was vanaf het begin aan 1 kant direct verschrikkelijk. Maar...we hebben geluk sinds 14 juni staat het te koop...echt ben zo blij daarmee! De vlag gaat uit als ze weg zijn. Misschien wordt het daarna wel leuker. Begin langzaam te wennen ( na 2 jaar)
Spijt dat ik de keuze heb gemaakt mijn havo niet af te maken. Maar daartegenover, had ik dat wel gedaan was ik gaan studeren en had ik mn lief niet ontmoet en mn prachtige kindjes niet gehad. Dus ik baal van dat ik mn diploma niet heb, maar niet van hoe de situatie is uitgepakt.
Spijt van de opleiding die ik gedaan. En achteraf jammer dat ik van werkgever ben geswitcht want de werktijden zijn knudde en nu met een kleinte erbij alleen maar meer!
Wilde toch nog even zeggen dat sommige verhalen me erg aangrepen, zo had ik er niet eens over nagedacht dat er zulke heftige reakties zouden komen, ik bedoelde het onderwerp in eerste instantie namelijk iets anders........ Dapper om op te schrijven........... en ik hoop dat alles een goed plekje gaat krijgen en dat we niet in onze 'spijt' blijven hangen.........