We hadden heel lang de tijd om over namen te denken, want het duurde 3,5 jaar eer ik zwanger was. En dan nog 9 mnd wachten natuurlijk Ik heb nog geen minuut spijt gehad!
Geen spijt maar bij mijn oudste wel de eerste weken gedacht "past die naam wel bij hem?" Maar er is ook nooit een andere naam in mij opgekomen die ik ook leuk vond of passend voor hem, op een gegeven moment was ik eraan gewend en nu kan ik het me niet anders meer voorstellen. Bij de andere twee was het gelijk ja dit zijn DE namen voor ze.. terwijl dat de namen waren die ik heel erg last minute had bedacht. (A.imée* zou eigenlijk Amy gaan heten en J.oah zou Joshua gaan heten tot 3 dagen voor de bevalling )
Hier nooit echt getwijfeld, maar ook wel heel erg moeten wennen. Enerzijds omdat je de naam 41+5 wkn geheim hebt gehouden en ineens mag je haar naam hardop zeggen en doen anderen dat ook. En anderzijds waren we er van 'overtuigd' dat we een zoon zouden krijgen (gevoelsmatig) en was het toch even schakelen wat betreft naam! Natuurlijk heeft mij ook ooit het gevoel bekropen (met name in de zwangerschap) of die naam wel bij haar zou passen. Maar het is een échte F.loor(tje)!!! Haar 2e en 3e naam was nog meer een uitdaging eigenlijk. We wilden bij een jongen hem naar de beide opa's vernoemen en bij een meisje naar de beide oma's. Eigenlijk was het de bedoeling om de namen wat te 'moderniseren', maar daar kwamen we 1 dag na de geboorte (oftewel een paar uur voor de aangifte) toch op terug.. Het klonk niet zoals we wilden, dus dan maar voor de traditionele namen gegaan! Ook de combinatie met haar achternaam vond ik belangrijk en het klinkt nu helemaal goed: kort en krachtig, precies zoals ze is!
Ik heb gelukkig ook nog geen seconde spijt gehad van de naam van mijn dochtertje. Wat ik vooral belangrijk vond was dat het een naam werd waar ze zich nooit voor hoeft te schamen omdat het bijv. een naam is die moeilijk uit te spreken is of gewoon lelijk klinkt. Ik heb zelf mijn eigen naam nooit mooi gevonden omdat het best een aparte naam is (ik gebruik meestal m'n afkorting) en daarom wilde ik dat mijn eigen kinderen nooit aandoen. Bij ons in de familie en in het dorp waar ik woon is het een soort van gewoonte om de vader of moeder van je man eerst te vernoemen. De naam van mijn schoonmoeder vond ik niet mooi, daarom heb ik er iets anders van gemaakt maar toch kan je de naam van mijn schoonmoeder er ook bijna helemaal uithalen. Ze vond het zelf een hele mooie naam en mijn man en ik vonden hem ook helemaal mooi
Tijdens onze huwelijksreis teste ik positief. Ik las een boek en wist het meteen bij het lezen van die naam.. dit wordt de naam. Mits het een meisje wordt.. mijn man dacht er net zo over.. dat terwijl we niemand kennen die zo heet en de naam zeldzaam is in Nederland. Maar het bleek een jongen... met 19w viel me die naam in terwijl ik bij de kapper zat.. ergens moet ik hem gehoord of gelezen hebben, ik weet het niet meer. Ook op deze naam reageerde mijn man net zo enthousiast terwijl we nog geen andere naam hadden gevonden die we beide leuk vonden.. Na de geboorte geen moment spijt gehad. Iedereen reageerde leuk op de naam. Gelukkig heb ik een goed voorgevoel gehad en heb ik die meisjes naam nooit iemand verteld.. maar het er ook nooit meer met mijn man over gehad. Want toen ik met 13w een echo kreeg en ze kon zien dat het een meisje werd, was ik zoooo dolgelukkig dat ik niet meer bij de naam stilstond.. tot mijn man me tijdens het zien van de echo influisterde.. je meisje.. je naam.... Die sloeg in als een bom toen hij die naam weer zei.. tranen gelachen... Aan het einde een klein twijfelmomentje gehad omdat ik een andere naam ook mooi vond. Ik twijfelde over de apartheid van de eerste naam.. maar waarom geen tweede naam? Het staat ook nog eens super mooi en vrolijk samen.. Na de bevalling moesten we er erg aan wennen dat we de naam in het openbaar konden gebruiken. Het is ondanks dat je de naam nauwelijk hoort makkelijk te schrijven dachten we.. De eerste whatsapp berichten die binnenkwamen leken op geen meter op de naam! Mijn ouders en souders hadden hun eigen versie gemaakt! En met wie hun gesproken hadden ook weer! Daar schrokken we best van. Later blijkt dat ze beide door emoties en enthousiasme gewoon niet goed geluisterd hadden... de meest rare namen hadden ze doorgegeven waardoor de ander zijn eigen versie weer maakte.. gelukkg is dat niet meer voorgekomen. Ik krijg voornamelijk positieve reacties. Zelfs felicitas belde mij terug om te zeggen dat die naam nog niet in hun bestand voorkwam en ze dat een hele mooie naam vonden... of de reactie tijdens het aangeven van de naam. Ze is de eerste inwoner met die naam.. heel blij ben ik dus! Ik heb de naam nier meer hoeven spellen als men ernaar vraagt.. anders had ik het niet zo leuk gevonden... heel stom dat het de eerste dag dus bij beide ouders en aangewanten zo mis ging... Apetrots ben ik dus.. en zo blij met deze namen.. ze passen beide perfect bij de karakters!
Bij ons stond de 2e naam al vast, en we hadden een shortlist van 3 a 4 namen die we als voornaam zouden willen. We wilden wachten tot ze er was, en dan kijken wat bij haar paste. Was toch de naam die we allebei het leukste vonden, en de andere 3 vond ik echt wat minder bij haar passen. Het is gewoon een hele leuke, stoere naam geworden en ik moest er in die zin wel aan wennen, maar dat had meer te maken dat ik aan haár moest wennen.. gewoon het idee van moeder zijn, dat dat mijn dochter is, en alles er omheen.
Geen seconde spijt van gehad. Wist dat m'n man het een mooie naam zou vinden en wist dat hij als het een meisje werd wilde vernoemen naar haar overleden oma. Als eerste naam heeft ze dus een naam die we beiden mooi vonden, tweede naam vernoemd naar m'n overleden man en de derde naar haar overleden oma
Ik heb heel lang een andere naam op nr 1 gehad, maar VL wilde die naam absoluut niet. Toen Robin geboren werd, wist ik dat hij die naam zou krijgen. Het past voor mijn gevoel bij hem en bij ons. Ik denk wel dat ik spijt gehad zou hebben als ik mijn zin zou hebben gehad en hij mijn nummer 1 naam zou hebben gekregen.