Lieve allemaal, Ik wil graag even jullie ervaringen, tips, adviezen vragen en even van me af schrijven. Al 10 jaar lang heb ik een hondje en inmiddels zijn we 5 jaar samen met mijn man erbij een echte drie eenheid. Die hond is echt ons ‘kindje’ Al jaren denk ik/we erover om een tweede hondje erbij te nemen, maar kwamen steeds erop uit om het niet te doen. Omdat zwanger worden niet wil lukken en we nu over gaan op ivf dachten we ja dit is toch het moment, nu nog geen kinderen en nog alle tijd om zo een hondje op te voeden. Plus even wat positiviteit na al het verdrietige wat we hebben mee gemaakt mbt zwangerschap. Daarbij heeft de oudere hond ook geen eeuwig leven en hoe leuk en fijn zou het zijn dat die als grote broer de kleine pup onder z'n hoede neemt… En daar was hij dan de kleine pup, ik was zo goed voorbereid, had er zo een zin in. Nu 1,5e week later voel ik zo een spijt en schuldgevoel. Mijn oudere hond is totaal niet op zijn gemak, er kan een enkele keer een kleine speelbeurt vanaf maar dat wordt al snel te zwaar voor zijn gezondheid, de meeste tijd negeert hij de pup/kijkt er langsheen of gaat grommen/ van zich af bijten als de kleine weer eens in de buurt is. De liefde voor mijn eerste hond zit zo diep dat ik het me (te) erg aantrek. Het leek me fantastisch twee honden, twee keer zoveel plezier. En nu hij er is denk ik, het was toch ook eigenlijk wel heel fijn gewoon wij met z’n 3tjes. Zie veel beren op de weg ineens en het benauwd me ontzettend. Hij voelt als een indringer die er niet hoort te zijn. Ik schaam me diep dat ik dit zo voel en had niet verwacht zo heftig te reageren op de komst van een puppy erbij. Een hond koop je voor het leven vind ik en toch weet ik me geen raad met dit gevoel en bekruipt me gedachte om het terug te brengen naar de fokker. Hij is ontzettend lief en schattig en doet het hartstikke goed, als hij dan weer bij me komt liggen knuffelen snap ik ook niet waarom ik zo overhoop lig met mijn gevoel. Ik wil je niet houden, maar wegdoen wil ik ook niet. De fokker ziet me aankomen, ik die haar pup een gouden mandje beloofd… Ik weet niet hoe ik dit aan moeten pakken, welke keuze ik ook maak ze zullen beide niet goed voelen ben ik bang.
De puppyblues... Kijk even bij de zoekfunctie hier op 'puppy' en je vindt heel veel exact dezelfde berichten. Het ligt niet aan jou en het schijnt echt over te gaan, net als kraamtranen.
Ik vind dit wel een beetje anders, want met name haar eerste hond is er door van slag. En dat zorgt voor het gevoel van ts. @Annonanoniem ze zijn nog maar 1.5 week samen. Geef ze de tijd om aan elkaar te wennen.
Ze ziet hem daardoor als indringer. Dat hoor je ook wel eens bij ouders met een pasgeboren tweede kindje als de oudste dat moeilijk vindt. TS, ik denk dat jullie gewoon nog erg moeten wennen. Iedereen krijgt feitelijk een nieuwe rol met een pup erbij. De oudste hond is ineens de oudste, terwijl hij 1,5 week geleden nog geween ‘dé hond’ was etc. Die dynamiek moet zich nog ontwikkelen, ook de pup moet nog wennen.
Allicht fokker om advies vragen (als ze t zelfde ras zijn) maar het kan ook gewoon tijd kosten. Kan me voorstellen dat als je lekker ligt te chillen en te genieten van je oude(re) dagen en je krijgt een rondscheurend projectiel om je heen dat continue wil spelen alles wel kan maar ook nog nét niet (of vindt dat hij t kan) dat je best sachrijnig kan zijn. Alsof je een stuiterende peuter van krap 2,5-3 jaar in een design huis neer zet. Dan gaat je zen ook wel ff rennend door t raam. Vriendin van me heeft t met katten, kostte veel tijd maar de peuter van t stel werd wat ouder en leerde intussen dat de bejaarden het niet zo waarderen om uit hun slaap gerukt te worden, helemaal niet met een kamikaze charge.
Hebben wij ook meegemaakt je hond moet ook wennen net als jij en over tijd weet je niet beter en je oude hond ook niet is ook stukje territorium afbakenen dat hij de baas is
Precies, de oudste moet zijn grenzen duidelijk gaan maken en de jongste moet leren die te begrijpen - dat kost tijd, maar komt echt wel goed. En op een dag kun je je niet meer voorstellen dag je de pup als indringer zag