Jeetje zeg....ik heb Mick vanmorgen weggebracht naar het kdv, voor een ochtend wennen. Ik zit zelf nog thuis vanwege bekkenklachten en ik mis hem gewoon vreselijk, NU AL! Terwijl ik net pas terug ben van het kdv. Het viel me lichamelijk ook behoorlijk zwaar, alles op tijd klaar hebben, Mick in en uit de auto tillen, hem binnenbrengen enzo, ik moet wel, maar mijn bekken doet echt pijn nu. Ik was daar ook niet eens op tijd, terwijl ik vanmorgen echt vroeg ben begonnen alles op tijd te plannen. Maar ja, het voeden duurde nu natuurlijk net weer wat langer dan normaal, hij had alles ondergepoept en moest helemaal verschoond Het zweet stond op mijn rug. En nu zit ik alleen maar: ohhhh als hij het nou maar naar zijn zin heeft. Ik voel me echt zo'n aansteller. Maar het zal ook wel komen omdat ik nog niet kan werken, anders zou ik in de tussentijd mijn gedachten beter kunnen verzetten. Aan de andere kant krijg ik nu wel wat meer tijd voor mezelf, dus ook om te rusten. Ach, het blijft gewoon moeilijk. Maar wel lekker om het even van me af te schrijven..... Groetjes, Emma
En? Hoe ging het met Mick op het kinderdagverblijf? Ben je gerustgesteld? Hoe is je gevoel nu na een week? Ik werk zelf ook op een kdv en ik weet uit ervaring dat kleintjes, dus zo klein en jong als Mick het er het minste 'last' van hebben van de nieuwe situatie. Hij was vast wel moe? Succes!
Emma, ik vond de eerste keer ook heel moeilijk, en nu nog wel blijft het raar, dat moment dat je je omdraait en wegloopt, pffff... Het is net alsof je je rechterarm afhakt en achterlaat! Als ik eenmaal op mijn werk ben gaat het goed en schakel ik als het ware een knopje om. Het meest ideale is natuurlijk als mijn vriend op past of mijn moeder, maar dat kan helaas niet altijd. Maar, het wordt wel makkelijker naarmate je de leidsters leert kennen en ziet hoe ze met die kleintjes omgaan. Sterkte ermee en laat even weten hoe het gaat.
Hoop dta alles goed is gegaan bij ons op het kdv mag ik altijd ff bellen als ik daar behoefte aan heb om te horen hoe het gaat...zelfs met de wen dgn mocht het ik maak alles wat hij mee moet savonds al klaar en zet het alvast in de auto en neem een uur de tijd voor Teun....oke dit betekend wel dat ik er vroeg uit moet omdat ik zelf eerst wil aankelden en eten maar ach ....het geeft ook rust....... wei weet heb je er wat aan suc6
@ Janette Ja dat doe ik ook, je moet vooral geen haast hebben met die kleintjes, want volgens mij voelen ze dat aan.
kan het me heel goed voorstellen. ik vond het nooit moeilijk tot dat ik er van de week even ben wezen kijken. ineens moest ik er niet aandenken om hem daar achter te moeten laten zag er prima uit hoor, maar toch. ik snap je helemaal en dan nog thuis zitten waar hij normaal ook altijd is. maar wesley staat nog als eerste op de wacht lijst en kan ws pas in 2008 pas terrecht. dat was dus flink balen maar stiekem ben ik daar echt heel blij mee. mijn ouders/schoonouders gaan tot die tijd oppassen. hoop dat hij het wel leuk heeft gehad op het kdv. groetjes susanne en sterkte met je bekken
ik vond het ook erg moeilijk. Belle is afgelopen woensdag een half dagje geweest. ik heb daar gewoon staan huilen. Belle had het erg naar haar zin lekker geslapen lekker gegeten . ik kreeg een grote glimlach toen ik haar kwam halen en ik weer dikke tranen. vandaag ging ze weer een halfe dag maar dat ging al wat beter met mij. geen tranen maar heb ze wel weg moeten vringen en een vordeel was dat mijn man ook vrij was. ik hoop dat het gaat wennen.
Hoi allemaal, Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! Inmiddels gaat het een stuk beter met het brengen en halen, mede omdat het fysiek ook wat beter met mij gaat. Ik heb het idee dat Mick het erg naar zijn zin heeft op het kdv en de leidsters zijn erg vriendelijk. Volgens mij heb ik dus zelf meer moeten wennen dan Mick . Niettemin zou ik hem nog steeds liever thuis hebben en mis ik hem vreselijk als hij er niet is, maar dat zal straks wel wat veranderen als ik weer wat kan gaan werken. Ik vond het erg fijn te lezen dat er meer mama's zijn die dit gevoel kennen! Groetjes, Emma
Het zijn altijd de moeders nee zonder gekheid.Ik werk zelf op het KDV waar ik mijn kindjes onderbreng.En ook ik vind het moeilijk om ze weg te brengen Ja echt waar! Ken mijn collega's en weet hoe ze met de kindjes zijn...MAAR dit zijn mijn kids.En ook ik sta met tranen in mijn ogen hoor!