Wij gaan binnenkort op bezoek bij mijn zus. Onze dochter van 21 maanden is voor het laatst daar geweest in mei/juni en kon toen net staan. Nu kan ze echter heel goed lopen en ze zit in de fase van niet luisteren en overal aanzitten, vooral dingen die niet van haarzelf zijn. Een paar jaar geleden kwamen een paar vrienden op bezoek en moest ik van alles weg gaan zetten omdat de kids overal aanzaten. Toen vond ik dat gek, maar nu zit ik dus in hetzelfde schuitje. Mijn zus heeft geen kids en ik heb dus bij voorbaat gevraagd of ze alle breekbare/gevaarlijk dingen weg wil zetten om te voorkomen dat er iets gebeurd. Dat gaat ze dus niet doen zegt ze. Als onze dochter iets kapot maakt gebeurd dat geen tweede keer omdat ze haar dan een hele harde tik op haar vingers geeft! Ik snap dat het haar huis is maar het is ons kind en die geef je niet zomaar een tik! :x Ook was het plan om eind van de ochtend te gaan, onze dochter een broodje te geven en dan in bed te leggen en laten slapen zodat wij kunnen lunchen. Nu is het zo dat ze de laatste tijd soms nog gewoon een uur in bed ligt te spelen voordat ze in slaap valt en soms slaapt ze gewoon niet (bij een ander). Ik zei dus dat we haar misschien wel niet lieten slapen. Krijg ik een reactie dat ze ook wel in hun bed mag slapen als het te veel moeite is om het campingbedje mee te nemen(ze woont 2 hoog en ja ik vind het eigenlijk wel een gedoe om alles 2 trappen op te slepen maar zij wilde dat we naar haar toe kwamen). Mijn zus vond dat ze toch maar even moet slapen zodat wij rustig kunnen eten....ja duh zo werkt het toch niet? Waarom mag ze er niet gezellig bij als ze nog niet wil slapen. Ik kan hier zo boos om worden! Ik spreek daarom liever bij ons thuis af, zodat ze hier kan slapen, spelen en wij zetten dingen weg zodat wij rustig kunnen zitten. Want ik denk niet dat ik daar ontspannen kan zitten in de wetenschap dat ze iets kapot kan maken. Wat vinden jullie van deze situatie? Is het zo raar om iemand te vragen spullen weg te zetten? En mag een ander jouw kind een tik verkopen? Ik ben bijna geneigd om de afspraak af te zeggen na deze uitspraak omdat ik het er niet mee eens ben dat ze dat doet.
nee het is niet raar om te vragen spullen weg te zetten, vragen mag altijd ik vind dat als ze dat niet wil doen dat ook prima is, haar huis ( al moet ik zeggen dat ik het van mijn eigen zus we vreemd zou vinden zo'n reactie ) en helemaal niemand gaat ooit mijn kind een tik geven! door die uitspraak zou ik ook overwegen om thuis te blijven. ik zou dan al geen zin meer hebben om te gaan
Uuh niemand geeft mijn kind een tik. En wil je je spullen niet weg zetten prima, maar dan zit ik niet op mijn gemak, dan moet ik constant mijn kind in de gaten houden en kan je ook niet gezellig kletsen. En ik leg mijn kind ook niet weg om gezellig te kletsen. (Mijn dochter sliep tot voor kort ook nergens anders, dat lukte haar gewoon niet) Kortom; nog een keer overleggen of afzeggen.
ik zou afzeggen, om meerdere redenen. punt 1 het is je zus, en als een tante niks weg wil zetten voor nichtje oke maar dan wel op eigen risico. Punt 2 mijn zus hoeft niet te beweren mijn kinderen een harde tik te gaan geven op haar vingers want dat bepalen wij nog wel... punt 3. Als het zo'n probleem is dat mijn kinderen mee komen kom ik wel niet.. en ik zou dat ook gewoon uitspreken, zo van goh het lijkt alsof je het een heel probleem vind dat onze dochter mee komt, dus kom ik liever niet of je komt gezellig hier heen. misschien kort door de bocht maar dat zou ik doen
Natuurlijk is het onacceptabel dat een ander jouw kind een tik verkoopt, dit laat je natuurlijk ook niet gebeuren, want je bent er zelf bij toch? Ik vind de hele situatie een beetje krampachtig eerlijk gezegd. Het feit dat je al van te voren gaat bellen om dingen als spullen wegzetten en slaapuurtjes te bespreken.... waarom maak je je daar nu al zo druk om? Ga gewoon lekker op bezoek, kijk hoe het loopt, go with te flow en heb het gezellig met je zus. Sommige dingen kan je nou eenmaal niet van te voren plannen en bepalen.
Hier sluit ik me bij aan... En probeer ondertussen te herinneren hoe moeilijk het voor te stellen is om kinderen te hebben en er mee om te gaan, als je ze zelf nog niet hebt . Ik begreep sommige dingen die ouders deden ook écht niet... Dat zou ik nóóit doen! En nu... tja, nu doe ik die dingen ook. En oja- calculeer wat buitenspeeltijd in voor je kindje. Al is het maar dat je man (of de mannen) even een rondje gaan lopen met je dochter, zodat ze even haar energie kwijt kan. (en dan hopen op het heerlijke weer van vanmiddag)
Ik vind je wel erg overtrokken reageren voor een bezoekje waar je binnenkort naar toe gaat. Soms moet je er gewoon open in gaan en je niet te druk maken over allerlei omstandigheden. Je dochter moet ook leren waar ze wel of niet aan mag komen, ik vind het onzin dat je dan al van te voren moet vragen of je zus haar spullen weg wilt zetten, in haar eigen huis. Het slapen zou ik gewoon op het moment zelf bekijken. Maak je niet te druk, je dochter past zich toch wel aan.
Zelf de breekbare spullen aan de kant zetten als je binnenkomt? Als iemand mijn kind een tik geeft om iets onbenulligs, ontdekken ze hoe vernederend het is om een tik op de vingers te krijgen (je moet mensen zien kijken als je ze een tik op de vingers geeft, daarna doen ze het nooit meer.) Ik weet niet hoe ver het rijden is, maar wij zijn laatst na een half uur op vriendenbezoek al naar huis gegaan. Ik was continue bezig om achter onze zoon aan te lopen, dat hadden we allebei wel gezien en toen zijn we vertrokken.
sluit me aan bij bovenstaande reactie van niekepiek en ik zou zeker wel een campingbedje meenemen. juist als een kindje moeilijk slaapt lijkt het me fijn om een vertrouwd/kleiner plekje te hebben. en als ze niet slaapt dan niet. Zou wel zeggen als je binnenkomt Je tikt haar niet. punt.
dit dus! Mocht je zus boos worden op je dochter omdat ze ergens aan zit wat niet mag en ze wil haar een tik geven dan spring je gewoon in en leest hen allebei even de les. Je zus wilde dat jullie bij haar op bezoek kwamen. Als je dochter niet wilt slapen heeft je zus dat maar te accepteren. Je kan een kind niet dwingen te slapen als het niet moe is. Mischien kun je een speeltje of filmpje meenemen om haar even rustig te houden terwijl jullie gaan eten?
Nou niemand hoefde mijn kind een tik te geven :x Ik zou zelf niet gebeld hebben om te vragen of je zus spullen wilt wegzetten, ik vind dat je je kindje best mag leren niet overal aan te komen en door alles steeds weg te zetten leert ze dat toch niet? Als ze niet wil slapen, nou ja, dan niet, kun je niet opdringen natuurlijk maar zou wel een campingbedje meenemen zodat ze een vertrouwd plekje heeft, je kan het op zijn minst proberen. Gewoon gaan en kijken hoe het loopt, bevalt het je niet dan weet je ook dat je dat een tijdje niet meer moet doen.
Nou niemand moet mijn (toekomstig)kind een tik geven hoor krijg je er 1terug ook.. Als mn kind een tik verdiend is het ofwel van mij of van mijn partner.. En je moet je nu niet alvast druk maken over het slapen Want je weet niet hoe het gaat lopen, misschien is ze wel lekker zoet aan het spelen en blijft ze netjes overal vanaf, of is ze juist zooooo moe dat ze op de grond ofzo in slaap valt, kinderen en hun gedrag zijn niet te voorspellen, wacht het gewoon af en geniet van de lunch
Ik zou het niet eens gevraagd hebben van te voren, tenzij ze in een "glazen" huis woont want dan was ik niet eens gegaan. Gewoon wat speeltjes mee, des noods wat papier en potloden kan ze lekker kleuren. Wat betreft eten en slapen gewoon go with the flow. Mijn dochter sliep ook vanaf dat ze 6 maanden is niet meer bij anderen, en ik heb het campingbedje wel altijd meegenomen zodat ze in elk geval even rustig kan spelen in het bedje zodat ik mijn handen vrij had.
Helemaal eens. Slaaptijden of spullen wegzetten zou ik echt nooit voor gaan bellen, tenzij ze in een huis woont wat helemaal vol met kristal oid staat natuurlijk.... Verder mag ik toch hopen dat je zus je kleine geen tik gaat geven wanneer ze egens gaat zitten..... Wanneer dat gaat gebeuren, zou ik de deur uitlopen en niet meer terugkomen....
Hier ben ik het wel mee eens, ook al begrijp ik de zorgen van ts wel, wij hebben ook zo'n bijdehante dochter die gelukkig nu wat makkelijker word, maar ook altijd erg aan de spullen van anderen kon zitten... Gewoon er naar toe gaan en verder zie je het wel!
Dat ze geen spullen wil wegzetten ... oké. Maar dan staat zij zelf voor de gevolgen in (uiteraard hou je mee een oogje in 't zeil). Tikken, no way. Als ze het 1 keer zou proberen, pakte ik mijn kind op en liep naar buiten ... om er nooit meer binnen te komen. En dat je dochter niet persé wil slapen ... het is een kind, geen robot! Heeft ze dus maar te aanvaarden.
Nou precies zeg! Wat een rare reactie van je zus zeg. als ze JULLIE uitnodigt weet ze toch dat haar nichtje ook meekomt? Mijn zin zou al lang over zijn, eerlijk gezegd..
Dat van die tik had je best tegen je zus kunnen zeggen dat alleen jij of je partner dat doet en dat verder niemand je kind een tik geeft. Maar wat ik me echt afvraag: Heb jij dan echt alles waar je kind niet aan mag komen weggezet? Wij hebben altijd wel dingetjes op tafel staan ook vaak kaarsjes maar ook als er visite is kopjes koffie of thee maar ik leer mijn kinderen zodra ze bij de tafel kunnen dat ze overal vanaf moeten blijven. Als je alles altijd maar weghaalt of weg laat halen leert je kind toch niks van? Mijn so willen ook vaak dingen voor de kinderen wegzetten. Dan zeg ik ook laat maar staan ze moeten ervan afblijven. Als ik het zo lees krijg ik een geirriteerd gevoel van je zus af. Wat ik me goed kan begrijpen. Je maakt je nu al druk om dingen waarvan je niet eens weet of het wel zo is.
Hoezo staat zij zelf voor de gevolgen in? Van een kindje van bijna twee kun je toch al wel een beetje verwachten dat ze luistert, en als ze dit niet doet, dan is het aan jou om te corrigeren, daar moet je toch een keer mee gaan beginnen. Ik ga wekelijks met mijn twee meiden (tweeling) naar mijn oma. Ik heb haar nog nooit gevraagd dingen weg te zetten en haar hele huis staat vol prullaria. Natuurlijk vonden ze alles heel interessant en zaten ze aan dingen die niet mochten, maar dan stond ik er bij om te corrigeren. Inmiddels zijn ze bijna 2 en ze luisteren perfect. Ik kan hier gewoon in huis een kerstboom neerzetten, en glazenballen op de salontafel als decoratie, en ze raken het met geen vinger aan. Kwestie van aanleren.